Στην ΑΝΑΤΡΟΠΗ του MEGA μια όμορφη μαθήτρια τάπωσε (όπως είδα σε διάφορα σάιτ ψάχνοντας να βρω ποια είναι στο google, σάιτ κυρίως ελληνόψυχα αν όχι χρυσαυγίτικα) τον Πρετεντέρη.
Δεν είναι και ό,τι πιο δύσκολο να ταπώσεις τον Πρετεντέρη, πέρσι τέτοια εποχή είχα γράψει και ολόκληρο άρθρο [Ποιoς είναι ο επόμενος που θα κατατροπώσει τον Πρετεντέρη; - Οι νέοι ήρωες της τηλεόρασης είναι οι απλοί άνθρωποι.]
Κατακρίθηκε έντονα γιατί είπε ότι έχουμε χούντα, επειδή δεν τους αφήνουν να κάνουν τις καταλήψεις τους και δεν ακούν τα αιτήματά τους.
Δεν συμφωνώ μαζί της, ούτε βέβαια με τους αντιπάλους της στη συζήτηση. Είναι πάντως ευχάριστο ότι η νέα γενιά είναι μαχητική - πάντα ήταν.
Μπορεί η εκάστοτε νέα γενιά να υπερβάλει -είναι χαρακτηριστικό, θεμιτό, της νιότης αυτό- και να πετάει τη σκούφια της για αγώνα. Κάποια πράγματα τα βλέπει πιο καθαρά, χωρίς να έχει συμβιβαστεί πουθενά, ακόμα.
Με αφορμή όμως την Ιωάννα της Ανατροπής (κατά το Ιωάννα της Λοραίνης), θυμήθηκα πάλι την Άλκη Ζέη.
Η διαδρομή της γνωστή και η μαχητικότητά της ακόμα και σήμερα ονομαστή.
Πολιτική κρατούμενη, εξόριστη σε ξερονήσια, εμβληματική ηρωϊδα της Αριστεράς, αυτοεξόριστη στη συνέχεια, κυνηγημένη, αγωνίστρια με συνέπεια. (Δεν επεκτείνομαι καν στα σπουδαία πολιτικά μυθιστορήματα που έγραψε για παιδιά και νέους.)
Το ότι θυμώνει με όσους λένε, σα να το πιστεύουν στ' αλήθεια, ότι έχουμε Κατοχή και Χούντα το έχει πει, με τα ίδια πάνω κάτω λόγια σε αρκετές πρόσφατες συνεντεύξεις της, όταν τυχόν τη ρωτούν.
Να ένα πρόσφατο απόσπασμα:
Έχετε ζήσει κατοχή, δύο δικτατορίες, εξορίες. Τι έχετε να πείτε για τη σημερινή πολιτική κατάσταση; Τίθεται θέμα σύγκρισης, όπως πολλοί συνηθίζουν να λένε τώρα τελευταία;
Όχι. Καταρχήν εγώ θυμώνω όταν ακούω διάφορους να λένε ότι έχουμε κατοχή, πείνα, χούντα. Βιώνουμε δύσκολες καταστάσεις, αλλά δεν έχουμε ούτε κατοχή, ούτε πείνα, ούτε χούντα. Όμως εμείς, παρόλη την πείνα και την κατοχή, είχαμε κάτι που δεν υπάρχει τώρα, είχαμε όραμα και, άσχετα με το πώς μας βγήκε, πιστεύαμε σ' αυτό με όλη μας την ψυχή. Απ' τον καιρό που έγινε η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Αριστερά παγκοσμίως δεν βρήκε τον βηματισμό της, με αποτέλεσμα να παραπαίει προσπαθώντας να προχωρήσει με παλιά συνθήματα. Δεν γίνεται έτσι. Περάσαμε απ' το μολύβι φάμπερ στον υπολογιστή. Πρέπει και τα κόμματα να το καταλάβουν αυτό και να βρουν νέα συνθήματα. Δεν μπορείς να παλεύεις με παλιά συνθήματα.
*****
Αν έπρεπε να διαλέξω, θα συμφωνούσα με την Άλκη Ζέη, και μόνο μ' αυτήν.
Κατά τη γνώμη μου όμως οι ταυτόχρονες τοποθετήσεις και των δύο αυτήν την εβδομάδα, αποδεικνύουν πως, ναι, χρειαζόμαστε την ορμή και την αντίδραση μιας έξυπνης νέας κοπέλας, αλλά χρειαζόμαστε και την εμπειρία και το μέτρο (πόσο σημαντικό σε μια εποχή υπερβολής και αμετροέπειας!) μιας μεγάλης γυναίκας.
Κανένα μόνο του δεν αρκεί.
σχόλια