Διαγνώστηκα με καρκίνο #2

το ¨ υποβόσκουσα χαρά ¨ που διεγνωσες με στεναχωρησε.Όμως στη ζωη περιστοιχιζομαστε απο πολλους ανθρωπους. Απο ολους αυτους στα δυσκολα ξεχωριζουν οι αξιοι.Μπορει να μη τους εχεις ξεχωρισει ακομα αλλα θα γινει κ αυτο. Κ θα γινει για καλο.Γιατι εσυ πανω απο ολα θα βαλεις την ηρεμια κ την ησυχια σου κ να γινεις καλα.Κ θα γινεις καλα.

Να ξερεις ότι οι άνθρωποι που σε αγαπάνε θα ξεχωρίζουν απο τους υπόλοιπους. Οσο περνάει ο καιρός και περισσότερο. Και θα είναι δίπλα σου και στις καλές και στις κακές στιγμές... Μέχρι το σημείο που θα κάνετε μαύρο χιούμορ περί της μη ανάγκης σου για το πανω κομματι του μπικινι! (Συγνώμη αν είναι πολυ νωρίς για τέτοια αστεία, η "αβυζιαση" σου μου έδωσε δικαίωμα - και η κολλητή με καρκίνο που γελάει πάντα με τέτοιες βλακείες!) καλή δύναμη!!!!

καλημερα καλη μου συμασια εχει να εισαι δυνατη οπως και εισαι .και αισθανεσαι τωρα ετσι για το στηθος ειναι λογικο ...να προσεχεις τον εαυτο σου ειναι το πιο πολυτιμο σου....

Κάνε τον πούστη τον καρκίνο να καταραστεί την ώρα και τη στιγμή που σε επισκεύθηκε. Και, ναι κορίτσια, τα βυζιά είναι ωραία αλλά δεν συγκρίνονται με την ομορφιά της γυναίκας που τσαλάκωσε τον πούστη τον καρκίνο!

ΤΟ 2006 ΗΜΟΥΝ 26 ΧΡΟΝΩΝ -- ΤΟΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΡΟΥΤΙΝΑΣ ΜΟΥ ΒΡΗΚΑΝ ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΣΤΟΝ ΔΕΞΙΟ ΠΝΕΥΜΟΝΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙΟΥ....ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΠΝΙΣΤΡΙΑ....ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ , ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΜΕ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΚΟΜΜΑΤΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΜΕ ΦΡΙΧΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΕΠΙ ΕΝΑ ΣΥΝΕΧΗ ΜΗΝΑ --ΚΑΘΩΣ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΒΑΛΕΙ ΣΩΛΗΝΑ ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ---ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΟΚ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΝΕΑΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΟΤΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ...ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΗΤΑΝ ---ΤΕΛΟΣ... ---ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΝΑ ΚΑΝΩ , ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ , ΠΑΙΔΙΑ ----ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΗΧΗΡΟ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΟ ΤΡΟΠΟ ----ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΚΡΥΓΟΡΗΣΩ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΟΣΟ ΑΣΧΗΜΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΗΤΑΝ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ----ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ ΜΟΥ ΗΜΟΥΝ ΤΥΧΕΡΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΗΤΑΝ ΜΕΝ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΛΗΣΙΟ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ --ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΕ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ--ΕΧΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΥΚΙ ΞΕΡΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ----ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΑ ΣΤΗΘΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ---ΣΗΜΕΡΑ Η ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΠΛΗΡΩΣ -----ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΙΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ ----ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΣΑΝ ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ----ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΣΟΥ ΑΚΜΑΙΟ ---ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΕ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ----ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙΣ ΕΣΥ Η ΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ----ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΠΕΖΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ ---ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ???---ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ---ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΕΚΒΑΣΗ ---ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ---ΟΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ----

Πέρασα και εγώ απο το στάδιο της "αβυζιασης" για την ακρίβεια για δυο και μισο χρόνια ημουν "κατα το "ημισι αβυζη" και ξερω πολύ καλα πως αισθάνεσαι. Όταν έκανα το χειρουργειο της αποκατάστασης (12 ωρες παρακαλω) αισθάνθηκα και πάλι καλα. Μετά απο 7 χρόνια (τόσα έχουν περάσει απο την πρώτη διάγνωση) ξαφνικα προσφατα αισθάνθηκα οτι τα σημάδια που εχω στο σώμα μου είναι τα παρασημα μου. Πάλεψα και βγήκα νικήτρια. Έγραψες:"Άλλα ξαναγεννήθηκα. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσω. Και δεν θα το ξεχάσω!" Όχι μη το ξεχάσεις ποτέ. Εισαι εδω μαζι μας ζωντανη!

καλημέρα, διάβασα το χθεσίνο κ το σημερινό σου κείμενο. Πριν μερικούς μήνες με ενημέρωσαν πως πάσχω κ εγώ από καρκίνο σε άλλο μέρος του σώματος βέβαια κ μέσα σε μια στιγμή το μυαλό μου θόλωσε..έκανα εικόνα πως βγαίνω απο το νοσοκομείο με νεκροφόρα κ τέτοια ακραία πράγματα. Η πρώτη νύχτα δεν περνούσε.. παρατηρούσα μέχρι & την τελευταία λεπτομέρια στο δωμάτιο μου γιατί πίστευα πως όλα τελειώνουν & προσπαθούσα να ρουφήξω όλες τις εικόνες γύρω μου ακόμη κ τις πιο ασήμαντες γιατί ένιωθα ότι ήταν η τελευταία φορά που τα αντικρύζω όλα αυτά κ πως από τη μια στιγμή στην άλλη θα πέθαινα. Στη δική μου περίπτωση σε λίγες μέρες έμαθα ότι επρόκειτο για ιατρικό λάθος κ η διάγνωση ήταν άτοπη. (Εύχομαι να συμβαίνει κ σε εσένα το ίδιο). Θέλω να σου πω οτι πριν ακόμη μάθω πως είμαι υγιής ή τουλάχιστον δεν πάσχω από αυτό από τότε αντιμετωπίζω τη ζωή τελείως διαφορετικά.Ακόμη κ η διάγνωση να είναι σωστή στη δική σου περίπτωση μην χάσεις ούτε μια στιγμή την ελπίδα σου. Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις.. μετά την καταιγίδα βγαίνει το ουράνιο τόξο. Καλή δύναμη, εύχομαι να βγεις νικήτρια!

Θα περάσεις από πολλά στάδια. Υποσυνείδητα ίσως να μη το έχεις αποδεχτεί ακόμα. Δεν έχεις μάθει να ζεις με αυτό και όταν θα αρχίσει να τρυπώνει στη ζωή σου..τότε μόνο ο εαυτός σου θα μπορεί να σε βοηθήσει...εγώ, η γειτόνισσα ή οι φίλοι αδυνατούμε να σε καταλάβουμε...Εσύ όμως...καταλαβαίνεις τον εαυτό σου.Να τον αγαπάς όπως κι αν είναι.