________________
1.

Α, μπα σε χαιρετώ!
Δεν θα σε κουράσω. Πιστεύεις πώς αν προκύψει γάμος απο μία σχέση που είναι η πρώτη κιόλας για τον ένα απο τους δύο, θα του βγούν στη πορεία απωθημένα? Είμαι 21, εκείνος 29 και είμαστε 2 μιση χρόνια. Όλα δείχνουν πώς οδηγούμαστε στην δημιουργία οικογένειας. Τον αγαπώ πολύ και αισθάνομαι πως δεν θα αποζητήσω κάτι αλλο....Μπορεί όλο αυτο ν' αλλάξει? Θεορείς πώς ένας άνθρωπος πρέπει να ζήσει πολλούς ανθρώπους μέχρι να καταλήξει σε κάτι σοβαρό? Σε κούρασα τελικά. Ευχαριστώ .

Θεωρώ ότι όλα μπορεί να αλλάξουν, ακόμα και σε γάμους που κρατάνε σαράντα χρόνια ή σε γάμους μεταξύ έμπειρων ανθρώπων. Θέλεις εγγυήσεις, και εγγυήσεις δεν υπάρχουν. Τα απωθημένα προκύπτουν από την έλλειψη εμπειριών, αλλά οι περισσότεροι όταν λένε «εμπειρίες» επικεντρώνονται μόνο σε όσες περιστρέφονται γύρω από ό,τι βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια τους, γιατί αυτές είναι οι πιο εύκολες να αποκτηθούν. Δεν είναι μόνο οι σεξουαλικές σχέσεις εμπειρία. Κανείς δεν σε εμποδίζει να γνωρίσεις ανθρώπους, μέρη, γεύσεις και καταστάσεις, είτε είσαι παντρεμένη, δεσμευμένη ή πολυγαμική, και όποιος το προσπαθήσει, πρέπει να βγει από τη ζωή σου.

Ζούμε με πολλούς ανθρώπους έτσι κι αλλιώς, δεν χρειάζεται και να κοιμηθούμε μαζί τους.

________________
2.

Έχω μια φίλη που δεν ξέρω πώς να τη βοηθήσω. Συγγνώμη για το σεντόνι, θέλω να δώσω σαφή εικόνα: είναι 23, προέρχεται από μια οικογένεια όπου μεγάλωσε προβληματικά (ο πατέρας την έβριζε και τη μείωνε μπροστά σε τρίτους, πλέον είναι σε σημείο που ζουν στο ίδιο σπίτι χωρίς να λένε καλημέρα, η μητέρα υπερπροστατευτική σε άρρωστο βαθμό, η αδερφή της επικριτική και κακοπροαίρετη για τα πάντα). Δεν ξέρω τι από όλα αυτά συντέλεσε περισσότερο, αλλά είναι μια κοπέλα με τεράστια προβλήματα στις συναναστροφές της. Όσον αφορά τα ερωτικά, 3-4 φορές κόλλησε κυνηγώντας για πολύ καιρό άτομα που καθαρά και ξάστερα δεν την ήθελαν και μάλιστα που είχαν σχέση ("ναι, αλλά αφού μια φορά πριν τα φτιάξει με αυτήν μου την είχε πέσει, εγώ αυτόν θέλω και θα τον περιμένω να αλλάξει γνώμη και δεν κοιτάω κανέναν άλλο" - δεν υπερβάλλω). Έκανε μια σύντομη σχέση πρόσφατα, με κάποιον που της έκανε όλα τα χατίρια, της φερόταν τέλεια, τον χώρισε εκείνη, κι ύστερα κλαιγόταν, γιατί δεν την κυνήγησε, γιατί δεν την παρακάλεσε, μάλλον δεν την ήθελε πραγματικά αλλιώς θα προσπαθούσε. Από τότε (πάνε μήνες), κλαίγεται συνέχεια για αυτό. Εν τω μεταξύ όταν ζητάει συμβουλές, αν προσπαθήσω με το μαλακό να της πως πως έχει άδικο, στεναχωριέται και λέει ότι δεν την αγαπάω και δεν την καταλαβαίνω και κλείνεται στον εαυτό της. Η ίδια είναι άτομο που στέκεται βράχος στους φίλους της και προσφέρει τρομερη στήριξη, αυτό το αναγνωρίζω, αυτός είναι κι ο λόγος όμως που απαιτεί να της λέω κι εγώ ό,τι θέλει να ακούσει.
Θέλω Αμπα μου να της πω με τρόπο ότι χρειάζεται να μιλήσει σε ψυχολόγο, αλλά δεν τολμάω. Υπάρχουν φορές που θυμώνω, γιατί θέλει όλοι να ασχολούνται με το δράμα της και ταυτόχρονα της αρέσει κι όλας το δράμα, δε θέλει να βγει από αυτό. Αλλά μετά σκέφτομαι πως δε φταίει αυτή, έχει ένα κουβάρι στο μυαλό της που δε μπορεί να το ξεμπλέξει, κι ούτε εγώ μπορώ να τη βοηθήσω. Όλοι οι υπόλοιποι κοινοί φίλοι την έχουν σιγά σιγά ξεκόψει γιατί δεν άντεχαν άλλο τη συνεχή γκρίνια. Εγώ νιώθω πως δε μπορώ να την αφήσω μόνη της, όμως δεν ξέρω και τι άλλο μπορώ να κάνω; Πώς να την πείσω να μιλήσει σε ειδικό, όταν ξέρω πως θα παρεξηγηθεί και θα θυμώσει;
(Συγγνώμη και πάλι για το κατεβατό παιδιά...)- de sou lew

Πρώτα πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι κανέναν δεν μπορείς να βοηθήσεις, αν δεν θέλει να βοηθηθεί, και να μην αισθάνεσαι υπεύθυνη για της αποφάσεις των άλλων. Δεν εξαρτάται από σένα τι θα γίνει.

Αν θέλεις να το προσπαθήσεις καλύτερα να είσαι προετοιμασμένη για αρνητική αντίδραση. Συνήθως αυτοί που ακούν τέτοιες παραινέσεις παρεξηγούνται γιατί δεν πιστεύουν στην θεραπευτική διαδικασία, ή επειδή νιώθουν ότι τους λες ανίκανους και αποτυχημένους, ή επειδή πιστεύουν ότι το προτείνεις γιατί θέλεις να τους εγκαταλείψεις. Ή και τα τρία μαζί, οπότε ετοίμασε απαντήσεις για όλες τις αντιδράσεις.

Να είσαι πολύ προσεκτική στη διατύπωση. Εξήγησε ότι θα είσαι φίλη, θα την ακούς και θα την στηρίζεις, αλλά ότι τα εφόδια σου δεν αρκούν για να τη βοηθήσεις, και ότι χρειάζεται μια εξωτερική, αντικειμενική άποψή από κάποιον που έχει εκπαιδευτεί ακριβώς πάνω σε αυτό. Πες ότι δεν είναι αδυναμία, αλλά υπεύθυνη στάση για να βοηθήσει τον εαυτό της αποτελεσματικά. Αν μπορείς, βρες από πριν κάποιον για να της προτείνεις, βρες και κάποια άρθρα σχετικά, και δώσε πληροφορίες και τηλέφωνα, και μην το αναφέρεις ξανά για λίγο καιρό, μέχρι να βρεις την ευκαιρία να ρωτήσεις αν το έχει σκεφτεί.

________________
3.

Πώς αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους που τα ξέρουν όλα; Που η συζήτηση μαζί τους γίνεται ουσιαστικά για να ακούν τη φωνή τους και σε κάθε επιχείρημά σου/άποψη να απαντάνε με ένα 'ναι, αλλά....' και να επαναλαμβάνουν την ίδια δική τους άποψη. Γιατί προφανώς θεωρούν ότι δεν έχεις συμφωνήσει μαζί τους επειδή δεν κατάλαβες καλά αυτό που λένε...Ευχαριστώ.- Σάπιο μήλο

Τους απαντάς με ερωτήσεις, τέτοιες ώστε να σιγουρευτείς και εσύ και ο άλλος ότι κατάλαβες όντως αυτό που λένε (γιατί μπορεί πράγματι να μην έχεις καταλάβει καλά, και να κατηγορείς τον άλλον για κάτι που κάνεις κι εσύ.) Η ερώτηση πρέπει να ξεκινάει με τη φράση «δηλαδή εννοείς ότι...» Αν δεν κάνεις τρεις τέτοιες ερωτήσεις, μην είσαι σίγουρος ότι κατάλαβες.
Παράδειγμα: «Δηλαδή εννοείς τους ξερόλες, αυτούς που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, ή αυτούς που δεν ακούν τι λες και επαναλαμβάνουν την άποψή τους χωρίς να λάβουν υπόψη τους αυτό που μόλις είπες; Γιατί αυτά τα δύο είναι διαφορετικές περιπτώσεις.»

Εκτός αν δεν σε νοιάζει και ιδιαίτερα ο άλλος, οπότε τότε πατάς νοητά το mute.

________________
4.

Αμπα μου αρχικά να σε συγχαρώ για την δουλειά που εχεις κανει με την στηλη και να σου πω οτι την βρησκω να καθομαι και να χαζευω τις απαντησεις που δινεις! Ειμαι σε μια δυσκολη θεση και αποφασισα να σου γραψω και εγω πρωτη φορα. Η κατασταση εχει ως εξης: Φετος ξεφευγοντας για πρωτη φορα απο την μεχρι τωρα στρειτ ζωη μου τρωω κολλημα με την κολλητη μου και μετα απο πολλα εμποδια και πολυ κλαμα και δραμα τα φτιαχνουμε.Περναμε τελεια μαζι και ξαφνηκα ψυχραινεται.Πανω σε μια σκηνη ζηλιας με χωριζει και, λιγο καιρο μετα τα φτιαχνει με ενα απαισιο που ουτε καν νοιαζεται για αυτην.Εγω με αυτα και με αυτα ερχομαι πιο κοντα με τον κολλητο μου που με γουσταρε απο καιρο. Τωρα απο το πουθενα εμφανιζεται παλι αυτη και κανουμε παλι κολλητη παρεα.Το θεμα μου ειναι πως δεν ξερω αν πρεπει.Δεν την εχω τοσο στο φιλικο στο κεφαλι μου,αν και δεν θα τα ξαναεφτιαχνα μαζι της μετα απο αυτο που μου εκανε και απο οτι φαινεται ουτε και αυτη το βλεπει τοσο φιλικα. Υπαρχουν βλεμματα, "τυχαια" αγγιγματα και σποντες που με γυριζουν πισω.Αν προσπαθησει να προχωρησει εγω τι μπορω να κανω για να μην καταστρεψω για δευτερη φορα τη φιλια μας? –Βιολετα

Ποια φιλία σας ρε Βιολέτα, ποια φιλία σας; Μιλάς για μια πρώην σου με την οποία παίζεστε. Ποια φιλία;

Επειδή έχουμε κουραστεί (κι εγώ κι εσείς) να ακούμε ερωτήσεις για ανύπαρκτες φιλίες που κινδυνεύουν, προτείνω όρους, τουλάχιστον για το σύμπαν του 'α μπα'. Όταν παίζεστε, δεν είσαστε φίλοι. Όταν έχετε κοιμηθεί με κάποιον, είσαστε φίλοι αν έχει περάσει ένας χρόνος χωρίς καθόλου σεξουαλική ένταση, υπονοούμενα και ζήλιες. Και για το ενδιάμεσο στάδιο, σε αυτό που φοβόσαστε μην χάσετε την καβάντζα, είναι ώρα να βρούμε μια νέα λέξη.

________________
5.

Αγαπητή α, μπα,
Διαβάοντάς σε συστηματικά πλέον, μου έχει κάνει εντύπωση σε πολλές απαντήσεις σου, η ικανότητα να ερμηνεύεις το ψυχολογικό βάθος συμπεριφορών, σκέψεων, δηλώσεων κ.α. χωρίς καν να βλέπεις αυτόν που ρωτάει, απλώς μέσα από μερικές προτάσεις που διατυπώνει! Δεν τα λέω όλα αυτά έτσι, για να εκμαιεύσω μιαν απάντηση, αλλά για να ρωτήσω το εξής: Μήπως ξέρεις/υποπτεύεσαι από που μπορεί να προέρχεται ένα κάποιο αίσθημα κενότητας που πολλές φορές νώθω; Να, μερικές φορές νιώθω τη σκέψη μου άδεια, κενή περιεχομένου και κυρίως όταν αλληλεπιδρώ με άλλους ανθρώπους, π.χ. σε συζητήσεις. Να εδράζεται σε κάποιο εν γένει αίσθημα ανασφάλειας, μειωμένης αυτοεκτίμησης; Τέτοιες γενίκευσεις δεν βοηθούν όμως, αντίθετα το κάνουν πιο απροσδιόριστο! Το δεδομένο είναι ότι στα παιδικά χρόνια ήμουν αυτό που λέμε... ντροπαλό παιδί και αυτό ίσως να σχετίζεται. Αν πούμε ότι έχω κάνει το πρώτο βήμα, αναγνωρίζοντας το "πρόβλημα", πως να το δουλέψω στη συνέχεια;; Κάποια συμβουλή;
- Ευχαριστώ!- Κλωθώ

Δεν κατάλαβα το πρόβλημα, και νομίζω ότι ούτε εσύ το έχεις καταλάβει, γι' αυτό δεν μπορείς να το περιγράψεις. Τι θα πει «άδεια σκέψη», «κενή περιεχομένου»; Δεν έχεις αρκετές πληροφορίες για να είσαι ενδιαφέρουσα; Σου λείπουν γνώσεις; Σου λείπει γοητεία, κοινωνικές δεξιότητες; Σκέψου και μας ξαναλές.

________________
6.

Αγαπητή Α,μπα..
Έχω έναν προβληματισμό.Αλλάζω πάρα πολύ εύκολα απόψεις και τρόπο ζωής.Έχω σαν βάση ένα σταθερό δυναμικό χαρακτήρα αλλά δεν μπορώ να πω το ίδο για όλα τα άλλα π.χ συνήθειες,γούστο,ενδιαφέροντα,παρέες,χόμπυ ακόμα και πολιτικές πεποιθήσεις.Μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν σίγουρη πως αυτό είναι ένα θετικό κομμάτι του εαυτού μου διότι ήμουν ανοιχτή πάντα σε νέες ιδέες και δεν απέρριπτα τίποτα αν δεν το είχα διπλό-τριπλό σκεφτεί ή αν δεν το είχα δοκιμάσει.Πίστευα λοιπόν ότι η αλλαγές που έκανα ήταν για την βελτίωση του εαυτού μου,και όσες δεν ήταν μου προσέφεραν ενδιαφέρουσες εμπειρίες.Ήθελα επίσης να ζω κάθε διαφορετική ζωή που θα μπορούσα να έχω και όχι να περιοριστώ στο να διαλέξω μία.Τον τελευτέο χρόνο όμως έκανα κάποιες επιλογές και διαμόρφωσα την ζωή μου με έναν τρόπο που παραξένεψε την μητέρα μου και την οδήγησε στο να μου κάνει μια συζήτηση.Η άποψή της ήταν ότι είμαι αυτοκαταστροφική και οτι προσαρμόζω τον εαυτό μου στην εκάστοτε παρέα πράγμα που θεωρεί αρνητικό διότι πιστεύει πως έχω λάθος πρότυπα.Θέλω λοιπόν να σου κάνω μια ερώτηση.Αν η μητέρα μου έχει δίκιο,αυτό σημαίνει οτι η συγκεκριμένες επιλογές που έκανα αυτό το χρονικό διάστημα ήταν λάθος και αν επισπεύσω μια σωστή αλλαγή δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα ή οτι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετοπίζω την ζωή είναι εξ ολοκλήρου λάθος και πρέπει να οριμάσω και να κατασταλάξω σε κάτι σταθερό?Είμαι 21,φοιτήτρια,ζω και συντηρούμε μόνη μου,πιστεύεις οτι μπορεί να μην έχω ξεμπερδέψει ακόμα με την εφηβεία?- εν οίδα ότι ουδέν οίδα

Είναι λίγο αόριστο αυτό που περιγράφεις. Για να λέει η μητέρα σου ότι είσαι αυτοκαταστροφική βλέπει κάποιες αποφάσεις που σου κάνουν κακό, και μάλλον αυτό είναι που την ανησυχεί, όχι ότι αλλάζεις απόψεις. Πρώτα λύσε αυτό – προστατεύεις τον εαυτό σου, ξέρεις ποια είναι τα όριά σου, ποιοι είναι οι άνθρωποι στους οποίους μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη, άσχετα με τις πολιτικές πεποιθήσεις και το τι φοράνε; Αν ναι, ο πειραματισμός δεν είναι κακός, αφού είσαι μόλις 21.

________________
7.

Λένα μου, πρόσφατα έμαθα κάτι που δεν μπορώ να το διαχειριστώ...
οτι το 1+2+3+4+5+...........+άπειρο = -1/12

Δεν με απασχολεί το πως αποδεικνυεται (ευτυχώς υπάρχουν και video και άρθρα αρκετά όπως αυτο που τα εξηγούν) Αφου γίνεται με γεια τους με χαρά τους! το δεχομαι! Το θεμα μου ειναι οτι δεν μπορώ να το συλλάβω... οσο και να προσπαθώ στο μυαλο μου δεν μπορει να χωρεσει το γεγονος οτι ισχυει κατι τετοιο!!!
πως ειναι δυνατον απειροι θετικοι ακεραιοι να δινουν αρνιτικο κλασμα;;;;;

Με τον αρραβωνιαστικο μου που το συζητουσαμε μου ειπε οτι το αντιλαμβανεται μια χαρα, αλλα υποθετω οτι ειναι επειδη εχει μελετησει και ανωτερα μαθηματικα. Επειδη εγω στη φαρμακευτικη δεν εκανα και τοσα μαθηματικα ρωταω κι εσενα που στην αρχιτεκτονικη κανετε σιγουρα πολλα περισσοτερα (και βεβαια και οποιον απο τους αναγνωστες εναδιαφερεται)...Μπορεις να το συλλαβεις; να το συνειδητοποιησεις; Να το χωρεσεις στο μυαλο σου οτι ισχυει κατι τετοιο;;;;- math-freak

Ο αρραβωνιαστικός σου πρέπει να έχει πολύ μεταφυσική σχέση με τους αριθμούς γιατί ακόμη και αυτός που παρουσιάζει την απόδειξη δηλώνει ότι με τη λογική του αδυνατεί να το καταλάβει.

Μήπως επειδή δεν ισχύει;

Το τι αισθάνομαι εγώ για την υπόθεση ας το αφήσουμε, γιατί δεν έχει καμία σημασία. Αυτό που έχει (κάποια) σημασία είναι αν ισχύει η υπόθεση. Ρώτησα δύο ανθρώπους που έχουν από ένα διδακτορικό, όχι στα μαθηματικά, αλλά σε πεδία που χρειάζονται πολλά μαθηματικά – «ανώτερα», ας πούμε, αν και ο ένας από τους δύο διαφωνεί και με τον όρο «ανώτερα», και μου είπαν τα εξής:

Α) O πρώτος διαφωνεί τόσο με την μέθοδο όσο και με το αποτέλεσμα και η άποψη του συγκλίνει με ένα από τα σχόλια του youtube, στο οποίο με παρέπεμψε:

«Δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι η τυχαία παραδοχή που έγινε προς τα αριστερά κάνει την λογική κάπως τυχαία. Αλλά υποθέτω ότι πρέπει κάτι να κάνεις, και να επιμείνεις - μετά να το αποκαλέσεις «μαθηματικά» και να ελπίζεις ότι δεν θα προκαλέσει κάποια έκρηξη.»

Β) Η δεύτερη απάντησε το εξής:

«Πολύ Alice in Wonderland, ε; Εγώ μπορώ να αποδείξω ότι η απάντηση είναι 42 αλλά επειδή δεν έχω πολύ χώρο στο τετράδιό μου θα αφήσω τις επόμενες 10 γενιές μαθηματικών να βασανίζονται.

Είναι άτιμη φάρα οι μαθηματικοί. Έννοιες που για τους κοινούς θνητούς είναι ακατανόητες (βλέπε άπειρο), γι αυτούς είναι πασατέμπο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση εγώ ως κοινός θνητός για παράδειγμα θα έλεγα ότι αυτό το άθροισμα δεν έχει νόημα διότι αποκλίνει. Αλλά εκεί που οι κοινοί θνητοί δεν βρίσκουν λύσεις οι μαθηματικοί εισαγάγουν τους μιγαδικούς αριθμούς.»

Συμπληρώνω το εξής:

Όλοι μας πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί με ό,τι διαβάζουμε και βλέπουμε στο ίντερνετ, ακόμη και αν είναι παρουσιασμένο από επιστήμονες. Το σημαντικό δεν είναι τι λέει ο καθένας από αυτούς, αλλά πώς ανταποκρίνεται η υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα και κατά πόσο το δέχεται ως σωστό. Αυτή είναι η επιστημονική διαδικασία. Η αποδοχή από την κοινότητα δίνει την επικύρωση, δεν αρκεί η γνώμη του καθενός, ακόμη και αν είναι ο πιο ειδικός του κόσμου. Οι σχετικοί ξέρουν πόσο δύσκολο να πεις ένα «ναι» ή «όχι» στο αν ισχύει κάτι, όσο και αν πιέζουμε όλοι οι υπόλοιποι.