Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που μπορείς να πάρεις για να ανοίξεις το δικό σου εστιατόριο; (Αν δεχτούμε ότι η αφετηρία είναι πάντα μία: να τρελαίνεσαι να μαγειρεύεις και να βλέπεις τον κόσμο να απολαμβάνει τις δημιουργίες σου, ή όχι;)
Μπορεί να σπουδάσεις σε μια σχολή μαγειρικής και σιγά-σιγά να αρχίσεις να ανεβαίνεις τα σκαλιά της επαγγελματικής κουζίνας μέχρι να γίνεις σεφ.
Ή, μπορείς να μπεις σε μια εντελώς άσχετη σχολή, Φυσικός στα Γιάννενα ας πούμε. Μετά, να συνεχίσεις αστροφυσικός με Εrasmus στο Άμστερνταμ και την εποχή που το Ίντερνετ απογειώνεται στη χώρα σου να δουλέψεις εκεί για λίγο, μέχρι να ξαναφύγεις για να σπουδάσεις Τηλεπικοινωνίες – εκεί είναι το μέλλον, σκέφτεσαι. Κάνεις όμως μια στάση στην Ιρλανδία γιατί βρήκες μια καλοπληρωμένη δουλειά, οk. Δεν σπούδαζες τόσα χρόνια τζάμπα...
Kάθε μπουκιά είναι διαφορετική, άλλη έχει πιο πολύ φύλλο, άλλη πιο πολύ τυρί, αλλά σίγουρα έχει και κάτι από τα 36.000 χιλιόμετρα που έχεις ταξιδέψει, τα φαγητά που έχεις δοκιμάσει και μαγειρέψει τόσα χρόνια στην ερασιτεχνική κουζίνα σου, τη χαρά που επιτέλους έχεις το δικό σου εστιατόριο – και τι εστιατόριο!
Ανακαλύπτεις ότι αυτό δεν σε συγκινεί αρκετά, οπότε το 2000 καβαλάς τη μηχανή σου και για έξι μήνες γυρνάς τη μισή Μεσόγειο, ξεκινώντας από τη Βόρεια Ελλάδα και συνεχίζοντας σε Τουρκία, Συρία, Λίβανο, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Ιορδανία, Αίγυπτο και Κύπρο. Στην Τουρκία ο κόσμος σού ανοίγει το σπίτι του, σε κερνά γκεζλεμέδες, σου κάνει εντύπωση η φιλοξενία τους, η νοστιμιά του ποντιακού γκεζλεμέ, κρατάς σημειώσεις, στέλνεις ταξιδιωτικά άρθρα στο «Μοτό», επιστρέφεις στην Αθήνα.
Ξανακαβαλάς τη μηχανή σου προς Ιταλία, Γαλλία, Μονακό, Ισπανία και Μαρόκο αυτήν τη φορά – θέλεις να ολοκληρώσεις τη Μεσόγειο. Σε αυτά τα ταξίδια δοκιμάζεις το φαγητό στις υπαίθριες αγορές, στον δρόμο, στα παζάρια, στα σπίτια των φίλων όταν μαγειρεύεις μαζί τους, κρατάς σημειώσεις και γράφεις.
Ωχ, το 2000 τον Νοέμβριο πας φαντάρος.
Παραμονές των Ολυμπιακών προσλαμβάνεσαι ως υπεύθυνος της κινητής τηλεφωνίας των Αγώνων (σου φάνηκε χρήσιμο το πτυχίο Τηλεπικοινωνιών, τελικά).
Ρομαντική λεπτομέρεια: στους Ολυμπιακούς γνωρίζεις την πρώην γυναίκα σου και το 2004 γεννιέται η κόρη σου, η Αρετούσα. Έγγαμος βίος με παιδί ίσον σταθερή δουλειά (πίσω στις Τηλεπικοινωνίες, λοιπόν).
Αλλά το 2007 τολμάς να κάνεις επάγγελμα όχι αυτό που γνωρίζεις καλύτερα ή σου εξασφαλίζει έναν καλό μισθό αλλά αυτό που αγαπάς πιο πολύ: το φαγητό. Ανοίγεις το Zendo, Σόλωνος και Βουκουρεστίου γωνία, φτιάχνεις χυμούς, smoothies, «ίσως λίγο νωρίτερα, ίσως λίγο πιο υγιεινά απ' ό,τι σήκωνε το κλίμα τότε». Δεν πειράζει.
Ξανασπουδάζεις, αυτήν τη φορά όχι σε σχολή αλλά σε ένα μεγάλο σούπερ-μάρκετ γνωστής αλυσίδας, όπου και μαθαίνεις τα πάντα γύρω από τη διαχείριση του τροφίμου: προμηθευτές, τιμές, προϊόντα, συντήρηση.
Μέχρι τότε, η ανυποψίαστη «Κατίνα» (έτσι την αποκαλείς χαϊδευτικά) πουλάει σουβλάκια, χοτ-ντογκ και... τσιγάρα στο Καβούρι, «τρία πράγματα που δεν πρόκειται να πουλήσεις ποτέ εσύ», όπως λες.
Νοικιάζεις την «Κατίνα», μια Σέρβα φίλη σου σ' τη ζωγραφίζει πολύ όμορφα και τη μετονομάζεις σε «Food Truck».
Τι θα πουλάς; Μα, φυσικά, ποντιακό γκεζλεμέ! Ναι, τη φαεινή ιδέα την παίρνεις ένα βράδυ από μια μεγάλη φωτογραφία στο σαλόνι του σπιτιού σου – «εκεί όπου άλλοι έχουν την τηλεόραση, μια φωτογραφία από το ταξίδι στην Τουρκία, τη γιαγιά που έφτιαχνε γκεζλεμέδες!».
Έχεις φτάσει στον προορισμό σου.
Όλα μέσα στο Food Truck λάμπουν. Οι ανοξείδωτοι πάγκοι, οι επιφάνειες κοπής («έχουμε πάρει και HACCP» λες περήφανα, αλλού κόβονται τα λαχανικά, αλλού τα κρεατικά), το σάτσι (το ειδικό σκεύος όπου μαγειρεύονται οι γκεζλεμέδες), η ποδιά σου... Τα υλικά σε νοιάζει να είναι καλά και οι προμηθευτές σου σωστοί. Συμβιβάζεσαι –για να μη διώξεις πελάτες– να έχεις και έναν με αρνίσιο κιμά, αλλά το βλέπουμε, η καρδιά σου χτυπάει στους χορτοφαγικούς γκεζλεμέδες, με σπανάκι, μυρώνια, άγρια χόρτα, άνηθο, δυόσμο και γαλοτύρι τυλιγμένα σε τραγανό φύλλο περέκ. «Λέω να ρωτάω τους πελάτες μου, "θέλετε ξεροψημένο ή μαλακό το φύλλο;"».
Όταν δοκιμάζουμε ο φωτογράφος κι εγώ κάθε μπουκιά είναι διαφορετική, άλλη έχει πιο πολύ φύλλο, άλλη πιο πολύ τυρί, αλλά σίγουρα έχει και κάτι από τα 36.000 χιλιόμετρα που έχεις ταξιδέψει, τα φαγητά που έχεις δοκιμάσει και μαγειρέψει τόσα χρόνια στην ερασιτεχνική κουζίνα σου, τη χαρά που επιτέλους έχεις το δικό σου εστιατόριο – και τι εστιατόριο! Ένα εστιατόριο που χθες είχε πρόβλημα με τον... συμπλέκτη, ένα εστιατόριο πάνω σε τέσσερις ρόδες, δεν είναι μια καντίνα, είναι η «Κατίνα» μεταμορφωμένη σε Food Truck, με διάθεση να σερβιριστεί καλό, καθαρό, ασυνήθιστο φαγητό σε όποια γωνιά της Αθήνας και αν ταξιδέψεις.
Και είσαι τόσο χαρούμενος, που εύχεσαι να απλοποιηθούν όλες οι νομοθετικές ρυθμίσεις, να ξεκαθαρίσει κάπως το πράγμα με τις άδειες για τις καντίνες και να γίνετε ακόμα πιο πολλοί, τόσο πολλοί, που μια φορά τον χρόνο να μαζεύεστε κάπου, όλες οι καντίνες μαζί, για το δικό σας φεστιβάλ.
Η δική σου πρωτοτυπία; Μαζί με τους γκεζλεμέδες θα πουλιέται και το βιβλίο σου «Ο γύρος της Μεσογείου σε δύο ρόδες», αυτό που έγραφες όταν καβάλαγες τη μηχανή σου για να γυρίσεις τη Μεσόγειο και να ανακαλύψεις αυτό που πολλά χρόνια μετά θα γινόταν η έμπνευση για την καινούργια σου αυτή περιπέτεια.
Ιnfo: Ο... chef de cantine Γιώργος Γληνός και το Food Truck του έκαναν πρεμιέρα χθες βράδυ στο ΟΑΚΑ, στο ματς ΑΕΚ-Καλλιθέα. Από τη Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015 θα γυρίζουν όλη την Αθήνα. Σήμερα θα τον βρείτε στο τέρμα της οδού Αγησιλάου, πίσω από το Θεραπευτήριο Ιασώ, κοντά στο Golden Hall, με ποντιακούς γκεζλεμέδες, σούπα σελινόρριζας με κάρι και ζεστή μεξικάνικη σοκολάτα με κανέλα. Μπορείτε να ενημερωθείτε για το πρόγραμμα και το μενού του Food Truck στο site και από τη σελίδα στο Facebook.
σχόλια