Επιτέλους, αληθινό street food!

Επιτέλους, αληθινό street food! Facebook Twitter
Tο καινούργιο εστιατόριο του Ηλία Σκουλά με την παιχνιδιάρικη ονομασία «Stay Hungry Bitch» παραπέμπει στα γκουρμέ food trucks που αλωνίζουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού με καλές δόσεις από φαγητό του δρόμου...
2

Παρακολουθώντας σε καλοκαιρινό κινηματογράφο την καινούργια ταινία Σεφ, με τον πρωταγωνιστή να αναγκάζεται να εγκαταλείψει την κουζίνα πολυτελούς εστιατορίου και να δοκιμάζει τις δυνάμεις του σε κινούμενη καντίνα με γκουρμέ φαγητό, αυτόματα σκέφτηκα το καινούργιο εστιατόριο του Ηλία Σκουλά με την παιχνιδιάρικη ονομασία «Stay Hungry Bitch». Παραπέμπει στα γκουρμέ food trucks που αλωνίζουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού με καλές δόσεις από φαγητό του δρόμου, που χαρίζει έμπνευση στον σεφ για πειραγμένα πιάτα. «Μου αρέσει ο αυτοσαρκασμός της κουζίνας» μου λέει o Ηλίας γελώντας και προσθέτει: «Προσπαθώ να περάσω στο μενού μια δική μου γλώσσα. Είμαι culinary mind, δεν είμαι σεφ. Βαριέμαι τη συμβατική κουζίνα. Μου αρέσει η αλήτικη, αλλά αριστοκρατική, να βγαίνει η ροκιά στο μενού». Δεν αργείς να διαπιστώσεις τα λεγόμενά του χαζεύοντας το μενού, που τυλίγει τον μαύρο μπακαλιάρο σε τορτίγια, λανσάρει την καρμπονάρα με νουντλς και miso και ισχυρίζεται ότι: «Δεν είναι άλλη μια βαρετή καρμπονάρα».

Επιτέλους, αληθινό street food! Facebook Twitter
Τα Susi Lucy είναι βιετναμέζικα ρολά ρυζιού στον ατμό που κλείνουν μέσα τους φιλέτο φρέσκου τόνου, δυόσμο, αγγουράκι, φύκια, wasabi, φρέσκα μυρωδικά, ραντισμένα με σουσάμι και μαυροκούκι...

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Μόλις διαβείς το κατώφλι του μαγαζιού στη Βουλιαγμένη σε υποδέχεται μια τεράστια, κόκκινη, νέον επιγραφή: «Adult food for innocent people» – με το πρώτο σκανάρισμα του χώρου καταλαβαίνεις ότι υπάρχει περιπαικτική διάθεση. Τραπέζια στρωμένα με χάρτινα σουπλά όπου φιγουράρουν νοικοκυρές της Αμερικής του '50, κόκκινα και κίτρινα πιάτα από μελαμίνη, και στο βάθος η σάλα, που θα κλείνει για τον χειμώνα, φιλοξενεί ένα τζουκμπόξ, καναπέδες και έπιπλα που παραπέμπουν στη δεκαετία του '50 – διακοσμητικές πινελιές με αρκετή δόση αμερικανιάς. Το ιδιαίτερο χιούμορ σε ακολουθεί και στο μενού. Αρχή με Susi Lucy (€15,90) που έρχονται πάνω σε μαύρο πλακάκι: βιετναμέζικα ρολά ρυζιού στον ατμό που κλείνουν μέσα τους φιλέτο φρέσκου τόνου, δυόσμο, αγγουράκι, φύκια, wasabi, φρέσκα μυρωδικά, ραντισμένα με σουσάμι και μαυροκούκι. Τρώγονται ευχάριστα, αρκεί να εκτιμάς την πικάντικη γεύση. Ακολουθεί η Χιροσίμα (€12,50) – πρόκειται για τη σαλάτα Caesar, στην οποία ο Σκουλάς ακολουθεί την αυθεντική συνταγή του εμπνευστή της Ιταλού σεφ Caesar Cardini, ο οποίος την πρωτοέφτιαξε το 1924. «Το μπέικον το ψήνω έξι φορές σε σιρόπι μαύρης μπίρας» μου λέει ο Ηλίας συνωμοτικά, μόλις ετοιμάζομαι να δοκιμάσω την πρώτη μπουκιά από την ομολογουμένως εξαιρετική σαλάτα. Υπέκυψα στο πεϊνιρλί που το λένε Misirlou (€15,50) και φτιάχνεται με ζύμη πίτσας που γεμίζεται με σιγομαγειρεμένο στήθος από Black Angus, δεν τσιγκουνεύεται το τσένταρ που λιώνει και το καλύπτει σαν κίτρινο πέπλο και συμπληρώνεται με σος Jack Daniels. Εδώ ορμάς με τα χέρια και γεύεσαι ηδονικά κάθε μπουκιά. Και πριν προλάβεις να γλείψεις τα δάχτυλά σου, προσγειώνεται το πληθωρικό sandwich Cubano (€18), το street food που έφεραν οι Κουβανέζοι πρόσφυγες στις ΗΠΑ τέλος της δεκαετίας του '50. «Θεωρείται το Άγιο Δισκοπότηρο του street food» ισχυρίζεται ο Ηλίας Σκουλάς. Ένα τεράστιο σάντουιτς με ψωμί από καλαμποκάλευρο που θυμίζει σανίδα του surf, γεμίζεται με μαγειρεμένο για πολλές ώρες κότσι γουρουνιού, ζαμπόν, τυρί έμενταλ λιωμένο, πίκλες, τσίλι και συνοδεύεται με μαύρες πατάτες κομμένες σε ροδέλες. Ένα «βρόμικο» που αναζητά τις ρίζες του. Εάν νιώθεις έτοιμος να βάλεις τις αρτηρίες σου να δουλέψουν στο φουλ, τότε το φευγάτο μαγαζί θα γίνει ο προορισμός σου.


Stay Hungry Bitch, Ορφέως 2 & Ποσειδώνος 17, Βουλιαγμένη, 210 8960323

 

Επιτέλους, αληθινό street food! Facebook Twitter
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Από Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Γεύση / Από το Άγιο Όρος στην Κρήτη: Πώς μαγειρεύει η Ελλάδα τον μπακαλιάρο

Σε μακαρονάδα ή παστός με ρεβίθια, ή λεμονάτος με ολόκληρα κρεμμύδια: Από το ένα πέλαγος στο άλλο, το τελετουργικό μας πιάτο παίρνει διαφορετικές μορφές, αποτελώντας ένα εκλεκτό έδεσμα της ελληνικής cucina povera.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Τραβόλτα: Σ’ αυτή την ψαροταβέρνα η παράδοση και η καινοτομία που αναδεικνύουν τη φρεσκάδα της θάλασσας πάνε χέρι-χέρι

Γεύση / Πώς να φτιάξετε στο σπίτι τα κορυφαία πιάτα του Τραβόλτα

Πριν από 13 χρόνια, σε μια ψαροταβέρνα πολύ μακριά από τη θάλασσα, οι αδελφοί Λιάκοι μαζί με τον Ανέστη Λαζάι συνδυάσαν την παράδοση με την καινοτομία και δημιούργησαν γεύσεις-σταθμούς, όπως το καλαμάρι κοντοσούβλι και η τσιπούρα χουνκιάρ, κερδίζοντας φανατικούς θαυμαστές.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Λήμνος: Ταξίδι στους αμπελώνες και τις γεύσεις του νησιού

Το κρασί με απλά λόγια / Λήμνος: Ένα από τα αρχαιότερα μέρη στον κόσμο που έφτιαχνε κρασί

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET ταξιδεύει στη Λήμνο για να οινοτουρισμό και μοιράζεται με τον Παναγιώτη Ορφανίδη τις εμπειρίες της από τις γεύσεις που δοκίμασε και φυσικά ό,τι έμαθε για τα κρασιά, τις ποικιλίες, την αμπελουργία και τα οινοποιεία του νησιού.
THE LIFO TEAM
Χταπόδι με ασκολύμπρους, αβρονιές, κρίθαμα: Τα πολλά πρόσωπα ενός αρχέγονου φαγητού

Γεύση / Χταπόδι με ασκολύμπρους, αβρονιές και κρίθαμα: Τα πολλά πρόσωπα ενός αρχέγονου γεύματος

Δεν είναι απλώς ένα έδεσμα. Είναι μια τελετουργία που χάνεται στα βάθη του χρόνου, μια ιεροτελεστία που ξεκινά από την άγρια καταδίωξη στα βράχια και καταλήγει στο μεθυστικό άρωμα της θάλασσας, που αναδύεται στο πιάτο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Τάσος Μαντής: Από τα υδραυλικά στα αστέρια Michelin

Οι Αθηναίοι / Τάσος Μαντής: Από τα υδραυλικά στα αστέρια Michelin

Ένα απρόσμενο Σαββατοκύριακο σε ένα κότερο στάθηκε αρκετό για να αλλάξει τη ζωή του. Από την πρώτη του εμπειρία ως μάγειρας στον στρατό μέχρι τις κουζίνες των κορυφαίων εστιατορίων του κόσμου, κάθε σταθμός διαμόρφωσε τη φιλοσοφία του βραβευμένου σεφ. Σήμερα, μέσα από το αστεράτο Soil, αποδεικνύει πως η μαγειρική δεν είναι απλώς τέχνη, αλλά τρόπος ζωής.
M. HULOT
Αξώτης: Για καλοψημένο παϊδάκι και θεϊκές πατάτες στο Πολύγωνο

Γεύση / Αξώτης: Για καλοψημένο παϊδάκι και θεϊκές πατάτες στο Πολύγωνο

Μια ταβέρνα που έχτισαν το '56 οι οικοδόμοι της περιοχής και κράτησαν ζωντανή ακόμα και στις δύσκολες στιγμές, συνεχίζει μέχρι σήμερα να αποτελεί ένα comfort zone, με λίγα, κλασικά και καλά πράγματα, για τις μέρες που δεν θέλουμε να είμαστε μέρος της «φάσης».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

1 σχόλια
Είναι θέμα προτεραιοτήτων, εγώ μπορεί να μην έχω πολλά λεφτά, αλλά μια στο τόσο πηγαίνω σε καλά εστιατόρια. Tρως καλά και μετά συνεχίζεις για ένα σφηνάκι (μιας κ δε θα σου χει μείνει τίποτα) :)