Είναι, βλέπεις, από τα θέματα εκείνα που οι κυβερνώντες προτιμούν να τα παίζουν χαλαρές «πασούλες» έξω από τη μικρή περιοχή, χωρίς κανείς να αποτολμά το τελικό σουτ, ακόμα κι όταν όλη η εξέδρα φωνάζει πως η εστία είναι κενή. Η πρώτη πρόταση νόμου για Σύμφωνο Συμβίωσης έγινε το 2006 από τον ΓΑΠ, δίχως ποτέ να φτάσει σε ψηφοφορία. Δύο χρόνια μετά ο τότε δήμαρχος Τήλου Τάσος Αλιφέρης «πάντρεψε» δύο ομόφυλα ζευγάρια με το σκεπτικό ότι οι περί πολιτικού γάμου διατάξεις του Αστικού Κώδικα δεν προσδιορίζουν το φύλο των μελλόνυμφων. Οι γάμοι κρίθηκαν καταρχάς νομικά ανυπόστατοι, ωστόσο μέσα στο 2015 αναμένεται η τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου, όπου οι ενδιαφερόμενοι άσκησαν αιτήσεις αναίρεσης. Θα λάβει, άραγε, υπόψη η ανώτατη δικαστική αρχή τις διεθνείς εξελίξεις ή θα κλείσει το μάτι στον σκοταδισμό;
Eυκολότερα θα πέρναγε μια καμήλα από το κεφάλι μιας καρφίτσας παρά ένα «γκέι» σύμφωνο από μια νεοδημοκρατική κυβέρνηση.
Το εξαιρετικά «λειψό» Σύμφωνο Συμβίωσης θεσμοθετήθηκε εν τέλει το 2008, πλην με την παγκόσμια, σχεδόν, αποκλειστικότητα να αφορά μόνο ετεροφυλόφιλους. Παρά την ύπαρξη κοινοτικής Οδηγίας κατά των διακρίσεων και τη σχετική καταδίκη της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Νοέμβριος '13, υπόθεση Βαλλιανάτος και λοιποί κατά Ελλάδας, πολιτική αγωγή ΕΠΣΕ-Σύνθεση), παρά τα ισχύοντα στη συντριπτική πλειονότητα των χωρών της Ε.Ε., οι κυβερνήσεις των τελευταίων οκτώ ετών αποφεύγουν τεχνηέντως να ικανοποιήσουν ένα αίτημα που δυνητικά αφορά τουλάχιστον έναν στους δέκα Έλληνες. Επικαλούνται μια αιωνίως «ανέτοιμη κοινωνία» είτε «άλλες προτεραιότητες» στην καλύτερη, τη φύση, τις παραδόσεις και το «αδιανόητο του πράγματος» στη χειρότερη, όπως απεφάνθη για τον γάμο συγκεκριμένα ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου, ο ίδιος που είχε προ διμήνου υποσχεθεί ένταξη του Συμφώνου στο νέο νομοσχέδιο για το Οικογενειακό Δίκαιο (είχαν ήδη αποκλειστεί σχετικές τροπολογίες ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. στο αντιρατσιστικό, λόγω των έντονων ενδοκομματικών αλλά και εκκλησιαστικών αντιδράσεων). Κενό γράμμα, φυσικά, ή μάλλον ψηφοθηρικό. Ήταν πασιφανές ότι οι εκλογές θα τον προλάβαιναν. Βάσει, εξάλλου, των μέχρι τώρα πεπραγμένων της, ευκολότερα θα πέρναγε μια καμήλα από το κεφάλι μιας καρφίτσας παρά ένα «γκέι» σύμφωνο από μια νεοδημοκρατική κυβέρνηση. Όχι; Οι υπεύθυνοι πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος, πάντως, κάνανε γαργάρα το ερώτημά μας, αν προτίθεται να κάνει κάτι επ' αυτού ο Αντώνης Σαμαράς, εφόσον, παρ' ελπίδα, παραμείνει πρωθυπουργός.
Θα πράξει ο Σύριζα όντας, πιθανότατα, εξουσία στις 26 του μηνός το αυτονόητο; Στηρίζει πράγματι εξαρχής σύμφωνο-γάμο ενώ διαθέτει την πιο ολοκληρωμένη σχετική πρόταση, αφού προβλέπει πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. «Η ενίσχυση και διεύρυνση του συμφώνου είναι προτεραιότητα για μας για λόγους δημοκρατίας, ισονομίας, δικαιοσύνης αλλά και ως συστατικό στοιχείο της αντίληψής μας για μια κοινωνία που χωράει όλους ισότιμα. Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, πάλι, περιλαμβάνεται ήδη στις αποφάσεις του ιδρυτικού μας Συνεδρίου», μας λέει η Βασιλική Κατριβάνου εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ αναφορικά με την παιδοθεσία συμπληρώνει ότι εξετάζουν μια γενικότερη, συνολική αναθεώρηση του θεσμικού της πλαισίου. Μεγάλη μερίδα της lgbt κοινότητας εξακολουθεί, ωστόσο, να δυσπιστεί. Κι άμα ο ΣΥΡΙΖΑ αποδειχτεί αναξιόπιστος; (Του καταλογίζεται π.χ. ότι δεν είχε δώσει τη δέουσα συνέχεια στους γάμους της Τήλου). Αν η επιθυμούμενη διεύρυνση του εκλογικού του σώματος σημάνει αναδίπλωση από τέτοιες «ακραίες», τάχα, θέσεις; Ο πουριτανισμός δεν έχει μόνο δεξιό πρόσημο, γι' αυτό κι ο Χριστιανόπουλος έγραφε «σαν τους αριστερούς σας αγαπώ αδέρφια μου / παρ' όλο που κι αυτοί μας κατατρέχουν». Είναι βέβαια θετικό ότι όχι μόνο βουλευτές αλλά και η «κινηματική βάση» στηρίζει σταθερά μια τέτοια πρωτοβουλία – η (συριζέικη) ομάδα lgbt Κόκκινο «την είπε», μάλιστα, χοντρά στον Αλέξη πέρσι τον Μάρτιο, όταν δήλωνε στο «Βήμα» ότι το ζήτημα θα τακτοποιηθεί, «αφού σταθεροποιηθεί η οικονομική και κοινωνική ζωή», δηλαδή ξανά μανά ζήσε Μάη μου, και δεν είσαι και του '68.
Υπάρχουν φυσικά και οι αισιόδοξοι. «Είναι, πιστεύουμε, απλώς θέμα χρόνου. Παραμένουμε, ωστόσο, επιφυλακτικοί, αφού οι ακραίες πολιτικές τάσεις καλά κρατούν» λένε οι φοιτητές Ευάγγελος Παπαδάκης και Κέβης Παχός, ένα από τα κοντά 200 ζευγάρια που τον Φλεβάρη προσφεύγουν με τη σειρά τους μαζικά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υπό το ΕΠΣΕ. «Το κάναμε για να διεκδικήσουμε τη νομική υπόστασή μας, κάνοντας τη ζωή τη δική μας, καθώς και των επόμενων στη θέση μας, ευκολότερη» συνεχίζουν, χαρακτηρίζοντας «ένα γαϊτανάκι που χορεύεται απ' όλους μας» τις διαρκείς αναβολές και υπαναχωρήσεις. «Φυσικά και αισιοδοξώ ότι σύντομα θα έχουμε Σύμφωνο και στην Ελλάδα, κόντρα στη μισαλλοδοξία, στην άγνοια και στον λαϊκισμό. Κάποτε απαγορεύονταν οι γάμοι μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα δέρματος, ο γάμος μετά από διαζύγιο ή χηρεία κ.λπ. Έτσι, θα νομιμοποιηθεί η ύπαρξή μας απέναντι στο κράτος αλλά και η συμβίωση ανάμεσα στις συμπολίτισσές μας. Θα ακολουθήσουν ο πολιτικός, ο θρησκευτικός γάμος και η παιδοθεσία. Ναι, θεωρώ πολύ πιθανό να τα δρομολογήσει αυτά μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, διαφορετικά θα μοιράσουμε επαναστατικά φιλιά στα γραφεία τους!» θα πει η ακτιβίστρια Ελίζα Γκορόγια (ΕΠΣΕ, Pousti Riot), που μαζί με τη σύντροφό της, την καλλιτέχνιδα Φίλη Ολσέφσκι, αποτελούν ένα ακόμα προσφεύγον ζευγάρι. «Αντιμετωπίζουμε μια πολιτεία που αρνείται, καταρχάς, την ίδια μας την υπόσταση. Το ζήτημα θα είναι βέβαια "καυτή πατάτα" και για μια αριστερή κυβέρνηση, με δεδομένο το πολιτικό κόστος, τις προτεραιότητες της κομματικής ατζέντας και το κακό δικαιωματικό ιστορικό της χώρας. Υπάρχει και η αγκύλωση που αναπαράγουν τα ΜΜΕ, με μια ανώδυνη, νεοφουτουριστική ρητορική διακύβευσης της αγάπης ως νέου τεχνολογικού τοτέμ, ενώ πρόκειται για θέμα καθαρά πολιτικό» συμπληρώνει η Φίλη.
Στην προηγούμενη καταδίκη της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο η Ελλάδα υποχρεώθηκε να καταβάλει αποζημίωση 5-6.000 ευρώ σε καθέναν από τους οκτώ προσφεύγοντες, ενέργεια που ακόμη καθυστερεί. Αν καταδικαστεί ξανά, το ποσό αναμένεται να πλησιάσει τα 100.000 ευρώ. Θα προτιμήσει, άραγε, η πολιτεία να δημιουργήσει ένα νέο χρέος –οικονομικό και δικαιωματικό– από την ισότιμη νομική αναγνώριση μιας αγάπης που τολμά θαρραλέα, πια, να φωνάζει το όνομά της;
Το Αυτονόητο
Θα προτιμήσει, άραγε, η πολιτεία να δημιουργήσει ένα νέο χρέος –οικονομικό και δικαιωματικό– από την ισότιμη νομική αναγνώριση μιας αγάπης που τολμά θαρραλέα, πια, να φωνάζει το όνομά της;
σχόλια