________________
1.

Αγαπητή Α μπα,
τι κάνεις όταν μετά από 6 χρόνια σχέσης στην οποία έχεις επενδύσει τα πάντα και ενώ κάνετε μαζί σχέδια για το μέλλον καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι ενώ ο σύντροφός σου θέλει μανιωδώς να κάνει παιδιά εσύ δεν θέλεις? Τρέμω στην προοπτική του χωρισμού διότι αγαπάω πάρα πολύ τον σύντροφό μου και αδυνατώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν. Εσύ τι πιστεύεις?- confused

Πιστεύω ότι έξι χρόνια είναι πάρα πολλά για να καταλήγετε τώρα σε αυτό το συμπέρασμα, αλλά έστω ότι γίνεται. Πιστεύω επίσης ότι ένας από τους δύο πρέπει να κάνει υποχώρηση, αλλιώς η μόνη λύση είναι ο χωρισμός. Συνήθως την υποχώρηση την κάνει αυτός που φοβάται ότι με έναν χωρισμό θα έχανε περισσότερα. Αν κάνεις εσύ την υποχώρηση, κοίτα να την κάνεις με όλη σου την καρδιά και να δεχτείς ότι τη κάνεις τελικά για τον εαυτό σου (επειδή τα ζύγισες και πιστεύεις ότι αυτά που θα έχανες θα ήταν περισσότερα) και όχι για τον άλλον, και μετά κοίτα να αφοσιωθείς ολόψυχα στο θέμα γιατί τα παιδιά είναι καινούριοι άνθρωποι, δεν είναι δεκανίκια ούτε ανταλλακτικά. Αν την κάνει ο άλλος κοίτα να καταφέρεις να μην τον λυπάσαι, να μην νιώσεις ότι κέρδισες κάτι και να μην τον αφήσεις να το χρησιμοποιήσει εναντίον σου.

________________
2.

Λένα μου, πώς θα χαρακτήριζες το σκεπτικό μου, "αν είχα σταθερή δουλειά θα έκανα παιδί εδώ και τώρα;" O σύντροφός μου είναι ό, τι καλύτερο έχω γνωρίσει αλλά ... εγώ φρενάρω λόγω του προηγούμενου θέματος κι εκείνος μάλλον δεν θέλει γιατί έχει ήδη ένα παιδί. Αν προσθέσω επίσης, ότι και παιδάκι να έκανα - που το θέλω πολύ - δεν θα ήμουν ικανοποιημένη χωρίς το ελάχιστο των επαγγελματικών μου επιδιώξεων, τί θα με συμβούλευες; -Katerina

Τι να συμβουλέψω για ποιο πράγμα; Θέλεις να σχολιάσω τη δήλωση «αν είχα σταθερή δουλειά θα έκανα παιδί εδώ και τώρα;» Ο καθένας ξέρει καλύτερα για τον εαυτό του πότε να κάνει παιδί και με ποιον, γιατί αυτός θα το μεγαλώσει, δεν είναι δουλειά άλλου να σχολιάζει. Ο μόνος που έχει λόγο στο θέμα είναι ο σύντροφός σου, και το αν θέλει ή αν δεν θέλει είναι πολύ σοβαρό θέμα για να το προσπερνάς με ένα «μάλλον», γιατί αλλιώς περνάνε τα χρόνια και θα είσαστε σαν την πρώτη ερώτηση. Οπότε κυρίως σε συμβουλεύω να ξεκαθαρίσετε και οι δύο τη θέση σας σχετικά με την τεκνοποίηση, αλλά μεταξύ σας, όχι ρωτώντας άλλους.

________________
3.

Αγαπητή α, μπα
τελικά ο πελάτης έχει πάντα δίκιο? Δηλαδή εγώ, που είμαι ταμίας, πρέπει να απαντάω πάντα χαμογελαστά και συγκαταβατικά όταν λέει κοτσάνες, ακόμα και όταν είναι αγενής? Επειδή αυτή είναι η δουλειά μου? Νομίζω ότι είμαι μισάνθρωπος όταν δουλεύω.- τι τραβάμε και εμείς οι υπάλληλοι

Η φράση «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» είναι αφορισμός, και ως αφορισμός έχει μέσα του και μια αντίφαση, μια ειρωνεία. Προφανώς δεν έχει πάντα δίκιο, αλλά παριστάνουμε ότι έχει, γιατί μας δίνει τα λεφτά του και θέλουμε να μας δώσει κι άλλα στο μέλλον. Επειδή είσαι υπάλληλος δεν έχεις να ελπίζεις και σε άλλα λεφτά στο μέλλον, εκτός και αν ζεις σε έναν ιδανικό κόσμο και το αφεντικό επιβραβεύει τους υπαλλήλους του επειδή φέρνουν περισσότερα λεφτά επειδή είναι υπομονετικοί.

Οπότε, ποια η θέση σου; Νομίζω ότι είναι απλό: πρέπει να είσαι πάντα ευγενικός, όχι επειδή είσαι υπάλληλος και ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, αλλά επειδή είσαι πολιτισμένος άνθρωπος και στη θεωρία και στην πράξη, και η θέση σου στο ταμείο σου θέτει καθημερινά το ερώτημα: do you practice what you preach; Βέβαια, πρέπει πάντα να έχεις υπόψη σου ότι η ευγένεια δεν ισούται με την δουλοπρέπεια (σίγουρα δεν είναι συγκατάβαση), και το ευχαριστώ και το παρακαλώ και το χαμόγελο που δείχνει όλα τα δόντια δεν αρκούν για να χαρακτηριστείς ευγενής. Μπορείς να βάζεις τον άλλον στη θέση του με πολύ ευγενικό τρόπο, πχ «θα δω τι μπορώ να κάνω για το θέμα σας». Είναι μια απάντηση που ικανοποιεί και δεν σε δεσμεύει. Σε τελική ανάλυση, οι απαιτητικοί πελάτες είναι παιδιά που δεν τους έχουν δώσει σημασία οι γονείς τους όταν ήταν μικροί. Δώσε τους λίγη προσοχή και αγάπη, και σε δευτερόλεπτα θα τρώνε από το χέρι σου.

________________
4.

Αγαπητή Α,μπα,
Διατηρώ μια σχέση από απόσταση εδώ και αρκετούς μήνες και με το φίλο μου έχουμε μια σχεδόν καθημερινή επικοινωνία μέσω βιντεοκλήσεων.
Τρομάζω και την ίδια στιγμή δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ τα συναισθήματα που νιώθω, κάθε φορά που ολοκληρώνεται η κλήση.
Νιώθω ένα κενό και μια απόγνωση. Όπως όταν τελειώνεις ένα βιβλίο, ή μια σειρά και δεν ξέρεις τι να κάνεις πια με τη ζωή σου. Αλλά πιο έντονο.
Έχεις να προτείνεις τίποτα, ούτως ώστε να μη με πιάνει πανικός κάθε φορά;

Ίσως αν προσπαθούσες να μην το βλέπεις σαν εμπόδιο, αλλά να χαίρεσαι που συνδέεσαι με έναν άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις έτσι; Αυτού του είδους η αίσθηση απώλειας είναι σαν τη χαρά της συνύπαρξης, αλλά ακριβώς από την ανάποδη. Η ευτυχία δεν είναι μια αλυσίδα από ευχάριστα συναισθήματα που το ένα ακολουθεί το άλλο χωρίς σταματημό (αν ήταν έτσι θα χρειαζόμασταν όλοι λοβοτομή για να το αντέξουμε), αλλά κάτι σαν ένα παζλ. Τα κομμάτια με τις εξοχές χρειάζονται τα κομμάτια με τις εσοχές για να δημιουργηθεί μια στέρεη εικόνα. Αν μπορούσες να το εκλογικεύσεις έτσι ίσως ο πανικός έδινε στη θέση του σε κάτι λιγότερο επίπονο, ή σε κάτι εξίσου επίπονο που όμως δεν οδηγεί σε βεβιασμένες κινήσεις.

________________
5.

Αγαπητή Α μπα
Συγχαρητήρια για την πολύ καλή δουλεία που κάνεις εδώ και όλες τις ενδιαφέρουσες απαντήσεις σου! Η απορία μου είναι η εξής : μου αρέσει αγόρι το κάνω add στο fb δεν εχουμε μιλήσει ποτέ απο κοντά αλλα μου μιλάει κατευθείαν μου λεει οτι τόσο καιρό του άρεσα και δεν ήξερε ποια είμαι για να με βρει.
Κανονίζουμε ραντεβού περνάμε ωραία την επόμενη μέρα μου λέει ότι πέρασε τέλεια συνεχίζουμε μιλάμε και μετά απο 3 μέρες εξαφανίζεται εντελώς στέλνω εγω 2-3 φορές μήνυμα μου απαντάει ευγενικά και μόνο αυτό, τι μπορεί να πήγε τόσο στραβά και να μην το πήρα χαμπάρι και όλος αυτός ο ενθουσιασμός να κατέληξε στην πλήρη αδιαφορία? Και μιας και μένουμε κοντά και δουλεύουμε επίσης κοντά αν τον δώ τι κάνω? του την πατάω να εκτονωθώ λιγο ή το παίζω κυρία και αδιαφορώ?
LOL 27

Η ερώτηση «μα τι πήγε τόσο στραβά» είναι σαν τους ασθενείς που λένε «μα πριν ήμουν καλά!»

Πρώτον: στραβά πήγε για σένα, αυτός μάλλον μια χαρά είναι.

Δεύτερον: το ότι έδειχνε κάποια στιγμή ενθουσιασμό για ποιο λόγο του δημιουργεί υποχρέωση να συνεχίσει να τον έχει; Γιατί εκπλήσσεσαι τόσο πολύ που άλλαξε γνώμη; Γιατί να μην αλλάξει γνώμη; Αν το σκεφτείς, ναι, γι' αυτό εκπλήσσεσαι τόσο. Επειδή ο άλλος –και όταν λέμε 'άλλος', εννοούμε ένας παντελώς άγνωστος- σε γνώρισε, και δεν ενθουσιάστηκε.

Δεν σε κατηγορώ, και δεν κοροϊδεύω. Είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε την αδιαφορία. Είναι τεράστιο πλήγμα και ψάχνουμε να βρούμε μια αιτία που θα το εξηγεί με κάποιον άλλον τρόπο: δεν είναι ότι δεν ενθουσιάστηκε μαζί μας, είναι ότι φοβάται, έσπασε το πόδι του, δεν έχει σήμα, τον απήγαγαν οι εξωγήινοι... μπορεί να είναι και κάτι από όλα αυτά, αν και οι εξωγήινοι μάλλον αποκλείονται. Μπορεί. Αλλά μην ελπίζεις. Και όσο και αν σου φαίνεται δύσκολο, μην το παίρνεις προσωπικά. Ξέρω ότι είναι αδύνατον, γιατί η απόρριψη σε σένα απευθύνεται, αλλά δεν είναι ότι δεν αξίζεις, είναι ότι πιστεύει ότι δεν είσαι κατάλληλη γι' αυτόν. Μην στενοχωριέσαι τόσο πολύ. Κατά πάσα πιθανότητα, αφού έτσι πιστεύει, έτσι είναι.

________________
6.

Αγαπητή Α μπα,
Πιστεύεις πως απο μια ηλικία κι έπειτα οι άνθρωποι παύουν να έχουν ερωτική επιθυμία?
Υποθέτω πως είμαι θύμα της κοινωνίας και των προτύπων που μας επιβάλλονται αλλά δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ αν όταν θα εχω μεγαλώσει και θα έχω κάνει παιδιά και το στήθος μου θα έχει κρεμάσει, και ο ποπός μου θα έχει κυτταρίτιδα, υπάρχει πιθανότητα ο σύντροφός μου να μπορεί να με δει ερωτικά? Η μήπως απο ένα σημείο κι έπειτα προέχουν τόσες άλλες υποχρεώσεις στη ζωή σου που απλά παύεις να το σκέφτεσαι? Ποιά είναι η γνώμη σου?- breast-conscious

Μια χαρά υπάρχει ερωτική επιθυμία και στις μεγαλύτερες ηλικίες. Απαγορεύουμε στην τρίτη ηλικία κάθε χαρά, ούτε να κυκλοφορήσουν και να παρτάρουν επιτρέπουμε, ούτε να στενοχωριούνται τους αφήνουμε, ούτε να φάνε και να πιουν και να χορέψουν (το αντιμετωπίζουμε σα να είναι ζωάκια που κάνουν κόλπα) και σίγουρα δεν τους αφήνουμε να είναι σεξουαλικά όντα. Όλοι θα γεράσουμε – εντάξει, κάποιοι θα γεράσουμε, και θα δούμε τη γλύκα. Όταν γερνάς και είσαι τυχερός και το μυαλό σου δεν έχει γεράσει, είσαι σαν εικοσάχρονος παγιδευμένος σε σώμα που δεν μπορεί να ανταποκριθεί.

Και το αισθητικό μέρος είναι πραγματικά το τελευταίο. Όταν το στήθος σου κρεμάσει και έχεις κάνει παιδιά, πώς πιστεύεις ότι θα είναι ο σύντροφός σου; Αυτός δεν θα έχει γεράσει;

________________
7.

Αγαπητή Α,μπα,

Στο γραφείο μας επιτρέπεται το κάπνισμα. Το γραφείο μας αποτελείται από πολλά μικρά γραφειάκια που το καθένα περιέχει έναν υπάλληλο.
Συχνά χρειάζεται να πάει κανείς στο γραφείο του άλλου συναδέλφου για να δουν ένα θέμα και συχνά η επίσκεψη διαρκεί αρκετά έτσι ώστε να γίνεται και κανένα τσιγαράκι παράλληλα με την δουλειά.
Εγώ δεν παίρνω τσιγάρα από άλλους γιατί δεν μου αρέσουν οι άλλες μάρκες - πάντα έχω τα δικά μου.. αν λοιπόν μου έρθει να καπνίσω πάω για λίγο στο γραφείο μου, παίρνω ένα από τα δικά μου και επιστρέφω στο γραφείο του συναδέλφου για να συνεχίσουμε.
Υπάρχει λοιπόν συγκεκριμένος συνάδελφος που ταράζει εμένα (και άλλους) στην τράκα όταν έρχεται στο γραφείο μου. Του το είπα με τρόπο : σταμάτησε για λίγες μέρες αλλά επανήλθε. Του είπα παίρνοντας ένα για μένα από το γεμάτο πακέτο μου πως δυστυχώς δεν έχω άλλο : σταμάτησε για λίγες μέρες αλλά επανήλθε. Τον προσέβαλλα μια φορά σε συζήτηση που είχαμε και με άλλους ανθρώπους μπροστά, λέγοντας υποτίθεται χιουμοριστικά πως το δικό του μηνιαίο μπάτζετ για τσιγάρα αποκλείεται να είναι ίδιο με των υπολοίπων από μας : παρεξηγήθηκε κάπως, σταμάτησε για λίγες μέρες αλλά επανήλθε.
Για να έχεις και μία αίσθηση χρόνου, αυτό συμβαίνει πάνω από 1,5 χρόνο.

Είναι προφανές πως κάτι κάνω λάθος και μάλλον τον ξανά-προσκαλώ να μου κάνει τράκα.. δεν μπορώ να πιστέψω πως κάποιος απολαμβάνει να τον προσβάλλουν.

Τα φώτα σου καλή μου Α,μπα.
Πολλά φιλιά!! -ανώνυμος καπνιστής

Μετά από ενάμιση χρόνο με προσπάθεια διαφόρων μεθόδων, είναι προφανές ότι δεν κάνεις κάτι λάθος. Βρίσκεσαι μπροστά σε κάτι που αποφεύγουμε να χαρακτηρίσουμε, ακόμα και όταν το βλέπουμε περίτρανα μπροστά μας: στο άλυτο πρόβλημα. Όταν βάζουμε τα όρια μας, ελπίζουμε για το καλύτερο, αλλά δυστυχώς, δεν μπορούμε να το προεξοφλήσουμε, διότι, δυστυχώς, υπάρχουν και τα γαϊδούρια.

Αφού το κάνει σε όλους, θα έλεγα να συνεννοηθείτε για ένα πακέτο στήριξης, γιατί ως κοινωνία πρέπει να φροντίζουμε και για τα γαϊδούρια, όχι για το δικό τους καλό, αλλά για την ηρεμία όλων. Η μάχη σώμα με σώμα, μεμονωμένα, δημιουργεί πόλους ανωμαλίας, η οποία επεκτείνεται και δημιουργεί γενική δυσαρέσκεια. Η φροντίδα των αδύναμων ευνοεί τη γενική ευημερία, είναι από τις θυσίες που πρέπει να κάνει μια οργανωμένη κοινωνία για να καταφέρει τελικά να έχει ένα θετικό πρόσημο και να προχωρήσει μπροστά. Θα μπορούσατε ας πούμε να εγκαινιάσετε ένα πακέτο τσιγάρων της κολλεκτίβας, το οποίο θα βρίσκεται στο γραφείο του τρακαδόρου, και στο οποίο θα συμβάλλετε, ο καθένας με ένα τσιγάρο ανά πακέτο. Όταν ο τρακαδόρος ζητάει πακέτο, θα του λέτε να πάρει το μερίδιο που του έχει ορίσει η ομάδα. Έτσι θα ξέρει ότι η γαϊδουριά του έχει καταγραφεί, αλλά ότι δεν τον έχετε εγκαταλείψει, οπότε όλοι μαζί θα μπορέσετε να συνεχίσετε να είσαστε συνάδελφοι.

Βέβαια, όπως έχει πει και η Θάτσερ, ο σοσιαλισμός σταματάει όταν τελειώνουν τα λεφτά, οπότε αν δεν μπορείτε να συνεισφέρετε με τους φόρους σας, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να γίνουν περικοπές. Τότε θα προκύψουν διαμάχες, τις οποίες θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε ως ομάδα, και τότε θα φανεί πόσο δεμένοι είσαστε και κατά πόσο πραγματικά θέλετε να προχωρήσετε. Ο καιροσκόπος πιθανόν να εκμεταλλευτεί την ανωμαλία για να σας διασπάσει. Γενικώς, βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι και οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ κρίσιμοι. Ας τολμήσουμε να ελπίσουμε για το καλύτερο.