Εδώ κατευθύνεται αμέριμνος προς το Μαξίμου μαζί με τους συνεργάτες του...
FacebookTwitter Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας εξέρχεται από το Προεδρικό Μέγαρο συνοδευόμενος από τον διευθυντή του γραφείου του, Νίκο Παππά και τον εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνο Σκουρλέτη όπου ορκίστηκε πρωθυπουργός, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας,
Λίγο πριν φτάσει, τίποτα δεν προμηνύει αυτό που θα ακολουθήσει...
La vita è bella. Να τους το φωνάξεις, να τους το χαμογελάσεις Αλέξη εκεί πάνω στην παγωμένη και σκιερή Ευρώπη. Έτσι είμαστε εδώ κάτω και αυτό δεν θέλουμε να το αλλάξουμε. Χαμογελάμε, γελάμε, αγκαλιαζόμαστε και φιλιόμαστε καταμεσής των δρόμων. Και αυτό είναι που δεν χωνεύουν με τίποτα…!
Υποκρισια σε ολο της το μεγαλειο. Η κυρια μαλλον ειναι απο τις απολυμενες καθαριστριες και ελπιζει οτι βρηκε καποιον, που θα την ξαναβαλει στη θεση της, να τρωει τα λεφτα του δημοσιου και ολλονων μας.Αυτο ειναι αγαπη;Αυτο ειναι ακρατος εγωισμος.Αλλα οπως και ο Αντρεας, ο Τσιπρας και οι δικοι του εγκαινιαζουν μια καινουργια γλωσσα, οπου μπορεις να λες το αντιθετο απο αυτο που πραγματικα εννοεις και ολοι να λενε ναι.
Συνσχολιαστή Vardaris, μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις από που συμπεραίνεις ότι η γυναίκα που τον αγκάλιασε ανήκει στις απολυμένες καθαρίστριες του δημοσίου; Εκτός και αν δεν έχω προσέξει κάτι, έχουμε ξεχάσει να εμπιστευόμαστε τους άλλους και ότι και να δούμε, ακούσουμε ή βιώσουμε, πάντα αντιδρούμε σαν να ήταν κάτι αρνητικό για εμάς.
Αυτό τι είναι; Αντιμνημονιακό παραλήρημα; Αντιευρωπαϊκό ψεκασμένο;Φίλε μου, και στον Βορρά αγκαλιάζονται, μην πιστεύεις ό,τι ακούς (και, ναι, δεν έχει βαλθεί όλη η υφήλιος να μας αφανίσει). Τσιφτετέλια δεν χορεύουνε, από αγκαλιές μην σου πω και καλύτερα.
Haifischnet αν απευθύνεσαι σε εμένα, να σου πω ότι δεν πιστεύω ό,τι ακούω αλλά εκφράζομαι εκ πείρας και προσωπικών βιωμάτων. Σπούδασα (και) στο εξωτερικό, έμεινα και εργάστηκα εκεί (βόρεια Ευρώπη) για πολλά χρόνια, στην οποία έχω την τύχη και σήμερα να πηγαινοέρχομαι πολύ συχνά λόγω της εργασίας μου. Επέτρεψε μου λοιπόν να γνωρίζω πολύ καλύτερα την βόρεια ιδιοσυγκρασία. Μακάρι να είχα τον χρόνο μπω σε λεπτομέρειες και να εκφραστώ με γεγονότα. Αυτή την διαχυτικότητα η οποία μας διακατέχει και αναφέρομαι σε απόλυτα φυσιολογικές εκφράσεις χαράς αλλά και λύπης, πολλές φορές την θεωρούν από υπερβολική έως και μικρή τρέλα. Ήταν αρκετές οι φορές, σε αυτές τις χώρες, που αισθάνθηκα άβολα και αμήχανα με φίλους, οικεία πρόσωπα και στενούς συνεργάτες μου, όταν και οι ίδιοι αισθάνθηκαν άβολα με κάποιες διαχυτικές, απόλυτα φυσιολογικές εκφράσεις και συμπεριφορές, όπως να τους αγκαλιάσεις, να τους φιλήσεις, εκφράζοντας τους κάποια ευχή χαράς ή, ακόμη περισσότερο, συμπόνιας. Τους φαινόταν κάτι πολύ παράξενο έως και εξωπραγματικό. Με ορισμένους, πολλές φορές το είχα συζητήσει, σε ανύποπτο χρόνο και μου εξέφραζαν της πηγαία απορία τους για αυτή την συμπεριφορά. Κατά βάθος τους γοήτευε και την δεχόντουσαν αλλά τους ήταν δύσκολο να την εκφράσουν και οι ίδιοι. Είναι κάτι που είναι αληθινό, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ως θέμα συζήτησης και προσοχής αλλά σε ένα μικρό σχόλιο δεν είναι δυνατόν να εκφραστεί πλήρως. Ελπίζω να έγινα κατανοητός.
Ενταξει, μπορει να μην συμφωνω πολυ μαζι του, αλλα τον παραδεχομαι που ειναι (ή τουλαχιστον φαινεται, το ιδιο αποτελεσμα εχει) ευγενικος και με φιλικη διαθεση προς τον κοσμο.
σχόλια