Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012, Ώρα: 22:00 μμ
Το τελευταίο διάστημα, ως θύμα κι εγώ της οικονομικής κρίσης, επιλέγω για τις μετακινήσεις μου – ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας – τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Μετά από 6 χρόνια "απουσίας" μου από τις αστικές συγκοινωνίες – λόγω αγοράς αυτοκινήτου – δεν είναι και η πιο εύκολη προσαρμογή. Έχεις ξεχάσει πλέον τις ώρες των δρομολογίων, τον αριθμό και την ονομασία της γραμμής, τα κόμιστρα ή ακόμη και το πρόστιμο σε περίπτωση που αμελήσεις να βγάλεις εισιτήριο, κυρίως από βαρεμάρα πιστέψτε με...κα
Βέβαια, θα μου πείτε – και με το δίκιο σας – δεν είχες κάποιον φίλο μαζί σου για να σ΄ενημερώσει; Όχι έναν, δύο παρακαλώ... αλλά λίγο το ποτό, λίγο η πανσέληνος...το χάσαμε το μυαλό πατριώτη!
Ξαφνικά και ενώ είχαμε μόλις μία ώρα καθίσει στο bar-restaurant που διασκεδάζαμε, με ενημερώνουν οι καλοί μου φίλοι ότι ο ηλεκτρικός το Σάββατο είναι μέχρι της 12 μμ και ότι ΜΟΝΟ το Μετρό είναι έως της 2 τα μεσάνυχτα!Έλα όμως που το αυτοκίνητό μου, ήταν παρκαρισμένο κοντά στον ηλεκτρικό σταθμό στα Άνω Πατήσια;
Χωρίς δεύτερη σκέψη, συμφωνήσαμε να συνεχίσουμε την διασκέδασή μας και όταν φτάσει η ώρα, να πάρουμε το Μετρό από το σημείο που ήμασταν, να κατεβούμε στο Πανεπιστήμιο και από εκεί να επιβιβαστούμε στο αστικό λεωφορείο με τον αριθμό γραμμής 11 – βραδινό δρομολόγιο, ανά 30 λεπτά – που κάνει ΤΕΡΜΑ στα "πολυπόθητα" Άνω Πατήσια.
OMONOIA
Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου, Ώρα: 1:45
Στον πάγκο με τις Κυριακάτικες εφημερίδες – δίπλα στην στάση – χαζεύουμε, ψωνίζουμε και αναμένουμε τον αριθμό 11 μπας και πάμε καμιά ώρα στα σπίτια μας.
Νιγηριανοί πιο κει μαλώνουν, άστεγοι τρώνε από τον κάδο της στάσης και ήδη έχω μετανιώσει που "τσιγκουνεύτηκα" να βάλω 20 ευρώ βενζίνη στο αυτοκίνητό μου.
Περιμένω, περιμένω, περιμένω...ούτε καν αχνοφαίνεται το λεωφορείο. Έχει καταντήσει "ατραξιόν" πλέον! Τέτοια αναμονή δεν είχα ούτε στη συναυλία της Madonna στο ΟΑΚΑ (άσχετο).
Και σκάει από μακριά ένα λεωφορείοοοο, πολυεθνικόοοο... μία "τράτα" φίσκα στον κόσμο και δεν ξέρω από που να μπω! Δεν θέλω και να περιμένω άλλα 30 λεπτά για το επόμενο, γιατί ένας θεός ξέρει τι εικόνες θα συλλέξω ακόμη.
"Θα μπωωωω!!!" φωνάζω στον φίλο μου και χτυπάω το τζάμι στην μπροστινή πόρτα του οδηγού να ανοίξει! Αχ, και μπαίνω...σουβλάκι – λαδόπιτα με απ΄όλα, τζατζίκι, κρεμμύδι, ντομάτα, sauce...και όλες οι ευωδίες together!
Μαρτυρία Οδηγού του ΟΑΣΑ
- Πως μπορείτε και οδηγείτε με τόσο κόσμο;
"Δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς, φοβάμαι για τη ζωή μου...αν τους κάνω παρατήρηση ή δεν τους πάρω, θα βρω τον μπελά μου χωρίς να φταίω! Δεν καταλαβαίνουν τίποτα...τα λάστιχα είναι έτοιμα να σκάσουν!".
- Σας έχει συμβεί κανένα περίεργο περιστατικό;
"Ένα και δύο; Την άλλη φορά είχα σταματήσει σε ένα φανάρι, λίγο πιο κάτω από το Πολυτεχνείο. Η στάση να φανταστείς ήταν στα 5 μέτρα! Ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβω ήρθε ένας και μου έβαλε το πιστόλι στο παράθυρο μου, με σημάδευε και τι μου ζητούσε λες... ούρλιαζε να του ανοίξω να μπει μέσα! Του άνοιξα να μπει και σε δύο στάσεις ήρθε πάλι δίπλα μου με το πιστόλι και πάλι ουρλιάζοντας με ανάγκασε να σταματήσω λίγο πριν την στάση για να κατέβει!".
(Είμαστε ήδη στην ξακουστή στάση Πολυτεχνείο - οι ντόπιοι γνωρίζουν τι εστί βράδυ να περνάς ΜΠΡΟΣΤΑ από το Πολυτεχνείο, έστω και με λεωφορείο - ο οδηγός φρενάρει απότομα δύο με τρεις φορές ακινητοποιώντας το λεωφορείο, το οποίο είχε βγει εκτός λωρίδας. 3 αλλοδαποί - πρεζόνια αποφάσισαν να "αυτοκτονήσουν" τρέχοντας ακατάστατα στη λεωφόρο. Κοντέψαμε από το φρενάρισμα να βγάλουμε τα σωθικά μας, συν το ΣΟΚ!)
συνέχεια της κουβέντας...
"Τώρα που μιλάμε, αυτή τη στιγμή κλέβουν. Πορτοφόλια, κινητά, ότι μπορείς να φτανταστείς! Προσέχετε τα πράγματά σας. Χθες μία κοπέλα έβγαλε το κινητό της για να μιλήσει και με το που σταμάτησε το λεωφορείο στη στάση, 2 έγχρωμοι της το άρπαξαν από τα χέρια, πετάχτηκαν έξω από το λεωφορείο και έγιναν καπνός. Η κοπέλα δεν πρόλαβε να συνειδητοποιήσει τι της συνέβη! Έτσι, κάνουν...μπαίνουν μέσα γκρουπάκια 5 ατόμων, κοιτάζουν αν έχεις κάτι που τους ενδιαφέρει, σε σταμπάρουν και με την πρώτη ευκαιρία σου την φέρνουν χωρίς να το καταλάβεις!
- Είναι όντως μόνο αλλοδαποί ή έχεις δει και Έλληνες;
"Αλλοδαποί είναι μόνο...Αφγανοί, Αλβανοί, Νιγηριανοί, Ιρανοί και ότι άλλο θέλεις. Πριν από ένα μήνα περίπου μπήκαν δυο Αλβανοί μέσα – δεν πρέπει να ήταν πάνω από 17 ετών – και άρχισαν να φωνάζουν: " Γαμιόνται οι Έλληνες και όλη η Ελλάδα..." δυνατά και πολλές φορές. Δημιουργήθηκε αναστάτωση μέσα στο λεωφορείο γιατί υπήρχαν και Έλληνες. Εκείνη τη στιγμή ερχόταν από πίσω ένα περιπολικό, τους έκανα νόημα να σταματήσουν, μπήκαν μέσα και τους πήραν κατευθείαν στην ΓΑΔΑ... καταλαβαίνεις τι τους έκαναν!".
"Την άλλη φορά γύριζα το λεωφορείο στην βάση, είχα μόλις σχολάσει... ήμουν μόνος μου. Σε ένα φανάρι δύο Αλβανοί έτρεξαν προς το μέρος μου και μου έριξαν μολότοφ κάτω από το λεωφορείο!!! Ο ένας από μπροστά και ο άλλος από πίσω. Παρανάλωμα του πυρός έγινε το λεωφορείο, κόντεψα να καώ ζωντανός...κάηκαν τα μαλλιά μου και τα κούρεψα κοντά. Ο ένας πήγε να μου ρίξει και 3η μολότοφ από το παράθυρό μου, επάνω μου θα έπεφτε στο κάθισμα, αλλά άρχισα να φωνάζω ότι έχω δύο παιδιά που με περιμένουν στο σπίτι και έτσι κάπως την γλίτωσα! Δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο. Την νύχτα αγόρι μου μπορείς να βρεις τον μπελά σου χωρίς να φταις".
"Μπαίνουν μέσα τα πρεζόνια, χτυπάνε ο ένας τον άλλον, άλλοι παίρνουν τη δόση τους, κλωτσάνε το λεωφορείο, τα παράθυρα...τα έχουν διαλύσει όλα!!! Να προσέχετε παιδιά, τα πράγματα αγρίεψαν. Μην περάσετε ποτέ βράδυ από το Πολυτεχνείο, όλα εκεί γίνονται!".
"Έλληνες μου έχουν κάνει φασαρία γιατί βάζω μέσα αλλοδαπούς. Μα, είναι δυνατόν; Μπορώ να μην τους βάλω; Τί φταίω εγώ; Την δουλειά μου κάνω!".
- Δουλεύετε πάντα βράδυ;
"Εδώ και 30 χρόνια δουλεύω πάντα βράδυ. Έπαιρνα 2.150 ευρώ μεικτά, τώρα μου κόψανε 700 ευρώ, συν το επίδομα για βραδινή – ανθυγιεινή εργασία. Τζάμπα δουλεύουμε φίλε μου".
- Κάτι πρέπει να κάνετε όμως, κινδυνεύει καθημερινά η ζωή σας.
"Ζητήσαμε τουλάχιστον στο βραδινό δρομολόγιο να υπάρχει ένας αστυνομικός μαζί μας για να νιώθουμε και εμείς ασφαλής. Δεν έγινε τίποτα. Μετά ζητήσαμε να μας φτιάξουν μία κλειστή καμπίνα που να μην έχουν πρόσβαση οι επιβάτες. Θέλει πολλά λεφτά μας είπαν. Και έτσι καθημερινά παίζω κορώνα, γράμματα τη ζωή μου."
Ερώτηση οδηγού λίγο πριν φτάσουμε στον προορισμό μας: "Παιδιά σπουδάζετε;"
"Όχι, δημοσιογράφος είμαι".
Οδηγός: "Και οι δημοσιογράφοι είναι μέσα στο κόλπο ε; Τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να βγάλουν μία αληθινή είδηση, για να μη φτάσουμε σε αυτή την κατάντια!".
(Μούγκα στη στρούγκα...!)
"Καλή συνέχεια κύριε και να προσέχετε!".
Στάση Άνω Πατήσια / ΤΕΡΜΑ
25 λεπτά διαδρομής και μου φάνηκαν αιώνες!
25 λεπτά εξαθλίωσης!
25 λεπτά κατάντιας!
25 λεπτά σ΄ένα σαφάρι τρόμου!
σχόλια