Η φημολογούμενη φράση «τα πειραματικά σχολεία είναι σχεδόν χιτλερικό εγχείρημα» που διέψευσε στη συνέχεια ο υπουργός Παιδείας κ. Αριστείδης Μπαλτάς προκάλεσε ντόρο. Η κακώς εννοούμενη ισότητα στο μυαλό του νέου υπουργού (που είναι και τεχνοφοβικός, αν κρίνουμε από σχετικά πρόσφατο κείμενό του) συζητήθηκε μεν, αλλά τα πειραματικά σχολεία –που ευτυχώς σώθηκαν– δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα της παιδείας αυτήν τη στιγμή. Να μερικά από αυτά.
Νομοσχέδια επί νομοσχεδίων
Κάθε λίγο και λιγάκι, και με το που θα αλλάξει ο υπουργός ή η κυβέρνηση, όλα αλλάζουν. Μέχρι να συνηθίσουν οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές ή σπουδαστές, οι αλλαγές ακυρώνονται και μετά πάλι απ' την αρχή. Η νέα κυβέρνηση ανακοίνωσε ήδη την ακύρωση του υπολογισμού των βαθμών Α' και Β' Λυκείου για την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και την κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων ως υποχρεωτικής πηγής του 50% των θεμάτων στις προαγωγικές εξετάσεις. Αν κάτσει η μπίλια κάπου επιτέλους, και γνωρίζουν όλοι πως τίποτα δεν θα αλλάξει έστω για μία δεκαετία, θα υπάρξει μια σταθερότητα και θα μπορέσει να γίνει καλύτερο micromanagement στην παιδεία. Ο υφυπουργός κ. Κουράκης δήλωσε: «Ο στόχος για τον οποίο εργάζεται η κυβέρνησή μας είναι η οργάνωση της δημόσιας, δωρεάν, δημοκρατικής και υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης», ενώ ο κ. Μπαλτάς είπε ότι «ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά εγκλήματα είναι ότι εδώ και 40 χρόνια καλά σχολεία θεωρούνται τα ιδιωτικά», εκφράζοντας τη θέση πως αυτό πρέπει να αντιστραφεί. Είναι υπέροχες υποσχέσεις και δεν αποκλείεται να πραγματοποιηθούν, αρκεί να δημιουργηθεί ένα σταθερό εκπαιδευτικό σύστημα.
Φοιτητικές παρατάξεις
Ο νόμος-πλαίσιο της Διαμαντοπούλου ήταν αρκετά δημοφιλής στην κοινωνία, όμως είναι σίγουρο ότι θα ακυρωθεί. Θα συναλλάσσονται και πάλι οι πρυτάνεις με τους φοιτητές για να παίρνουν αποφάσεις; Αν δεν αρέσουν σε (έστω και μικροσκοπική) μερίδα φοιτητών οι αποφάσεις τους, θα τους προπηλακίζουν ή θα τους χτίζουν στα γραφεία τους; Οι ίδιοι οι φοιτητές θα μαθαίνουν χρήσιμα πράγματα στα πανεπιστήμια ή θα ασχολούνται με τη διοργάνωση εκδρομών της ΔΑΠ, ξέκωλων πάρτι της ΠΑΣΠ και τη διάθεση συγγραμμάτων από κομματικές παρατάξεις με αντάλλαγμα να τις ψηφίσεις; Είναι εξαιρετικά χρήσιμες η πολιτικοποίηση και η δημιουργία κοινωνικής συνείδησης στο πανεπιστήμιο, όχι όμως όταν οι κομματικές παρατάξεις καπελώνουν κάθε τομέα της φοιτητικής ζωής.
Αξιολόγηση
Η αλήθεια είναι ότι είναι απαραίτητη η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και όποιος έχει πάει σχολείο το καταλαβαίνει. Πώς θα γίνει όμως; Ποιος θα την κάνει, ώστε να είναι δίκαιη; Πώς θα προστατέψουμε τα παιδιά από κάποιους άχρηστους ή ακόμα και ψυχικά ασταθείς εκπαιδευτικούς;
Με «συζήτηση για την αποτίμηση του έργου τους» προτείνει το νέο υπουργείο Παιδείας, το οποίο ανακοίνωσε στις προγραμματικές δηλώσεις την απόσυρση του «βραχνά της ψευδοαξιολόγησης» και την αντικατάστασή του με μια πραγματική συζήτηση για την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η «πραγματική συζήτηση» θα είναι αρκετή...
Ρατσισμός και παραβατικότητα
Το κακό έχει παραγίνει με τη στρατολόγηση στα σχολεία. Ο υφυπουργός Τάσος Κουράκης μοιάζει να το έχει υπόψη του και ανέφερε στη Βουλή ότι στόχος είναι η ανάπτυξη της αντιρατσιστικής εκπαίδευσης: «Ο πρώτος θεμέλιος λίθος του προγράμματός μας είναι αξιακός, δηλαδή αποσκοπούμε στην άμβλυνση των μορφωτικών ανισοτήτων που έχουν τη ρίζα τους στις κοινωνικές ταξικές ανισότητες, καθώς και στην απάλειψη κάθε λογής διακρίσεων, φύλου, φυλής, θρησκεύματος και πεποιθήσεων, κοινωνικής και εθνικής προέλευσης, φυσικής ιδιαιτερότητας των ατόμων και άλλα από το θεσμικό πλαίσιο, αλλά και από την καθημερινότητα της εκπαίδευσης. Στην κατεύθυνση αυτή σκοπεύουμε –και η παράθεση δεν είναι τυχαία– τα εξής: να ευθυγραμμίσουμε το θεσμικό μας πλαίσιο με όσα ορίζονται από τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, συμπεριλαμβάνοντας τους μαθητές με αναπηρία στο σχολείο για όλους. Να επαναφέρουμε με αναβαθμισμένη μορφή την ενισχυτική διδασκαλία και την πρόσθετη διδακτική στήριξη. Να αναπτύξουμε τη διαπολιτισμική και αντιρατσιστική εκπαίδευση και τις τάξεις υποδοχής. Να εκπονήσουμε προγράμματα στήριξης του μαθητικού πληθυσμού και των αντίστοιχων σχολικών μονάδων, που αφορούν κυρίως ευάλωτες ομάδες νέων, δηλαδή σε δυσπρόσιτες περιοχές, άτομα που ζουν σε συνθήκες ανέχειας, άτομα Ρομά, άτομα που σχετίζονται με την παραβατικότητα των ανηλίκων».
Ποσοστό για την παιδεία
Πριν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση διαμαρτυρόταν –και δικαίως– για την περικοπή των δαπανών στην παιδεία σε ποσοστό κάτω του 2% του προϋπολογισμού, με το νέο Μεσοπρόθεσμο 2014-2018. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, που είπε κι ο Αλέξης Τσίπρας προεκλογικά: έχοντας καταργήσει το Μνημόνιο και την Τρόικα, πρέπει να αυξήσει το συντομότερο δυνατόν το ποσοστό για την παιδεία, πράγμα που ανέκαθεν ήταν πάγιο και σωστότατο αίτημα της Αριστεράς.
σχόλια