Συνέβη χθες στην Πανεπιστημίου - οι τέσσερις φωτογραφίες με τον άγνωστο που αγόρασε παπούτσια σε άστεγο

Είδα την είδηση στο φμπ. Την κοινοποίησα με την ίδια συγκίνηση και τις ίδιες τύψεις όσες οι προλαλήσαντες για τα πόσα λίγα έχω κάνει για αστέγους που βλέπω. Η αλήθεια είναι ότι έχω δώσει ότι έχω δώσει ως τώρα μόνο σε αστέγους που έχω "γνωρίσει" από συχνή επαφή στη γειτονιά και η άλλη αλήθεια είναι ότι σε όσους έχω δώσει, δε μου έχουν ζητήσει. Διάβασα το ποστ σου και ένιωσα ακόμα πιο πολλές τύψεις γιατί συστηματικά δίνω ότι περίσσευμα έχω σε αδέσποτα αλλά λίγες από τις φορές που έχω πει να δώσω μια μερίδα από το φαϊ που κάνω για μένα (που για την ιστορία ένας λόγος είναι κι ότι σπάνια έχω χρόνο πλέον να μαγειρεψω για μένα, με αμελώ συστηματικά) το έχω κάνει. Επίσης, διαβάζοντας το μήνυμά σου πειράχτικα που θεωρείς, όπως πολλοί, ότι οι φιλόζωοι είναι μισάνθρωποι αλλά κατανόησα γιατί το λες, έχοντας σαν εικόνα έναν άνθρωπο που ανοίγει μια κονσέρβα σε ένα σκύλο ενώ ένα τετράγωνο πιο κάτω είναι ένας άστεγος. (Αλλά...)Γιατί ούσα μία τέτοια από αυτούς που ψέγεις ως ότι δίνουν μεγαλύτερη βάση στα ζώα από ότι στους ανθρώπους, και συγχρωτιζόμενη και με άλλους τέτοιους φιλόζωους, ξέρω ότι αν κάποιοι έχουν στο μυαλό τους συστηματικά τις ψυχές που υποφέρουν στους δρόμους, δίποδες ή τετράποδες, και σκέφτονται "τι μπορώ να κάνω σήμερα" ή υποφέρουν καθημερινά στη σκέψη του πόσο λίγα μπορούν να κάνουν/"σήμερα δεν έδωσα τροφή σε κανέναν", είναι ακριβώς αυτοί οι φιλόζωοι που δεν έχουν κανένα νταλγκά κατά των ανθρώπων, είναι απλά άνθρωποι too sensitive for their own good.Γυρίζοντας σελίδα στα σχόλια και βλέποντας τι ακριβώς κρύβεται πίσω από αυτή την ιστορία που σχολιάζουμε, που τα πιστεύω τα σχόλια γιατί they sound oh so familiar, θυμήθηκα τι είμαστε οι φιλόζωοι: επιφυλακτικοί μέχρι αηδίας απέναντι στην επικείμενη κοροϊδία. Όταν τρέχουμε να σώσουμε ζωές από ασιτία, κρύο, χτυπήματα, αρρώστιες, με τα λίγα μέσα που διαθέτουμε, σόρρυ αλλά θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι δε σπαταλάμε πολύτιμους πόρους, που μπορεί πραγματικά να σώσουν μια ζωή, σε έναν επαγγελματία κομπιναδόρο. Δυστυχώς η επιφυλακτικότητα αυτή επηρεάζει και αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη, αλλά αν πραγματικά θέλεις να βοηθήσεις, τότε θα ανακαλύψεις και αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη. Καμία ψυχή δεν είναι ανώτερη ή κατώτερη μιας άλλης. Αλλά τα αδέσποτα φίλε δεν θα σε κοροϊδέψουν. Αν σου ζητήσουν, θα πεινάνε. Αν τους δώσεις - έστω και μόνο χάδια (θα εκπλαγείς από το πόση ανάγκη έχουν από χάδια και μόνο, από αγάπη στο σκληρό κόσμο που ζούνε), θα έχεις μεγάλη επίδραση στην κακόμοιρη ζωή τους και θα τους έχεις σύμμαχους, συντρόφους, ευγνώμονες φίλους. Οπότε λυπάμαι, δεν πρόκειται να πάψω να είμαι επιφυλακτική με τους ανθρώπους, όσο κι αν κάποιοι επιμένετε να το αποκαλείται μισανθρωπια, δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσω να δίνω ότι μου περισσεύει σε ανθρώπους *αφού κρίνω* ότι το έχουν ανάγκη και σε ζώα αδιακρίτως - γιατί αυτά σίγουρα το έχουν ανάγκη.Είναι πραγματικά σκληρή και απάνθρωπη η ζωή των ζώων εκεί έξω, σόρρυ κιόλας αλλά εκ των πραγμάτων ακόμα χειρότερη από των αστέγων γιατί πολύ απλά είναι απόλυτα εξαρτώμενα από τους ανθρώπους, πράγμα που τα καθιστά πολύ πιο αδύναμα. Χέρια δεν έχουν να ανοίξουν να ψάξουν σκουπίδια για φαϊ, για κάτι να τα ζεστάνει το χειμώνα, τι άλλο να κάνουν για να τραφούν, να βγουν για.. κυνήγι στην πόλη; Τα κλωτσάνε, τα χτυπάνε αλύπητα, τα διώχνουν από τα μέρη που προσπαθούν να καλυφθούν από βροχή και κρύο (οκ, αυτό το κάνουν οι "καλοί" άνθρωποι κ στους αστέγους, τα σκοτώνουν, τα δηλητηριάζουν, πεθαίνουν και τα προσπερνάνε ως κάτι άβολο αλλά συνηθισμένο - ποιον άνθρωπο θα τον προσπεράσεις όταν πεθαίνει; Ξέρω, υπάρχουν και κάποιοι τέτοιοι, μιλάμε για ανθρώπους όμως όχι εγωπαθή τέρατα.. Οκ, ο πιο αδύναμος in my book έχει προτεραιότητα, το παραδέχομαι, όχι ο "το είδος μου" απαραίτητα. Προτεραιότητα όμως. Όχι αποκλειστικότητα. Οι προτεραιότητες προσαρμόζονται ανάλογα με τις συνθήκες.Εσείς? Που χωρίζετε τους ανθρώπους σε φιλόζωους και φιλάνθρωπους? Έχετε δώσει ποτέ τίποτα ουσιαστικό (πέρα από μια μπουκιά σε μια ταβέρνα ή ένα ευρώ μια μέρα που θέλατε να νιώσετε καλύτερα για τον εαυτό σας, να χτυπήσετε τον εαυτό σας στην πλάτη) είτε σε ανθρώπους είτε σε ζώα...;Εσάς πιάνετε η ψυχή σας όταν βλέπετε φαϊ έτοιμο να πεταχτεί στο δίπλα τραπέζι στο εστιατόριο? Όταν ξεχάσατε φαϊ να χαλάσει στο ψυγείο και δεν το δώσατε πουθενά? Έχετε δώσει μια κουβέρτα για έναν άστεγο? Έχετε μαζέψει τα αποφάγια σας μια φορά να τα δώσετε σε ένα αδέσποτο? Όταν συμβεί κάτι από αυτά θα καταλάβετε ότι δεν υπάρχει φιλάνθρωπος και φιλόζωος. Υπάρχει παρτάκιας και αυτός που σκέφτεται τους γύρω του.

Ωραία αυτά που έγραψες αλλά αδικαιολόγητα πολλά...απλά θα επαναλάβω τα λίγα λόγια που ανέφερα παραπάνω.Είναι μία πικρή αλήθεια αλλά πρέπει να λέγεται....Να είσαι καλά. :-)