________________
1.
Σχεδόν ποτέ δε σκέφτομαι για έναν άνθρωπο που μόλις γνώρισα ότι είναι πολύ όμορφος , σαν να μην το βλέπω. Και αν περάσει ο καιρός και κάνουμε παρέα παρατηρώ τα χαρακτηριστικά του και συχνά συμβαίνει να μου φαίνεται πανέμορφος. Γιατί με την πρώτη ματιά εντοπίζω τα "κακά" και όταν τον ζήσω μόνο τα καλά του η απλά οι ατέλειές του καταλήγουν να του πάνε; Γιατί δεν εστιάζω εξαρχής στα δυνατά του σημεία παρά μόνο όταν τον συμπαθήσω;
Μήπως είναι επειδή σχεδόν ποτέ δεν συναντάμε ανθρώπους που είναι όμορφοι πέρα από κάθε αμφιβολία, χωρίς ούτε ένα λάθος χαρακτηριστικό;
Η ομορφιά που σε κάνει να τα χάνεις και να λες αυθόρμητα με την πρώτη 'αχ τι όμορφος' είναι σπάνια, και (μεταξύ άλλων) γι' αυτό κάνουμε τους πολύ όμορφους Θεούς, τους δίνουμε χρήματα και τους συγχωρούμε όλα τους τα ελαττώματα. Οι υπόλοιποι πασχίζουμε με διάφορους τρόπους να ξεγελάσουμε και να γίνουμε ευχάριστοι εμφανισιακά. Το χαμόγελο και οι εκφράσεις του προσώπου δείχνουν τον χαρακτήρα μας και όσοι έχουν ενδιαφέρον, γίνονται πολύ πιο όμορφοι στην κίνηση και στην ομιλία. Γι 'αυτό αλλάζεις γνώμη.
________________
2.
Αγαπητή Α, μπα έχουν μείνει σε ένα χάρτινο κασόνι έξι αχλάδια. Τα τέσσερα έχουν γίνει κίτρινα τα δύο όχι. Που οφείλετε;- απίδι
Στο γεγονός ότι σε ένα δέντρο δεν ωριμάζουν όλα τα φρούτα το ίδιο δευτερόλεπτο. Ούτε την ίδια μέρα. Μπορεί και ούτε μέσα στον ίδιο μήνα.
Φοβερό δεν είναι που τα φρούτα είχαν ζωή πριν μπουν στο χάρτινο κασόνι;
________________
3.
Καταρχην καλησπέρα,
θα ήθελα να σε συγχαρω για την εξαιρετική σου στήλη. Θαυμάζω τον τρόπο σκεψης σου και την υπομονή σου.
Λοιπόν , θα ήθελα τη γνώμη σου για το εξής: Εχω σχέση με κάποιον εδω και 2 χρόνια, εγω 34 αυτός 38, όλα καλά σε γενικές γραμμές, υπάρχει αλληλοεκτιμηση, σεβασμος, αγάπη και γενικά περνάμε καλά, αλλά με προβληματίζει ένα θέμα. Ο τρόπος που μιλάει για τις πρώην του. Τι εννοώ, έχει κάνει μακροχρόνιες σχέσεις στο παρελθον , για τις οποίες μου έχει κάνει συζητήσεις, αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι οι χαρακτηρισμοί. Την μία την αποκαλεί τρελή και προβληματική, αλλα έκατσε 7 χρόνια μαζί της(και περηφανεύεται οτι την κερατωνε ), την άλλη κακομαθημένη και ψωνάρα αλλά ειχε σχέση με αυτην για 2 χρόνια. Την άλλην "καμμενη" νυχτόβια και λίγο "π.....α" αλλά δεν τον "χάλασε" για 2 χρονάκια, κοκ. Η απορία που προκύπτει και την εκφράζω ως ερώτηση προς αυτόν, είναι: ΟΚ, ρε φίλε και εσύ γιατί καθόσουν και έκανες σχέσεις με άτομα τα οποία δεν εκτιμούσες ; 'H αν το διαπίστωνες στην πορεία γιατί δεν χώριζες νωρίτερα; ''Η,τι νομίζεις ότι σημαίνει αυτό για σένα; 'Η πως λές να νιωθω εγω για όλο αυτό τώρα, εαν όχι μία αποστροφή;
Σε όλα αυτά απαντάει ότι ήταν αλλος ανθρωπος, δεν καταλάβαινε τι του συνέβαινε, δεν είχε την δύναμη να πάρει την απόφαση να χωρίσει, ότι έχει μετανιώσει για τις επιλογές του παρελθόντος κτλ.
Και σε ρωτω αγαπητή α, μπα, πως το βλέπεις όλο αυτό; Σου βρωμάει λίγο κάτι από την στάση του απέναντι στο παρελθόν του;
Ποιος πρεπει να κάνει τι; Αυτός να συγχωρέσει τον εαυτό του; εγώ να αδιαφορήσω για αυτά τα δείγματα κακου χαρακτήρα; 'η να περιμένω να λουστώ και εγω με άλλα κοσμητικά στην πρώτη ευκαιρία;
Δεν περιμένω προφανώς να μου πεις τι να κάνω , αλλά με ενδιαφέρει η οπτική σου, πολύ!
ευχαριστώ προκαταβολικά-Αχ,Αναμπελ
Έχω διάφορες θεωρίες. Μπορεί να ισχύει μια από αυτές ή και όλες μαζί. Προειδοποιώ ότι καμία δεν τον φωτίζει με κολακευτικό τρόπο.
Είναι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι αδυναμία να παραδεχτούν ότι πληγώθηκαν, και για να αντιπαρέλθουν, μετατρέπουν τα συναισθήματα ανεπάρκειας ή αποτυχίας σε επίθεση προς το άλλο πρόσωπο. Ένας άλλος λόγος μπορεί να είναι ότι θέλει να περάσει το μήνυμα 'έχω περάσει πολλά, γι' αυτό θέλω να με προσέξεις ιδιαίτερα'. Το πιο προφανές μήνυμα για μένα είναι ότι 'κοίτα τι κάνω σε όσες με δυσαρεστούν, οπότε κοίτα να μην με δυσαρεστήσεις κι εσύ, γιατί θα είσαι η επόμενη'. Αυτό τουλάχιστον πέρασε μια χαρά, γιατί ακριβώς αυτό φοβάσαι τώρα.
________________
4.
τώρα που με μαθαίνω σταδιακά και αποκωδικοποιώ τόσο δικές μου συμπεριφορές όσο και των γύρων μου , έχω κάποια θέματα. Πώς λες σε κάποιον για παράδειγμα ότι η απόρριψη δε σημαίνει πάντα οτι δεν έστειλες τα σωστά μηνύματα , αλλά ότι τά στειλες , ο άλλος τα πήρε αλλά ΔΕ σε θέλει; Πως το λες χωρίς να φανείς κυνικός/κακεντρεχής/απότομος; Ή πώς λες "νομίζω ότι γουστάρεις ανελέητα να τον γουστάρεις και να κλαίγεσαι εδώ και ένα 6μηνο επειδή έτσι (νιώθεις ότι) έχεις περιπετειώδη ζωή να αναλύσεις στους φίλους σου" χωρίς να φας σφαλιάρα; Ή πώς να δώσω και στους άλλους να καταλάβουν ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου και ότι ανεξάρτητα από το τι θέλουν οι ίδιοι , κάποιοι άλλοι χέστηκαν και θα κάνουν κάτι εκτός του πλάνου τους; Και ότι δεν είναι για αυτομαστίγωμα το να μη σε γουστάρει κάποιος; (το τελευταίο ουτε εγω το έχω δουλέψει όσο πρέπει, αλλά πού θα πάει). Γενικά , πώς λες αυτά που ο άλλος δε θέλει να ακούσει με πιο μετριοπαθή τρόπο. Παλιά προσπαθούσα να κάνω τον άλλον να τα δει , μα προφανώς αμα δε θες με το να τα υπονοήσει ο φίλος σου δε θα πετύχει ποτέ.- μπαταρία κοκινωπή
Μα δεν είναι προφανές; Ξεκινάς μια στήλη στην οποία απαντάς σε αγνώστους!
________________
5.
Αν πιστεύεις ότι είσαι δεκτικός άνθρωπος αλλά δεν μπορείς να δεχτείς τη γνώμη κάποιου ότι δεν είσαι, τι είσαι τελικά;
Ένας κανονικός άνθρωπος που αναρωτιέται ποιος είναι, πού πάει, και ποιοι είναι οι πραγματικοί του φίλοι.
________________
6.
Αγαπητή Α, μπα όταν γράφω προτάσεις χρησιμοποιώ πολύ συχνά τα .....αποσιωπητικά! Είναι ενοχλητικό για τον άλλον; να το κόψω;- lifoguest
Τα αποσιωπητικά, μαζί με τα εισαγωγικά, είναι μάστιγα. Το φαινόμενο αυτό με την επικράτηση του ίντερνετ έχει περάσει από τον μέτριο έως κακό γραπτό λόγο και σε πιο mainstream έντυπα και αυτή η επιδημία κολλάει σαν χολέρα. Όχι μόνο πρέπει να το κόψεις, αλλά αν υπήρχε πρόστιμο, θα σε είχα καταγγείλει.
Τα σημεία στίξης έχουν τη σημασία τους και τα βάζουμε όταν υπάρχει πάρα πολύ σοβαρός λόγος, αλλιώς την χάνουν. Δεν είναι στολίδια, και δεν αντικαθιστούν την ιδιαιτερότητα του προφορικού λόγου. Βλέπω συνέχεια κόσμο να τα χρησιμοποιεί σαν σκουλαρίκια, για να βάλει γραφιστικό ενδιαφέρον στο κείμενο, για να δηλώσει παύση, ή επειδή πιστεύει ότι θα κάνει πιο βαθυστόχαστες τις σκέψεις του. Όχι. Όχι!
Τα αποσιωπητικά δηλώνουν α) ντροπή, δισταγμό, άγνοια ή β) ότι θέλουμε να πούμε κάτι που δεν είναι αναμενόμενο από τον αναγνώστη. Ενδεχομένως μπορεί να δηλώνει και απειλή τύπου 'θα σου έλεγα τώρα αλλά...' Αν δεν ντρεπόμαστε και αν δεν θέλουμε να τρομάξουμε κάποιον, είναι εξαιρετικά απίθανο να είμαστε σε θέση να γράψουμε κάτι τόσο απροσδόκητο που ο άλλος χρειάζεται προειδοποίηση για να μην πάθει συγκοπή. Δεν είναι λυρισμός. Δεν είναι διακόσμηση. Δεν είναι στυλ. Δεν είναι απαραίτητο σε κάθε παράγραφο. Βασικά, δεν χρειάζεται. Ό,τι θέλεις να πεις, πες το. Θα το αντέξω. Έχω διαβάσει και ...χειρότερα.
Βασικά, δείχνει αδυναμία χειρισμού του γραπτού λόγου, μιμητισμό, και έλλειψη λεξιλογίου. Τα αποσιωπητικά να τα βάζεις όταν σου έχουν τελειώσει οι λέξεις και δεν ξέρεις πώς να εκφράσεις ότι αυτό που θέλεις να πεις δεν χωράει σε λόγια. Αν σου έχουν τελειώσει μετά την δεύτερη προσπάθεια, δεν ξέρεις αρκετές λέξεις.
________________
7.
Αγαπητή Α μπα,
Είμαι ιστορικός και αυτή τη στιγμή κάνω το μεταπτυχιακό μου στην Αρχαία Ιστορία και Κλασική Αρχαιολογία. Έχω την τιμή να υπηρετώ μια επιστήμη, η οποία, κατά την προσωπική μου άποψη, μόνο θετικά στοιχεία μπορεί να προσφέρει στην εξέλιξη του πολιτισμού και της ανθρωπότητας. Το πρόβλημα είναι ότι δυστυχώς η ιστορία γενικότερα θεωρείται όλο και περισσότερο μια επιστήμη «λουξ», ακριβώς επειδή το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας δεν αποφέρει άμεσα κέρδη για το κράτος ή για ιδιώτες. Και παρ' όλο που οι ανασκαφές και η αρχαία τέχνη έχουν ένα παγκόσμιο ενδιαφέρον και όλοι ενθουσιάζονται όταν ανεβαίνουν στην Ακρόπολη, όταν πρόκειται για μια εξειδικευμένη έρευνα πάνω στο ζήτημα, και μιλάω για την έρευνα που κάνουμε εμείς, αυτήν την έρευνα ο κόσμος την αντιμετωπίζει πολύ διαφορετικά, ακριβώς επειδή δεν ασχολούμαστε μόνο με τις εντυπωσιακές ανακαλύψεις (βλ. Αμφίπολη), αλλά και με όλο το φάσμα της ελληνικής αρχαιότητας, που προφανώς δεν αφορά άμεσα τον περισσότερο κόσμο που δεν ασχολείται με το θέμα. Για αυτόν τον λόγο οι χρηματοδοτήσεις που δίνονται από ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς πάνω σε αυτήν την έρευνα είναι όλο και λιγότερες με τα χρόνια, με αποτέλεσμα εμείς που ασχολούμαστε με την έρευνα να έχουμε ελάχιστες πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Και επαναλαμβάνω: Μην παρασύρεσαι από την Αμφίπολη. Είναι ένα και μοναδικό παράδειγμα ανάμεσα στα αριστουργήματα αρχιτεκτονικής και τέχνης που υπάρχουν στην Ελλάδα και δεν τυγχάνουν της ίδιας αντιμετώπισης ακριβώς γιατί δεν υπάρχουν χρηματοδότες. Η ερώτηση μου είναι η εξής: Που θα οδηγηθεί η ανθρωπότητα, αν συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι τα μοναδικά πεδία για τα οποία θα πρέπει να δίνονται χρηματοδοτήσεις είναι τα πεδία που αποφέρουν άμεσα κέρδη; Η ιστορία, ο πολιτισμός, η τέχνη δεν προσφέρουν ένα σημαντικό λιθαράκι στην εξέλιξη και στην παιδεία του ανθρώπινου είδους; Αν περιορίσουμε και με τα χρόνια εξαφανίσουμε αυτές τις επιστήμες, τι θα απογίνει ο άνθρωπος σε μερικές δεκαετίες/ αιώνες; Μια μηχανή που θα αποφέρει χρήματα με μοναδική απασχόληση το facebook? – Ζει ο Μέγας Αλέξανδρος;
Δεν παρασύρομαι από την Αμφίπολη, αλλά κι εσύ, αφού είσαι ιστορικός, μην παρασύρεσαι από το γεγονός ότι σε καίει μόνο αυτό που συμβαίνει τώρα που ζεις εσύ. Υπήρξε εποχή που οι ιστορικοί έβγαζαν πολλά λεφτά, ή που η επιστήμη αυτή έπαιρνε καλές χρηματοδοτήσεις; Ή γενικώς, υπήρξε εποχή που η χρηματοδότηση αυτών των επιστημών ήταν το πρώτο μέλημα των κυβερνήσεων ή των κεφαλαιούχων; Υπήρξε εποχή που οι διανοούμενοι ήταν αυτοί που έβγαζαν τα πολλά λεφτά, ή που έπαιρναν τις σημαντικές αποφάσεις; Και σε αυτούς τους αιώνες, κινδύνεψε η εξέλιξη των τεχνών με καθολικό αφανισμό, σε παγκόσμιο επίπεδο;
Υπήρξαν σκαμπανεβάσματα, ναι. Σε περιόδους κρίσης, αυτά τα ζητήματα κατεβαίνουν στην λίστα αναγκαιότητας, δεν χρειάζεται να σου το εξηγήσω αυτό, αφού είσαι ιστορικός. Ας μην συζητάμε τα εντελώς αυτονόητα. Ίσως επειδή έχεις επικεντρωθεί στην Αρχαία Ιστορία και Κλασική Αρχαιολογία δεν καταφέρνεις να δεις ότι η ασχολία με αυτά τα θέματα για ορισμένες χώρες σε ορισμένες εποχές δεν φαίνεται 'λουξ', ΕΙΝΑΙ 'λουξ'. Πολύ θα θέλαμε όλοι να μην ήταν έτσι, αλλά ξαναλέω – ως ιστορικός, δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεσαι που είναι έτσι. Η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί εκεί που θα οδηγηθεί, μέσα από τις αντιφάσεις της, τους κύκλους που κάνει, στις αλλαγές που γίνονται με αίμα και άλλες που γίνονται χωρίς να το καταλάβουμε, όπως είναι το ίντερνετ και τα κινητά. Ο πολιτισμός μας δεν κινδυνεύει από το facebook. Όσο υπάρχουν μειονότητες που καταστρέφουν μνημεία, τόσο υπάρχουν ιδρύματα και οργανισμοί και κυρίως άνθρωποι που τα σέβονται, τα αγαπούν και τα συντηρούν.
σχόλια