________________
1.
Αγαπημένη,
θα ήθελα τη γνώμη σου σε κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα. Τα τελευταία χρόνια έκανα αρκετή παρέα με μια κοπέλα. Δεν ήταν μέσα στα πολύ κοντινά μου πρόσωπα, αλλά με τον καιρό δενόμασταν αρκετά, και ένιωθα άνετα να της εκμυστηρεύομαι πράγματα, όπως κι αυτή. Πριν λίγους μήνες έγινε ένα χοντρό σκηνικό, που με έφερε σε πολύ δύσκολη θέση. Αν και πληγώθηκα, την προσέγγισα για να το συζητήσουμε. Δεν είχε αντιληφθεί τη ζημιά που έκανε, ούτε φαίνεται να την αντιλαμβάνεται μετά την συζήτηση, παρόλα αυτά πήρα μια συγγνώμη χωρίς ιδιαίτερη συναίσθηση. Φαινομενικά το θέμα έληξε εκεί. Για μένα όμως όχι. Είναι κάτι που δε μπορώ να ξεπεράσω. Σκεφτόμουν να την απομακρύνω, και την απέφευγα με διάφορες δικαιολογίες για καιρό. Αλλά δεδομένου ότι φεύγει για εξωτερικό σε λίγους μήνες, υιοθέτησα την άποψη ότι δεν χάλασε ο κόσμος να βρεθούμε μια στο τόσο, δε χρειάζεται να της ανοίγομαι. Απλά κάθε φορά που βρισκόμαστε νιώθω ότι είμαι ψεύτικη και υποκρίτρια. Αυτή δείχνει να μην έχει αντιληφθεί τη διαφορά στη σχέση μας, αν και το πρώτο διάστημα είχε γίνει επίμονη στο να βρισκόμαστε. Νιώθω πολύ άσχημα. Πώς να χειριστώ την κατάσταση;- Sunny
Πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να σου δώσει οποιοσδήποτε μια οποιαδήποτε απάντηση, έστω και πρόχειρη, αν δεν μας πεις ποιο είναι το 'χοντρό σκηνικό;'
Αν εσύ πεις ότι είναι χοντρό, πρέπει να το δεχτούμε ως δεδομένο;
Εκεί δεν είναι όλο το θέμα όμως; Ότι για σένα είναι χοντρό, και γι' αυτήν όχι; Δεν σε ενδιαφέρει να καταλάβεις αν είναι χοντρό, αν έπρεπε να βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση, αν είναι σωστό να ζητάς συγνώμη με συναίσθηση (;) και αν μπορεί να λήξει εκεί το θέμα; Νομίζεις ότι αν έτσι αισθάνεσαι, έτσι πρέπει να είναι για όλους; Η άλλη πλευρά δεν έχει σημασία; Δεν σου κάνει εντύπωση που αυτή δεν κατάλαβε τίποτα; Είναι επειδή είναι αναίσθητη; Αποκλείεται να είναι κάτι άλλο;
Πες της ότι νομίζεις ότι δεν αντιλήφθηκε τη ζημιά που έκανε και ζήτα της να σου εξηγήσει την δική της πλευρά της ιστορίας. Άκουσε όμως, και δώσε πολλή προσοχή. Άκουσε την ιστορία σα να μην συμμετείχες. Και αφού δεν λες σε εμάς το χοντρό σκηνικό, πες το σε κάποιον που σε ξέρει, να πει τη γνώμη του.
(Και το γεγονός ότι δεν το λες εδώ, παραμένει ύποπτο).
________________
2.
Ατομο στο περιβαλλον μου μετα απο υπερβαρη εφηβεια και αγγιγμα ανορεξιας-η τουλαχιστον σιγουρα παραλογη εμμονη για απωλεια βαρους που να απασχολει το μυαλο της 99% του χρονου,μετα απο παρεμβαση συγγενων πηρε παλι κιλα και χαζεψε.Δεν παει στη σχολη της να σπουδασει ,για να μην τη δουν οι γνωστοι της,εχει κατεβασει τηλεφωνο εδω και μισο χρονο,δεν βγαινει ουτε για καφε,καθεται ολη μερα σπιτι,βριζει το συμπαν και οποτε τη βλεπω εχει ενα απολυτα ηττημενο στυλ 90χρονης ,σε φαση οκ "νικησατε"?, "εμενα η ζωη μου τελειωσε "φυσικα θελω να αυτοκτονησω αλλα δεν εχω τα κοτσια" το δηλωνει σε οικογενειακες συγκεντρωσεις και γενικα κανει λες και ηταν Η σταρ του Χολιγουν και της ανακοψανε την καριερα, Οι δικοι της περιμενουν σιγα σιγα να παρει καμμια αποφαση,να βρει δουλεια,να παει σε αλλη σχολη εστω αλλα κανει σαν 3χρονο,κλαιει οη μερα και λεει καυτερα να τη σφαξουν παρα να κοινωνικοποιηθει ουσα χοντρη! Δηλαδη εγω που εχω επισης καποια κιλα παραπανω γιατι δεν καθομαι μεσα στο σπιτι μου να αυτοκτονησω? Αλλα δεν μπορω να πω κατι γιατι ειχε πολλες εμπειριες στα ερωτικα της ενω εγω τιποτα ακομα-ειμαι λγ μικροτερη-και φοβαμαι μην το παρει λαθος και με κανει να νιωσω ασχημα. Οκ να χουμε εγωισμο,αλλα αυτο δεν ειναι παρανοια?- λασκα
Μην συγκρίνεσαι και μην κατακρίνεις, μην είσαι τόσο αυστηρή, και δεν χρειάζεται να είσαι ανταγωνιστική. Το κορίτσι χρειάζεται βοήθεια και το περιβάλλον της δεν το καταλαβαίνει και περιμένει να το ξεπεράσει από μόνη της. Αυτού του είδους οι διαταραχές διατροφής που ξεχειλώνουν σε όλους τους τομείς της ζωής είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Λέει ότι θέλει να αυτοκτονήσει γιατί ζητάει από κάποιον βοήθεια και κανείς δεν το καταλαβαίνει, είναι τραγικό, δεν είναι για να θυμώνεις. Δεν την καταλαβαίνεις, μην διανοείσαι καν να συγκρίνεις τον εαυτό σου μαζί της.
Είσαι κι εσύ μικρή και δύσκολο να σου αναθέσω δουλειά, αλλά αφού πιστεύεις ότι μπορείς να πεις κάτι, πες της να μπει εδώ, να διαβάσει, να μάθει, και να ζητήσει βοήθεια, να το δείξει οπωσδήποτε στους γονείς της, και πες και στους γονείς σου ότι αυτή η κοπέλα χρειάζεται βοήθεια, επειγόντως. Επειγόντως!
Μια συμβουλή αποκλειστικά για σένα: η αξία των γυναικών δεν εξαρτάται από την πέραση που έχουν στους άντρες. Η ερωτική εμπειρία δεν ισούται ούτε με επιτυχία, ούτε με αποτυχία. Σταμάτα να συγκρίνεσαι με τις άλλες γυναίκες με αυτό το μέτρο, όσο πιο γρήγορα γίνεται.
________________
3.
α μπα είσαι σουπερ και οι απόψεις σου με βρίσκουν σύμφωνο και "μαθαίνω" από τις απαντήσεις σου. Έμαθα πριν από λιγες ημέρες οτι θα γίνω πατέρας. Με τη κοπέλα είμαστε 1,5 χρόνια μαζί. Δεν συζούμε. Ναι, μπορώ να τη φανταστώ ως μάνα των παιδιών μου. Ναι τη θέλω για γυναίκα της ζωής μου. Ναι είμαστε ερωτευμένοι. Ωστόσο, όλο αυτό μου φαίνεται βουνό. Έχω αγχωθεί για τις ευθύνες και κυρίως για τα έξοδα (εποχές που είναι τώρα ειδικά). Ο καθένας μας έχει μία δουλειά με μισθό 1000 ευρώ. Μπορούμε να μείνουμε σε ένα σπίτι μαζί χωρίς ενοίκιο (είναι δικό μου). Ωστόσο, αυτή θέλει να νοικιάσουμε για να είναι κοντά στη μάνα της. Ναι, καταλαβαίνω το δέσιμο μάνας-κόρης, αλλά εμένα το ενοίκιο με "βαραίνει" και φοβάμαι ότι δεν θα ανταπεξέλθω οικονομικά, στο μέλλον. Προτιμώ να προσφέρω αυτά τα χρήματα στο παιδί. Ποια είναι η γνώμη σου; Είμαστε 30 και κάτι και οι δύο. Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου...αν και με χρονο-καθυστέρηση!! you rock!!- πατέρας
Δεν μπορείτε να νοικιάσετε το δικό σου για να μείνετε κοντά στη μαμά της; Δεν είναι μόνο το δέσιμο μάνας και κόρης, είναι η αληθινή, ουσιαστική, χειροπιαστή βοήθεια που θα έχετε από τη μαμά της. Μερικές φορές αυτή η βοήθεια δεν πληρώνεται. Συζήτησε το αυτό με την κοπέλα, ρώτα την γιατί θέλει να μείνετε κοντά με τη μητέρα της. Μερικές φορές οι πατεράδες - δεν θέλω να σε θίξω, αλλά σκέψου το – δεν καταλαβαίνουν ποιες είναι οι δουλειές, γιατί δεν τις κάνουν οι ίδιοι, και μερικά πράγματα νομίζουν ότι γίνονται με μαγεία. Αν σου πει τι είδους βοήθεια θέλει και είσαι πρόθυμος να αναλάβεις αυτές τις δουλειές εσύ, αλλάζει το πράγμα.
________________
4.
Δε θα σε ρωτήσω κάτι πρωτότυπο, είναι μάλιστα τόσο κοινό, όσο το γάλα στον καφέ και το λάδι στο βρεγμένο παξιμάδι.
Πρόσφατα αρνήθηκα να είμαι το τρίτο πρόσωπο, το αρνήθηκα με νύχια και με δόντια. Δεν το μετανιώνω, αλλά κι εγώ δεν ξέρω πως το έκανα. Το θέμα είναι ότι αυτός τα έλεγε αρχικά όλα πολύ ωραία ότι δεν είναι σωστό και δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο στην κοπέλα του γιατί τον αγαπάει κτλ κτλ. Κι εγώ συμφώνησα. Μετά μου είπε ότι θέλει μόνο σεξ. Κι εγώ του είπα ότι δεν είναι σούπερ μάρκετ ο άλλος, να ψωνίζει ότι του λείπει κι ότι οι όροι συμβολαίου δε μου αρέσουν. Πιο πολύ με νευριάζει το ότι και να χωρίσει και να με θέλει δε μου αρέσει αυτό που έκανε ενώ είναι με άλλη. Κι εγώ άμα τον θέλω ακόμα;;; -τρεις κι ο κούκος
Κι εσύ άμα τον θέλεις ακόμα τι; Τι αλλάζει σε όσα είπες;
________________
5.
Αγαπητή Α, μπα,
Πάντα διάβαζα τα ποστ σου, αλλά ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι κάποτε θα σου έστελνα κι εγώ. Έφτασε, όμως, η στιγμή που θέλω μια αντικειμενική γνώμη, καθώς νιώθω ότι οι φίλοι μου είναι συναισθηματικά φορτισμένοι και δεν σκέφτονται καθαρά.
Κόλλησα κονδυλώματα από τον πρώην μου, τα είδα πριν 4 μήνες και εδώ και 3 μήνες είμαι σε διαδικασία θεραπείας. Μετά την φάση της συνειδητοποίησης, μου πήρε 3 εβδομάδες για να σκεφτώ και να χωνέψω πως αυτή την περίοδο πρέπει να επικεντρωθώ στην υγεία μου και η έλλειψη σεξ ή φλερτ είναι κάτι που μπορώ να αντέξω. Και είναι αλήθεια, μπορώ!
Αλλά σε αυτούς τους 3 τελευταίους μήνες, έχουν φαγωθεί άτομα του κύκλου μου [που δεν γνωρίζουν για τα κονδυλώματα] να μου γνωρίζουν φίλους τους, που κάποιοι μ'αρέσουν και κάποιοι όχι
Το ερώτημά μου είναι το εξής:
Ποια είναι η ηθικά σωστή συμπεριφορά σε περίπτωση που έχεις ΣΜΝ? Και ξέρω ότι η ηθική είναι υποκειμενική, αλλά πως μπορώ να είμαι εγώ σωστός? Για παράδειγμα, ένας από αυτά τα "προξενιά" μου ζήτησε να βγούμε και αφού βγήκαμε 3 φορές και πήγε προς τα εκεί το θέμα του είπα ότι θεραπεύω τα κονδυλώματά μου. Αντέδρασε ψύχραιμα αλλά μετά εξαφανίστηκε. Και δεν τον κατηγορώ, μπορεί κι εγώ το ίδιο να έκανα. Και θεώρησα ότι αυτό είναι το σωστό, να το λέω όσο είναι νωρίς ακόμα. Οι φίλοι μου όμως λένε ότι δεν είμαι υποχρεωμένος να το λέω σε κάθε ξένο. Εγώ όμως νιώθω ότι είναι άδικο να αφήνω κάποιον στην άγνοια μόνο γιατί έμενα δεν με συμφέρει η ειλικρίνεια. Και τώρα έτυχε να γνωρίσω κάποιον που πραγματικά μου αρέσει και δεν μπορείς να πατήσεις pause σε αυτά. Όπως και να έχει σεξ δεν θα έκανα ποτέ χωρίς να ενημερώσω κάποιον αλλά το θέμα μου είναι, ενημερώνω τον κάποιον στη μια εβδομάδα ή στον ένα μήνα? Πόσο άδικο είναι να τον αφήνω στην άγνοια μόνο και μόνο γιατί μπορεί να πιστεύω πως αν με γνωρίσει θα θέλει να περιμένει?
«Δεδομένου ότι το 70% των ενεργών σεξουαλικά ενηλίκων έχει μολυνθεί από τους ιούς HPV, ο μόνος τρόπος 100% πρόληψης των κονδυλωμάτων θα ήταν θεωρητικά η αυστηρή μονογαμία. Επειδή κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να εφαρμοστεί, απαιτείται η χρήση προφυλακτικού για την πρόληψη των κονδυλωμάτων, το οποίο όμως δεν προστατεύει 100%»
Αυτοί που προσπαθείς να προστατέψεις μπορεί να έχουν επίσης, και να μην το ξέρουν. Άλλοι μπορεί να έχουν άλλα, και να μην σου λένε τίποτα. Αυτά έχει η σεξουαλική ελευθερία. Ηθικό είναι να μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θέλεις να σου κάνουν. Κοίτα πρώτα να ολοκληρώσεις τη θεραπεία, γιατί τώρα όσα ραντεβού και να βγεις, η ατάκα 'θεραπεύω τα κονδυλώματα μου' είναι too much information, όπως και να το κάνουμε.
________________
6.
ΛΕΝΑ ΣΟΣ! Είμαι 24! Τι να κάνω για να ρίξω τον πάνκη σκεΪτά που ερωτεύθηκα; Μην ειρωνευτείς! Δώσε ρεαλιστικές οδηγίες!- ΣΟΣ
Οι γυναίκες που είναι πρόθυμες να προσαρμοστούν με στόχο να γίνουν αρεστές στον εκάστοτε άντρα, καταφέρνουν να μην αρέσουν σε κανέναν για πολύ.
Να μια οδηγία. Γράψε σε ένα χαρτί γιατί τον ερωτεύτηκες. Μετά σβήσε ό,τι έχεις βγάλει από το μυαλό σου και δεν επιβεβαιώνεται, όπως για παράδειγμα: «είναι τέλειος».
________________
7.
Έχω ενα προβλημα εμφανισης που με στενοχωρει από μικρη. Αλλες περιοδους κλαιω με λυγμους(συνηθως μετα απο ανεπιτυχεις θεραπειες και διαψευση ελπιδων) και αλλες το ξεχναω και συνεχιζω τη ζωη μου οσο καλυτερα μπορω . Δυστυχως δεν μπορω να σου πω περι τινος προκειται , μονο οτι το κρυβω επιμελως , σιγουρα οχι τελεια αλλα δε με εμποδιζει να εχω μια καλη εμφανιση (πιστευω οτι οι πιο πολλοι που με γνωριζουν δεν εχουν ιδεα , αλλα οτι οι πολυ κοντινοι μου κατι εχουν παρατηρησει χωρις να αντιλαμβανονται αφενος το μεγεθος του προβληματος και αφετερου τη σοβαροτητα που αυτο εχει για μενα) . Απλως επειδη δεν ειναι ενα συνηθισμενο προβλημα (πχ ασχημη μυτη) , αλλα ενα προβλημα που το εχω μονο εγω και ισως να εχω δει αλλες μια δυο περιπτωσεις ,νιωθω απαισια και δεν το συζηταω παρα μονο με την οικογενεια μου που το ξερει , αλλα παντα καταληγει σε λυγμους η συζητηση. πιστευεις θα βοηθουσε ο ψυχολογος? Λογικα θα μου πεις ναι .Δε θα παω αμεσα λογω χρηματων , αλλα ισως μελλοντικα. Οσο ομως σκεφτομαι την πιθανοτητα ο ψυχολογος να θελει να με ελευθερωσει να σταματησω να "κρυβομαι" και να "ντρεπομαι" και σκεφτομαι την περιπτωση να το ξερουν ολοι, παθαινω συγκρυο αληθεια. Ξερω οτι δε θα με αναγκασει να "ανοιχτω" και οτι αν αυτο γινει θα σημαινει οτι εχω κερδισει εγω μια μαχη , αλλα αυτη η ιδεα της αποκαλυψης με τρελαινει. σαν να φοραω μια μασκα που ελκει χαρακτηρισμους οπως ομορφη, γλυκια κλπ. και ξαφνικα να δουν ολοι οτι δεν ειμαι. Η μαμα μου με κοροιδευει οτι τι θα εκανα αν ειχα κατι που δεν κρυβοταν οπως κρεατοελια στο χειλος, αλλα θα την εβγαζα.αντιθετα, στη δικη μου περιπτωση η επιστημη δε μπορει να με βοηθησει ακομη και αυτο με τρελαινει, νιωθω οτι χανω τα καλυτερα μου χρονια . ειμαι αχαριστη το ξερω , εχω δει περιπτωσεις στα νοσοκομεια οπου εχω βρεθει, ατομων με παθησεις που αλλοιωνουν τελειως την εμφανιση και το παλευουν και εχει ακομη τυχει να με παρηγορει εμενα παιδι με ιχθυαση!!! να μου λεει να μη στενοχωριεμαι επειδη δε φαινεται τιποτα .εκει ενιωσα η πιο αχαριστη του κοσμου, ειπα να το δω αλλιως , αλλα κρατησε λιγες μερες. και στο φιλο μου? να το πω? δεν ξερω γιατι σε ρωταω τετοια πραγματα αληθεια. απλα ειμαι σε απελπισια. ξερω οτι με αγαπαει , αλλα δε θελω να πω κατι τετοιο για μενα τη στιγμη που δεν μπορω να το κανω φραση χωρις κλαμματα. αλλα αν με δεχοταν εκεινος οπως ακριβως ειμαι με τη μεγαλυτερη μου ατελεια , δεν πιστευεις οτι ισως να βοηθουσε? συγγνωμη , συνηθως γραφω με καλυτερη συνταξη και πιο προσεγμενη στιξη. Δεν υπαρχει καν μια σαφης ερωτηση , αλλα πες μου τη γνωμη σου σε παρακαλω.- αμπα μου
Ξεκινάω από το τέλος: μην αναθέτεις κάτι τόσο σοβαρό σε κάποιον άλλον. Το τι θα πει ο φίλος σου είναι δικό του θέμα. Όχι, δεν θα έπρεπε να σε βοηθήσει η γνώμη του, θα έπρεπε να είναι κριτήριο για το αν αξίζει την προσοχή σου ή όχι. Είσαι ήδη ευάλωτη, μην ανοίγεσαι τόσο σε κάποιον άλλον, σε σημείο να είναι σε θέση να σε πυροβολήσει κατακούτελα. Ποτέ μην το κάνεις αυτό. Ποτέ!
Το ότι σε αυτό το κατεβατό δεν έχεις το κουράγιο να βάλεις σε λέξεις αυτό που συμβαίνει, λέει πολλά (όπως και στην πρώτη ερώτηση. Λέει άλλα, αλλά με εξίσου εύλογο τρόπο). Ναι, ο ψυχολόγος είναι απαραίτητος, και θα σε βοηθήσει. Όμως όχι, δεν θα σε αναγκάσει να ανοιχτείς, αυτό είναι πολύ λάθος πρόβλεψη. Δεν θα σε αναγκάσει να κάνεις κάτι που δεν θέλεις – αν το κάνει, είναι λάθος ψυχολόγος και φύγε μακριά. Μην φοβάσαι αυτό, μην το φοβάσαι καθόλου. Δεν εξαπατάς κανέναν επειδή κρύβεις κάτι, όλοι κάτι κρύβουμε, όλοι μάσκες φοράμε, όλοι! Δεν μπορώ να σε πείσω εγώ, και δεν μπορείς να το δεις επειδή το δικό σου κρύψιμο είναι πολύ χειροπιαστό, γι' αυτό χρειάζεται ο ψυχολόγος. Πες το στους γονείς σου, νομίζω θα σε βοηθήσουν να πας μια ώρα αρχύτερα, γιατί τώρα οι σκέψεις σου κάνουν κύκλο και δεν καταλήγουν κάπου χρήσιμα.
σχόλια