Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής έχει αρχίσει πλέον να απασχολεί όλο τον κόσμο. Την Κυριακή δημοσιεύτηκε μια διακήρυξη, την οποία υπέγραφαν νομπελίστες και προσωπικότητες στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας από 40 χώρες, που καταγγέλλει τις επιθέσεις εναντίον των μεταναστών, «τη συνέργεια μεταξύ αστυνομικών και νεοναζί μπράβων» και «την ανοχή, την προστασία και την υποστήριξη που απολαμβάνουν οι γκάνγκστερ της Χρυσής Αυγής» και καλεί σε σιωπηλή πορεία στις 15 Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Μέχρι και το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να ξεκινήσει αντιφασιστική εκστρατεία, αφήνοντας κατά μέρος τη βαθιά κρίση του ή, καλύτερα, προσπαθώντας να ξεπεράσει το υπαρξιακό του πρόβλημα μέσω... Μιχαλολιάκου.
Το φαινόμενο είναι μοναδικό στην Ευρώπη. Μόνο στην Ουγγαρία τα ξαδελφάκια της Χρυσής Αυγής κατάφεραν να μπουν στο εθνικό Κοινοβούλιο, για να ζητήσουν πρόσφατα την καταμέτρηση των Εβραίων της χώρας! Αλλά η Ουγγαρία, που επίσης περνάει μια βαθύτατη πολιτική και κοινωνική κρίση, καθώς δοκιμάζεται από ένα πρόγραμμα λιτότητας made by ΔΝΤ, έχει παράδοση ακροδεξιών κινημάτων από τη δεκαετία του '30 και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην Ελλάδα, που καταστράφηκε από τους ναζί, ζούσαμε με την αυταπάτη ότι οι πολιτικοί απόγονοι των γερμανοτσολιάδων δεν θα σήκωναν ξανά κεφάλι: μπορεί οι δωσίλογοι να μην τιμωρήθηκαν μετά την απελευθέρωση του '44, καθώς χρησιμοποιήθηκαν στον Εμφύλιο εναντίον των κομμουνιστών, αλλά ήταν οι ίδιοι που, αφού δολοφόνησαν τον Λαμπράκη το 1963, συγκρότησαν και στελέχωσαν τη χούντα που οδήγησε στην τραγωδία της Κύπρου. Πώς ένας βουλευτής της Χρυσής Αυγής δεν δίστασε πρόσφατα να σηκώσει δημοσίως τη σημαία ενός καθεστώτος βασανιστηρίων, πλήρους υποτέλειας στις ΗΠΑ και εθνικής προδοσίας; Γιατί δεν εμφανίστηκαν αντίστοιχα φαινόμενα στην Ισπανία, παραδείγματος χάριν, που επίσης δοκιμάζεται από τη «δημοσιονομική προσαρμογή»–βασανιστήριο της Μέρκελ, όπου το μεταναστευτικό πρόβλημα έχει επίσης σοβαρές διαστάσεις και ο φρανκισμός έχει παράδοση και οπαδούς;
Υπάρχουν δύο λόγοι γι' αυτό. Σίγουρα, η συνταγή που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι η σκληρότερη σε σύγκριση με τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι σε καμιά από τις υπόλοιπες χώρες το πολιτικό σύστημα δεν είναι τόσο διεφθαρμένο και ανεπαρκές όσο το ελληνικό. Οι ισπανικές κυβερνήσεις δεν άφησαν το μεταναστευτικό κύμα να καταλάβει το κέντρο των μεγάλων πόλεων. Ούτε οι πορτογαλικές κοιτούσαν αμέριμνες τη διάλυση της αστυνομίας ή επέτρεψαν στην ανομία να θεριεύει, προκειμένου να κρύψουν τις δικές τους, σοβαρότερες παρανομίες. Στην Ιταλία, ακόμα και ο Μπερλουσκόνι βρέθηκε αρκετές φορές στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Οι δικοί μας είναι αμετανόητοι, αλλά και πλήρως ανίκανοι να δουν τα λάθη τους, να κάνουν την αυτοκριτική τους και να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα: η ΝΔ διορίζει από κολλητούς μέχρι γκόμενες με νοοτροπία μετεμφυλιακής Δεξιάς, που είχε 200 βουλευτές και δεν έδινε λογαριασμό σε κανένα. Μία μέρα γίνονται πρόεδροι και διορίζουν συγγενείς στη Βουλή και το βρίσκουν φυσιολογικό. Τη στιγμή που η οικονομία ασφυκτιά και οι ίδιοι μιλούν υποκριτικά για ανάπτυξη και πράσινα άλογα, σταμάτησαν ακόμα και εγγεγραμμένα προγράμματα των ΕΣΠΑ, προκειμένου να τα δώσουν σε κάθε λογής κουμπάρους! Ξέρουν ότι πιθανότατα δεν θα προλάβουν και τα κονδύλια θα χαθούν έτσι κι αλλιώς, αλλά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά: έτσι έχουν μάθει να σκέφτονται και να πράττουν! Ο κ. Βενιζέλος αδυνατεί να καταλάβει ότι όταν το ΠΑΣΟΚ χτυπάει τη Χρυσή Αυγή, αυτή δυναμώνει.
Αντί να αναρωτιούνται γιατί δυναμώνουν δημοσκοπικά οι φασίστες, ας κοιτάξουν τις προεκλογικές τους διακηρύξεις. Δεν είναι μόνο η αναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση κ.λπ. που έχουν παραπεμφθεί στις γερμανικές καλένδες. Τα κόμματα της κυβέρνησης είχαν κατηγορηματικά υποσχεθεί ότι δεν θα υπήρχαν νέοι φόροι μετά τις εκλογές και ύστερα από 6 μήνες ετοιμάζονται να φορολογήσουν ακόμα και τους πεθαμένους. Όταν στην Ελλάδα περίπου 800.000 άτομα ζουν πλέον σε οικογένειες όπου κανένα μέλος δεν έχει δουλειά, δεν είναι λογικό ένα κομμάτι αυτών των απελπισμένων, οργισμένων από τη συνεχή κοροϊδία και ταπεινωμένων από τον εθνικό εξευτελισμό ανθρώπων να στραφεί προς αυτούς που καμώνονται δημαγωγικά τους φιλολαϊκούς πατριώτες;
σχόλια