ΝΙΚΗ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑΣ
Έχω διαβάσει υψηλού επιπέδου προσεγγίσεις από εξαίρετους νομικούς για την απεργία πείνας του Κουφοντίνα, που καταλήγουν σε διαμετρικά αντίθετα συμπεράσματα. Αφήνω στην άκρη τους δικηγόρους που τον υπερασπίζονται, όχι επειδή τους υποτιμώ, αλλά επειδή αξίζει να τονιστεί ο διχασμός των απόψεων ανάμεσα και σε υποστηρικτές της κυβέρνησης.
Το ζήτημα αγγίζει ένα οριακό πρόβλημα στο οποίο οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες. Εξ ου και το σημερινό αδιέξοδο: δύο αντίπαλες προσεγγίσεις, με εδραιωμένα επιχειρήματα, οριστικές και αδιαπραγμάτευτες θέσεις.
Τούτων δοθέντων, η απόφαση δεν μπορεί να είναι παρά πολιτική, και πολιτική σημαίνει ότι θα πρέπει να προηγηθεί μια ανάλυση οφέλους-κόστους από την κυβέρνηση ή, για να το πω λιγότερο βαρύγδουπα, ποια είναι τα υπέρ και κατά για τη μεταφορά του Κουφοντίνα στον Κορυδαλλό. Όποια κι αν είναι η απάντηση της κυβέρνησης, τα επιχειρήματα υπάρχουν για να τη στηρίξουν και σίγουρα μπορεί να την εμπλουτίσει συμβουλευόμενη ικανούς νομικούς που την πλαισιώνουν.
Υπάρχουν, πιστεύω, δύο επιχειρήματα, το ένα ελάσσονος και το άλλο μείζονος σημασίας. Το ελάσσονος σημασίας επιχείρημα είναι ότι ο Κουφοντίνας θα ηρωοποιηθεί, θα καταστεί σύμβολο φανατικών και εν δυνάμει τρομοκρατών. Αυτό έχει ίσως μια κάποια βάση, αλλά είναι πρακτικά ασήμαντο.
Κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν θεωρεί σήμερα και ούτε πρόκειται να θεωρήσει στο μέλλον «ήρωα» τον Κουφοντίνα· κανένα κόμμα δεν πρόκειται να υιοθετήσει το σύνθημα «ο Κουφοντίνας ζει». Υπάρχουν πάμπολλες δηλώσεις στελεχών όλων των κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή, τα οποία τον χαρακτηρίζουν ξεκάθαρα «τρομοκράτη». Ούτε συμφέρει οποιοδήποτε κόμμα να ταυτιστεί με την τρομοκρατία που έχει ηττηθεί κατά κράτος, και εδώ και στην Ευρώπη.
Φυσικά, πάντα μπορούν να βρεθούν άτομα, τα οποία θα τον θεωρήσουν «ήρωα». Ωστόσο, πολιτική δεν κάνει κανείς επιδιώκοντας να αντιμετωπίσει τα ψυχολογικά αδιέξοδα ενός αμελητέου αριθμού ατόμων με μηδαμινή απήχηση στην κοινωνία.
Το μείζον για τη χώρα και ειδικότερα για το κυβερνών κόμμα είναι να μη χρεωθούν τον θάνατο ενός απεργού πείνας. Η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να το ζυγίσει καλά. Σε περίπτωση θανάτου του Κουφοντίνα, κάθε κόμμα θα μπορεί να αναφέρεται όχι στον θάνατο ενός τρομοκράτη, αλλά στην παντελή έλλειψη «γενναιοψυχίας» της.
Ανάμεσα στο λογικό επιχείρημα «η δημοκρατία δεν εκδικείται, αλλά ούτε και εκβιάζεται»· και στη γεννήτρια συναισθηματικών αντιδράσεων —δείξατε «αναλγησία», λειτουργήσατε «εκδικητικά», «δεν σεβαστήκατε το ύψιστο αγαθό της ανθρώπινης ζωής, το οποίο δεν σεβάστηκε ο Κουφοντίνας», «αυτή είναι η ιδέα της τάξης που επαγγέλλεστε»— είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει τη μάχη το κυβερνών κόμμα.
Προφανώς, αν εκτιμά ότι δεν θα χάσει, η Νέα Δημοκρατία μπορεί να παραμείνει στη μέχρι τούδε στάση της. Αλλά δεν θα ήθελα καθόλου να δω, ύστερα από πολλές δεκαετίες στην Ευρώπη (μόνο στην Τουρκία πεθαίνουν απεργοί πείνας), να γράφεται ότι πέθανε απεργός πείνας στη χώρα που ζω.
Υπάρχει και κάτι άλλο διόλου ασήμαντο. Με λίγη εξυπνάδα, η κυβέρνηση μπορεί να μετατρέψει το «δεν εκβιάζεται» σε μεγάλη, πολιτική νίκη μεγαλοψυχίας. Στο χέρι της είναι.
• • •
Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΠΤΟΕΙ (ΑΚΟΜΗ) ΤΟΥΣ ΒΙΡΜΑΝΟΥΣ
Αντί να φθίνουν εξαιτίας της βίας της στρατιωτικής δικτατορίας (τρεις νεκροί το σαββατοκύριακο), οι διαδηλώσεις γίνονται πιο μαζικές.
Την κατάσταση συνόψισε ο Βιρμανός ιστορικός Thant Myinth-U: «Η έκβαση στις προσεχείς εβδομάδες θα προσδιοριστεί αποκλειστικά από δύο παράγοντες: τη βούληση του στρατού που συνέθλιβε τις εξεγέρσεις στο παρελθόν· και το κουράγιο, την τεχνογνωσία και την αποφασιστικότητα των διαδηλωτών. Τίποτα δεν έχει τελειώσει». Με άλλα λόγια, η εξωτερική πίεση είναι περιορισμένης σημασίας.
• • •
ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ
Οι μαφιόζικες δολοφονίες δημοσιογράφων, πρώτα της Ντάφνι Καρουάνα Γκαλίζια στη Μάλτα (16 Οκτωβρίου 2017) και λίγους μήνες μετά του Γιαν Κούτσιακ και της αρραβωνιαστικιάς του στη Σλοβακία (21 Φεβρουαρίου 2018) είχαν συγκλονίσει την Ευρώπη. Αμφότεροι είχαν καταγγείλει τη διαφθορά στην οποία εμπλέκονταν υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη των χωρών τους.
Χθες καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξη ο πρώτος από τους 3 κατηγορούμενους εκτελεστές, ο οποίος δήλωσε ένοχος και έδωσε πληροφορίες στην αστυνομία για τη δολοφονία.
Μια πρώτη δικαίωση, ασφαλώς, η οποία θα ολοκληρωθεί μόνον όταν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι που εμπλέκονται στη δολοφονία πάρουν τον δρόμο για τη φυλακή.
• • •
ΟΙ ΕΠΙΜΟΝΟΙ ΙΝΔΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ
Είναι απίστευτη η αντοχή των Ινδών αγροτών. Έχουν ξεσηκωθεί εναντίον της κυβέρνησης από τον Νοέμβριο και προχθές έκαναν αυτή την τεράστια συγκέντρωση.
Drone footage shows tens of thousands of farmers in northern India demonstrating against new agricultural laws. https://t.co/hUKBEN5emO pic.twitter.com/g1QR8zWFrq
— ABC News (@ABC) February 22, 2021
• • •
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΙΤΣΑ
Καλό μάθημα για τη δημοκρατία από τον Πρόεδρο της Ισλανδίας, Γκούντνι Θορλάσιους Γιοχάνεσον, όταν η χώρα του διχάστηκε το 2017 για την πίτσα με ανανά.
«Μου αρέσει ο ανανάς, όχι όμως στην πίτσα. Δεν έχω την ισχύ να κάνω νόμους που θα απαγορεύουν τους ανθρώπους να βάζουν ανανά στην πίτσα τους. Είμαι ευχαριστημένος που δεν έχω τέτοια ισχύ. Οι πρόεδροι δεν θα έπρεπε έχουν τέτοια ισχύ. Δεν θα ήθελα να κατέχω αυτή τη θέση, αν μπορούσα να περάσω νόμους που θα απαγορεύουν ό,τι δεν μου αρέσει. Δεν θα ήθελα να ζω σε τέτοια χώρα. Για τις πίτσες, συνιστώ θαλασσινά».
Καλό μάθημα, ασφαλώς, αλλά και καθένας με τα προβλήματά του.
• • •
ΕΝΑΣ ΤΙΤΑΝΑΣ
Αν σας φέρει ο δρόμος στο Sparwood του Καναδά «οφείλετε» να φωτογραφηθείτε δίπλα στο Terex 33-19 «Titan».
Μόνον ένα 33-19 κατασκευάστηκε, χρησιμοποιήθηκε επί αρκετά χρόνια στα ανθρακωρυχεία (μετέφερε 320 τόνους), περιέπεσε σε αχρηστία, και τελικά οι κάτοικοι σκέφτηκαν να το κάνουν τουριστική ατραξιόν.
Σωστή σκέψη. Και έσοδα έχουν, και πετρέλαιο δεν καίει.
