LIFOLAND
YouSendIt! /

Επιτέλους βρήκα δουλειά - και με απέλυσαν την τρίτη ημέρα...***

Από μια αναγνώστρια της Lifoland

Επιτέλους βρήκα δουλειά - και με απέλυσαν την τρίτη ημέρα...*** Facebook Twitter
LIFOTEAM
LIFOTEAM
25
Επιτέλους βρήκα δουλειά - και με απέλυσαν την τρίτη ημέρα...*** Facebook Twitter

Φίλοι αναγνώστες της Lifo,

θα σας μιλήσω για την πραγματικότητά μου, την πραγματικότητα μιας τελειόφοιτης φοιτήτριας τμήματος ανθρωπιστικών επιστημών και γόνου εργατικής οικογένειας.


Αφορμή της επιστολής αυτής, η πρόσφατη ανεύρεση εργασίας (μετά από ένα χρόνο "ψαξίματος) ως part time τηλεφωνήτρια πωλήσεων. Και ναι!! Επιτέλους βρήκα δουλειά! Με μισθό 255 ευρώ μικτά, 210 καθαρά. ΤΟ ΜΗΝΑ! Με απέλυσαν βέβαια την τρίτη μέρα, καθώς διαπίστωσα ότι ούτε αυτά τα 210 θα έπαιρνα, εάν δεν είχα προκαθορισμένο αριθμό πωλήσεων, ασχέτως αν ο μισθός υποτίθεται ότι ήταν σταθερός, και αντέδρασα σε αυτό. Και ερωτώ: Αυτό είναι το μέλλον μου; Είμαι υποτίθεται μέρος του νέου πληθυσμού που μεταναστεύει σε χώρες που εκτιμούν τις γνώσεις μου, και εγώ που επιλέγω να μείνω εδώ, αυτό θα είναι το μέλλον μου; Γιατί;

Είμαι 22 χρονών κι όμως νοιώθω 60. Κυρίαρχο συναίσθημα η θλίψη και η αδικία. Έγιναν λάθη, κάποιοι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης αλλά γι΄αυτό που είμαι σίγουρη είναι ότι δεν έφταιξα πουθενά. Προσπάθησα να αλλάξω το σύστημα, μα κατάλαβα ότι το έπρεπε να πάω με τα νερά του.


Γιατί να έχουμε φτάσει στο διαχωρισμό του εργατικού δυναμικού σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας με μόνο κριτήριο την ηλικία; Τι πιστεύουν δηλαδή; Ότι θα μας τρέφει αιωνίως η οικογένεια; Αδυνατώ να καταλάβω. Και όλα αυτά γιατί; Γιατί παντού περικοπές; Υγεία, παιδεία, πολιτισμός; Γιατί να πεθαίνουν άνθρωποι, γιατί να απειλούμαστε με στάσεις πληρωμών, με περισσότερες αυξήσεις στους φόρους, στις έκτακτες εισφορές κλπ κλπ; Και κυρίως: Γιατί από μικρά παιδιά πλέον, βλέπουμε τους γονείς μας να πασχίζουν να μας μεγαλώσουν και παράλληλα να τροφοδοτούν το μεγάλωμα του μικρού παιδιού όλων, του κράτους; Αφού δεν φταίμε εμείς που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Θα μου πεις, αφού τους ψηφίσαμε. Δεν είναι απολύτως απαραίτητο να ψηφίσεις για να βολευτείς. Ούτε σίγουρο ότι ο εκπρόσωπος που θα επιλέξεις θα πράξει σύννομα και αλληλέγγυα.


Είμαι 22 χρονών κι όμως νοιώθω 60. Κυρίαρχο συναίσθημα η θλίψη και η αδικία. Έγιναν λάθη, κάποιοι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης αλλά γι΄αυτό που είμαι σίγουρη είναι ότι δεν έφταιξα πουθενά. Προσπάθησα να αλλάξω το σύστημα, μα κατάλαβα ότι το έπρεπε να πάω με τα νερά του. Πίστευα σε ένα ρομαντικό κόσμο αλληλεγγύης και πλέον θεωρώ τον εαυτό μου επιεικώς ηλίθιο που έστω προσπάθησα γι΄αυτό.
Είναι άδικο να έχεις όρεξη, μεράκι, γνώσεις, ενέργεια, καλή θέληση και να μην μπορείς να τα επενδύσεις. Είναι άδικο να παρατείνω τη φοίτησή μου μόνο και μόνο για να έχω φορολογικές ελαφρύνσεις ενώ έχω ουσιαστικά τελειώσει ένα χρόνο τώρα. Είναι άδικο να βλέπω συναδέλφους/συμφοιτητές να φεύγουν. Είναι άδικο να βλέπω να διαιωνίζεται το πολιτικό σύστημα μέσω των κομματικών παρατάξεων. Το πανεπιστήμιο είναι χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Αυτό έμαθα. Αυτό δεν είδα. Και είμαι σίγουρη ότι ανεξαρτήτως δεξιοτήτων οι εκπρόσωποι των παρατάξεων αυτών θα είναι οι μελλοντικοί εκπρόσωποι μας.


Που βρίσκεις, λοιπόν, το σθένος να αρχίσεις τη ζωή σου όταν ξέρεις ότι την έχουν προδιαγράψει άλλοι για σένα; Και τέλος, ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;

25

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
19 σχόλια
Varaw myges*
Varaw myges*
Βρες κάνε ένα μεταπτυχιακό σε κάτι πιο εφαρμοσμένο στην ελληνική αγορά. Δεν ξέρω που θα μπορούσες να δουλέψεις με πτυχίο στις ανθρωπιστικές επιστήμες και χωρίς μεταπτυχιακό. Υπάρχουν νομίζω και δωρεάν μεταπτυχικά ή δες αν μπορείς να το παλέωεις για υποτροφία. Ίσως δεν βοηθά ότι δεν έχεις και το πτυχίο σου ακόμα. Αλλοι με μεταπτυχικό και προηπηρεσία είναι άνεργοι. Μην απογοητεύεσαι, έχεις πολύ δρόμο για να εξελιχθεις.
KLEARXOS
Ρε παιδιά είναι δυνατόν να μη το είδε κανείς;; Δεν προσέξατε την ΜΗΝΙΑΙΑ αμοιβή της κοπέλας;;;; 225 ευρω μικτά !!! 210ευρώ καθαρά!! είναι δυνατόν να εξακολουθεί να υπάρχει τέτοια επιχείρηση;;;; Σε ποιά οικονομικη σκέψη μπορεί να κριθεί ότι πρέπει να εξακολουθεί να υφίσταται τέτοια επιχείρηση;;;; Πρέπει να ΚΛΕΙΣΕΙ ΑΜΕΣΑ!! Είναι επικίνδυνη!!! Όχι γιατι δίνει χαμηλές αμοιβές και δεν είναι σωστό κλπ κλπ κλπ , αλλά και με όρους ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ πρέπει να κλείσει ΑΜΕΣΑ γιατί λειτουργεί σε συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού και θα είναι η αιτία να κλείσουν ΥΓΙΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ!!
Renton
Renton
σε παρακαλώ, δεν ασχολούμαστε με εργασιακά εδώ μέσα, οι συμβουλές ειδικεύονται σε λύσεις τύπου: ''Ελλάδα? ίου, φύγε εξωτερικό'', ''κάνε μεταπτυχιακό σε κάτι πιο σύγχρονο από τις ανθρωπιστικές'', ''ντάξει, σιγά δουλειά του ποδαριού'' και άλλα τέτοια.
georgeee
Θα συμφωνήσω με πολλούς από τους προλαλήσαντες για το εξωτερικό. Βέβαια όταν λέμε εξωτερικό είναι κάτι πολύ γενικό και καλό θα ήταν να αναφερόμαστε συγκεκριμένα σε χώρες. Εγὠ λοιπόν που ζω σε μία χώρα του ἐξωτερικού᾽ θα σου πω φυσικά και να το δοκιμάσεις και να φύγεις. Μία προϋπόθεση όμως εἰναι πολύ σημαντική: πρέπει έστω και λίγοοοο να θέλεις να το κάνεις. Εγώ προσωπικά πάντα ήμουν τρελαμένος και έφυγα για περαιτέρω σπουδές και έμεινα (δεν είχα ποτέ σκοπό άλλωστε να γυρίσω πίσω, πάντα ήθελα να φύγω από την Ελλάδα, δεν με έδιωξε λοιπόν καμία κρίση κτλ). Πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι όλα είναι τόσο μα τόσο πολύ ΣΧΕΤΙΚΑ... όντως κάποιοι από εδώ μέσα έχουν δίκιο όταν λένε πως αν περιμένεις ότι θα κάνεις κάτι πάνω σ αυτό που θες αμέσως, με τα υπάρχοντα προσόντα σου δεν είναι εύκολο. Έχουν όμως παράλληλα και άδικο και είναι λογικό. Άλλες προοπτικές θα έχεις εσύ με ένα πτυχίο ανθρωπιστικών επιστημών και άλλες ένας ηλεκτρολόγος μηχανικός, αυτό ισχύει πάντα και παντού σε όλες τι χώρες. Επίσης πιο δύσκολα (λογικά πάντα) θα τα καταφέρεις εσύ που είσαι 22 και χωρίς καμία προϋπηρεσία, και λιγότερο δύσκολα ένας 2,3 χρόνια μεγαλύτερος από σένα που έχει κάτι πίσω του. Το ΣΙΓΟΥΡΟ είναι πως αν έχεις όρεξη, διάθεση για δουλειά , πολύ επιμονή στο στόχο σου και είσαι έτοιμη για κάποιες θυσίες, πολύ σύντομα θα τα καταφέρεις, κάτι που στην Ελλάδα προφανώς είναι πολύ δύσκολο. Όσο για το ρομαντισμό κτλ που υπόθηκε και άλλα θέματα όπως μοναξιά κτλ , έχω να πω πως τα πάντα εμείς τα καθορίζουμε. Ακόμα και αν ισχύει κάτι τέτοιο στη χώρα που θα πας, θα πρέπει να σκεφτείς: μπορώ να κάνω κάποιες θυσίες αρχικά σχετικά με φίλους, οικογένεια κτλ (εγώ δεν έκανα καμία γιατί όπως σου πα πάντα ήθελα να φύγω), να ξεβολευτώ από την άνεση του σπιτιού μου και την ευκολία να πάρω τη φίλη μου για ένα καφέ, με σκοπό να κάνω κάτι για το μέλλον μου και να πετύχω τους στόχους μου ή όχι; Αυτό πιστεύω είναι το πιο βασικό ερώτημα και απλά θα σε παραπέμψω σε ένα παλιό άρθρο της LIFO που αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα όσων από εμάς επιλέξαμε να μείνουμε έξω μόνιμα. Είναι πλήρως αληθινό και απλά θα σε βάλει σε κάποιες σκέψεις... Καλή τύχη σε ό,τι και αν κάνεις! :) http://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/29255
Deka_spathi
Κάνε μια προσπάθεια για εξωτερικο. Καλές συνθηκες εργασιας, αξιοπρεπεις μισθοί, σεβασμός από συναδέλφους. Εχε υπόψιν οτι θελει υπομονη κ λιγο τυχη. Κ το μεγαλυτερο συν, θα δουλεψεις σε αυτο που σπουδασες.
Aahaladita
Aahaladita
"Είμαι υποτίθεται μέρος του νέου πληθυσμού που μεταναστεύει σε χώρες που εκτιμούν τις γνώσεις μου, και εγώ που επιλέγω να μείνω εδώ, αυτό θα είναι το μέλλον μου"; Μην είσαι τόσο σίγουρη. Δεν εκτιμούνται όλες οι "γνώσεις" ισάξια και δεν φτάνουν μόνο αυτές. Χρειάζονται και δεξιότητες. Αφού προσπάθησες να αλλάξεις το σύστημα και δεν σου βγήκε - περίεργο που τα χρόνια που περνάμε στο πανεπιστήμιο δεν φτάνουν για να αλλάξει το σύστημα - άλλαξε λίγο εσύ. Προσπάθησε παράλληλα με τις δουλειές του κώλου που είναι δεδομένο ότι θα κάνεις στην Ελλάδα να αποκτήσεις περισσότερα εκπαιδευτικά προσόντα μιας και είσαι μόλις 22. Θα σου χρειαστούν είτε μείνεις Ελλάδα είτε φύγεις στο εξωτερικό. Δεν ξέρω αν υπάρχει και η προοπτική να κάνεις ένα μεταπτυχιακό έξω. Σταμάτα να απελπίζεσαι, έχεις τόσα χρόνια μπροστά σου για να το κάνεις αυτό. Περίμενε να αποκτήσεις παραπάνω εκπαιδευτικά προσόντα από ένα πτυχίο, όπως σου πρότεινα, να μεγαλώσεις και λίγο και τότε η απελπισία σου θα είναι μεγαλύτερη και θα την φχαριστηθείς καλύτερα.
Σώμα
Αντι να συζηταμε για το τι και πως πρεπει να αλλαξει , αναρωτιομαστε αν πρεπει να μεινουμε ή να φυγουμε απο τη χωρα. Γι' αυτο συμβαινουν ολα αυτα που δε μας αρεσουν. Ντροπη σε οσους ειναι απο δαύτη τη χωρα με κληρονομιά τέτοια ιστορια και λενε 'φυγε εδω νεαρε, βρες αλλού την αλλαγη που θα ηθελες εδω να κανεις'
Deka_spathi
Η ιστορία δεν τρωγεται. Για να την παλεψεις θες φαγητο, νερο, ρουχα, βιβλία, απορρυπαντικά. Αρα μισθο.Αλλωστε μερικές απο τις πιο γαμάτες στιγμές του Ελληνισμού τις γράψαν 'μεταναστες', ο Μεγαλέξανδρος μέχρι το Πακισταν εφτασε, αμα καθοταν σε ενα καφενειο στη Βεργινα κ εκραζε τον Δημοσθενη δε θα εκανε οτι εκανε. Οι αρχαιοι Αθηναίοι ειχαν ταραξει ολη τη μεσόγειο στα περα δωθε (σημειωτέον τοτε πηγαινες Ναξο δυσκολοτερα απο οτι σημερα πας Μελβουρνη).Με το να συζητάμε τι και πως πρεπει να αλλαξει, ε, δεν αλλαζει τιποτα. Το προσπάθησαν τα μπαρμπάδια τα τελευταία 30 χρονια και ειδαμε αποτελεσματα...
nikolas
Το ξένο ψωμί έχει 7 κλόδες. Η κοξνονία είναι άτιμοι και οι άνθρωποι μνησίκακοι. Δε θα στηρίξουν, αντίθετα θα κοιτάξουν πως να σε συκοφαντίσουν, ώστε να απολυθείς και να καταστραφείς. Για να επιβιώσεις πας με τα νερά και σκύβεις το κεφάλι. Ο άγραφος νόμος
Aloutero
Aloutero
Αν από τώρα απελπίστηκες βρε κορίτσι, τι θα γίνει αν έρθουν και χοντρές σφαλιάρες μετά? Αν νομίζεις ότι για έναν εντελώς άπειρο εργαζόμενο τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα στο εξωτερικό, τότε πήγαινε. Δεν είναι κακό να δοκιμάσεις τα φτερά σου και εκτός της μαμάς πατρίδας. Απλώς μην περιμένεις θαύματα στο εξωτερικό. Και μην ξεχνάς ότι το εξωτερικό για μερικούς ανθρώπους έχει και ένα άλλο ζόρι πιο δύσκολο από την ανεργία. Τη μοναξιά. Ένα ευαίσθητο και ρομαντικό παιδί σαν κι εσένα θα αντέξει?
πιτσιλωτή_αγριότσιχλα
πιτσιλωτή_αγριότσιχλα
Και εγω προέρχομαι από πολύτεκνη οικογένεια. Ως μεγαλύτερο παιδί τελείωσα στην ώρα μου τις σπουδές μου και τώρα είμαι άνεργη. Και τι έκανε το κράτος? Μας έβγαλε απο το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ γιατί τελείωσα το πανεπιστήμιο στα 22. Θα μέναμε στο τιμολόγιο αν καθυστερούσα,τρία χρόνια ακόμα...και ο λογαριασμος ήρθε 750€.... Τέλεια όλα!
Jamal
Jamal
Σηκω φυγε κουκλα μου οσο ειναι καιρος. Δυστυχως δεν νομιζω να υπαρχει αλλη λυση. Θα δυσκολευτεις, θα σου κακοφανει αλλα τουλαχιστον θα ζεις με μια προοπτικη εξελιξης και προοδου στη ζωη και την εργασια σου.
Azrael269
Η απάντηση του απαισιόδοξου πρώην ρομαντικού. Φύγε από την Ελλάδα όσο προλαβαίνεις. Στο μυαλό μου, δεν υπάρχει καμία ελπίδα σωτηρίας για τη χώρα παρά μόνον αν γκρεμιστεί συνθέμελα και οικοδομηθεί από την αρχή, κάτι που το status quo δεν πρόκειται να επιτρέψει. Πιστεύω ακράδαντα ότι η χώρα θα συνεχίσει να φυτοζωεί χωρίς προοπτική πραγματικής ανάκαμψης γιατί απλά, και εμείς οι ίδιοι, δεν θέλουμε πραγματικά να αλλάξει τίποτα εκτός από αυτά που μας αφορούν προσωπικά. Είμαι ψυχολόγος με δύο πτυχία (κανένα τους δεν αναγνωρίζεται στην Ελλάδα), έμεινα άνεργος τρία χρόνια ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες (που ακόμα έρχονται), αντιμετώπισα το απάνθρωπο σύστημα σύστασης ατομικής επιχείρησης και την αναπόφευκτη κατάρρευση αυτής απόρροια της κρίσης, και έφυγα στο εξωτερικό όπου ήδη έχω κλείσει συνεντευξεις και θα είχα και δουλεια αν δεν ήμουν επιλεκτικός. Η Ελλάδα ειναι επαγγελματικά μια νεκρή χώρα εκτός και αν έχεις διασυνδέσεις ή κάνεις κάτι πρωτοπορειακό. Γνώμη μου, δικαίωμά σου να την αγνοήσεις.
The White Buffalo
The White Buffalo
Φύγε στο εξωτερικό όπως έχω κάνει εγώ και πολλοί άλλοι. Έστω για λίγο, δοκίμασε! Δεν είναι εύκολα έξω αλλά στην Ελλάδα είναι πολύ πιο δύσκολα. Προσωπικά δεν αντέχω το γεγονός πως για την ώρα οι προοπτικές είναι από μηδαμινές έως ελάχιστες στην Ελλάδα. Χωρίς να σημαίνει πως δεν θα γυρνούσα η δεν θα γυρίσω...Δεν ξέρω. Ένω δεν είναι ωραίο και να φεύγουν τόσοι και τόσοι έξω πρέπει να σκεφτόμαστε και ποιές είναι οι ενναλλαλτικές για έμας τους νέους! Για τους μεγαλύτερους άνεργους δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Ξέγνοιαστη Μαρξίστρια
Ξέγνοιαστη Μαρξίστρια
Ρε κοριτσάκι, αλήθεια σου έφτασε η πρώτη σου δουλειά για να φτάσεις σ' αυτές τις ιδέες:"Προσπάθησα να αλλάξω το σύστημα, μα κατάλαβα ότι το έπρεπε να πάω με τα νερά του. Πίστευα σε ένα ρομαντικό κόσμο αλληλεγγύης και πλέον θεωρώ τον εαυτό μου επιεικώς ηλίθιο που έστω προσπάθησα γι΄αυτό"Συγγνώμη, αλλά σε λίγα χρόνια εσύ θα μας κυβερνάς αν σκέφτεσαι έτσι...Πραγματικά, δεν θέλω να σου κάνω κατήχηση. Απλά θα προτιμούσα στα εξήντα σου να νιώθεις εικοσάχρονο κι όχι το αντίθετο.