ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ειρήνη με τον εαυτό μου

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ειρήνη με τον εαυτό μου Facebook Twitter
61


________________
1.


Ό,τι έγινε Α, μπα μου έγινε επειδή με εξεβίαζε ο πεθερός μου. Μου έλεγε ότι αν δεν πάω μαζί του θα τα ξεράσει όλα στον άντρα μου...για τότε που με είχε πιάσει με τον μπατζανάκη μου στο εξοχικό του κουνιάδου μου, στη Βραυρώνα. Και δε με έκαιγε αυτό δηλαδή, αυτό που με έκαιγε ήταν να μην πάρει χαμπάρι ο κουμπάρος μου, γιατί εγώ μ' αυτόν τρέφω μια... ΤΡΥΦΕΡΗ ΦΙΛΙΑ!! Ελπίζω να με καταλαβαίνετε.. Υπέροχος άνθρωπος! Τυχερή η Βαγγελιώ! Καλή βρώμα κι αυτή. Την είχε πέσει και στον άντρα μου, αλλά αυτός βράχος! ΠΙΣΤΟΣ!...στη δεύτερη ξαδέρφη μου. Χρόνια τώρα κάνουνε παρέα! Ντάξει, όχι ότι με πειράζει. Μια χαρά περνάει κι αυτός κι εγώ. Αυτό που με νοιάζει τώρα Α,μπα μου είναι ότι περιμένω από Γερμανία τον άλλο μου κουνιάδο.. Ανθρακώρυχος αυτός και...- Μέλπω


Μας το έκοψες πάνω στο καλύτερο.


________________
2.


Αγαπημένη μου Αμπά, χαίρομαι πολύ που σου ξαναγράφω. Αυτή τη φορά η ερώτησή μου είναι για μία φίλη μου. Εδώ και 4 μήνες έχω κόψει επαφές με μία από τις καλύτερες μου φίλες. Ήταν πολύ κοινωνική και πολλές φορές αναγκαζόμουν να βρίσκομαι με όλα αυτά τα άτομα που έκανε παρέα χωρίς να περνάω καλά. Ήμουν πολύ ηλίθια που ανεχόμουν την κατάσταση αυτή γι'αυτό και ξέκοψα (χωρίς να κατηγορήσω αυτή για κάτι) αφού εγώ έκανα κάτι που δεν μου άρεσε. Απλά ξέκοψα. Το ίδιο και η άλλη κολλητή μας η Α, με την οποία συνεχίζω να κάνω παρέα. Αυτή λοιπόν η Α ήταν πολύ δεμένη με την κοπέλα αυτή σε σημείο να είναι κάθε μέρα μαζί και καταλαβαίνω ότι της είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι πλέον φίλες(μιάς και την είχε ως πρότυπο και την ψιλοαντέγραφε) αλλά η συμπεριφορά της είναι τελείως ανώριμη. Τη ζηλεύει απίστευτα όταν βγαίνει έξω με άτομα, τη σχολιάζει και χαίρεται που έχει ''πέσει" η κοινωνικότητά της, άσε που θέλει να κάνει τσεκ ιν και να ανεβάζει φώτο μαζί μου και με άλλες φίλες της για να δείξει ότι περνάει τέλεια χωρίς αυτήν. Είναι πολύ καλός άνθρωπος και υποστηρικτική με τους φίλους της αλλά από την άλλη δείχνει να είναι αρρωστημένη ζηλιάρα και εκδικητική. Θέλω να τη βοηθήσω να ξεπεράσει αυτές τις αρνητικές σκέψεις και να δείχνει περισσότερο τον καλό της εαυτό. Φυσικά και η πρώτη μου σκέψη ήταν να της μιλήσω αλλά όποτε πάω να το κάνω δεν εμβαθύνουμε και πολύ στη συζήτηση ή συμφωνεί για να συμφωνήσει και δεν αλλάζει κάτι με αποτέλεσμα να μη μπορώ να την πείσω πως η συμπεριφορά της δεν είναι και η πιο σωστή και πως δεν θα πρέπει να την απασχολεί η ζωή της πρώην φίλης μας. Κάτι άλλο που δεν μπορώ να σκεφτώ; Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων!- Φωνή_Λογικής

Ίσως. Μου φαίνεται πολύ περίεργο που «απλά ξέκοψες» με έναν άνθρωπο που περιγράφεις ως «μια από τις καλύτερες μου φίλες» επειδή δεν σου άρεσαν οι φίλοι του. Μου φαίνεται απότομο και κάπως εκδικητικό. Μου φαίνεται και ανώριμο. Κάτι δεν πάει καλά. Πώς έγινε «μία από τις καλύτερες φίλες» αν δεν σου άρεσε το ότι είναι πολύ κοινωνική; Είναι δυνατόν να έγινε κοινωνική αφού γίνατε φίλες; Βρήκε καινούριες παρέες που δεν σου αρέσουν; Ωραία – δεν χρειάζεται να τις λούζεσαι, αλλά σίγουρα δεν χρειάζεται να βγάλεις και τη φίλη από τη ζωή σου. Γιατί δεν μπορείτε να συνεχίσετε να κάνετε παρέα, ίσως πιο αραιά αν είναι τόσο κοινωνική, σε τετ α τετ οι δυο σας, ή με παρέες που σου αρέσουν; Πώς γίνεται να μη μπορείς να πεις σε «μία από τις καλύτερες σου φίλες» ότι δεν σου αρέσει ο Μάκης και η Σούλα, και καλύτερα να συναντιόσαστε όταν δεν είναι αυτοί; Λες να είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που φίλοι φίλων δεν τα πάνε καλά; Και μου φαίνεται περίεργο να «ξέκοψες απλά» και να μην συνδέεται αυτό με κάποιο αρνητικό συναίσθημα, νοσταλγίας ή στενοχώριας ή κάτι τέλος πάντων, αν έχασες «μια από τις καλύτερες σου φίλες».


Οι φιλίες – οι φιλίες, όχι οι «φιλίες» - δημιουργούνται για πολύ σοβαρούς λόγους και χαλούν για ακόμα πιο σοβαρούς. Όταν χωρίζουν φίλοι υπάρχει πόνος, απωθημένα, αμφιβολίες, έντονα συναισθήματα. Μπορεί να χαλούν με αφορμές, αλλά οι λόγοι είναι σοβαροί και υπάρχουν για καιρό, ακόμα και χρόνια. Νομίζω ότι έχεις αποσιωπήσει πολλά από την ιστορία προσπαθώντας να δείξεις ότι δεν σε έχει επηρεάσει η απομάκρυνση, και σπρώχνοντας το πρόβλημα στην Α. Αν όντως είσαι άνετη και δε σε νοιάζει, τότε πρέπει να επιλέγεις καταλληλότερες λέξεις για να περιγράψεις κάτι. Μια «φίλη» μπορεί να είναι μια παρέα, μια γνωριμία ή μια γνωστή που ξέρεις κάπως.


________________
3.


Δεν μπορείς να γελάς συνέχεια με το ίδιο αστείο, αλλά γιατί μπορείς να κλαίς συνέχεια με το ίδιο πράγμα;- Όλο βλέμματα


Πρώτα πρώτα, αυτό δεν ισχύει καν. Επειδή υποψιάζομαι αυτό που θέλεις να πεις, αλλά το κάλυψες με έναν αφορισμό που ισχύει για σένα, το σχόλιο μου είναι το εξής: όταν μας συμβαίνουν καλά πράγματα, δυσκολευόμαστε να χαρούμε, γιατί κατά βάθος θεωρούμε δεδομένο ότι το σύμπαν θα υποκύψει στις επιθυμίες μας, επειδή είμαστε γαμάτοι, επειδή ενδεχομένως κάναμε και μια προσπάθεια αλλά κυρίως επειδή αυτό μας αξίζει (αυτή η εντελώς βλακώδης αλλά ουσιαστικά ανθρώπινη πεποίθηση εξηγεί και την επιτυχία του Αλχημιστή). Όταν έρχονται αναποδιές, ταρακουνιόμαστε συθέμελα, στο βάθος της ψυχής μας, και δεν μπορούμε με τίποτα να πιστέψουμε ότι ορατές και αόρατες δυνάμεις δεν συνωμοτούν για να γίνει το δικό μας. Δεν κλαίμε για την αναποδιά. Κλαίμε το κλάμα του παιδιού που υποφέρει για την αδικία, επειδή του έτυχε η αναποδιά. (Βέβαια όταν τυχαίνουν αναποδιές σε άλλους, λέμε «αυτά έχει η ζωή».)


________________
4.


Γεια Λένα!
Μιας και δεν θέλω να σου θέσω κανένα πρόβλημα μου ή λοιπό καημό και προβληματισμό μου, θα σε ρωτήσω ετούτη τη ρηχοεπιφανειακή ερώτηση για το αν μας "έφαγε" το αγόρι η Amal η Alamuddin. Εγώ ταπεινά πιστεύω ότι εκείνος στάθηκε ο τυχερός της υποθέσεως και πάει τώρα ο ψηλός, intellectual κορίτσαρος και κλαίω τους Λονδρέζους εργένηδες που 'χάσαν τέτοιο κελεπούρι.- ο και στα δικά τους


Μισό λεπτό να βάλω το ταψί στο φούρνο γιατί ο Τάκης θέλει ζεστό φαί όταν έρχεται από τη δουλειά και έχει νεύρα, και έρχομαι με το εργόχειρό μου να μου ψήσεις καφέ.


Δεν μου αρέσει όταν οι άλλοι σχολιάζουν έναν γάμο με όρους συγχώνευσης κεφαλαίου, χρηματικού ή άλλου, για να αποφασίσουν ποια πλευρά έχασε τα περισσότερα. Ξέρω ότι είναι πολύ συνηθισμένο και αποδεκτό, αλλά αυτός ο μικροαστικός κυνισμός μου φέρνει ανατριχίλα. Επίσης αυτά δεν έχουν νόημα πια, υπάρχει το διαζύγιο.


________________
5.

Γειά σου και πάλι αγαπητή Α,μπα. Είμαι φανατική αναγνώστρια της στήλης σου, αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο πρέπει να έχασα κάποιο επεισόδιο κάποια στιγμή και από τότε δεν έχω καταλάβει για ποιό λόγο δε συμπαθείς τον Μπουκάι. Διάβασα και πάλι σήμερα 22/12/2014 την ερώτηση 1, στην οποία χαριτολογώντας προτρέπεις την ερωτούσα να κάψει τα βιβλία του ή να τα χρησιμοποιήσει ως χαρτί για σαρδέλες κλπ. και λέω όπα, δε μπορώ πλέον να ζω στο σκοτάδι! Πρέπει να ρωτήσω για να μου φύγει η απορία που μου έχει δημιουργηθεί καιρό τώρα!
Έχει τύχει και έχω διαβάσει και γω κάποια από τα βιβλία του (αρκετό καιρό πριν) και νταξ, απ' όσο θυμάμαι (και διορθώστε με αν κάνω λάθος) ο άνθρωπος έγραφε θα έλεγα μερικά κονσερβοποιημένα αποφθέγματα για τη ζωή και τις σχέσεις είτε μέσω αλληγορικών ιστοριών, είτε άμεσα (όχι κάτι άγνωστο που δεν έχουμε ξανακούσει) αλλά τίποτε που να ήταν τραγικά λάθος ή παραπλανητικό και επικίνδυνο για να αξίζει τόση απέχθεια ως συγγραφέας. Η αίσθηση που μου έχει μείνει μετά από τόσα χρόνια που τον διάβασα τελευταία φορά είναι ότι απλά μου υπενθύμισε κάποιες γενικές αξίες που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Επιπλέον, αν θυμάμαι καλά είναι γιατρός και ψυχοθεραπευτής ο τύπος, με διαλέξεις κλπ. και όχι κάνας τυχαίος κομπογιαννίτης.
Η βασική ερώτηση λοιπόν είναι (για να ξαναμπω στο κλίμα της στήλης γιατί κάπου, κάποια στιγμή το έχασα και δεν καταλαβαίνω τώρα τις αντιδράσεις...) γιατί είσαι τόσο αντίθετη με τα βιβλία του. Θα χαρώ πολύ να λάβω απάντηση, αλλά ακόμα και να διαβάσω απόψεις στα σχόλια, ώστε επιτέλους να καλύψω το κενό που με αφήνει με απορία και δε μου επιτρέπει να καταλάβω και να απολαύσω απαντήσεις που έχουν σχέση με το θέμα, όπως σήμερα λόγου χάρη. Ευχαριστώ εξ των προτέρων! -fraulitsa_f


Εντάξει, παραιτούμαι, ο Μπουκάι είναι η Λερναία Ύδρα του 'Α μπα'. Μια απάντηση δίνω, δέκα ξεφυτρώνουν. Όσο τον αποφεύγω, τόσο με περικυκλώνει.


Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να γράψω τη γνώμη μου.


Το επιχείρημα που ακούω μονίμως για τον Μπουκάι είναι ότι είναι γιατρός και ψυχοθεραπευτής, άρα δεν είναι τυχαίος. Το λέει ο ένας στον άλλον, κανείς δεν έχει ασχοληθεί για να το επιβεβαιώσει. Κατ' αρχάς, άνετα μπορεί να είναι τυχαίος. Είναι σχεδόν αδύνατον να βρεις μια ολοκληρωμένη βιογραφία του, και για άνθρωπο που έχει πουλήσει εκατομμύρια βιβλία, αυτό είναι πάρα πολύ ύποπτο, για να μην πω αποδεικτικό. Άνθρωπος που έχει πτυχία, και γιατρού και ψυχοθεραπευτή δεν θα βάλει στο Wikipedia μια πρόταση με την περιγραφή «σπουδές εδώ κι εκεί» χωρίς τίτλο, έτος, συγκεκριμένο όνομα σχολής και χρονιά. Το πιθανότερο είναι ότι βρέθηκε γενικώς σε περιβάλλον ψυχολογίας και κάτι έχει αρπάξει το αυτί του. Οι 'διαλέξεις' του δεν είναι επιστημονικές, στο Μουσείο Μπενάκη και στην Άννα Δρούζα μιλάει. Δεν υπάρχει επιστημονική κοινότητα που θέλει να τον ακούσει, αφού είναι συνάδελφος;


Πες ότι έχω άδικο και είναι γιατρός και κάποιου είδους θεραπευτής. Αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί να γράψει βιβλία που έχουν λόγο ύπαρξης. Μπορεί να είναι κακός γιατρός ή μέτριος θεραπευτής ή να είναι ακόμη και καλός στη δουλειά του. Αυτό δε σημαίνει αυτόματα ότι είναι και ικανός συγγραφέας. Δεν σημαίνει ότι μπορεί να εφαρμόσει τις γνώσεις του σε άλλη τέχνη. Μπορεί και να μπορεί, μπορεί και να μην μπορεί– πάντως το ένα δεν οδηγεί νομοτελειακά στο άλλο.


Αυτά για τις 'περγαμηνές' του – που, παρεμπιπτόντως, λίγο με απασχολούν. Έκανα την εισαγωγή επειδή έχω βαρεθεί να ακούω αυτό το επιχείρημα. Δε με νοιάζει τι έχει σπουδάσει κάποιος που γράφει, τα βιβλία του με νοιάζουν, δεν θέλω να τον προσλάβω στο γραφείο. Ποιος ξέρει (ή ποιος νοιάζεται, ή ποιος χρησιμοποιεί ως επιχείρημα) τι έχει σπουδάσει ο Μουρακάμι;
Τώρα στο προκείμενο, στα βιβλία του.


Γράφει κονσερβοποιημένες γενικότητες με τις οποίες δεν μπορείς να φέρεις αντίρρηση, ή θεμελιωδώς αυτονόητα διδάγματα που ακούγονται καινούρια ή χρήσιμα σε ανθρώπους 4-6 χρονών. Αυτό που προκαλεί δεν είναι τόσο τα υπεραπλουστευμένα δεδομένα, (που τις περισσότερες φορές από την πολλή απλοποίηση είναι λάθος). Είναι ότι κάνει επιτυχία χαϊδεύοντας τον εγωισμό του αναγνώστη. Με ένα πορνογραφικό σχεδόν κανάκεμα, η γκέισα που βρίσκεται πίσω από το βιβλίο ικανοποιεί και τον πιο γκρινιάρη πελάτη. Οι Μπουκάι αυτής της γης δίνουν στους αναγνώστες στους σαφείς οδηγίες για το πώς πρέπει να αισθάνονται: ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. Οι αναγνώστες ηρεμούν επειδή καταλαβαίνουν τα πάντα, επειδή έχουν ξανακούσει τα πάντα και δεν χρειάζεται να κάνουν καμία προσπάθεια, και διαβάζουν και κολακεύονται με κάθε πρόταση και δεν μπορούν να σταματήσουν και θέλουν κι άλλο, κι άλλο.


Τα βιβλία αυτά ενισχύουν την αίσθηση ανωτερότητας, μια στάση ζωής πολύ βλαβερή αν δεν είσαι πολύ πλούσιος άνθρωπος. Δημιουργούν μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Επιβραβεύουν όποιον αποφεύγει να αντιμετωπίσει τα ελαττώματα του. Υπόσχονται ότι η αλλαγή έρχεται εύκολα, ένα επιπόλαιο ψέμα. Υποστηρίζουν ότι δεν είναι κακή ιδέα να αποφεύγεις κάτι κοιτώντας «την καλή πλευρά», άλλη μια καθησυχαστική και επιπόλαια συμβουλή που δεν εφαρμόζεται στην πραγματικότητα. Δεν αρκεί να σκέφτεσαι θετικά, δεν γίνεται να σκέφτεσαι συνέχεια θετικά, δεν είναι δυνατόν να σκέφτεσαι θετικά, γιατί δεν είσαι ζόμπι που έχει ζωστεί με Ζάναξ. Βρίσκεσαι στην πραγματική ζωή, και η ζωή είναι δύσκολη κι όλοι έχουν ένα σωρό προβλήματα. Όλη η γη έχει πάνω της ένα σωρό προβλήματα. Δεν είναι περίεργο που δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε θετικά, κι όποιον μας λέει ότι πρέπει να το κάνουμε μονίμως και ανεξαιρέτως, πρέπει να τον στέλνουμε στο Διάολο. Σίγουρα υπάρχει καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων από αυτό το ανώφελο τσιτάτο.


Και μια ερώτηση για σένα, αναγνώστρια. Αυτές τις απλές αξίες που διάβασες στα βιβλία του που σου υπενθύμισε – δηλαδή αν δεν σου τις υπενθύμιζε, θα τις ξεχνούσες; Δεν είναι αυτός ο λόγος που κάνει τόση επιτυχία. Αλλιώς θα γινόταν μπεστ σέλερ βιβλία που γράφουν πώς να περπατάμε. Ο Μπουκάι είναι και παραπλανητικός, και επικίνδυνος. Φαίνεται και από τις αντιδράσεις των οπαδών του, που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους για τον μέγα σοφό. Τους κάνει να νιώθουν καλοί και σοφοί και κατασταλαγμένοι, και τον λατρεύουν. Μετά από τα ντους αυτοϊκανοποίησης που τους προσφέρει, πώς θα γίνει να ανοίξουν κανένα βιβλίο που τους θυμίζει ότι έχουν ένα σωρό στραβά μέσα τους;


Αυτά. Αν υπάρξει επόμενος που ρωτάει για τον Μπουκάι, θα τον παραπέμπω εδώ.


________________
6.


Αγαπητή Α Μπα, συγχαρητήρια για την στήλη σου, είμαι φανατική αναγνώστρια!!
Ήρθε ο καιρός και για την δική μου ερώτηση λοιπόν... είχα μια φίλη, κάναμε αρκετά κολλητή παρέα εδώ και 3 χρόνια. Μιλούσαμε για όλα τα θέματα που μας απασχολούσαν, προσωπικά, οικογενειακά, επαγγελματικά μιας και είμαστε συνάδελφοι. Κάποια στιγμή παρατήρησα ότι η συμπεριφορά της απέναντι μου άλλαξε. Δεν ανέφερε πράγματα και γεγονότα τα οποία είτε τα ανακοίνωνε αργότερα, είτε τα μάθαινα τυχαία. Η συμπεριφορά αυτή επαναλαμβάνονταν και κάποιες φόρες τα ζητήματα ήταν σοβαρά ή έκρυβαν πονηρή σκέψη στο πίσω μέρος, έτσι κάποια στιγμή ξενέρωσα και με αφορμή ένα γεγονός μαλώσαμε και έκοψα κάθε επαφή μαζί της. Δεν υπήρξε έντονος τσακωμός ποτέ, ούτε ειπώθηκαν άσχημα πράγματα, απλά χαθήκαμε. Δεν είμαστε πια φίλες πια στο facebook (μετά από δική μου πρωτοβουλία), πρόσφατα όμως διαπίστωσα ότι οι δυο κολλητές της φίλες και δίκες μου γνωστές, με έχουν διαγράψει από τον λογαριασμό τους. Και θα ήθελα να ρωτήσω, το ότι πάγωσε η δική μας φιλία, τι σχέση έχει με τα άλλα δυο άτομα, στα οποία έχω φερθεί με τον καλύτερο τρόπο; Είμαστε 30+ σε ηλικία και μου φαίνεται παιδικό όλο αυτό, όμως με στεναχωρεί η εξέλιξη αυτή και πιο πολύ τι μπορεί να ειπώθηκε πίσω από την πλάτη μου για να γίνουν τα παραπάνω. Αξίζει να κάνω κάτι, και αν ναι τι;;;- free your mind

Δηλαδή εσύ τι λες να ειπώθηκε πίσω από την πλάτη σου; Λες να είπε «αυτή η πολύ καλή κοπέλα με έκανε defriend στο facebook, πολύ την πάω, εσείς να συνεχίσετε να είσαστε φίλες;» Σαν τι να ειπώθηκε; Πραγματικά, τι να υποθέσει κανείς.


Εσύ τι είπες στις δικές σου κολλητές για αυτή; Ότι είσαστε και οι δυο πολύ καλοί άνθρωποι, απλώς θέλετε διαφορετικά πράγματα; Τι είπες γι' αυτήν, εδώ, σε εμάς; Ότι αυτή ξαφνικά άλλαξε! Έκανε το τάδε και το δείνα, και ξενέρωσες! Εσύ είσαι αθώα, δεν έκανες απολύτως τίποτα! Εκτός του ότι μαλώσατε και μετά έκοψες κάθε επαφή μαζί της. Και μετά την έσβησες και από το Facebook.


Αν σε ένοιαζε η υστεροφημία σου, έπρεπε να το χειριστείς αλλιώς. Τώρα, ή θα μείνεις με τη στενοχώρια, ή θα πρέπει να κάνεις μια συζήτηση πρόσωπο με πρόσωπο. Ακριβώς επειδή είσαι 30 και βάλε, όσο γελοίο είναι να ασχολείσαι με το τι κάνουν οι άλλοι στο Facebook, άλλο τόσο γελοίο είναι να διαγράφεις κόσμο από το Facebook επειδή τσακώθηκες. Δεν διαφέρεις από αυτές τόσο όσο νομίζεις.

________________
7.


Νομίζω πως δεν έχω ταλέντο σε τίποτα, κάπου και σε κάτι που να είμαι πολύ καλή. Φαντάζομαι ότι από τα 20 μέχρι τα 35 που το ψάχνω, κάτι θα είχα βρει. Μέχρι πρόσφατα, αυτή η διαπίστωση με πλήγωνε, ειδικά σε συνδυασμό με αποτυχημένες προσπάθειες να βρω πράγματα που θα μου αρέσουν. Το πιο δύσκολο είναι ότι έχω χάσει μάλλον την υπομονή που απαιτείται για να συνεχίσω να το ψάχνω. Αλλά μήπως τελικά δεν είναι και τόσο κακό να παραδεχτώ πως ναι, δεν έχεις κάτι σπουδαίο προς αξιοποίηση, συνέχισε να ζεις όπως ξέρεις, να αγαπάς όπως ξέρεις και επιτέλους να κάνεις ειρήνη με τον εαυτό σου? Και μήπως αυτό είναι μια βολική επανάπαυση?- ταλαντο

Άλλη μια ερώτηση – Λερναία Ύδρα.


Νομίζω ότι αυτό τελικά είναι ένα σύνδρομο των ναρκισσιστικών μεσηλίκων της εποχής μας. Μπορείτε να φανταστείτε τη γιαγιά σας στα 35 να λέει «αχ δεν έχω κανένα ταλέντο σε τίποτα;» Μια γενιά γονιών μεγάλωσαν μια γενιά παιδιών με την πεποίθηση ότι η επιτυχία είναι ζήτημα χρόνου, και είσαι ένα λαμπερό αστέρι με ταλέντα και χαρίσματα. Ορίστε να τώρα τα αποτελέσματα, καθόμαστε και διαβάζουμε τα ίδια και τα ίδια στο α μπα.


Τι σε πειράζει ακριβώς; Σε πειράζει που δεν σου αρέσει κάτι, ή που δεν έχεις πάρει βραβείο για κάτι; Νομίζεις ότι αν σου αρέσει κάτι, αυτόματα θα είσαι και καλή σ' αυτό, άρα αν δεν είσαι καλή, είναι επειδή δεν σου αρέσει; Είναι αυτονόητο ότι όλοι είναι πολύ καλοί σε κάτι, και ανακάλυψες ότι εσύ δεν είσαι, και είσαι έκπληκτη; Ή δεν έχουν όλοι προορισμό να είναι πολύ καλοί σε κάτι, απλά το θεωρούσες – για κάποιο λόγο – αρκετά πιθανό για τον εαυτό σου; Πόσο «σπουδαίο» ταλέντο πρέπει να έχεις για να μην πληγώνεσαι; Να βρεθείς μπροστά σε ένα πιάνο και να αρχίσεις να συνθέτεις όπερα; Να σου δώσουν ένα χάρακα και να σχεδιάσεις μια γέφυρα στο Μπανγκλαντές; Να σου δώσουν έναν υπολογιστή και να σβήσεις το Facebook από τον χάρτη; Πού βάζεις τον πήχη;


Από την φοβερή ατάκα «δεν έχω υπομονή να το ψάχνω» διακρίνω ότι πιστεύεις ότι η επιμονή είναι χρήσιμη για να ΒΡΕΙΣ σε τι είσαι «πολύ καλή», όχι για να ΓΙΝΕΙΣ πολύ καλή. Εγώ σου λέω ότι αν αρχίσεις βελονάκι σήμερα και επιμείνεις στην εξάσκηση για τέσσερις ώρες κάθε μέρα για δέκα χρόνια, σε δέκα χρόνια θα είσαι σε θέση να πλέκεις δαντέλες επαγγελματικά στη Βενετία. Τότε θα είσαι πολύ καλή σε κάτι. Αυτό είναι το κόλπο. Είναι πραγματικά απλούστατο. Το ξέρω ότι βαριέσαι. Οπότε ναι, ήρθε η ώρα να αράξεις και να κάνεις ειρήνη με τον εαυτό σου.


61

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

9 σχόλια
Πολύ μου άρεσαν οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις σήμερα!#7 Προτείνω να δεις https://www.youtube.com/watch?v=WBob67xwuGkΝομίζω η ουσία βρίσκεται σε αυτό που είπε η Α, μπα ότι υποθέτεις αν δεν είσαι καλή αυτόματα δεν σου αρέσει και το χόμπι ενώ αν σου αρέσει θα είσαι και καλή. Το ταλέντο έχει από πίσω του ώρες, μέρες, χρόνια προσπάθειας και εξάσκησης.
Μπορεί να μου πει κάποιος αν γνωρίζει, το "να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις" του Μπουσκάλια είναι στο ίδιο στυλ με τα βιβλία του Χόρχε Μπουκάι; Δεν έχω διαβάσει κανένα απ' όλα αυτά, όμως ένας φίλος μου προτείνει συνεχώς το "να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις".
Ο Μπουσκάλια ήταν ο σημαιοφόρος των συγγραφέων της θετικής σκέψης. Πάμε παιδιά η ζωή είναι ωραία και δεν τα έχει με άλλον μόνο μαζί σας, ένα πράγμα. Αν και είχα διαβάσει μικρή το συγκεκριμένο βιβλίο, μου είχε φανεί αρκετά χαζοχαρούμενο και ουτοπικά υπεραισιόδοξο. Αργότερα άκουσα φήμες πως αυτοκτόνησε (!!) και δε θέλησα ποτέ να το ξαναδιαβάσω.
Μην ξεχνας την Πολυαννα και το αγχωτικο ''παιχνιδι της χαρας'', που ηταν τεραστια επιτυχια στα παιδικα μας χρονια. Σχεδον με τρομαζε το οτι δε μπορουσα να δω την καλη πλευρα στα ΠΑΝΤΑ γυρω μου και στο τελος απογοητευμενη τα παρατησα (η μεγαλωσα). Νομιζω οτι ο Μπουσκαλια ηταν το αντιστοιχο αγχος της εφηβειας. Και τωρα ο Μπουκα'ι'. Δε θα παρω.
@Μάνα δε γνώρισα ποτέ την Πολυάννα. Μόνο τη μικρή Αννούλα.@ελεν προφανώς και πρόκειται για αστικό μύθο. Όμως η αξία μιας φήμης έγκειται στο πόσο αληθοφανής και πιστευτή είναι. Εμένα μου φάνηκε το πιο αναμενόμενο πράγμα του κόσμου όταν το άκουσα, να αυτοκτονήσει κάποιος που τρελάθηκε από την υπερβολική (προσπάθεια για διαρκή) αισιοδοξία
Ρε παιδιά, δε ξέρω... Εγώ που έκανα την ερώτηση και που διάβασα και του Μπουκάι και αυτό του Μπουσκάλια, που μου το χάρισε ο νονός μου όταν ήμουν σε σχολική ηλικία, έτσι, σαν δώρο, δε τα βρήκα και τόσο άσχημα, ίσως διότι τα διάβασα σε ηλικίες προ ωρίμανσης και ενηλικίωσης ένα πράμα, που τότε δεν είχα την κρίση να δω την ύπουλη πλευρά που λέει η Λένα (αθώο παιδί γαρ), αλλά σα να μου έδωσαν απλά κάποιες βασικές κοινά αποδεκτές αλήθειες και αρχές (καλοσύνη, αγάπη κλπ.) που τηρώ ακόμα και σήμερα στο μέτρο του δυνατού και διανθίζοντάς τες εννοείται με την πονηριά και την εμπειρία των μετέπειτα χρόνων, ώστε να μην πιάνομαι και κορόιδο, ούτε και να αγαπάω όλο τον κόσμο, εκεί που δεν πρέπει. Από κει και πέρα δε τα πήρα και τόσο σοβαρά, να τα κάνω βίβλο. Μικρά ευχάριστα αναγνώσματα είναι, αλλά όταν με πιάνουν ας πούμε μικρές θλίψεις για ανούσια πράματα, π.χ. στην δουλειά, αμέσως προσπαθώ όπως λένε να σκέφτομαι θετικά και τι καλό θα μπορούσα να βγάλω από μια κατάσταση. Μετά ισιώνω και λέω "μα τι βλάκας είσαι που κάθεσαι και στεναχωριέσαι για τέτοια πράματα". Αλλιώς θα έπρεπε να είμαι συνεχώς με ψυχοφάρμακα! Θέλω να πω, ότι παρόμοια αναγνώσματα με μάθανε να μην παίρνω τον εαυτό μου και τα πράματα τόσο σοβαρά, ότι υπάρχουν πολύ σημαντικότερα πράματα από μικρότητες της καθημερινότητας και εμένα προσωπικά δε με χάιδεψαν, ούτε μου θρέψαν τον εγωισμό. Τι να πω, με λάθος τρόπο τα διάβασα;! Με βάση αυτά που λέει η Λένα, ευτυχώς που πήρα μόνο τα θετικά στοιχεία τους, όποια και αν είναι αυτάΣυμφωνώ παρόλα αυτα ότι δε μπορούμε να σκεφτόμαστε όλη την ώρα θετικά και ότι αυτά τα βιβλία δεν είναι και ότι επιστημονικότερο για ανθρώπους που πραγματικά έχουν σοβαρά προβλήματα και χρειάζονται επαγγελματική παρακολούθηση και όχι ανάλαφρα βιβλία αυτοβοήθειας. Για τις περγαμηνές του Μπουκάι ομολογώ επίσης, ότι ειλικρινά, όπως είπα, δε τον πήρα τόσο τις μετροιτις για να ψάξω ποιός είναι...
Κι εγώ τώρα θυμήθηκα ότι πριν από καμιά δεκαριά χρόνια μου είχαν δανείσει με ενθουσιασμό αυτό του Μπουσκάλια και δεν κατάφερα να διαβάσω πάνω από 20 σελίδες. Το επέστρεψα - ήταν τόσο βαρετό.
@1Θέλω να φτιάξω ένα μπλογκ που να γράφω στυλ αληθινές ιστορίες, αλλά γελοίες. Θες να συνεργαστούμε;@7Και συμφωνώ και διαφωνώ με την απάντηση. Πιστεύω ότι εάν στον περίγυρό σου έχεις κάποια άτομα που έχουν μεγάλο ταλέντο σε κάτι, είναι λογικό να αναρωτηθείς γιατί εσύ όχι. Ωστόσο, με την εξάσκηση γίνονται όλα. Κάτσε λιώσε σε ότι σου αρέσει. Στο λέω εγώ, ο πατέρας μου έχει χέρι για ζωγραφική ρε παιδί μου, μιλάμε για ταλέντο τρομερό, από μικρός, χωρίς εξάσκηση, χωρίς μαθήματα ήταν φοβερός. Προσπάθησα και εγώ, δε μου'βγαινε. Μου άρεσε όμως να ασχοληθώ. Έδωσα, πήρα, πήγα για μαθήματα, πήρα βιβλία, βίντεο στο ίντερνετ, και τώρα έχω βελτιωθεί. Δεν είμαι και Πικάσο αλλά σχεδόν ισάξια του πατέρα μου κατά κοινή ομολογία της οικογένειας. Δώσε πόνο!
@5Έχω διαβάσει πολλά βιβλία του Χόρχε Μπουκάι και πουθενά δεν διάβασα αυτό που αναφέρεις κατ’εξακολούθηση στις απαντήσεις σου ότι δεν σου αρέσει γιατί πιστεύει στην θεωρία περί κάμπιας που θα γίνει πεταλούδα ή ότι κανακεύει τον αναγνώστη. Θεωρώ ότι τον έχεις ερμηνεύσει τελείως λάθος με βάση καθαρά την δική σου ψυχοσύνθεση και όχι με μια αντικειμενική ματιά πάνω στα γραπτά του (κάτι που συμβαίνει σε όλους βεβαίως ). Το γεγονός ότι είσαι τόσο αφοριστική μαζί του και ο τρόπος που ερμηνεύεις τα βιβλία του με οδηγούν σε 3 τινά : ή εγώ είμαι όντως βούρλο,Ή εσύ ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων που πιστεύουν ότι η μόνη αλήθεια κρύβεται πίσω από δυσνόητα, ακαταλαβίστικα, σκοτεινά και απαισιόδοξα πράγματα , ή κάνεις αυτό που κάνουν πολύ blogger και έχει καταντήσει κάτι σαν μανιέρα. Βρίσκεις ένα θέμα που αρέσει στον πολύ κόσμο και προβοκατόρικα το σχολιάζεις αρνητικά για να δημιουργείται θέμα και να έχει ζωηράδα το blog.Κατά τα άλλα σε βρίσκω υπέροχη!!!
Αγαπητό βούρλο, μα γιατί βρίσκεις μονάχα αυτές τις τρεις πιθανές εξηγήσεις; Μόνος σου λες ότι όλοι βγάζουμε τα συμπεράσματά μας με βάση την ψυχοσύνθεσή μας και άρα υποκειμενικά. Κανείς σας δεν είναι λάθος ή βούρλο, απλά έχετε διαφορετικές οπτικές γωνίες. Το γεγονός ότι η Α, μπα είναι αφοριστική είναι περισσότερο θέμα ύφους ή/και προσωπικότητας. Σε όλες τις απαντήσεις έτσι είναι άλλωστε, αλλά μάλλον δεν το προσέχεις όταν συμφωνείς μαζί της ;-) Την Α, μπα τη ρωτάνε τη γνώμη της και αυτήν γράφει. Κι εσύ καλά κάνεις και λες τη δική σου, αλλά μην παίρνεις κατάκαρδα το ότι διαφωνείτε σε ένα τόσο ασήμαντο θέμα. Κατα τα άλλα δεν έχω διαβάσει ποτέ Μπουκάι, οπότε δεν έχω καμία άποψη επί του θέματος. Βέβαια πιστεύω ότι είναι υπερβολή να χαρακτηρίζεται ένα βιβλίο ως επικίνδυνο. Η λογοτεχνία είναι ένας τρόπος ψυχαγωγίας, όπως ο κινηματογράφος, η μουσική κλπ. Ο καθένας διαβάζει ότι του αρέσει και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αν και ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν με αυτό. Ένα βιβλίο μπορεί να αρέσει και να απευθύνεται σε πνευματικά τεμπέληδες, αλλά όχι να ΚΑΝΕΙ έναν αναγνώστη πνευματικά τεμπέλη. Βασικά δεν πιστεύω ότι οποιοδήποτε έργο τέχνης με την ευρεία έννοια έχει την ιδιότητα να μας κάνει κάτι που δεν είμαστε. Είναι λίγο σαν αυτούς που λένε ότι όσοι ακούνε μέταλ γίνονται σατανιστές λολ
To vourlo, αυτά που εσύ θα περιέγραφες ως "δυσνόητα, ακαταλαβίστικα, σκοτεινά και απαισιόδοξα πράγματα", κάποιοι άλλοι θα τα περιέγραφαν εντελώς κατανοητά, ειλικρινή και αντιπροσωπευτικά της κοσμοθεωρίας τους. Και η Α,μπα στο λέει ξεκάθαρα: (πιστεύει ότι) ΔΕΝ είναι όλα στη ζωή ρόδινα και όποιος το πιστεύει είναι ζόμπυ (μπέρδεψα δύο απαντήσεις;)! Το πιστεύουμε και πολλοί άλλοι αυτό (και ακόμα χειρότερα). Χωρίς απαραίτητα να είμαστε απαισιόδοξοι.Όσον αφορά το τρίτο που γράφεις, απορώ πώς σου πέρασε από το μυαλό ότι η Α,μπα μπορεί να ¨Βρίσκει ένα θέμα που αρέσει στον πολύ κόσμο και προβοκατόρικα το σχολιάζει αρνητικά για να δημιουργείται θέμα"! Πόσο καιρό διαβάζεις τη στήλη;Η άλλη εναλλακτική είναι ότι είσαι βούρλο (!), πράγμα που δεν πιστεύω! Είσαι όμως το κοινό που περιγράφει η Α,μπα και θίχτηκες! Προτείνω να ξαναγυρίσεις στην απάντηση μετά από καιρό, να τη διαβάσεις με περισσότερη προσοχή και λιγότερο συναίσθημα. ΥΓ: Καμιά πρόθεση δεν έχω να το παίξω δικηγόρος της Α,μπα, απλά αυτές τις σκέψεις έκανα όταν διάβασα το σχόλιό σου.
@to vourlo'Η,ξέρεις,μπορεί ο καθένας να διαβάζει απενοχοποιημένα ό,τι του αρέσει και να βγάζει συμπεράσματα μόνος του.Χωρίς να ζητά επικύρωση από έναν άγνωστο στο δίκτυο,ο οποίος μάλιστα έχει δηλωμένη στάση.http://i.imgur.com/KMHDab5.jpg
@to vourloΉ μπορεί να συμβαίνει και κάτι άλλο: πραγματικά να μη μου αρέσει ο Μπουκάι, για τους λόγους που ανέπτυξα στο κατεβατό.Αν ήθελα να προκαλέσω αναμπουμπούλα, δεν θα διάλεγα τον Μπουκάι. Θα έγραφα για τον Ρουβά και το Άξιον Εστί.
Vourlo Κάτι απλό: Όταν γίνεται μια φυσική καταστροφή (ή μια τεχνητή) ή ένας πόλεμος ή μια αεροπορική τραγωδία και πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι ή καταστρέφονται θάλασσες ή σφαγιάζονται ζώα, πράγματα που συμβαίνουν καθημερινά στον κόσμο και δεν ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, η φυσική ανθρώπινη αντίδραση είναι ο θυμός, η θλίψη, ο προβληματισμός, η απελπισία. Προσωπικά το βρίσκω πολύ ύποπτο που κανείς από αυτούς τους "ψυχολόγους" δεν ακουμπά αυτά τα θέματα. Τα βιβλία τους απευθύνονται σε κοινό του δυτικού κόσμου, που έχει τα περισσότερα προβλήματα του λυμένα. Βλέποντας π.χ. το ναυάγιο των 900 μεταναστών, δεν υπάρχει κάτι του Μπουκάι που θα μπορούσε να με βοηθήσει. Δεν είναι κάτι που δεν με αφορά επειδή δεν συνέβη σε εμένα, δεν είναι κάτι που συμβαίνει σπάνια. Δεν λέω να σκέφτεσαι όλη μέρα αυτά τα πράγματα και να απελπίζεσαι, αλλά και να μην τα σκέφτεσαι καθόλου γιατί θα σου χαλάσουν το τσι, ε δεν είναι και νορμάλ. Όλη αυτή η μόνιμη υπερβολική χαρά και υπεραισιοδοξία δεν υπάρχει πουθενά στη φύση. Μετά τη μέρα έρχεται η νύχτα και τούμπαλιν. Η φύση μόνη της μας διδάσκει ισορροπία. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να το δούμε.
#3 Πολύ πιθανό να εννοεί η γράφουσα όντως το πώς γελάμε και κλαίμε με τα όσα μας συμβαίνουν. Ωστόσο, επειδή είπε "αστείο", εμένα δε μου φαίνεται απίθανο να εννοεί ότι ένα ανέκδοτο ή μια κωμωδία δεν μας κάνει να γελάμε από ένα σημείο και μετά, ενώ μια ταινία ή ένα βιβλίο που μας συγκινεί/μας θλίβει δεν χάνει την δύναμή του.Αν λοιπόν όντως ρωτά αυτό, έχω να πω:1. Επειδή το αστείο στηρίζεται κυρίως στο αναπάντεχο. Γι' αυτό όταν μαντεύεις την ατάκα ενός ανεκδότου πριν το τέλος, δεν πολυ-γελάς όταν στην πουν. Αντίθετα η θλίψη τρυπώνει ύπουλα ακόμη κι όταν ξέρουμε τι έπεται. Και μάλιστα, αν ξαναδείς μια ταινία όπου πχ. ξέρεις ότι το ένα μέλος του πρωταγωνιστικού ζευγαριού θα πεθάνει, αρχίζεις και θλίβεσαι από πιο νωρίς, βλέποντας υπό άλλο πρίσμα όλη την ιστορία τους.2. Δε συμβαίνει σε όλους, κάποιοι ξέρουν απ' έξω τους διαλόγους ελληνικών ταινιών κι όμως, όποτε τις πετύχουν, τις ξαναβλέπουν και ξεκαρδίζονται εκ νέου.
Μα τι λες καλέ, ξέρεις τι κλάμα είχα ρίξει εγώ όταν είχα πρωτοδεί τον Τιτανικό;! 2-3 φορές το είδα ακόμα μες στο πέρασμα του χρόνου και στις σκηνές που είχα ρίξει το περισσότερο κλάμα, τώρα έριξα το περισσότερο γέλιο! (καλά, υπερβολή)
Ορθόν, αλλά αυτό πρέπει να έχει κάποια σχέση με την ηλικία στην οποία πρωτοείδες τον Τιτανικό, οπότε και θα ψάρωνες εύκολα. Αλλιώς μπορεί να γελούσες εξ αρχής, πού ξέρεις; :) Εγώ πάντως άμα ξαναδώ το Lion King θα ξαναβουρκώσω πιστεύω. :Ρ
Αγαπητή Αμπά, καλά έκανες και απάντησες στην ερώτηση για τον Μπουκάι γιατί κι εγώ πίστευα ότι δε σου αρέσει γιατί τον βρίσκεις "ελαφρύ" οπότε καλά κάνεις και ξεκαθαρίζεις ότι δεν είναι μόνο ( ή καν) αυτό. Προσωπικά δεν του έδωσα τόση σημασία. Ήταν απλά ένα ευχάριστο ανάγνωσμα για να περάσει η ώρα. Με το που τελείωσε το βιβλίο το ξέχασα οπότε, δεν έγινε και πολλή ζημιά. Δεν διάβασα δεύτερο βέβαια....