Είμαι μαθήτρια της τρίτης λυκείου. Στο μάθημα της έκθεσης, ένα απο τα βασικά επιχειρήματα που μας διδάσκουν, είναι η κρίση των ηθικών αξιών που βιώνει η σύγχρονη κοινωνία.
Μέχρι σήμερα, μου φαινόταν αδύνατο να καταλάβω περί τίνος επρόκειτο το επιχείρημα αυτό. Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάποια αξία, που να υπηρχε στις κοινωνίες που γνωρίζω αλλά να παραμελήθηκε πρόσφατα. Δεν πιστεύω για παράδειγμα ότι ζούσαμε ποτέ σε κοινωνίες δίκαιες ή ισότιμες, ώστε οι αξίες της δικαιοσύνης ή της ισότητας να βρέθηκαν τώρα ξαφνικά σε κρίση.
Σήμερα όμως ένιωσα τι ακριβως εννοούν με το επιχείρημα. Την ανατροπή κάθε σεβασμού και κάθε ηθικού στηρίγματος.
Το έργο του Ελύτη και του κ. Θεοδωράκη προκαλεί παγκόσμιο δέος και στην Ελλάδα, που δεν έχει πλέον τίποτα πέρα από τον πολιτισμό της, διαλέγουμε να το βεβηλώσουμε με τον πιο χυδαίο τρόπο.
Και η ερώτησή μου είναι: πώς είναι δυνατόν, το έργο που έγραψε ένας τιμημένος με νομπελ ποιητής, που μελοποίησε ο εμβληματικός μας συνθέτης και που τραγούδησαν συγκλονιστηκές λαϊκές φωνες, να φτάνει στην Ελλαδα του σήμερα, στο ρεπερτόριο ενός pop τραγουδιστή.
Το έργο που η παιδεία μας-αν και ελλιπέστατη- μου έμαθε να ακούω και να ανατριχιάζω.
Γνωρίζοντας ελάχιστα μουσική, είμαι σε θέση να καταλάβω ότι για να ερμηνεύσει κανείς ένα μουσικό έργο, πρέπει κατ´αρχήν να το καταλάβει και έπειτα να το νιώσει.
Πώς λοιπόν η "νεολαία" θα γνωρίσει το Άξιον Εστί, μέσα απ'την ερμηνεία ενός ανθρώπου που αφενώς δεν έχει ζήσει τα γεγονότα της χούντας ή του εμφυλίου και αφετέρου είναι ταυτισμένος με το προφίλ ενός pop τραγουδιστή;
Το έργο του Ελύτη και του κ. Θεοδωράκη προκαλεί παγκόσμιο δέος και στην Ελλάδα, που δεν έχει πλέον τίποτα πέρα από τον πολιτισμό της, διαλέγουμε να το βεβηλώσουμε με τον πιο χυδαίο τρόπο.
Φοβάμαι.
σχόλια