Είναι οι Κυριακές ο νέος εφιάλτης της Αθήνας;

Τα πρώτα επίμονα κορναρίσματα μιας ακόμα «κλειστής» για τα αυτοκίνητα Κυριακής φτάνουν στις παρυφές του Παγκρατίου, ταράζοντας τον ύπνο της δημογραφικά αταξινόμητης πελατείας του /

έχει ξημερώσει η τρίτη (ή μήπως η τέταρτη – έχω χάσει τον λογαριασμό) Κυριακή με κλειστό το κέντρο, καθώς ένας ακόμα αγώνας δρόμου βρίσκεται σε εξέλιξη /

την πρώτη τη θυμάμαι πολύ καλά: διέσχιζα λίγο σαν υπνωτισμένος την άδεια Βασιλέως Κωνσταντίνου για να μπω στο μετρό του Ευαγγελισμού, μέχρι που ξαφνικά αντίκρισα μια λαοθάλασσα χρώματος πορτοκαλί να ανεβαίνει τη λεωφόρο /

το θέαμα ήταν εντυπωσιακό από μακριά: όλοι οι δρομείς φορούσαν τα πορτοκαλί διαφημιστικά καπελάκια της εταιρείας που διοργάνωνε τον αγώνα /

μια εβδομάδα μετά ακολούθησε ο ποδηλατικός γύρος και τώρα ο Ημιμαραθώνιος /

και δεν έχω ιδέα τι ετοιμάζεται για τον υπόλοιπο Μάιο /

το μόνο σίγουρο είναι ο «Αγώνας Ελπίδας - Ποτέ πια Ναζισμός» που διοργανώνει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας (Καμμένος, Ήσυχος) στις 30 Μαΐου, στις 7 το απόγευμα, για να τιμηθεί το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη πριν από 74 χρόνια /

με όλο τον σεβασμό στον Μανώλη Γλέζο και τον αποθανόντα Απόστολο Σάντα και τη γενναία πράξη τους, φοβάμαι ότι η διοργάνωση αγώνα δρόμου με τη συγκεκριμένη αφορμή εμπίπτει σε άλλη κατηγορία κινήτρων και έχει να κάνει με ένα συγκεκριμένο προφίλ της κυβέρνησης που χτίζεται μεθοδικά μέσα από διαφορετικά «κανάλια» /

αφού ο κόσμος τσιμπάει από κάτω, γιατί όχι και τι με νοιάζει εμένα; /

επιστρέφω στο θέμα των αγώνων δρόμων και του κλεισίματος του κέντρου καθ' εκάστην: ας πούμε ότι πρόκειται για σύμπτωση, καθώς οι διοργανωτές παρόμοιων γεγονότων συνωστίζονται τους «κατάλληλους» μήνες της άνοιξης και, δευτερευόντως, νωρίς το φθινόπωρο «λόγω καιρού» /

ακόμα κι έτσι, αυτός που έχει την ευθύνη για να εγκρίνει άδειες κ.λπ., δηλαδή ο δήμος, δεν βλέπω γιατί πρέπει να το κάνει με τόση γενναιοδωρία, χωρίς την ελάχιστη πρόνοια για όσους θέλουν να μετακινηθούν με αυτοκίνητο /

όσοι παρακολουθούν συστηματικά αυτήν τη στήλη γνωρίζουν πόσο εχθρεύομαι την κουλτούρα του αυτοκινήτου και ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει σε μια πόλη σαν την Αθήνα /

όμως, πραγματικά, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάμε στο άλλο άκρο /

και, εντάξει, αν πηγαίναμε στο «άλλο άκρο» επειδή θα ήταν πολιτική επιλογή ενός υπουργού ή κάποιας κυβέρνησης, πιθανότατα να ήμουν μαζί τους /

αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμα σύμπτωμα της απουσίας οργανωτικού πνεύματος και προνοητικότητας: ας συμφωνήσουμε ότι πρέπει να γίνουν όλοι αυτοί οι αγώνες, ας κάνουμε καλύτερη διασπορά μέσα στον χρόνο (ένας τον μήνα) και μέσα στην πόλη (δεν είδα κανέναν αγώνα δρόμου στην Πατησίων και στην Αχαρνών) και ας βάλουμε κάποια όρια, έτσι ώστε μέχρι τις 12 το μεσημέρι να έχουν απελευθερωθεί οι δρόμοι /

όλα αυτά μπορούν να γίνουν, αλλά δεν γίνονται γιατί στην πραγματικότητα κανείς δεν ενδιαφέρεται στα σοβαρά /

αποφασίζονται μέσα σε κλειστά γραφεία κάποια ξεκάρφωτη Τετάρτη ή Πέμπτη και ποιος νοιάζεται τώρα για κάτι παράξενους γέρους που θα θέλουν να πάνε «επίσκεψη» ή «εκδρομή» κυριακάτικα κι επιμένουν να περνάνε μέσα από το κέντρο γιατί αυτό έμαθαν κι αυτό ξέρουν /

όμως οι πόλεις είναι (θεωρητικά) δημοκρατικά συστήματα και όσοι αποφασίζουν για εμάς, καλό είναι να το θυμούνται κάπου-κάπου.