Οι καλλιτέχνες Claude Cahun και Marcel Moore ήταν ένα υπέροχο ζευγάρι που δούλευαν μαζί, έζησαν και αγαπήθηκαν για περισσότερα από 40 χρόνια. Claude Cahun και Marcel Moore είναι τα καλλιτεχνικά ψευδώνυμα της Lucy Schwob και της Suzanne Malherbe, θετών αδελφών, οι οποίες γεννήθηκαν στη Nantes. (Στο κείμενο επιλέγω το αρσενικό γένος αντί του ουδέτερου που δεν ευσταθεί πριν από τα ονόματα).
Ο Claude Cahun γεννήθηκε ως Lucy Schwob το 1894, κόρη μιας εύπορης εβραϊκής οικογένειας διανοουμένων και εκδοτών. Το 1918 υιοθέτησε το επώνυμο του θείου της Léon Cahun, οριενταλιστή και μυθιστοριογράφου. Μετονομάστηκε σε Claude Cahun. Ένα όνομα το οποίο μπορεί να είναι και αρσενικό και θηλυκό ή και τα δύο.Οι γονείς του χώρισαν και ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε την Madame Malherbe. Είχε σαφώς πιο στενή και ουσιαστική σχέση με τους άντρες της οικογένειάς του και στην εντυπωσιακή αυτοπροσωπογραφία του, ένα πολύ πρώϊμο έργο του, φαίνεται η ομοιότητα με τον πατέρα του. Η σχέση με την μητέρα του ήταν συγκρουσιακή. Marcel Moore ήταν το ψευδώνυμο της Suzanne Malherbe. Γεννήθηκε στη Νάντη το 1892. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής στην ιατρική σχολή.
Μέχρι το 1916 η δουλειά του Claude είχε καθιερωθεί και αντανακλούσε τη δυναμική της fine art σκηνής σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον που υπήρχε εκείνη την εποχή για τους μη δυτικούς πολιτισμούς. Έκανε εικονογραφήσεις για βιβλία και περιοδικά και η δουλειά της είχε παρουσιαστεί σε σημαντικούς χώρους όπως το Φθινοπωρινό σαλόνι. Claude και Marcel έζησαν στο Παρίσι, στις αρχές της δεκαετίας του 1920 και συνδέθηκαν στενά με τους δημοσιογραφικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής.
Η persona που δημιούργησε παρουσίασε τις παραλλαγές πάνω στο φύλο: θηλυκό, αρσενικό, ανδρόγυνο. Η σεξουαλική του αμφισημία συνειδητά καλλιέργησε και έθεσε υπό αμφισβήτηση καθιερωμένες νόρμες και συμβάσεις.
Το 1929 ο Claude δημοσιεύει άρθρα για την αμφιλεγόμενη θεωρία του Havelock Ellis, η οποία προβλέπει τη δυνατότητα ενός τρίτου φύλου, ενώνοντας αρσενικά και γυναικεία χαρακτηριστικά. Συνδέεται με το Théâtre Esoterique με επικεφαλής τον Pierre-Albert Birot και είναι εμφανής η επιρροή της υποκριτικής τέχνης στο έργο του. Αν και ο ίδιος περιγράφεται ως σουρεαλιστής, διαχωρίζεται από την ανδροκρατούμενη υπό τον André Breton ομάδα τους. Άλλωστε στους σουρεαλιστές σπανίως συμμετείχαν γυναίκες και καμία δεν ήταν επίσημα μέλος τους. Ο ρόλος των γυναικών ήταν αυτός της μούσας ή της femme fatale. Λέγεται ότι ο Μπρετόν απέφευγε τον Claude και αντιπαθούσε την αντισυμβατική συμπεριφορά του, πράγμα φυσικό, αφού το γυναικείο σώμα χρησίμευε κυρίως ως αισθητικό αντικείμενο. Ωστόσο, ο Claude είχε ήδη δημοσιεύσει άρθρα και κάνει αυτοπροσωπογραφίες από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του υπερρεαλιστικού κινήματος, το 1924. Παρόλες τις αντιρρήσεις του, ο Μπρετόν τον αναγνώρισε για το ταλέντο και την ατομικότητά του. Το 1930 , ο Claude της δημοσιεύει το αυτοβιογραφικό έργο Aveux non Avenus (Disavowed Confessions) ένα βιβλίο ποιημάτων, φιλοσοφικών και πνευματικών διαλόγων και συλλογισμών. Το βιβλίο περιείχε και μια σειρά φωτομοντάζ που έγιναν σε συνεργασία με την Suzanne ως Marcel Moore.
Το 1932 οι θετές αδελφές και σύντροφοι προσχώρησαν στην Ένωση des Artistes et Ecrivains Revolutionnaires , η οποία ήταν υπό την αιγίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος , αλλά το Μάιο του 1934 ο Claude δημοσίευσε ένα σύντομο δοκίμιο με τίτλο Les Paris sont Ouverts. Ήταν μια επίθεση κατά της προπαγάνδας της πολιτιστικής πολιτικής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το 1935 ίδρυσαν την Contre Attaque, μια ομάδα των σουρεαλιστών και φίλων διαμαρτυρόμενων για την άνοδο του Χίτλερ και την εξάπλωση του φασισμού στη Γαλλία. Δούλεψαν για την αντιναζιστική προπαγάνδα συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. Η ευαίσθητη υγεία του Claude επιβαρύνθηκε στη διάρκεια του πολέμου, έτσι αργότερα, σε πολλές δουλειές του βλέπουμε ξεκάθαρα το θέμα του θανάτου. Ο Claude Cahun πέθανε το 1954. Το πιστοποιητικό θανάτου έγραφε «στεφανιαία και πνευμονική εμβολή». Η Suzanne αυτοκτόνησε το 1972. Πολλοί συγγραφείς και ερευνητές ασχολήθηκαν με το χαρακτήρα αυτών των δύο γυναικών, που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τις τολμηρές ιδέες και τις απόψεις τους. Κυρίως για την απέχθειά τους στις λογικές απαντήσεις, και την αγάπη τους σε αντιφατικές δηλώσεις που θέτουν περισσότερα ερωτήματα από ό, τι δίνουν απαντήσεις.
Το έργο του Claude Cahun έμεινε σχεδόν άγνωστο μέχρι τη δεκαετία του 80. Σε όλη τη ζωή του, ο Cahun χρησιμοποίησε τη δική του εικόνα για να διαλύσει τα κλισέ γύρω από τις ιδέες της ταυτότητας. Εφηύρε εκ νέου τον εαυτό του μέσω της φωτογραφίας, ποζάροντας για το φακό με μια έντονη αίσθηση του role-play, υποστηρίζοντας με καινοτόμο τρόπο την υπεροχή της φαντασίας και της μεταμόρφωσης. Υπήρξε μια εξαιρετικά ελευθεριακή προσωπικότητα που αψήφησε τις σεξουαλικές, κοινωνικές και ηθικές συμβάσεις, προτείνοντας μια νεωτερικότητα που υπήρξε σημαντική επιρροή για πολλούς σύγχρονους καλλιτέχνες. Η persona που δημιούργησε παρουσίασε τις παραλλαγές πάνω στο φύλο: θηλυκό, αρσενικό, ανδρόγυνο. Η σεξουαλική του αμφισημία συνειδητά καλλιέργησε και έθεσε υπό αμφισβήτηση καθιερωμένες νόρμες και συμβάσεις. Το 1928 , εκπροσώπησε ακόμη τον εαυτό του με το κεφάλι της ξυρισμένο , φορώντας χαλαρά ένα αντρικό σακάκι. Το πορτρέτο του με την Suzanne Malherbe ( Marcel Moore ) το 1921 θα μπορούσε να διαβαστεί ως μια αλληγορία της σχέσης τους, μια σχέση με βαθιά εγγύτητα και κατανόηση μεταξύ δύο ισχυρών προσωπικοτήτων.
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
σχόλια