________________
1.
Αγαπητή Α μπα, η κατάσταση είναι το εξής: Εδώ και δύο χρόνια περίπου έχω μετακομίσει λόγω δουλειάς σε μια πόλη της Ελλάδας των 50.000 κατοίκων (δεν θέλω να αναφέρω ποια είναι) . Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, έχω ζήσει 2 χρόνια στην Ολλανδία και ένα χρόνο σε ελληνικό νησί. Παρατηρώ λοιπόν εδώ το εξής φαινόμενο που δεν το έχω παρατηρήσει αλλού. Πάρα πολλοί παντρεμένοι (ανεξαρτήτως φύλου) είναι άπιστοι! Μην βιαστείς να πεις ότι δεν έχω κάνει κάποια στατιστική μελέτη... φυσικά και δεν έχω κάνει. Αν σε ένα πράγμα όμως είμαι καλή αυτό είναι η παρατηρητικότητα μου στους ανθρώπους. Στην αρχή έλεγα δεν μπορεί η ιδέα μου θα είναι, μετά όμως σιγά σιγά επιβεβαιωνόμουν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, είχα πια πειστήρια (όλο και κάπου έπεφτα πάνω τους... μου αρέσει τρομάρα μου να βγάζω και το σκύλο βόλτα σε ειδυλλιακά δασύλλια). Η κατάσταση μου φαίνεται έως και διασκεδαστική .. μιας δεν με αφορά καθόλου το ηθικό μέρος του θέματος (σιχαίνομαι τις ηθικολογίες). Δεν μιλάω για 1, 2, 3 άτομα, μιλάω για δεκάδες παντρεμένους και παντρεμένες, είτε φίλους που μου το έχουν εκμυστηρευτεί πια (κάνω και πλάτες όπου μπορώ..), είτε άτομα από το ευρύτερο εργασιακό και κοινωνικό μου περιβάλλον. Μου φαίνεται πια τόσο απίστευτο που μου έρχεται έτσι για χαβαλέ να γράψω σε έναν κατάλογο όλους τους παντρεμένους που ξέρω εδώ, να διαγράφω τους άπιστους και να δω άμα θα μείνει στο τέλος κανένας ή καμία μη διαγραμμένος! Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής: Πιστεύεις ότι στην ελληνική επαρχία οι παντρεμένοι που απιστούν είναι περισσότεροι σε σχέση με τα μεγάλα αστικά κέντρα ή απλά στην επαρχία φαίνεται έντονα γιατί είναι «μικρός ο κόσμος»; Μήπως εγώ κατέβηκα από κάνα ροζ σύννεφο κι άρχισα να αντιλαμβάνομαι περισσότερα (έκλεισα και τα 30 βλέπεις...) και το ίδιο τελικά συμβαίνει παντού ή έχει κάτι το νερό της περιοχής;; Πάντως σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τελευταίας δημογραφικής καταγραφής τα διαζύγια είναι περισσότερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, πράγμα που συνηγορεί στο ότι ίσως πολλοί στην επαρχία μένουν σε γάμους μη ευτυχισμένους και τελικά «ξεδίνουν» αλλού. Ποια η γνώμη σου επί του θέματος; (Ελπίζω να μην μου απαντήσεις επιγραμματικά να σταματήσω να βγάζω τον σκύλο βόλτα). Συνέχισε την καλή δουλειά που κάνεις! Αστέρω.- Astero
Αν ισχύει ότι τα διαζύγια στα αστικά κέντρα είναι περισσότερα (που μάλλον ισχύει, με μια γρήγορη σάρωση βλέπω ότι το ποσοστό στην επαρχία πλησιάζει το 32% ενώ στα αστικά κέντρα το 50%) αυτό σημαίνει ότι οι συνθήκες για απιστία στην επαρχία είναι πιο ευνοϊκές, με την έννοια ότι για να θεωρηθείς άπιστος, πρέπει να είσαι και παντρεμένος. Το στίγμα του διαζυγίου είναι πιο έντονο στην επαρχία οπότε ο κόσμος όταν δεν είναι καλά στο γάμο του προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα με παράλληλες σχέσεις. Αυτό σε συνδυασμό ότι εσύ δεν είχες άλλη εμπειρία από επαρχία, εκτός από τον έναν χρόνο που μάλλον δεν κατάφερες να γνωριστείς με πολύ κόσμο, με το ότι μάλλον ήσουν σε κάποιο ροζ σύννεφο ή απλώς δεν σε είχε απασχολήσει το θέμα, και με το ότι τώρα είσαι σε ηλικία που γνωρίζεσαι με παντρεμένα ζευγάρια, βγάζει το αποτέλεσμα που περιγράφεις. Δεν θα σου πω να μη βγάζεις τον σκύλο βόλτα, θα σου πω όμως να προσέχεις πάρα πολύ σε ποιον κάνεις πλάτες γιατί παίζεις με τη φωτιά.
________________
2.
Αγαπητή Α,μπα,
Είμαι 28 χρονών και βρίσκομαι σε μια πολύ όμορφη σχέση εδώ και 4 χρόνια.
Το 2014 ασχολήθηκα πολύ με την εμφάνιση μου και είδα αποτελέσματα. Είμαι πολύ χαρούμενη με αυτό, αλλά είχε και μια επίδραση που δεν προέβλεψα. Άρχισα να τραβάω το ενδιαφέρον πολύ όμορφων αντρών που μέχρι τώρα ήταν άπιαστο όνειρο για μένα. Πραγματικά ζαλίζομαι στην ιδέα ότι θα μπορούσα να κοιμηθώ μαζί τους, κάποιες φορές έχω φτάσει κοντά στην απιστία. Νιώθω λίγο η ζωή που δεν έζησα. Αυτό που με τρομάζει πιο πολύ είναι ότι πιάνω τον εαυτό μου να κάνω κακές σκέψεις για τον φίλο μου. Σκέφτομαι πχ ''δεν σου έφτασαν δυο γύροι, θα το φας κι αυτό;;'' και άλλα τέτοια. Μετά από λίγα λεπτά νιώθω απαίσια για τον εαυτό μου. Δεν θα ήθελα να χαλάσω την σχέση μας για μια ίσως παροδική κατάσταση. Πιστεύεις ότι θα συνεχίσω να νιώθω έτσι ή φάση είναι και θα περάσει; Να του μιλήσω για αυτό ή θα τα κάνω χειρότερα;- ρηχή
Να του μιλήσεις για ποιο πράγμα; Ότι τον βρίζεις από μέσα σου όταν τρώει τρεις γύρους ή για το ότι έχεις φτάσει κοντά στην απιστία; Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία. Ό,τι και να εννοείς, όχι, να μην το πεις. Θέλεις να το πεις για να σου φύγει ένα βάρος, μόνο που θα το πασάρεις στον άλλον (ή μάλλον θα τον λούσεις πατόκορφα με λύματα υπονόμου) για να νιώσεις 'ειλικρινής', ενώ δεν πρόκειται για δικά του θέματα, ούτε καν δικά σας. Δικά σου θέματα είναι. Εσύ νιώθεις ότι υπάρχει μια ζωή που δεν έζησες, εσύ λιγουρεύεσαι άλλους, εσύ νιώθεις ανώτερη από τον φίλο σου επειδή κατάφερες να τρως λιγότερο. Να του το πεις για να κάνει τι; Να σου λύσει το πρόβλημα, να σε δικαιώσει, να σε συγχωρήσει; Να αδυνατίσει, να γίνει πιο όμορφος για να μην σου γυαλίζουν άλλοι;
Νομίζουμε ότι τα απωθημένα τα βρίσκουμε μπροστά μας, ότι προκύπτουν. Δεν είναι έτσι. Τα απωθημένα είναι δικά μας δημιουργήματα. Διαλέγουμε τι θα θεωρήσουμε απωθημένο και τι όχι. Εμείς τα δημιουργούμε, από την αρχή μέχρι το τέλος, και μετά τα προσκυνούμε σαν τοτέμ. Τώρα νομίζεις ότι προέκυψε κάτι που είναι πέρα από τις δυνάμεις σου, κάτι που 'δεν είχες προβλέψει', κάτι που σου παρουσίασε η μοίρα. Όχι, δεν είναι έτσι. ΕΣΥ ζαλίζεσαι γιατί ΕΣΥ πιστεύεις ότι μπορείς να κοιμηθείς με τους ωραίους γιατί ΕΣΥ πιστεύεις ότι αυτό θα σου προσφέρει κάτι παραπάνω από αυτό που έχεις γιατί ΕΣΥ πιστεύεις ότι ο λόγος που δεν σε πλησίαζαν πριν ήταν τα κιλά σου. Υπάρχει πολύς κόσμος που έχει περιθώριο να κοιμηθεί με πιο ωραίους ανθρώπους από αυτόν που έχει δίπλα του, αλλά δεν ζαλίζεται από τη σκέψη, επειδή δεν το θεωρεί σημαντικό.
Ό,τι και να κάνεις, να ξέρεις ότι το κάνεις για τον εαυτό σου. Δεν θα το κάνεις επειδή σου 'προέκυψε κάτι που δεν είχες προβλέψει'. Αν πρέπει να καείς για να απομυθοποιήσεις την ομορφιά, ίσως να είναι χρήσιμο να καείς. Σε παρακαλώ όμως, μην χρησιμοποιείς την έκφραση 'όμορφη σχέση' και μην του πεις ποτέ ότι 'είναι καλό παιδί'.
________________
3.
ένας γάλλος φιλόσοφος λέει ότι ο χαρακτηριστικός τρόπος ύπαρξης του κάθε ανθρώπου είναι αποτέλεσμα της ηθικής του.
ένας γερμανός φιλόσοφος λέει ότι η εσωτερική δύναμη είναι απείρως ανώτερη από την εξωτερική και ότι η αφομοίωση των εξωτερικών κανόνων δεν είναι παρά η προσαρμογή του εσωτερικού κόσμου μας στον εξωτερικό. και όχι το αντίθετο.
ένας έλληνας φιλόσοφος λέει ότι η συμπεριφορά μας είναι το αποτέλεσμα της προσωπικής ηθικής μας.
εμείς γιατί λέμε ότι για όλα φταίνε οι άλλοι???- dna
Να δεις που και αυτοί οι φιλόσοφοι για τις δικές τους ζωές αυτό λένε. Είναι σα να ρωτάς γιατί τρώμε τόσα πιτόγυρα, ενώ όλες οι μελέτες δείχνουν ότι η διατροφή μας πρέπει να αποτελείται από όσπρια, φρούτα και λαχανικά. Γιατί είμαστε ατελείς, γιατί είμαστε ελαττωματικοί, γιατί είμαστε αδύναμα πλάσματα που θέλουν όλη την αγάπη και όλο τον θαυμασμό των γύρω μας, ιδανικά χωρίς καμία δέσμευση από μέρους μας. Επειδή υπάρχει η εντροπία. Γιατί απαιτούμε συγχώρεση, επειδή πιστεύουμε ότι την αξίζουμε. Και αν το παρακάνουμε, είναι επειδή η μαμά μας έπεισε ότι μας κοροϊδεύουν επειδή μας ζηλεύουν, και η μαμά έχει πάντα δίκιο.
________________
4.
Ποτε σταματαει η « ησυχια» και ξεκινα ο εφησυχασμος; Υπαρχουν διακριτα ορια; Με αλλα λογια ποτε σταματας να τα βαζεις με τον εαυτο σου και τον αποδεχεσαι ως ειναι και ποτε αυτη η αποδοχη/ φαινομενικα ισορροπια – στην πραγματικοτητα δηλωνει εναν ανθρωπο που εχει παρατηθει απο την προσπαθεια βελτιωσης του χαρακτηρα του ( ή μεταφορικα: λειανσης των αιχμηρων του γωνιων κτλ);
Χωρις να θελω να σε προλαβω στην απαντηση Λενα και μιας και δν εχω το δικαιωμα της επερωτησης: να προσθεσω ενα ακομη ερωτημα: Με δεδομενο οτι η καλλιεργεια αυτοπεποιθησης προκυπτει και αντανακλαστικα μεσω της εκτιμησης που ανθρωποι που συναναστρεφεσαι σε καθε επιπεδο εχουν για εσενα/ πως μπορεις να αναγνωρισεις αν σε επελεξαν αυτοι πρωτα ή εσυ τους επελεξες για αυτη τη δουλεια; Υπαρχουν αραγε περιπτωσεις που το να γινει επαιτης- στην προκειμενη για εκτιμηση, δν ειναι και τοσο τραγικο?
Thanks in advance!- Tzakos
Οι ερωτήσεις που περιέχουν το 'πού σταματάει το ένα και πού αρχίζει το άλλο' κατά πάσα πιθανότητα έχουν μια λάθος υπόθεση από τη γέννηση τους. Ρωτάς για δύο στοιχεία, θεωρώντας δεδομένο ότι δεν υπάρχουν τρίτα και τέταρτα και πέμπτα που επηρεάζουν το σύνολο, και θεωρώντας δεδομένο ότι το ένα πρέπει να προηγείται του άλλου. Ίσως και να υπονοείς ότι η 'ησυχία' είναι ανώτερη του 'εφησυχασμού'.
Ποτέ δεν σταματάμε να προσπαθούμε να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, ποτέ δεν φτάνουμε σε σημείο που θεωρούμε ότι μπορούμε να σταματήσουμε την προσπάθεια, και πάντα πρέπει να είμαστε σε θέση να του συγχωρούμε τα λάθη του. Είναι πολύ σύντομη η ανθρώπινη ζωή για να τη χωρίσουμε σε στάδια. Αποδέχεσαι τον εαυτό σου, ενώ παράλληλα του επισημαίνεις πότε κάνει μοχθηρές σκέψεις, πότε αδικεί τους άλλους, πότε δρα εγωιστικά, πότε είναι αγενής και κάνει προσβλητικά σχόλια, και τα λοιπά, και τα λοιπά. Δεν είναι πίστες που κερδίζονται όλα αυτά, είναι στιγμές που είναι ενωμένες μεταξύ τους. Και ο πιο ώριμος και κατασταλαγμένος άνθρωπος μπορεί να γλιστρήσει και να επιστρέψει σε μια θέση που ξέρει ότι πρέπει να απορρίψει, αλλά για κάποιο λόγο, κάποια στιγμή, μπορεί να του προσφέρει ανακούφιση.
Η αυτοπεποίθηση προκύπτει από την εικόνα που αντανακλάται στα μάτια των άλλων, η ευθύνη που έχουμε εμείς είναι να διαλέγουμε κατάλληλους ανθρώπους, ώστε να έχει σημασία η αντανάκλαση του εαυτού μας. Αν ζητιανεύουμε αναγνώριση από τον τυχαίο που βρέθηκε στη ζωή μας για δυο εβδομάδες περιστασιακού σεξ, τόσο το χειρότερο για μας και για την αυτοπεποίθηση μας. Αν εκβιάζουμε θετικές γνώμες για να νιώσουμε καλύτερα, διακινδυνεύουμε να ακούσουμε τραβηγμένες αλήθειες, ακόμη και ψέματα.
________________
5.
γιατί κάποιος ή κάποια που μας έχει πληγώσει με μια συμπεριφορά και που έχουμε κόψει τελείως επαφές συνεχίζει και στοιχειώνει το μυαλό μας; και ως άνθρωπος και ως περιστατικό; έχουμε όντως κατά νου τις κοινωνικές νόρμες ότι πρέπει να τα έχουμε καλά με όλους έτσι ώστε να νιώθουμε και να είμαστε πιο κοινωνικά αποδεκτοί ή είναι απλώς μια ακόμα αχίλλειος πτέρνα;!- διερωτώμενη
Τις επιτυχίες τις δεχόμαστε ως αποτέλεσμα των προσπαθειών μας πιστεύοντας ότι πάνω κάτω, τα κάναμε όλα σωστά. Τα λάθη μας αναγκαζόμαστε να τα παραδεχτούμε μόνο στις αποτυχίες. Μια σχέση που έληξε άσχημα, ακόμη και αν πιστεύουμε ότι όλο το φταίξιμο είναι της άλλης πλευράς, στο συναίσθημα καταγράφεται ως αποτυχία: γιατί δεν καταφέραμε να κάνουμε τον άλλον να μας φερθεί καλά; Πώς γίνεται να μας γνώρισε και να μην γοητεύτηκε, να μην είδε τον θησαυρό μέσα μας; Και στις δύο περιπτώσεις αγνοούμε το ενδεχόμενο να μην σπαταλάει ο άλλος ιδιαίτερη φαιά ουσία για την περίπτωση μας, και αυτό που θεωρούμε τρομερό γεγονός ο άλλος να το έχει στο μυαλό του ως υποσημείωση. Αυτό είναι το τελευταίο που μας περνάει από το μυαλό.
________________
6.
Αγαπητη Λενα καλησπερα!Η φιλη μου εφυγε για ερασμους στο εξωτερικο και μου ειχε προτείνει να την επισκευτω καθως εχω να κανω διακοπες γυρω στα δυο χρονια.Αφου ημουν ένα βημα πριν κλεισω τα εισητηρια μου ειπε ότι τελικα δεν γινεται επειδη δεν της επιτρεπουν απ'την εστια να φιλοξενησει καποιο ατομο και πως την ειχαν πληροφορησει λαθος. Αυτή ηταν η σταγονα που ξεχείλισε το ποτηρι. Πριν φυγει από Ελλαδα ειχα ερθει αντιμετωπη με την ασυνεπεια της ορισμενες φορες.Π.χ. κανονιζαμε να βρεθουμε και ενώ την περιμενα δεν σηκωνε το κινητο της και υστερα από μια ωρα μου εστελνε μηνυμα ότι τελικα δε θα τα καταφερει επειδη της εχει συμβει κατι σημαντικο. Ισως εφταιγα κι εγω επειδη ποτε δεν της ειχα εκφρασει ποτε την ενοχληση μου.Τελος παντων από τον Σεπτεμβριο μεχρι τον Ιανουαριο δεν υπηρξε καμια επαφη ωσπου μου εστειλε μηνυμα στο φβ για το τι κανω και ότι αισθανεται αβολα που μου στελνει. Της απανταω λοιπον ότι τωρα που πλησιαζει ο καιρος να γυρισει,τωρα και με θυμηθηκε.Μου απανταει πως μου στελνει επειδη στην Ελλαδα δεν εχει κανεναν άλλο από εμενα. Οποτε της λεω από τη στιγμη που δεν εχεις καποιον άλλο δεν τον αγνοεις οσο καιρο εισαι εξω και μολις πλησιασει ο καιρος τον θυμασαι παλι.Να μη στα πολυλογω της ειπα ότι ακομα και πριν φυγει από Ελλαδα ειχα στεναχωρηθει με καποια πραγματα και μου απανταει πως δεν μπορει να ασχολειται με παιδιαστικες συμπεριφορες και δεν ειμαστε στο λυκειο..!Της απανταω πως είναι παιδιαστικο το ότι της λεω τι με ενοχλησε?παιδιαστικο είναι να το συζηταμε μεσω φβ διοτι μονο παρεξηγησεις γινονται.Μου λεει πως εχω δικιο απλα γενικα είναι στον κοσμο της και περασε τοσο συναρπαστικα που είναι ευκολο να χαθει η επαφη σε τετοιες περιπτωσεις.Υστερα από αυτό δεν ειπωθηκε τιποτα και χθες συνειδητοποίησα πως με διεγραψε.Ακομα και τωρα που στα γραφω κλαιω.Ειναι δυνατον καποιος να θεωρει πως διαγραφει μια φιλια με ένα delete;Εννοειται πως εκανα κι εγω λαθος που δεν της εστειλα τοσο καιρο κρατωντας 'χαρακτηρα' αλλα όπως σε ολες τις ανθρωπινες σχεσεις τα συζηταμε και βρισκουμε ή δε βρισκουμε λυσεις μεταξυ μας και προχωραμε.Το οποιο βεβαια απ'ότι φαινεται δεν ειναι αυτονοητο.Ειδικα από τη στιγμη που ξερεις οτι στην Αθηνα περα από τις απλες παρεες εχεις ουσιαστικα μονο εμενα,πως γινεται να μου συμπεριφερεσαι ετσι;Αρα αποτι φαινεται ο συγκεκριμενος ανθρωπος δεν αισθανοταν τιποτα για εμενα ετσι δεν είναι;;Πως έχουν γινει ετσι οι ανθρωπινες σχεσεις ρε γαμωτο;- bergeraki
Την άφηνες να σε αγνοεί στα ραντεβού χωρίς να λες τίποτα, την άφηνες να σε αγνοεί όταν στη μέση έμπαινε θέμα επίσκεψης χωρίς να πεις τίποτα, την άφηνες να σε αγνοεί γενικώς, και μετά αναρωτιέσαι 'πώς έχουν γίνει έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις'. Δεν είναι ότι δεν αισθανόταν 'τίποτα', δεν χρειάζεται να είσαι δραματική τώρα. Της φερόσουν σα να μην έχει σημασία ο χρόνος σου, οπότε κατάλαβε ότι ο χρόνος σου δεν έχει σημασία, και φέρθηκε αναλόγως. Φταίει που το δέχτηκε χωρίς να το ψάξει και το εκμεταλλεύτηκε, φταις κι εσύ πάρα πολύ που δεχόσουν την αδιαφορία αμίλητη και ξέσπασες μια άσχετη στιγμή, από το facebook. Έτσι έχασες το δίκιο που είχες και κατέληξες και κερατάς, και δαρμένος. Αν είναι δυνατόν τώρα να κλαις για μια σχέση αδιάφορη. Τι έχασες και κλαις; Ποια ήταν η φιλία που θρηνείς; Όχι, δεν τα συζητάμε όλα με όλους, καθόλου αυτονόητο δεν είναι. Συζητάμε μόνο με αυτούς που έχει νόημα η συζήτηση. Αυτό έλειπε, να καθόμαστε να κάνουμε αναλύσεις με τον κάθε έναν και τις προτεραιότητες του. Γίνεται να διαγράψεις κάποιον που σε έχει διαγράψει; Αν δεν γίνεται, κάντο από μέσα σου, συμβολικά. Και στο μέλλον όταν νιώθεις ότι κάποιος δεν σέβεται το χρόνο σου, κοίτα να το εκφράζεις τη στιγμή που γίνεται, όχι ένα χρόνο μετά, από το chat του facebook.
________________
7.
Αγαπητή αμπα
Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με δυο φίλες μου. Η μια είναι πιο κοντινή μου και την ξέρω αρκετά χρόνια. Εγώ τις γνώρισα μεταξύ τους και το γεγονός ότι άρχισαν να έρχονται πιο κοντά με είχε χαροποιήσει. Έλα όμως που στην συνέχεια άρχισαν να βγαίνουν (κάποιες φορές)και χωρίς εμένα. Δεν θέλω να είμαι κτητική αλλά πώς να αντιμετωπίσω αυτό το συναίσθημα του ''με άφησαν στην απέξω''? κάποιο βιβλίο που θα βοηθούσε? Help-η Φ.,
Βιβλίο;!
Βιβλίο για την κτητική ζήλεια; Χρειάζεται βιβλίο για να την αντιμετωπίσεις;
Δεν σου ανήκουν οι άνθρωποι. Οι δύο φίλες (ΣΟΥ;) είναι φίλες σου επειδή και αυτές το θέλουν. Οι φιλίες δεν υπάρχουν επειδή το αποφάσισες εσύ, από μόνη σου. Δεν είσαι εσύ ο δημιουργός, και δεν σημαίνει τίποτα απολύτως ότι τις γνώρισες μεταξύ τους. Δεν έχεις παραπάνω δικαιώματα επειδή είσαι ο συνδετικός κρίκος. Θα έπρεπε να σε ντροπιάζει τόσο πολύ αυτή η σκέψη, ώστε να της απαγορεύεις να σηκώνει κεφάλι, και να την κόβεις κάθε φορά από τη ρίζα. Πολύ κακώς της επιτρέπεις να δημιουργείται και να την αφήνεις να ολοκληρώνεται μέσα στο κεφάλι σου και να την συντηρείς, να φτάνεις σε σημείο να την εκφράζεις και μάλιστα να τη γράφεις. Όλοι κάνουμε ποταπές σκέψεις, το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτές. Από αυτά που γράφεις μοιάζει σα να καταλαβαίνεις ότι δεν θα έπρεπε να σκέφτεσαι έτσι, αλλά κάπου δικαιολογείς και λίγο τον εαυτό σου. Σταμάτα το αμέσως. Πρέπει να επιβάλλεσαι σε κάτι τέτοια συναισθήματα, αλλιώς θα φτάσεις σε σημείο να τα θεωρείς λογικά και δικαιολογημένα.
σχόλια