________________
1.
Καλησπερα, καλησπερα.(ειναι μόδα ε)
Εδώ και λίγο καιρό έχω βάλει πωλητήριο στη μηχαναρα μου με σκοπό (τότε) να αγοράσω την μηχαναρα των ονείρων μου. Πλέον σκοπεύω να κάνω μια επένδυση για δικό μου μαγαζί, έχω κάποια λεφτά θα πάρω και ενα μικρό δάνειο και θα το κάνω. Και ιδού η ερώτηση, ΑΝ πούλησε τη μηχανή, να πάρω την άλλη? δεν ειναι χαζό να σκορπάω τα λεφτά μου και μετά να παίρνω δάνειο? να μην τη δώσω τελικά? και αν την πούλησε και πάρω άλλη δεν ειναι κρίμα να μείνω χωρίς μηχαναρα? Ο καθένας με τα προβλήματα του τελικά.- Διτροχος
Καλησπέρα, καλησπέρ
Κάνε την επένδυση στο μαγαζί, και όταν σταθεροποιηθεί η επένδυση, πούλα τη μηχανάρα, πάρε αυτή των ονείρων σου, και στείλε μας μια φωτογραφία να την καμαρώσουμε.
________________
2.
Αγαπητή Α, μπα. Στο προφίλ ενός φίλου του αγοριού μου ανακάλυψα κάτι φωτό από ένα πάρτυ πριν απο καναδυό χρόνια στις οποίες εμφανίζεται ο φίλος μου με την τότε κοπέλα του, ακόμα και αγκαλιά. Του το είπα και απάντησε ότι οκ έχει αφαιρέσει τα tags αλλά δεν μπορεί να απαιτήσει από τον άλλο να τις σβήσει. Δε μου φαίνεται παράλογο, αλλά ερωτώ: από τη στιγμή που χωρίζεις με κάποιον είναι σωστό οι κοινές σας φωτό να είναι σε κοινή θέα και να τις βλέπουν όλοι, πρώην και επόμενοι; Μήπως είναι ένα φαινόμενο του fb με το οποίο πρέπει να συμβιβαστούμε; Είμαι παράλογη που εκνευρίζομαι;- Piuma al vento
Είσαι εντελώς παράλογη και δικαιολογημένη ταυτόχρονα, όπως ορίζεται από το μεταίχμιο στο οποίο έχουμε υποβάλει όλοι τις ζωές μας, υπογράφοντας το συμβόλαιο με το facebook. Έχεις προφίλ; Αυτό σημαίνει ότι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι μια μόνιμη κατάσταση. Τίποτα δεν ξεχνιέται, τίποτα δεν εξαφανίζεται για πάντα, όλα τα λάθη και όλα τα σωστά, θα είναι εκεί, αποθηκευμένα στα κιτάπια της Σίλικον Βάλεϊ, για να μας καταδιώκουν όσο υπάρχει ηλεκτρισμός. Δεν σου αρέσει το συμβόλαιο που υπέγραψες; Λυπάμαι, αλλά ο Σατανάς έτσι λειτουργεί – δεν γίνεται να πάρεις πίσω την απόφαση αυτή. Ήθελες αθανασία, και αυτό είναι το τίμημα. Μπορείς να ακυρώσεις τη συμμετοχή σου, αλλά όλα τα αποτυπώματα όσων γνωρίζεις, όσων θα γνωρίσεις και όσων γνώριζες κάποτε, θα είναι εκεί και θα εμφανίζονται κυρίως όταν δεν το περιμένεις (αλλά θα είναι και εκεί όταν θα τα ψάχνεις, επειδή ψάχνεις κάτι για να εκνευριστείς).
Άσχετα από όλα αυτά όμως, σταμάτα να σκαλίζεις τα προφίλ των φίλων του φίλου, και μην φέρεσαι σα να σου ανήκει το παρελθόν του αγοριού σου.
________________
3.
Οι χριστιανοί έχουν πιάσει ένα τεράστιο φάσμα του πληθυσμού κι αντιπροσωπεύουν βλέπω με μια απλή αναζήτηση στο google ένα 33% των θρησκόληπτων. Σε αυτούς εντάσσονται όλοι οι τύποι χριστιανών: καθολικοί, αγγλικανικοί, μονοφυσίτες, ορθόδοξοι, μάρτυρες του Ιεχωβά, κτλ.
Όταν λοιπόν ακούω ή κυρίως διαβάζω στο διαδίκτυο για κάτι κακό που έχει γίνει σε κάποιον άνθρωπο, συνέχεια πετάγεται κάποιος χριστιανός και λέει «ο θεός να τον σώσει», «ας προσευχηθούμε», «θα το βρει απ' το θεό» αν έχει γίνει το κακό από κάποιον άλλο άνθρωπο (λες και το 'χουν δει πολλές φορές να συμβαίνει). Εμένα, σαν άνθρωπος που δεν πιστεύει σε κάποιον θεό, μου φαίνονται τόσο ανούσια όλα αυτά και σχεδόν προσβλητικά, χωρίς να παραβλέπω ότι λέγονται βέβαια καλοπροαίρετα. Δηλ δεν μπορεί να εθελοτυφλούν σε τέτοιο βαθμό! Ούτε ο θεός τους θα βοηθήσει, ούτε είναι απαραίτητο ακόμη κι αν υπάρχει θεός όπως μπορούν αυτοί να το καταλάβουν με το πεπερασμένο της ανθρώπινης νόησης, να είναι ο δικός τους θεός ο σωστός; Γιατί δηλ να μην είναι των άλλων;! Γιατί να μην είναι μια λιβελλούλα επίσης και πρέπει να είναι ανθρωπόμορφος κι ανθρωποκεντρικός; Τέλος πάντων, το βασικό μου ρώτημα είναι, γιατί ωθούνται οι χριστιανοί σε τέτοιες δηλώσεις κι όχι άλλοι πιστοί από άλλες θρησκείες; ΟΚ, οι περισσότεροι που μιλάνε αγγλικά κι έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ έχουν δεχτεί βομβαρδισμό από προπαγάνδα του χριστιανισμού αλλά και πάλι, δεν ακούς ποτέ «ο/η Βούδας θα βάλει το χέρι του», «ο/η Αλλάχ θα τον βοηθήσει», «ο/η Σίβα θα κάνει το θαύμα». Γιατί;
Το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να σιγουρευτείς ότι ξέρεις τι σημαίνει 'θρησκόληπτος' και τι 'θρησκευόμενος'.
Το δεύτερο που πρέπει να κάνεις είναι να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που εσύ (κι εγώ, και όλοι μας) ονομάζεις 'ίντερνετ' είναι ένας πάρα πολύ περιορισμένος χώρος. Εκεί που κυκλοφορείς, απλώς υπερέχει ο Χριστιανισμός. Το απείρως μεγαλύτερο μέρος του διαδικτύου σου είναι ολοκληρωτικά σκοτεινό και άγνωστο, και δεν έχεις τρόπο για να το γνωρίσεις. Οι σελίδες που είναι στα Κινέζικα και στα Γιαπωνέζικα είναι περισσότερες από όλες τις σελίδες που είναι στα Αγγλικά, και εκεί δεν έχουμε ιδέα τι αναφωνούν όταν κάποιος παθαίνει κάτι.
________________
4.
Ειναι 4 το πρωι..δεν εχω κοιμηθει. Μολις τσακωθηκα με τον 4 μολις μηνων συζυγο μου. Αιτια? ειλικρινα δε ξερω. Σηκωθηκε και εφυγε. Για βολτα να ηρεμησει..
Δε ξερω απο που να το πιασω. Ειναι πολυ καλος τοσο καλος που αγγιζει τα ορια της ηλιθιοτητος. Με ενοχλουν πολλα πραματα ομως πανω του. Κανει συνεχεια λαθη στο τροπο που μιλαει, γραμματικα, συντακτικα κτλ. Δε θα λεγες οτι ειναι καλλιεργημενος παρ ολο που ειναι σπουδασμενος. Ειναι απιστευτα αφελης. Το κοροιδευεις ανετα. Η οικογενεια του ειναι ΟΤΙ ΝΑ ΝΑΙ. Μονο στη τηλεοραση εχω δει τετοιες οικογενειες. Δε τσακωνομαι πλεον για αυτους απλα τους αγνοω.
Δεν ειναι ανοιχτομυαλος και δεν εχει τη τρελλα που κουβαλαω εγω.
Ομως παρ ολα αυτα νομιζω πως το προβλημα το εχω εγω. Εχω μια ταση να μειωνω τους ανθρωπους. Σαν να βρισκω το ευαισθητο σημειο τους και το παταω. Και οσο πιο καλος εισαι τοσο σε παταω. Ειμαι πολυ ευαισθητη γενικα αλλα ειμμαι παρα πολυ δυσκολος ανθρωπως. Αντι να τον αφησω χωρις να τον πονεσω τον ποναω. Παραπονιεμαι συνεχεια. Οχι αδικα. Παντα υπαρχει λογος και αφορμη. Αλλα το κανω μεγαλο θεμα. Δε μπορω να δω πραματα χαλαρα. Παντα ολα εχουν τεραστιες διαστασεις.
Μη με ρωτησεις γιατι παντρευτηκα δε ξερω να σου πω. Μη με ρωτησεις γιατι δε χωριζω γιατι αν και ξερω δεν ειναι αυτο που θελω να συζητησω. Δε χωριζω γιατι φοβαμαι. Δε χωριζω γιατι θα ειμαι μονη. Δε χωριζω γιατι κανεις δε θα με ανεχτει οπως με ανεχεται εκεινος. Δε χωριζω γιατι θα ξαναφυγω στο εξωτερικο και φοβαμαι μονη μου εκει εηω παρ ολο που εχω ζει 12 χρονια εξωτερικο.
Δεν εχει σημασια ομως το γιατι δε χωριζω. Σημασια για μενα τωρα εχει το γιατι φερομαι ετσι. Ειναι σαν να εχω διχασμενη προσωπικοτητα. Μολις τον ξεζουμησω ειμαι η πιο γλυκια κοπελα. Ξαναλεω μου δινει αφορμες για καβγαδες και πολλες αλλα εγω και μονο εγω κανω το μυρμηγκι τερας.
Ποτε δεν ημουν απολυτα καλα σε σχεση. Η θα με κοροιδευαν η θα εδειχνα εγω το κακο μου εαυτο και θα εκτροχιαζα τον αλλον απο το θρονο του και θα πεθαιναν μαζι ολα τα συναισθηματα.
Μη μου πεις να παω σε ψυχολογο, δε προκειται. Θελω τη γνωμη σου και μονο.
Γυναικα 33 ετων-kouvaraki
Μου απαγορεύεις να σε ρωτήσω γιατί παντρεύτηκες, μου απαγορεύεις να ρωτήσω γιατί δεν χωρίζεις, μου απαγορεύεις να σου πω να πας σε ψυχολόγο. Μήπως θέλεις να υπαγορεύσεις ποια είναι η γνώμη μου, για να τελειώνουμε;
Δεν γίνεται να δίνεις διαταγές στους άλλους για να μην αναγκαστείς να πεις αυτά που δεν θέλεις να πεις. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνεις με τον άντρα σου, αλλά εγώ δεν είμαι ο άντρας σου, και δε με ενδιαφέρει αν θα δυσαρεστηθείς. Αν θέλεις να μάθεις γιατί φέρεσαι έτσι, είτε θα το ψάξεις μόνη σου, με ό,τι συνεπάγεται αυτό (χάσιμο χρόνου, πισωγυρίσματα, λάθη) ή θα το ψάξεις με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου. Δεν καταλαβαίνω τι θα πει 'μη μου πεις να πάω σε ψυχολόγο'. Αν δεν μπορείς να αλλάξεις μόνη σου τον εαυτό σου, πρέπει να πας σε ψυχολόγο. Όσο και να μου το απαγορεύεις, δεν αλλάζει κάτι στο δεδομένο αυτό. Και το 'δεν πρόκειται', που το πετάς σα να είναι απειλή, είναι παιδική ατάκα και κάπως κωμική. Δεν έχω κάποιο όφελος ή κάποιο κίνητρο για να προσπαθήσω να σε πείσω. Για τη δική σου ζωή πρόκειται.
________________
5.
Γεια σου Α,μπα μου,
Συγχαρητήρια για την καλή δουλειά. Λατρεύω την αυθεντικότητα και το βάθος των απαντήσεων σου.
Η ερώτηση μου σχετίζεται με τη σχέση μου.
Είμαστε μαζί 5 χρόνια. Είναι ένας όμορφος άνθρωπος και παρόλα τα ελαττώματα του τον θαυμάζω και αγαπάω βαθύτατα. Στην αρχή ήμασταν όλο πάθος, ενθουσιασμό, έρωτα κι όλο αυτό έχει εξελιχθεί όμορφα με το χρόνο σε αγάπη και συντροφικότητα. Αγαπάμε ο ένας τον άλλο, στηρίζουμε τα όνειρα μας, κάνουμε σχέδια μαζί. Ιδανικό ή τουλάχιστον έτσι το νοιώθω εγώ.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει τους τελευταίους 3 περίπου μήνες. Από το τίποτα ξεκινάει εντάσεις και καβγάδες. Πάντα υπήρχαν αυτά, ειδικά στην αρχή, όταν δεν γνωρίζαμε καλά ο ένας τον άλλο και το παραμικρό μπορούσε να εξελιχθεί σε παρεξήγηση. Αν υπήρχε συγκεκριμένος λόγος για τους καβγάδες δεν θα υπήρχε και ερώτηση να σου θέσω. Του έχω μιλήσει. Αν βαρέθηκε μπορεί να μου το πει, να χωρίσουμε. Να προχωρήσουμε ξεχωριστά. Η απάντηση του ήταν, ότι είμαστε μαζί στη σχέση δεν θα πάρω εγώ την ευθύνη του χωρισμού. Αλλά μετά λέει, ότι δεν θέλει να χωρίσουμε. Πιστεύω και του το είπα, ότι μάλλον δεν ξέρει τι θέλει, γενικά στη ζωή του καθώς δεν είναι ευχαριστημένος επαγγελματικά και ψάχνεται, οπότε καλύτερα να σκεφτεί τι θέλει και με τη ζωή του και με εμάς και να μου το πει. Ακόμη περιμένω απάντηση (μία εβδομάδα, λίγο είναι;). Οι καβγάδες, όμως συνεχίζονται για παρανοικούς ή ανύπαρκτους λόγους με ορισμένες φορές σκληρά λόγια και εκ μέρους του. Τι πιστεύεις, ότι θέλει, λοιπόν; Να με ωθήσει να το τελειώσω εγώ; Ή εφόσον δεν θέλει τον χωρισμό, όπως λέει, μπορούμε να το ξεπεράσουμε; Αν βοηθάει στην απάντηση σου, ξέρω ότι με αγαπάει. –Μελεφαντάκι
Νομίζω ότι έχεις κολλήσει κάπως στην ιδέα ότι οι καυγάδες είναι δείγμα της ποιότητας της σχέσης σας, και ένα κομμάτι ανεξάρτητο από αυτόν. Εμένα μου φαίνεται ότι οι καυγάδες είναι δείγμα του χαρακτήρα του. Λες ότι πάντα υπήρχαν οι εντάσεις, και ειδικά στην αρχή, που το παραμικρό μπορούσε να εξελιχθεί σε παρεξήγηση. Πιστεύεις ότι αυτό είναι εντελώς φυσιολογικό και αναμενόμενο; Εμ δεν είναι! Ειδικά στην αρχή, που υπάρχει ενθουσιασμός μεταξύ δυο ανθρώπων που γνωρίζονται, είναι πιο δύσκολο να εξελιχθεί το παραμικρό σε παρεξήγηση. Μου φαίνεται ότι κάτι που υπήρχε πάντα, και δεν σε ενοχλούσε το ίδιο, τώρα ανακαλύπτεις ότι σου τη δίνει και προκαλεί προβλήματα. Αυτός πάλι, επειδή βλέπει ότι δημιουργεί τις εντάσεις και εσύ δεν φεύγεις, νιώθει όλο και πιο άνετα να ξεφεύγει από τα όρια και να λέει σκληρά λόγια.
Μη του ζητάς να σκεφτεί τι θέλει και να σου πει – αυτό δεν σημαίνει τίποτα απολύτως. Θέλει να φέρεται όπως του κατεβαίνει και εσύ να είσαι εκεί, αυτό θέλει. Εσύ πρέπει να σκεφτείς τι θέλεις, και να φερθείς αναλόγως. Αν δεν ανέχεσαι τους τσακωμούς για ψύλλου πήδημα, πρέπει να το δείξεις με σαφήνεια. Μη συμμετέχεις, όταν τους ξεκινάει, φύγε – δεν ξέρω τι θα μπορούσες να κάνεις, πάντως οτιδήποτε εκτός από το να τους συντηρείς. Αν δεις διαφορά, θαυμάσια. Αν όχι, η απόφαση είναι δική σου.
________________
6.
Αγαπητή Α,μπα
Έχω έναν φίλο ο οποίος είναι πολύ ντροπαλός. Είναι 22 χρονών και δεν μιλάει πολύ, ειδικά μπροστά σε άτομα που δεν ξέρει καλά και δεν είχε ποτέ του κοπέλα. Δεν έχει άλλους φίλους πέρα από μένα και άλλα 2 άτομα με τα οποία δεν είναι πολύ κοντά και νιώθω άσχημα γιατί αν δεν βγω εγώ μαζί του δεν έχει κανέναν άλλον και κάθεται σπίτι του μόνος του. Είναι πολύ καλό παιδί, αλλά ακριβώς επειδή δεν μιλάει πολύ και δεν έχει άλλα ενδιαφέροντα πέρα απ την σχολή του είναι κάπως βαρετά και αμήχανα όταν είμαστε οι 2 μας. Θέλω να του αφιερώνω χρόνο, όμως πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να τον αποφύγει γιατί προτιμώ να περάσω τον λίγο ελεύθερο χρόνο μου κάνοντας άλλα πράγματα στα οποία αυτός δεν μπορεί να συμμετάσχει, ή ακόμα και να τον έπαιρνα μαζί μου ξέρω ότι δεν θα του αρέσει και θα τον φέρω σε δύσκολη και άβολη θέση. Δεν είναι χαρούμενος με αυτή την κατάσταση και δεν του αρέσει να κάθεται σπίτι μόνος του και μου ζητάει συνέχεια να κανονίσουμε και όταν δεν μπορώ μου δείχνει την δυσαρέσκειά του. Πιέζομαι από αυτήν την κατάσταση γιατί δεν θέλω να είμαι εγώ υπεύθυνος για αυτόν. Δεν ξέρω τι να κάνω, γιατί απ την μία θα ήθελα να είναι πιο κοινωνικός, όμως δεν ξέρω πως να τον βοηθήσω να το κάνει, και απ την άλλη μπορεί να μην θέλει να αλλάξει, οπότε είναι άδικο να προσπαθήσω να του επιβάλω εγώ μια αλλαγή, απλά για να νιώθω πιο άνετα. Δεν μου έχει ανοιχτεί ποτέ αρκετά ώστε να το συζητήσουμε. Με κάνει να νιώθω ότι είμαι απαίσιος φίλος. Δεν ξέρω τι να κάνω.. Ποια είναι η άποψή σου;
Είσαι πολύ καλός φίλος. Για να γίνεις ακόμη καλύτερος, δυστυχώς θα πρέπει να γίνεις λίγο δυσάρεστος.
Ο φίλος σου χρειάζεται συμπαράσταση, αλλά δεν τον βοηθάει άλλο το δεκανίκι. Είναι πολύ ντροπαλός, αλλά είναι και 22 χρονών – έχει τραβήξει πολύ το επιχείρημα της ντροπαλοσύνης του και έχει αρχίσει να το εκμεταλλεύεται. Ως ένα σημείο σε χρησιμοποιεί. Μην τον αφήνεις να σε χειρίζεται. Δεν σου έχει ανοιχτεί για να το συζητήσετε γιατί δεν τον συμφέρει η συζήτηση, και το ξέρει. Μην περιμένεις λοιπόν να ανοιχτεί – πρέπει να το κάνεις εσύ. Δεν χρειάζεται να είσαι απότομος, ή να πεις κάτι μεγαλόσχημο. Πες του ότι είσαι πάντα φίλος του και ότι είσαι πρόθυμος να τον συστήσεις σε όποιον ξέρεις για να διευρύνει τον κύκλο του. Δείξε δηλαδή ότι είσαι πρόθυμος να βοηθήσεις, αλλά ότι δεν μπορείς – και δεν τον συμφέρει και τον ίδιο- να είσαι η λύση για τα πάντα. Μην διστάσεις να τον πάρεις μαζί σου σε παρέες που πιστεύεις ότι δεν θα περάσει καλά, τουλάχιστον κάποιες φορές. Δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να γίνει, και από την άλλη μόνο έτσι θα καταλάβει ότι δεν γίνεται να περιμένει να είσαι πάντα διαθέσιμος (δεν ξέρει τι καλύτερο μπορεί να έχεις να κάνεις από το να βγεις μαζί του – πρέπει να το δει με τα μάτια του). Θέλει σπρώξιμο για να βγει από τη φωλιά του. Όσο το καθυστερεί, τόσο πιο δύσκολο θα του είναι.
________________
7.
Αγαπητή Α, μπα,
με το αγόρι μου ήμασταν κολλητοί απ' το γυμνάσιο. Τα φτιάξαμε στην τρίτη λυκείου και είμαστε μαζί 5 χρόνια και συζούμε τα 4.
Περνάμε τέλεια και δεν έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα στην σχέση μας. Πραγματικά νιώθω ότι έχω βρει τον άνθρωπό μου. Το θέμα μου είναι ότι βρίσκομαι σε μια σοβαρή σχέση απ τα 17 μου και δεν έχω προλάβει να μάθω ούτε τον εαυτό μου ούτε να ζω ανεξάρτητα, αφού απ το σπίτι τον γονιών μου πήγα κατευθείαν στο αγόρι μου και δεν έχω αποκτήσει και τις εμπειρίες που έχουν οι φίλες μου. Φοβάμαι ότι όταν χωρίσουμε (γιατί λογικά κάποια στιγμή θα συμβεί) θα είμαι πολύ μεγάλη και δεν θα ξέρω πράγματα που θα θεωρούνται δεδομένα για άτομα της ηλικίας μου. Θα είμαι τελείως χαμένη και δεν θα ξέρω τι να κάνω γιατί έχω μάθει να στηρίζομαι μόνο σε αυτόν.
Τι γίνεται αν έχεις βρει το κατάλληλο άτομο πολύ νωρίς;- -lost-
Τίποτα ιδιαίτερο. Τον εαυτό σου μπορείς να τον μάθεις είτε είσαι σε σχέση είτε όχι. Να μην στηρίζεσαι μόνο σε αυτόν, δεν χρειάζεται να χωρίσεις για να το κάνεις. Αν έχεις συνηθίσει έτσι, κοίτα να το ξεσυνηθίσεις. Είναι απολύτως στο χέρι σου.
Μπορεί να μην ξέρεις πράγματα που θεωρούνται δεδομένα για άτομα της ηλικίας σου (σαν τι;)όμως θα ξέρεις άλλα, που δεν θα ξέρουν οι συνομήλικοι σου. Μπορεί να χωρίσετε αύριο, και θα έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου να συγχρονιστείς, και μπορεί να μη χωρίσετε τελικά ποτέ, και να ζήσεις τη ζωή που είναι να ζήσεις. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε κάτι μόνο και μόνο επειδή δεν είναι αυτό που συμβαίνει συνήθως. Αυτό που ζεις δεν είναι αυτό που κυριαρχεί, αλλά οπωσδήποτε συμβαίνει, και δεν είναι τόσο σπάνιο ώστε να το θεωρήσουμε εξαιρετικό ή ανωμαλία ή τροχοπέδη.
σχόλια