Financial Times: Η Ελλάδα δεν θα χάσει από ένα «όχι» στους δανειστές

Financial Times: Η Ελλάδα δεν θα χάσει από ένα «όχι» στους δανειστές Facebook Twitter
Nikos Libertas / SOOC
3

"Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει"  είναι ο τίτλος άρθρου του Wolfgang Münchau στην εφημερίδα Financial Times με τον οικονομικό αναλυτή να συμπεραίνει ότι ένα Grexit δεν θα είναι τόσο επώδυνο για την Ελλάδα ενώ αντιθέτως μια αποδοχή των όσων ζητάνε οι εταιροι θα οδηγήσει σε νέα μεγάλη ύφεση.

Ο Münchau αναφέρει ότι  ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έχει να αντιμετωπίσει εκλογές μέχρι τον Ιανουάριο του 2019, άρα, όποια πορεία και αν διαλέξει τώρα, θα αποδώσει καρπούς μέσα σε τρία χρόνια. Ή αποδέχεται την τελική προσφορά των πιστωτών ή αποχωρεί από τη ζώνη του ευρώ. Εάν αποδεχτεί την προσφορά, θα πρέπει να συμφωνήσει σε μια δημοσιονομική προσαρμογή 1,7% του ΑΕΠ σε διάστημα 6 μηνών.

Υποστηρίζει ότι αν ο Τσίπτας αποδεχτεί τις προτάσεις των δανειστών θα υπάρξει νέο πλήγμα στο ΑΕΠ της χώρας κατά 12,6% σε διάστημα τεσσάρων ετών ενώ το χρέος θα αγγίξει το 200%.  

"Το συμπέρασμά μου είναι πως η αποδοχή των προγραμμάτων της τρόικα σημαίνει διπλή αυτοκτονία - για την ελληνική οικονομία και την πολιτική σταδιοδρομία του Έλληνα πρωθυπουργού" γράφει χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια εξηγεί γιατί το Grexit θα είχε λιγότερο κακά αποτελέσματα για την Ελλάδα αλλά θα ήταν πιο επώδυνο για τους δανειστές:

"Το πιο σημαντικό αποτέλεσμα θα ήταν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να ξεφορτωθεί τις τρελές δημοσιονομικές προσαρμογές. Η Ελλάδα θα έπρεπε ακόμη να «τρέξει» ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, που μπορεί να απαιτούσε μια εφάπαξ προσαρμογή αλλά μόνο αυτό. Η Ελλάδα θα κήρυττε πτώχευση σε όλους τους επίσημους πιστωτές της -το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, καθώς και για τα διμερή δάνεια από τους Ευρωπαίους πιστωτές της. Αλλά θα εξυπηρετούσε όλα τα δάνεια του ιδιωτικού τομέα με το στρατηγικό στόχο να ανακτήσει την πρόσβαση στις αγορές λίγα χρόνια αργότερα.

Ο δεύτερος λόγος είναι η μείωση του ρίσκου. Μετά το Grexit, κανείς δεν θα φοβάται τον κίνδυνο μετατροπή νομίσματος. Και η πιθανότητα μιας χρεοκοπίας θα ήταν πολύ μειωμένη, καθώς η Ελλάδα θα είχε ήδη κηρύξει στάση πληρωμών στους επίσημους πιστωτές της και θα ήταν πολύ πρόθυμη να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη μεταξύ των ιδιωτών επενδυτών.

Ο τρίτος λόγος είναι ο αντίκτυπος στην θέση της οικονομίας της στο εξωτερικό. Σε αντίθεση με τις μικρές οικονομίες της Βόρειας Ευρώπης, η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία. Περίπου τα 3/4 του ΑΕΠ της είναι εγχώριο. Από το υπόλοιπο που δεν είναι εγχώριο, τα περισσότερα προέρχονται από τον τουρισμό, κλάδος ο οποίος θα επωφεληθεί από την υποτίμηση. Η συνολική επίδραση της υποτίμησης δεν θα ήταν τόσο ισχυρή όσο θα ήταν για μια ανοικτή οικονομία, όπως η Ιρλανδία, αλλά θα ήταν επωφελής, ωστόσο.

Από τις τρεις επιπτώσεις, η πρώτη είναι η πιο σημαντική βραχυπρόθεσμα, ενώ η δεύτερη και η τρίτη θα κυριαρχήσουν μακροπρόθεσμα"

Σημειώνει πάντως ότι "μια ξαφνική εισαγωγή νέου νομίσματος θα ήταν χαοτική. Η κυβέρνηση ίσως αναγκαστεί να επιβάλει ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και να κλείσουν τα σύνορα».

"Αυτές οι απώλειες του πρώτου έτους, θα είναι σημαντικές, αλλά όταν το χάος υποχωρήσει η οικονομία θα ανακάμψει γρήγορα", τονίζει.

Συγκρίνοντας τα δύο σενάρια, γράφει:  "θυμάμαι τη ρήση του Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ ότι η μέθη, σε αντίθεση με την ασχήμια, είναι μια κατάσταση που υποχωρεί. Το πρώτο σενάριο είναι απλά άσχημο, και θα παραμείνει πάντα έτσι. Το δεύτερο, σου δίνει ένα hangover, αλλά ακολουθεί η νηφαλιότητα. Επομένως, εάν αυτό ήταν η επιλογή, οι Έλληνες θα είχαν έναν λογικό λόγο να προτιμούν το Grexit. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι η επιλογή που πρέπει να ληφθεί αυτή την εβδομάδα. Η επιλογή είναι μεταξύ της αποδοχής ή απόρριψης προσφοράς των πιστωτών. Το Grexit είναι πιθανό, αλλά όχι βέβαιο. Αν ο κ. Τσίπρας απορρίψει την προσφορά και χάσει την τελευταία προθεσμία - το Eurogroup της 18ης Ιουνίου - θα καταλήξει να αθετήσει την πληρωμή του χρέους τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Μέχρι αυτό το σημείο η Ελλάδα θα παραμένει στη Ευρωζώνη και θα αναγκαζόταν να αποχωρήσει μόνο αν η ΕΚΤ θα μείωνε τη ροή της ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες κάτω από το ανεκτό όριο. Αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά δεν είναι δεδομένο".

Τέλος, ο Wolfgang Münchau, εξηγεί πως  εάν η Ελλάδα επρόκειτο να χρεοκοπήσει έναντι όλων των πιστωτών της, μόνο η Γαλλία και η Γερμανία θα χάσουν περίπου 160 δισ. ευρώ. Η Άνγκελα Μέρκελ και ο Φρανσουά Ολάντ θα μείνουν στην ιστορία ως οι μεγαλύτεροι "losers".

"Αν διαπραγματευτούν, όλοι θα ωφεληθούν. Η Ελλάδα θα παραμείνει στη Ευρωζώνη, εφόσον η δημοσιονομική προσαρμογή εξυπηρετεί ένα χαμηλότερο βάρος του χρέους το οποίο θα ήταν πιο ανεκτό. Οι πιστωτές θα είναι σε θέση να καλύψουν μερικές από τις διαφορετικά σίγουρες απώλειες. Η βασική ιδέα είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει στην πραγματικότητα τίποτε να χάσει, απορρίπτοντας την προσφορά αυτής της εβδομάδας", καταλήγει ο Münchau.

3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καμπανάκι από την ΕΚΤ: Κίνδυνος για νέα κρίση χρέους στην Ευρωζώνη

Οικονομία / Καμπανάκι από την ΕΚΤ: Κίνδυνος για νέα κρίση χρέους στην Ευρωζώνη

Η ΕΚΤ επισήμανε «τα αυξημένα επίπεδα χρέους και τα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα», καθώς και την υποτονική ανάπτυξη και τις αβεβαιότητες που προκαλούνται από τα πρόσφατα «εκλογικά αποτελέσματα σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο»
LIFO NEWSROOM

σχόλια

1 σχόλια
Γνωρίζει κανείς αν ο Münchau έχει κάποια συγγένεια με τον Münchausen; Σοβαρά τώρα, θεωρεί τα αποτελέσματα του Grexit πιο εύκολα αναστρέψιμα από τα αποτελέσματα των μέτρων των δανειστών; Γιατί η αναλογία που κάνει με την μέθη/ασχήμια σημαίνει ακριβώς αυτό. Σε τελική ανάλυση, αν το Grexit είναι τόσο καταστροφικό για την παγκόσμια οικονομία, η Ελλάδα πρόκειται να χάσει πολλαπλά. Θα βγει απ'το ευρώ και στη συνέχεια θα χτυπηθεί και απ'την παγκόσμια κρίση που θα προκαλέσει. Και θα της μείνει και το χρέος. Και θα αποκτήσει και έναν σωρό νέους εχθρούς.Κατά τη γνώμη μου ο εκβιασμός της κυβέρνησης θα μπορούσε να πετύχει μόνο αν κατάφερνε να πείσει πως τα μέτρα που προτείνει (η κυβέρνηση) θα λύσουν το οικονομικό προβλημα της χώρας, δηλαδή ότι δεν θα ξαναυπάρξει άλλος τέτοιος εκβιασμός στο ορατό μέλλον. Αλλά δεν έχουν καταφέρει να πείσουν κανέναν.Το ίδιο και με το game of chicken. Το κλασικό παράδειγμα είναι ο αγώνας που γίνεται για τα μάτια της Νάταλι Γούντ στο Επαναστάτης Χωρίς Αιτία. Όσο πιο περίπλοκο και μακροσκελές είναι το παιχνίδι που προσπαθείς να κερδίσεις με αυτήν την στρατηγική, τόσο πιο δύσκολο είναι να πετύχει. Εν τω μεταξύ, σκεφτείτε κάθε φορά που ο Τζεημς Ντην θέλει να ρίξει κάποια γκόμενα, να πρέπει να πέφτει με αυτοκίνητα από γκρεμούς. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Το λέω γιατί εμείς θα ξαναχρειαστούμε χρήματα. Την ίδια δουλειά θα κάνουμε κάθε φορά;
Έλα ντε, τι να ξέρει κι αυτός; Ενώ εσύ προφανώς τα γνωρίζεις πολύ καλύτερα. Μήπως να στείλεις ένα βιογραφικό στους Financial Times; Ψάχνουν προσωπικό έμαθα...