Είμαι 32 ετών κι έχω αποτύχει, επαγγελματικά, προσωπικά, ερωτικά****

Είμαι 32 ετών κι έχω αποτύχει, επαγγελματικά, προσωπικά, ερωτικά**** Facebook Twitter
15

Αυτό που με έχει βάλει σε φοβερές σκέψεις τον τελευταίο καιρό είναι οτι έχω φτάσει τα 32 έτη ηλικίας.

Σε αυτά τα 32 έτη, έχω αποτύχει, επαγγελματικά, προσωπικά, ερωτικά.

Προσπαθώντας να εναρμονιστώ με κάποια απο τις γενεές εκεί έξω το μόνο που καταφέρνω είναι να νιώθω πραγματικά εξωγήινος.

Ο περίγυρος μου απο τη γενιά 30-40, ο οποίος αποτελείται απο παλαιούς συμμαθητές και συμφοιτητές, τους οποίους βρήκα κατα κύριο λόγο μέσα απο το Facebook, γιατί εδώ που τα λέμε χέστηκα τι έχουν απογίνει, απλά και μόνο για να μπορέσω να διενεργήσω ένα προσωπικό Crash Test.

Το να προσπαθείς να κάνεις σχέση στην Ελλάδα του 2015 είναι σαν την Νάταλι Θάνου που προσπαθούσε να μας πείσει οτι έκανε διεθνή καριέρα.


Να δω που βρίσκομαι εγώ, και που βρίσκονται αυτοί.

Ελάχιστες ήταν οι γκόμενες που καταφέραν να τυλίξουν κάποιον μαλάκα και του έκαναν και κουτσούβελα (για να κλείσουν την συμφωνία), αλλά εντάξει, δεν μου έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση, άλλωστε φαίνεται ο άνθρωπος που έχει βάλει τέτοιο "ιερό" στόχο.
Οι περισσότερες απο αυτές μας έλεγαν ιστορίες για αγρίους οπού έχουν φάει το κέρατο της ζωής τους απο αυτόν που μετέπειτα έγινε ο σύζυγος τους, αλλά με επιμονή και πείσμα τον "τυλίξανε".

Βέβαια δεν μπορώ να πώ, ειδικά η φίλη μου η Βούλα μεγάλο σχολείο. Αυτό που μου έμαθε ήταν πάντα να απομημονεύεις τις πινακίδες του αυτοκινήτου, και που και που να κάνεις κανα τακτικό έλεγχο βάζοντας το χέρι σου στο καπώ για να δείς εαν είναι ζεστή η μηχανή και εαν συνάδει το timeline που σου έχει δώσει ο γκόμενος με τα στοιχεία της φύσης.


Μη στα πολυλέω, δίδυμα έχει η Βούλα, δίδυμα είναι και τα κέρατα στο κεφάλι της αλλα δεν την νοιάζει.


Το μόνο κοινό που έχω πλέον βέβαια με την Βούλα είναι όταν είμαι στο όγκο αγοράζω που και που καμια φρουτόκρεμα με μπισκοτάκι. Μέχρι εκεί.

Αλλά ακόμα λιγότεροι ήταν και οι "μαλάκες" που τόλμησαν αυτό το εγχείρημα.

Οι υπόλοιποι ως επι το πλείστον είναι μπακούρια (άνδρες/γυναίκες) που είτε ακόμα ψάχνουν μανιωδώς το "κλικ", εκείνη την μαγική στιγμή που μας έχουν τροφοδοτήσει απο την ανατροφή μας τα τόσα παραμύθια και ιστορίες εξιδανικευμένης αγάπης, ή που είτε έχουν πέσει στην λούπα της κατάθλιψης σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, αποδεχόμενοι/ες μοιρολατρικά οτι ο κόσμος αποτελείται απο μαλάκες (που ναι είναι μια ζοφερή αλήθεια στην οποία κατά κύριο λόγο καταλήγεις μετά απο πολλά πειράματα με ηλίθιους/ες που απλά δεν μπορούν να είναι brutally honest κυρίως με τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται μια κατάσταση υπέρτατης μαλακίας) και η μόνη χαρά της μέρας είναι όταν βρίσκεις άλλους σε όμοια φάση για να πάτε για καφέ ή uber cocktails και να κάνετε bitching για την χαμένη τέχνη του καμακίου.

Στο πολύ πρόσφατο μου λοιπόν εγχείρημα-πείραμα να συναναστραφώ την γενιά 20-28 θεωρώ πως τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Αυτό που ανακάλυψα είναι πως η σεξουαλικότητα στην γενιά αυτή, και ειδικότερα στα παιδιά που μεγάλωσαν ή αποφάσισαν να μείνουν σε μεγάλες πόλεις μετά τα 18 (εν ολίγοις φοιτητές αιώνιους και μη) είναι απίστευτα ρευστή.

Με την ίδια ευκολία που η Μαριάνα μπορεί να κάτσει στο καναπέ με την Σοφία να κρατάνε χεράκια, να καούν απο κανα μπάφο και να κάνουν Videoblogging, μπορεί κάλλιστα η Σοφία να γίνει Μπάμπης, ή να παίξουν και οι τρεις, ή κι ο Μπάμπης να τραβήξει μια μαλακία με το Γιώργο, να βγουν με τον super stylish Gay του γυμναστηρίου της γειτονιάς (γιατί το γυμναστήριο είναι Must), στη δική τους παρανοϊκή σκέψη ο gay θα γνωρίζει όλα τα "μουνιά" (excuse my french) ΑΑΑ' πχιότητας, αλλά κι αν δε κάτσει, δεν βαριέσαι, τρύπα είναι και ο κώλος, αλλα τρύπα είναι και η πρίζα η σούκο, οπότε #Yolo.

Κι όχι τίποτα άλλο, πρόσφατα λοιπόν σκάει μύτη ένας γυμναστής επιτηρητής στο γυμναστήριο της γειτονιάς μου ετών 23 ο οποίος μου πιάνει την κουβέντα στο άκυρο και μου λέει να βγούμε κιόλας να πάμε για "τσίπουρα".
#Yolo

Εγώ το υπέρτατο αντικειμενικό πλάσμα με σύνδρομο restless bitchface που δεν μιλάω με κανέναν απο τους Ουγκ του γυμναστηρίου και κυκλοφορώ με τα ακουστικά στην διαπασών σε Gay/Pop μουσικές, τι να υποθέσω; Το πιο λογικό δεν είναι οτι μάλλον μου την πέφτουν στην ψύχρα;

Λάθος φίλε μου, και anyway που λες, λέω στον εαυτό μου άλλη μια αποτυχία δεν είναι τίποτα, το πολύ πολύ να κλάψεις το δεκαεύρω που πλέον το βγάζεις με κόπο και ιδρώτα γιατί το πλάνο της μάνας σου να σε βγάλει επιστήμονα δεν πέτυχε, τσάμπα και τα πτυχία, ας είναι καλά η κινητή τηλεφωνία και τα Call Center, που να ήξερες οτι όλα αυτά τα τηλέφωνα που είχε χρεώσει στην Audiotex το '94-'95 που σε καλωσόριζαν στην "Μεγάλη τηλεφωνική παρέα" θα ήταν η δια βίου μάθηση μου για την μετέπειτα επαγγελματική μου εξέλιξη.

Τεσπά, βγάινουμε με τον τύπο, οποίος δεν φαίνεται δε για 23, βέβαια εγώ αυτό το έμαθα αργότερα, αλλά ούτε κι αυτός με έκανε 32, οπότε shame on both of us, κι αρχίζει και μου λέει για την πρώην του η οποία τυγχάνει να είναι και στέλεχος στην αλυσίδα στην οποία εργάζεται, με την οποία έχουν 12 χρόνια διαφορά ηλικίας αλλά είχαν 2 χρόνια σχέση, κι αυτή είχε χωρίσει μετά απο 7 χρόνια γάμου ενώ ήθελε να κάνει παιδί κλπ κλπ κλπ και γενικότερα ιστορίες για αγρίους.

Στα 75' έγω έχω πιεί ενα κόκτεηλ με φράουλα (πουτανιά) κι αυτό έχει κατεβάσει 4 μισόλιτρα ρακές.


Όπου κάποια στιγμή το τερμάτισε, γιατί οκ άνθρωπος είμαι κι εγώ πόση μαλακία να αντέξω, και μου λέει αυτός να μου γνωρίσει φίλους του και εγώ να του γνωρίσω γκόμενες.

Τι στα διάλα λέω απο μέσα μου, πτωχεύσαμε και δεν το πήρα πρέφα;


Είναι στο σκλαβοπάζαρο του σεξ το νέο αντίτιμο;


Μήπως το ελλειπτικό στο γυμναστήριο έχει τέτοια αποτελέσματα που έχει φτάσει ο κώλος μου στο Θεό και δεν το έχω πάρει πρέφα;

Απο την άλλη κάπως έτσι ξεκίνησε και η Τένια Μακρή και στο τέλος καταξιώθηκε σε τόσα πάνελ ελληνικών εκπομπών.

Το να προσπαθείς να κάνεις σχέση στην Ελλάδα του 2015 είναι σαν την Νάταλι Θάνου που προσπαθούσε να μας πείσει οτι έκανε διεθνή καριέρα.

Εν τω μεταξύ πρέπει να κάνω συνδρομή σε άλλο γυμναστήριο.

15

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

13 σχόλια
Ένας άνθρωπος μοιράστηκε τις ανησυχίες του μέσα από ένα άρθρο που είναι προιόν αυθορμητισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται ... όλοι εσείς από κάτω που κρίνετε προφανώς κακοπροαίρετα.. τί είστε ; Καλύτεροι; Πιό έξυπνοι ; Μπράβο σας ! Μόλις πετύχατε να νικήσετε το φόβο του θανάτου . Τουλάχιστον προσωρινά τα καταφέρατε , αύριο προσπαθήστε ξανά με τον ίδιο τρόπο, άλλωστε εσείς τα ξέρετε όλα και οι άλλοι τίποτα .Πρέπει να μάθουμε να ακούμε και να νιώθουμε πέρα από το εγώ μας, έτσι βρίσκουμε λύσεις,μόνο έτσι είμαστε χρήσιμοι, έτσι μπορούμε να λέμε ότι είμαστε άνθρωποι . Νομίζω .
Εγω θα σου δωσω μια συμβουλη, αν και 32 ετων επρεπε ηδη να την γνωριζεις : Οπως φερομαστε, μας φερονται. Ο,τι σπερνεις, θεριζειςΓια να σου ερθουν θετικα πραγματα, πρεπει να εισαι πρωτα εσυ θετικα προδιατεθειμενος.Ισως αν μετριασεις λιγο την απολυτοτητα σου,και το ισοπεδωτικο mood, να αλλαξει κατι και στην ζωη σου.We don't see things as they are, we see them as we are - Anais Nin Σκεψου το λιγο αυτο. Μπορει να σε βοηθησει
Φίλε μου περνάς μαλλον την κρίση των 30 και τα έχεις κάνει λίγο αχταρμά στο κεφάλι σου... Καταρχάς η Μαριάννα με τη Σοφία μπορούν να κρατιούνται χεράκι χεράκι κι ο Μπάμπης να τραβήξει μια μαλακία με το Γιώργο εφοσον αυτό γουσταρουν. Μη σοκάρεσαι. Δεν ειναι θέμα της γενιάς των 20. Απλα αυτή η γενιά ειναι πιο κουλ στο να τα κανει. Η δικιά μας γενιά μπορει να γουσταρε ακριβώς τα ίδια αλλα να κατεπιεζόταν. Και μιλαμε για πολλή καταπίεση. Το ίδιο ισχυει με τον "γκει" τύπο στο γυμναστήριό σου. Πριν 15 χρονια ενδεχομένως να μη σε ειχε πλησιάσει καν φοβούμενος μην τον περασεις για γκει ή ακομα κι αν ειναι γκει φοβούμενος μην τον κράξεις. Προσπάθησε να εισαι πιο ανοιχτός και άνετος στο να γνωρίζεις ανθρώπους. Κανείς δε σου ειπε οτι θα ταιριάξεις μαζι τους αλλά η απομόνωση δε βοηθάει.Τώρα οσο για το χιλιοειπωμένο "οι σχέσεις ειναι δύσκολες". Βεβαίως και ειναι, ξέρεις γιατι; Γιατί οι άνθρωποι ειμαστε τελείως διαφορετικοί μεταξύ μας (ευτυχώς) και έχουμε στο νου μας συνέχεια να βρούμε καποιον που να μας μοιάζει και να ταιριαζουμε σε όλα. Αυτο ειναι το περιβόητο "κλικ" τελικα που λανθασμένα μας μαθαίνει η κοινωνία να περιμένουμε. Να ψάχνουμε κλώνους μας. Το θέμα τελικα όμως ειναι να μπορούμε να αποδεχόμαστε το γεγονός οτι ειμαστε διαφορετικοί με τον/τη σύντροφο μας κι αυτό είναι απολύτως υγιές. Και φυσικα όλες οι σχέσεις θέλουν δουλειά. Δεν υπάρχει ιδανική σχέση ούτε έτοιμη στα μέτρα μας. Εμείς φτιάχνουμε την ιδανική σχέση δουλευοντάς τη. Η ειλικρίνεια, η εμπιστοσύνη και η αυτοπεποίθηση ειναι καλοί σύμμαχοι.
Απλως τραγικο. Ολο το κειμενο ειναι ενα τεραστιο παραπονο. Κανενας δεν μας υποσχεθηκε οτι θα βρουμε ή θα πετυχουμε αυτο που θελουμε. Παραπονιεσαι με εναν τελειως απωθητικο τροπο, ενω ταυτοχρονα μας λες οτι κλαις τα 10 ευρω που ξοδεψεις γνωριζοντας εναν ανθρωπο (οπως και να ηταν αυτος), δεν μοιαζει καθολου σαν να τα εκλαιψες γιατι δεν σου βγηκε χρησιμος για τον εαυτο σου. Αν αδυνατεις να ξοδεψεις χρονο για ζητηματα οπως ειναι η κοινωνικοποιηση σου, τοτε κατι δεν κανεις καλα. Πραγματικα με τετοια χαρακτηριστικα προσωπικοτητας απορω πως δεν καταφερες ο,τι ηθελες στην ζωη σου. Και για να μπω στο "Ανετο" κλιμα του αρθρου... I think you forgot how to human!
Η κοινωνικοποιηση δεν καταληγει μονο σε φιλικες σχεσεις. Ειναι μια διαδικασια μεσα στην ανθρωπινη φυση που σου δινει την δινατοτητα να γνωρισεις εναν ανθρωπο και τον χαρακτηρα του. Ειναι η βαση για την δημιουργια οποιασδηποτε σχεσης, χωρις αυτην ειναι σαν να πηγαινουμε στο 2 χωρις να περασαμε απο το 1.
Γέλασα με τα "δίδυμα κέρατα" της φίλης σου, ασχέτως αν λυπάμαι και για το κέρατο από μόνο του και για το ότι δεν "την πειράζει"... Συμφωνώ με αρκετά απ'όσα πραγματεύτηκες, τη γενικευμένη ρηχότητα, την υποκρισία, το ότι πολλά γίνονται επιτηδευμένα και μόνο για το φαίνεσθαι και, φυσικά, με την κατακλείδα για τη δυσκολία στη δημιουργία μιας ειλικρινούς σχέσης (ίσως πιο δύσκολο για τους ομοφυλόφιλους λόγω και του ρατσισμού). Κι αν δεν τα έθετες χρησιμοποιώντας στερεοτυπικές φράσεις θα ήμουν ακόμη πιο σύμφωνος. Από το "ας είναι καλά η κινητή τηλεφωνία κλπ" καταλαβαίνω ότι δεν κάνεις κάτι που αγαπάς και, πραγματικά, λυπάμαι, ειδικά αν έχεις προσπαθήσει πολύ γι αυτό. Δεν ξέρω αν ο περίγυρος σου είναι όντως τόσο αποκαρδιωτικός, πάντως, σίγουρα θα υπάρχουν και κάποια παραδείγματα-εξαιρέσεις που ίσως να σε βοηθήσουν να σκεφτείς "υπάρχει ελπίδα εκεί έξω". Αρκεί να θελήσεις να τα δεις, να προπαθήσεις ν' αποβάλεις τις όποιες ανασφάλειες και συμπλέγματα έχεις (όλοι έχουμε κι ο ναρκισσισμός θερίζει, δε γίνομαι judgemental) κι εφόσον δεν μπορείς να βελτιώσεις καθόλου την καθημερινότητα σου (πράγμα δύσκολο, όλο και κάτι ξεφεύγει συνήθως), τουλάχιστον, δες τη με ουσιαστικά χιουμοριστική (ασφαλώς και σοβαρή) διάθεση, γιατί χιούμορ έχεις. ps Με το "restless bitchface" ,υποθέτω, εννοείς "resting bitch face" ήτοι όταν από φυσικού τους ορισμένοι έχουν πρόσωπο με μονίμως "κακιασμένη" έκφραση... Το θέμα είναι ότι άλλοι έχουν resting bitch face για ανατομικούς λόγους, ενώ άλλοι επειδή έχουν κι ανάλογη διάθεση. Μην μπεις, επ'ουδενί στους δεύτερους πρώτα απ'όλα για ΣΕΝΑ!