________________
1.
Εξήγησε μου αμπα μου, γιατί οι άνθρωποι δεν δέχονται την αποτυχία; Γιατί 'πρέπει' να καταφέρνουμε κάποιους στόχους ακόμα και αν δεν μας εκφράζουν; Γιατί πρέπει να κάνω κάτι που δεν μ'αρέσει για να ευχαριστήσω τους γονείς μου; Γιατί δεν καταλαβαίνουν πως δεν μπορώ και δεν ΘΕΛΩ να κάνω κάποια πράγματα; Και δεν σε ρωτάω γιατί δεν βγήκα και εγώ επιστήμονας όπως τα αδέρφια μου..δεν με πειράζει αυτό. Έχω ασχολίες και όνειρα, έχω όρεξη για δουλειά και δεν λέω πως είναι όλα εύκολα, αλλά θα προσπαθήσω για κάτι που μ'αρέσει. Αντιθέτως οι γονείς μου φρικάρουν στη σκέψη να μην περάσω πουθενά. Νιώθω πως όλοι βρίσκονται πάνω από το κεφάλι μου και με πιέζουν..δεν αντέχω άλλο.- έχω ψυχολογικά
Οι γονείς σου σε πιέζουν να κάνεις αυτό που, σύμφωνα με τις γνώσεις τους και τις εμπειρίες τους, θα σε οδηγήσει σε μια αξιοπρεπή δουλειά από την οποία θα μπορείς να ζεις. Μπορεί να κάνουν λάθος, και σίγουρα υπάρχουν και άλλοι δρόμοι. Αν θέλεις να σε πάρουν στα σοβαρά και να μην βρίσκονται πάνω από το κεφάλι σου, αντί να αναρωτιέσαι γιατί δεν σε καταλαβαίνουν, βοήθησε τους να καταλάβουν. Βρες ποια είναι η πορεία που πιστεύεις ότι σου ταιριάζει, ανακοίνωσε την και ακολούθησε την. Όσο φέρεσαι σαν παιδί και κρύβεσαι κάτω από τα σκεπάσματα χωρίς να έχεις δικά σου επιχειρήματα, τόσο θα σου φέρονται σα να είσαι παιδί, και ως ένα σημείο θα έχουν και δίκιο.
________________
2.
Αγαπητή Α, μπα,
Είσαι αγαπημένη καθημερινή συνήθεια και ήρθε και η σειρά μου να σε ρωτήσω κάτι. Δεν είναι και από τις ερωτήσεις που προτιμάς, απλά αναρωτιέμαι ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεκόψεις από ένα fuck buddy. Του το λες ξεκάθαρα ή βρίσκεις δικαιολογίες για να τον αποφεύγεις μέχρι να το καταλάβει μόνος του; -nevermind, 22
Γιατί πιστεύεις ότι όταν θέλεις να ξεκόψεις από fuck buddy ισχύουν άλλοι, πρωτοφανείς κανόνες ορθής συμπεριφοράς;
________________
3.
Αγαπητή Α, μπα,
Ύστερα από αρκετά χρόνια μοναξιάς, πίστεψα ότι βρήκα έναν άνθρωπο-σύντροφο με τον οποίο ένιωσα ότι βιώνω τον έρωτα, ένα συναίσθημα που μου είχε λείψει καθώς είτε έπεφτα σε ακατάλληλους ανθρώπους, είτε δεν υπήρχε αμοιβαία ανταπόκριση. Η σχέση μας λοιπόν ξεκίνησε πριν από 1,5 χρόνο και τον πρώτο χρόνο βρισκόμασταν σε απόσταση (διαφορετικές χώρες). Ήμασταν όμως τόσο ερωτευμένοι και ενθουσιασμένοι που από νωρίς θέλαμε να ζήσουμε μαζί. Επειδή ήμουν άνεργη και χωρίς τη δυνατότητα να βρω δουλειά στο αντικείμενό μου στην Ελλάδα, αποφασίσαμε να τον ακολουθήσω εγώ, μιας και αυτός έχει μια πολύ καλή δουλειά στο εξωτερικό. Εδώ και έξι μήνες μένουμε μαζί (ενώ εγώ ξεκίνησα ένα μεταπτυχιακό με την προοπτική να βρω μια δουλειά αργότερα). Ήδη από το δεύτερο μήνα της συμβίωσής μας, άρχισα να διαπιστώνω ότι έχει πρόβλημα με τη συγκατοίκηση. Χάθηκε ο ενθουσιασμός του και γίνεται ολοένα και πιο απόμακρος, δείχνει σαν να έχει κατάθλιψη. Κάθε φορά που συζητάμε μου λέει ότι δεν φταίω εγώ, αλλά αυτός, δυσκολεύεται να διαχειριστεί το όλο θέμα της σχέσης (γιατί και αυτός ήταν για χρόνια μόνος), μου λέει ότι δεν ξέρει τι θέλει από τη ζωή του. Εδώ και ένα μήνα πηγαίνει και σε ψυχολόγο για αυτό το θέμα. Δεν ξέρω πού μπορεί να οφείλεται όλη αυτή η μεταστροφή στη συμπεριφορά του, αλλά εγώ έχω αρχίσει να απελπίζομαι. Προσπαθώ να τον βοηθήσω, αλλά δεν ξέρω πλέον τι να κάνω, είμαι μόνη μου σε μια ξένη χώρα, αντιμετωπίζω και εγώ πολλές δυσκολίες προσαρμογής και πλέον νιώθω ότι είμαι μόνη...
Τι να κάνω?- μόνη
Άφησες την Ελλάδα όχι μόνο επειδή ερωτεύτηκες, αλλά και επειδή ήσουν άνεργη και δεν είχες δυνατότητα να βρεις δουλειά. Η σχέση μπορεί να εμφάνισε προβλήματα, αλλά το δεύτερο δεν έχει αλλάξει. Καλώς ξεκίνησες μεταπτυχιακό, γιατί θα σε βοηθήσει να βρεις δουλειά όταν τελειώσεις. Φρόντισε να το τελειώσεις άριστα, να κάνεις γνωριμίες, και ξεκίνα από τώρα να ανιχνεύεις πού θα μπορούσες να βρεις δουλειά αργότερα. Έχεις πάρα πολλά πράγματα να κάνεις εκεί που είσαι, και η προσαρμογή είναι δική σου δουλειά. Θα τον βοηθήσεις αν δείξεις ότι είσαι άξια να αντέξεις το νέο περιβάλλον και να ανθίσεις μέσα σε αυτό. Θα τον βοηθήσεις αν δει ότι δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την δική σου καλοπέραση. Πηγαίνει σε ψυχολόγο, οπότε προσπαθεί. Προσπάθησε κι εσύ για τον εαυτό σου, και ό,τι και να γίνει, πρέπει να είσαι προετοιμασμένη να το αντιμετωπίσεις.
________________
4.
αγαπητη αμπα,
κατα ποσο εχουμε το δικαιωμα να βριζουμε εναν ανθρωπο -φιλο,αγορι, πρωην- και να παυουμε να ειμαστε κυριες οταν μας εχει φτασει στο αμην?- τικανωπουπαω
Τι θέλεις να κάνεις; Να του πεις 'άντε βρε σαχλέ', ή να τον στολίσεις δημόσια στο facebook; Υπάρχουν όρια που δεν πρέπει να ξεπερνιούνται, όχι επειδή τίθεται ζήτημα δικαιώματος, αλλά για να διατηρήσεις τον δικό σου αυτοσεβασμό.
________________
5.
Καλησπέρα Αμπούλα!!!! Είχα μια διαφωνία σε συζήτηση με την κοπέλα για ένα θέμα που αφορά τη στάση που πρέπει να κρατάει ένα ζευγάρι όταν χωρίζει με τους φίλους του πρώην. Πιο συγκεκριμένα, αν χωρίζαμε θεωρεί λάθος να κάνω παρέα με φίλους/ες τους οποίους γνώρισα μέσω αυτής. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για την ίδια με τους δικούς μου φίλους. Η γνώμη μου είναι πως είναι πολύ πιθανό όταν γνωρίζεις φίλους του συντρόφου σου μπορεί να ταιριάζεις-συμπαθείς κάποιους περισσότερο και να κρατήσετε φιλική επαφή. Ποιά η γνώμη σου πάνω στο θέμα και των αναγνωστών φυσικά;- Yorgakis
Ξέρεις, πέρα από την απόφαση του καθενός, υπάρχει και η απόφαση των φίλων. Δεν θα τους κρατήσεις επειδή το αποφάσισες, αυτοί μπορεί να έχουν διαφορετική γνώμη. Επίσης υπάρχει διαφορά από χωρισμό σε χωρισμό. Αν μεσολάβησε κέρατο, απάτη, άδικη μεταχείριση, οι πιθανότητες να διατηρηθούν φιλίες μειώνονται, ακόμη και όταν υπάρχει συμβατότητα. Γενικώς εγώ πιστεύω ότι κανείς δεν ανήκει σε κανέναν και οι απόψεις 'οι φίλοι ΜΟΥ' και η κτητική στάση όταν πρόκειται για ανθρώπους είναι ανώριμη και τόσο απαράδεκτη που πρέπει να παρακάμπτεται χωρίς πολλές εξηγήσεις. Σύστησες κάποιον σε κάποιον, ε και; Κράτα τους φίλους σου επειδή σε πηγαίνουν πολύ και δεν αντέχουν να σε χάσουν, όχι επειδή τους τρομοκρατείς με κτητικές αντωνυμίες.
________________
6.
είμαι μαθήτρια λυκείου και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι πολύ αρνητική σε όλα τα θέματα που έχουν να κάνουν με την θρησκεία. Από το Γυμνάσιο είχα προβλήματα με τους θεολόγους, πολλές φορές με έβγαζαν από την τάξη διότι θεωρούσαν ότι γελοιοποιούσα τα "θεία" ενώ -κατά τη γνώμη μου- το μόνο που έκανα ήταν να λέω την γνώμη μου. Έρχεται λοιπόν η Β Λυκείου, στην οποία βρίσκομαι τώρα, και ενώ σε όλα τα μαθήματα οι βαθμοί μου είναι ικανοποιητικοί (από 18 και άνω) στα θρησκευτικά είχα 14 και ένα πικρόχολο σχόλιο από τον καθηγητή "πες και ευχαριστώ".
Τι μπορώ να κάνω για να αποφύγω ή να σταματήσω όλο αυτό που γίνεται; Οι γονείς μου προτείνουν να μη λέω πολλά και να μην επιτρέπω σε ένα τέτοιο μάθημα να μου κατεβάζει τον γενικό βαθμό, αλλά ειλικρινά ούτε μπορώ ούτε θέλω να κάνω κάτι τέτοιο. Το θέμα της απαλλαγής από το μάθημα δεν το συζητάνε. Τι μου προτείνεις να κάνω;- Νεφέλη
Κοίτα. Δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι αν δεν μάθει όλο το σχολείο τι ακριβώς πιστεύεις για όλα τα θέματα που έχουν να κάνουν με τη θρησκεία. Εκτός από τις απόψεις, υπάρχουν και οι Αποψάρες, και οι άνθρωποι με Αποψάρες γίνονται κουραστικοί. Για να σε διώχνουν όλοι οι θεολόγοι από την τάξη σημαίνει ότι έκανες κάτι παραπάνω από το να λες απλώς τη γνώμη σου. Παράλληλα μάλλον δεν άκουγες την αντίθετη γνώμη, επέμενες, και έλεγες αυτά που ήξερες ότι θα προκαλέσουν αντιδράσεις, που δεν ξέρουμε πόσο καλά έχεις σκεφτεί.
Μπορεί να έχεις δίκιο σε όσα λες για τα θρησκευτικά, απλώς είναι κάπως περίεργο που οι διαφωνίες σου περιορίζονται στα θρησκευτικά. Δεν άκουσες ποτέ κάτι εξοργιστικό στο μάθημα της Ιστορίας για παράδειγμα; Ή της γλώσσας; Μου φαίνεται κάπως άχρηστο να κατεβάζεις τον γενικό σου βαθμό επειδή πιστεύεις ότι κάνεις μονομερή επανάσταση. Πιστεύω ότι πρέπει να επιμείνεις στο θέμα της απαλλαγής, αν θέλεις να είσαι πιστή στην ιδεολογία σου. Κάνε την επανάσταση εκεί που θα πιάσει τόπο.
________________
7.
Οι απαντήσεις που δίνεις σε ερωτήσεις που αφορούν στην άσχημη συμπεριφορά μίας μάνας προς το παιδί της (συνήθως κόρη) μέχρι τώρα χαϊδεύουν την μάνα και ραπίζουν την κόρη. Πάντα λες ότι το παιδί πρέπει να καταλάβει την μάνα, και το πρέπει το λες με τρόπο που φορτώνει όλο το βάρος πάνω στο παιδί. Πάντα λες ότι πρέπει να δικαιολογήσει τη μάνα. Και μετά να τη συγχωρέσει, να τα βάλει όλα πίσω του και να προχωρήσει μπροστά απαλλαγμένο (το παιδί) από τον πόνο.
Πάντα ρίχνεις όλες τις ευθύνες στο παιδί.
Σε αυτού του είδους τις ερωτήσεις ποτέ δεν δίνεις δίκιο στο παιδί, ποτέ δεν κατηγορείς τη μάνα.
Λες μόνο στο παιδί να σωπάσει, να το καταπιεί και να το δικαιολογήσει και από πάνω. Θαρρείς και το παιδί είναι ο δυνατός της υπόθεσης, θαρρείς και το παιδί έχει την ευθύνη της συμπεριφοράς της μάνας, θαρρείς και η μάνα απαλλάσσεται επειδή είναι ένας άνθρωπος που έγινε μάνα. Με αυτό το σκεπτικό τότε.. το παιδί δεν είναι άνθρωπος? δεν έχει τα ίδια ελαφρυντικά? Οκ για σένα η μάνα είναι πολυτιμότερη, δεν περιμένω να δώσεις δίκιο στο παιδί αφού πάντα δίνεις δίκιο στην μάνα. Αλλά και τόση αδικία δεν την μπορώ, γι' αυτό στέλνω αυτή την ερώτηση. Προφανώς εσύ την μπορείς.
Σκέφτομαι ότι το παιδί που στέλνει τέτοια ερώτηση θέλει βοήθεια ακριβώς επειδή είναι παιδί. Ακριβώς λόγω της ηλικίας του, ψάχνει για βοήθεια.
Όταν η απάντηση είναι εναντίον του σε ένα ζήτημα που έχει δίκιο, δεν σκέφτεσαι ποτέ τί ζημιά προκαλείς σε ένα τέτοιο παιδί?
Έχεις τη συνείδησή σου ήσυχη? Πιστεύεις ότι είσαι καλός άνθρωπος επειδή υποστήριξες τη μάνα που φέρεται άσχημα?
Πιστεύεις ότι φέρεσαι σωστά στο παιδί?
Πιστεύεις ότι έπραξες καλώς?
Πιστεύεις ότι είσαι σωστή?
Μου κάνει εντύπωση η συμπεριφορά σου. Πόσο πιο ψυχρή? Πόσο πιο άδικη?
Μαζί με τη μάνα που φέρεται άσχημα, φέρεσαι άσχημα και εσύ.
Πέφτεις να τα φας αυτά τα παιδιά.
Ενώ αυτά ζητούν κατανόηση της κατάστασης που ζουν και βοήθεια για να την σταθμίσουν με δίκαια κριτήρια εσύ πέφτεις επάνω τους και τα φορτώνεις με όλη την ευθύνη.
Κοιμάσαι ήσυχα?- απορώ....
Μη χειρότερα.
Για ακόμη μια φορά. Θα το γράψω όσο πιο απλά γίνεται.
Δεν κατηγορώ κανέναν για την ατυχία που είχε να μεγαλώσει σε δυσλειτουργική οικογένεια. Όποιος κατάλαβε αυτό, κατάλαβε λάθος. Αυτό δεν το αναλύω άλλο.
Αυτό που πιστεύω είναι ότι η δικαίωση μπορεί να βρεθεί μόνο μέσα μας. Δεν είναι σωστό (χρήσιμο, καλό, ρεαλιστικό) να περιμένουμε από άλλους να μας δικαιώσουν, γιατί έτσι τους παραδίδουμε τα κλειδιά της ολοκλήρωσης μας και γινόμαστε σκλάβοι τους. Όποιοι και αν είναι αυτοί οι άλλοι. Ακόμα και όταν είναι η μάνα μας. Ειδικά αν είναι η μάνα μας.
Όσο και να φταίει ο Α και ο Β για τη ζωή μας, το δικαστήριο που θα τον βγάλει φταίχτη και θα μας δικαιώσει, δεν θα γίνει. Όσο και να ζητάμε να παραδεχτεί ο άλλος αυτά που έκανε (που πιστεύουμε ότι έκανε, που θυμόμαστε ότι έκανε, που πραγματικά έκανε, δεν έχει καν σημασία!) τόσο πιο ανολοκλήρωτοι θα νιώθουμε.
Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ελευθερωθούμε από αυτή την ανάγκη. Για να γίνει αυτό, πρέπει να βρούμε τη δύναμη ώστε να αποδεσμεύσουμε τη δική μας εξέλιξη από τις πράξεις του άλλου. Ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι να τον ξεγράψουμε ολοκληρωτικά. Μου φαίνεται πολύ τραυματική διαδικασία, και δεν θα πρότεινα χωρίς πολλή σκέψη να το κάνει αυτό κάποιος με τον άνθρωπο που τον γέννησε. Αυτός ο δρόμος δεν έχει επιστροφή, και θα έχει μόνιμα αποτελέσματα που δεν είναι προβλέψιμα. Για ορισμένους ανθρώπους και ορισμένες περιπτώσεις είναι ο μόνος δρόμος, αλλά είναι ο πιο δύσκολος απ' όλους.
Γι' αυτό σε κάποιες περιπτώσεις ίσως είναι πιο χρήσιμο (πραγματοποιήσιμο, ρεαλιστικό, καλό) να προσπαθήσει ένα παιδί να καταλάβει, να κατανοήσει, να απομυθοποιήσει, να πλησιάσει, ακόμη και να συγχωρήσει. Ίσως και να συνειδητοποιήσει ότι έχουν γίνει και άλλα λάθη, από άλλους, ακόμα και από το ίδιο το παιδί (ναι! Ακόμα και αυτό!) Όλα αυτά, όλη αυτή η προσπάθεια, θα γίνει για να ελευθερωθεί το ίδιο. Για τον εαυτό του θα το κάνει. Για κανέναν άλλον. Θα το κάνει όποιο παιδί μπορεί, μόνο για τον εαυτό του. Η προτροπή έχει μοναδικό στόχο την απελευθέρωση, την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού. Όχι το μοίρασμα ευθυνών. Ούτε προκύπτει από κάπου μοίρασμα ευθυνών. Ούτε είναι αυτό το θέμα μας. Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Μόλις αρχίσουμε αυτή την κουβέντα, ξαναδενόμαστε με τις αλυσίδες.
Εσύ που έστειλες την ερώτηση, έχεις πάρα πολύ θυμό μέσα σου, και δεν έχει να κάνει με μένα. Δεν ξέρω τι συμβολίζω, δεν ξέρω ποιον και τι σου θυμίζουν αυτά που νομίζεις ότι είπα. Αυτός ο θυμός θα σε φάει. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να τον εξουδετερώσεις.
σχόλια