Πιστεύω στο Θεό χωρίς να πιστεύω σε αρκετά από όσα λένε οι παπάδες, τους οποίους ο Θεός ούτως ή άλλως δεν έχει ανάγκη. Ο λόγος που το γράφω είναι επειδή νομίζω ότι συγχέεις τη θρησκεία με ορισμένους ανθρώπους που καλώς ή κακώς ισχυρίζονται ότι πιστεύουν και γνωρίζουν περισσότερα πάνω σε αυτή. Είναι σαν να σου έχουν δώσει ένα ποτήρι νερό λέγοντάς σου ότι προέρχεται από μία ιαματική πηγή και πίνοντάς το παθαίνεις δηλητηρίαση, δηλαδή ανακαλύπτεις ότι το νερό που ήπιες ήταν ακατάλληλο. Αυτό μπορεί να σημαίνει είτε ότι η πηγή δεν είναι ιαματική και λένε εκούσια ή ακούσια ψέμματα όσοι γιατρεύονται από αυτή, πιθανότητα που ταυτόχρονα σημαίνει ότι εκείνος που σου το έδωσε μπορεί να είχε σκοπό να σε δηλητηριάσει, είτε ότι το νερό δεν προέρχεται από την πηγή, πιθανότητα που ταυτόχρονα σε βάζει σε υποψίες αν εκείνος που το έφερε είχε σκοπο να σε δηλητηριάσει ή αν εξαπατήθηκε και ο ίδιος. Πριν εξετάσεις την ηθική ακεραιότητα είτε συνολικά εκείνων που ισχυρίζονται ότι η πηγή είναι ιαματική είτε ειδικά εκείνου που σου το έφερε, δε θα εξέταζες αν το νερό που ήπιες προέρχεται πράγματι από την πηγή; Θα αποφάσιζες να μην ξαναπιείς νερό από εκείνη την πηγή χωρίς να μάθεις από πού ήταν αυτό που ήπιες; Ο συμβολισμός είναι απλός, το νερό παριστάνει τη θρησκεία και η πηγή το Θεό. Πλησίασες έναν άνθρωπο που μιλάει για θρησκεία και βρήκες τις εξηγήσεις από ελλιπείς εως τρελές, μπορεί όμως να είναι αυτή η περιορισμένη επαφή λόγος να μη μάθεις περισσότερα για τη θρησκεία ή την πηγή της; Κανένας άνθρωπος δε μπορεί να σου πει περισσότερα για τις σκέψεις σου από ό,τι του εκμυστηρευτείς εσύ για αυτές, παρόμοια κανένας δε μπορεί να σου μάθει περισσότερα για το Θεό από ό,τι σου αποκαλύψει ο Θεός, αφού το πνεύμα εξετάζεται με πνευματικό τρόπο και ο Θεός είναι πνεύμα ανώτερο από κάθε άλλο. Μετά από τα παραπάνω επίτρεψέ μου να ρωτήσω τι θα ήθελες να καταργηθεί; Α) Ο πόνος; Β) Ο θάνατος; Γ) Το κακό; Αν δεν υπήρχε ο πόνος δε θα προετοιμαζόσουν για το θάνατο, αν δεν υπήρχε ο θάνατος θα ήσουν καταδικασμένος να ζεις για πάντα ανάμεσα σε κακούς ανθρώπους, αν δεν υπήρχε το κακό η αγιότητα θα ήταν αναγκαστικά η μοναδική σου επιλογή, άρα δε θα υπήρχε ούτε ελευθερία ούτε δικαιοσύνη. Για να μπορούμε να επιλέγουμε ελεύθερα να πιστεύουμε στο Θεό, το οποίο σημαίνει να πιστεύουμε επίσης ότι θα έρθει μια μέρα που θα μας κρίνει, ώστε να έχουμε επιλογή για την επιθυμητή αιωνιότητα, πιστεύω ότι είναι απαραίτητη μια δοκιμασία με όλα τα παραπάνω. Ελπίζω να μη σε απογοήτευσα με την απάντησή μου, σε κάθε περίπτωση ο Θεός ξέρει καλύτερα. Δε χάνεις κάτι να προσευχηθείς για τις απορίες σου.
24.7.2015 | 00:49
Θρησκεία
Πάντα είχα μία περίεργη σχέση με τη θρησκεία(με το Χριστιανισμό βασικά).Υπήρχαν φάσεις που τη θαύμαζα και ένιωθα πίστη κι άλλες που είχα αμφιβολίες.Από μικρό παιδί σιχαινόμουν την εκκλησία και τους ανθρώπους της.Έτσι χώρις συγκεκριμένο λόγο.Ένιωθα περίεργα όταν βρισκόμουν σε εκκλησία και πότε δε δέχτηκα να φιλήσω χέρι πάπα όσο κι αν επέμενε η γιαγιά μου ή να πάω κατηχητικό.Απλά δε μου έβγαινε.Πέρασε κάποιος καιρός που υπήρχαν αρκετά προβλήματα υγείας στην οικογένεια κι εκεί ήταν που δεν ήθελα να ακούσω για Θεό,θαύματα,εκκλησίες κ.α. Έμπαιναν στο δωμάτιο του νοσοκομείου κάτι τύποι και μοίραζαν στους ασθενείς εικόνες Αγίων κι ήθελα να τις σκίσω.Έβλεπα τα βιβλιαράκια της Αγίας Γραφής στο κομοδίνο του νοσοκομείου κι ήθελα να τα πετάξω.Ρώτησα ένα παπά γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά σε μένα και στην οικογένεια μου κι η απάντηση ήταν :" Ο Θεός σας δοκιμάζει".Δε θέλω κανένα Θεό που με δοκιμάζει με αυτό το τρόπο.Δε θέλω κανένα Θεό που με πονάει έτσι.Αυτός ο Θεός δεν είναι αυτός που διάβαζα στα θρησκευτικά.Ο Θεός της αγάπης.Περισσότερο για βασανιστή μου μοιάζει!
16