________________
1.
Ρε Α, μπα, μπορούν οι πλούσιοι να έχουν σχέση με τους φτωχούς; Καλή είναι η καλή θέληση και η πρόθεση και οκ, αν θέλουμε να είμαστε ρομαντικοί όλα γίνονται και ο έρωτας όλα τα μπορεί και δεν έχει δεν μπορώ έχει δεν θέλω..κλπ κλπ... αλλά στην πραγματικότητα, όταν ο άλλος μπορεί και θέλει να κάνει ταξίδια, να βγαίνει και να τρώει έξω, και να πηγαίνει τουλάχιστον δυο φορές τη βδομάδα θέατρο και να φοράει ακριβά ρούχα και να πηγαίνει διακοπές σε νησιά όπως οι Σπέτσες και σε ακριβά ξενοδοχεία κλπ.. και ο άλλος να έχει τη δυνατότητα του κάμπινγκ και του σουβλατζίδικου και του "δεν θα βγω αυτή τη βδομάδα γιατί δεν έχω μία" , φτάνει η καλή θέληση? Όταν ο ένας δουλεύει 10ωρο και άλλος απλώς δουλεύει που και που στην εταιρία των δικών του, που συγκλίνουν όλα αυτά; Μήπως τελικά είναι δυο κόσμοι διαφορετικοί και δεν θα γεφυρωθούν ποτέ; Όταν ο ένας από τους δύο έχει γυρίσει τον κόσμο και ο άλλος την Ελλάδα και αυτό στα χωριά και σπίτια φίλων, όταν ο ένας έχει πάει στο Λούβρο και ο άλλος έχει δει την Μόνα Λίζα μόνο σε φωτογραφία και γενικά όλες αυτές οι διαφορές όταν είναι αισθητές, φτάνει ο έρωτας; Τι πιστεύεις;- Εγώ είμαι αυτό
Ο έρωτας είναι μια προσωρινή παράνοια που λειτουργεί ως αναισθητικό που κουκουλώνει τις διαφορές για μερικούς μήνες, οπότε έτσι κι αλλιώς δεν φτάνει, για κανένα ζευγάρι. Γι 'αυτό που ρωτάς όμως, η απάντηση εξαρτάται από αυτό που περιμένεις/επιθυμείς από αυτή τη σχέση, και από την στάση που έχουν και οι δύο απέναντι στο θέμα.
Για το πρώτο σκέλος: αν θέλεις να περάσεις καλά για ένα διάστημα, θα μπορούσε να λειτουργήσει το πράγμα, αν οι διαφορές αποτελούν χιουμοριστικά διαλείμματα ή κάτι σαν αλατοπίπερο. Αυτό σημαίνει ότι και οι δύο εξακολουθούν να ζουν παράλληλες, ιδιωτικές ζωές, στις συνθήκες που έχουν συνηθίσει. Ο ένας θα μπορεί να επισκέπτεται τη ζωή του άλλου ως τουρίστας, όχι ως μόνιμος κάτοικος. Αν η σχέση φαίνεται να δημιουργεί και ένα κοινωνικό, κοινό μέτωπο, τα πράγματα είναι αρκετά πιο περίπλοκα. Και τότε έχει σημασία η στάση του καθενός απέναντι στο θέμα.
Σε αυτή την περίπτωση, ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, έχει σημασία αν ο πλούσιος είναι ο άντρας ή η γυναίκα. Στην πρώτη περίπτωση υπάρχουν ελαφρυντικά, στην δεύτερη απαιτούνται ασύγκριτα πιο ώριμοι και κατασταλαγμένοι χαρακτήρες. Αν πρόκειται για ομοφυλόφιλο ζευγάρι, παίζει ρόλο η ηλικία, ο μεγαλύτερος 'επιτρέπεται' περισσότερο να είναι πλούσιος. Τελικά όλα όμως καταλήγουν στο τι πιστεύει ο καθένας για τον εαυτό του και πώς αντιμετωπίζει τη διαφορά. Ένας πλούσιος που έχει συνηθίσει στην άνεση, μπορεί να είναι χαλαρός και να μην ασχολείται. Ένας πλούσιος που έχει μεγαλώσει με την ιδέα ότι όλοι τον θέλουν για τα λεφτά του, θα αντιδρά διαφορετικά. Ο 'φτωχός' που πιστεύει ότι η διαφορά αυτή σημαίνει και μειωμένη αξία λόγω λιγότερων εμπειριών, μπορεί να αναπτύξει μια αμυντική στάση, ακόμα και εκεί που δεν χρειάζεται. Ένας 'φτωχός' που νιώθει ότι έχει μορφωθεί και έχει καλλιεργήσει τον εαυτό του, μπορεί να νιώθει ισότιμος παρά τις διαφορές.
Αυτά που γράφω είναι ρεαλιστικές εκτιμήσεις απέναντι στην κοινωνία που ζούμε τώρα, με τους περιορισμούς που μας θέτει. Φυσικά ο καθένας μπορεί να χαράξει την δική του πορεία, αλλά όσο πιο ενάντια στο ρεύμα πάει, τόσο πιο έτοιμος πρέπει να είναι για αντιδράσεις, που μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονες. Τα ζευγάρια είναι κοινωνικό φαινόμενο, και για να υπάρχουν σε ομαλές συνθήκες πρέπει να έχουν κερδίσει την αποδοχή της υπόλοιπης κοινωνίας, αλλιώς είναι το ζευγάρι πιο ανυπεράσπιστο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Και για να προλάβω τους αθεράπευτα ρομαντικούς: οι αντιδράσεις δεν είναι μόνο το κουτσομπολιό και τα λόγια. Αυτά τα έχουν όλοι. Μιλάω για αντιδράσεις από τις οικογένειες, μιλάω για προσκλήσεις που απευθύνονται μόνο στον έναν. Η κοινωνία έχει την τάση να συντηρεί τον εαυτό της, και το κάνει αποβάλλοντας ή περιθωριοποιώντας στοιχεία που δεν της μοιάζουν.
Σκέψου μόνο αν οι διαφορές που αναφέρεις είναι πραγματικά τόσο σημαντικές. Μπορεί να μην έχεις πάει στο Λούβρο, αλλά ξέρεις τι είναι το Λούβρο. Και αν κάποιος έχει πάει στο Λούβρο, τι αποδεικνύει; Μπορεί να μπήκε μέσα για να λέει ότι πήγε. Μπορεί κάποιος να φοράει ακριβά ρούχα και να μην έχει γούστο, και αυτός με τα λιγότερα λεφτά να έχει περισσότερο στυλ. Καταλαβαίνω αυτό που λες, και το παίρνω πολύ στα σοβαρά, αλλά αν απομακρυνθείς λίγο και το δεις πιο συνολικά, είσαστε πράγματι τόσο διαφορετικοί; Υπάρχουν πολύ πιο φτωχοί/φτωχές από σένα, και πολύ πιο πλούσιοι από αυτόν/αυτήν. Ο χαρακτήρας και η στάση απέναντι στα πράγματα έχουν περισσότερη σημασία.
________________
2.
Αγαπητή Ελενα είμαι 24 χρονών κοπέλα και μαζί με την αδερφή μου 27 χρονών έχουμε μεγαλώσει ως τώρα σε μια πολύ όμορφη οικογένεια. Πριν από 6 μήνες όλα άλλαξαν καθώς η αδερφή μου μου εξομολογήθηκε πως έχει προσβληθεί από τον ιό HIV. ( αυτή το ήξερε ένα χρόνο τωρα).Από τότε δεν ξερω τι να κανω φοβάμαι διαρκώς να μην την χασω δεν την αντεχω αυτη τη σκεψη...Είμαι διπλα της σε όλο αυτό και αυτή φαίνεται να το εχει αποδεχτει και συνεχίζει την καθημερινότητα της κανονικα. Το θέμα μου είναι πως νιωθω σαν να εχω χάσει την ξεγνοιασια μου και τιποτα δεν θα ειναι οπως πριν...και ηταν ολα τοσο όμορφα πριν..- Χ. Ε.
Το θέμα σου είναι ότι έχεις χάσει την ξεγνοιασιά σου; Είναι καλό που το παραδέχεσαι, αλλά διάβασε τι έγραψες...
Την ξεγνοιασιά σου θα έπρεπε να την είχες χάσει πιο πριν, γιατί είσαι 24 και δεν είσαι παιδί. Όντως, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν, και αυτό που έχεις τώρα, μπορεί να το χάσεις ξανά, γιατί μπορεί να συμβεί κάτι άλλο. Θα έρθουν πολλές ακόμα στιγμές που 'δεν θα είναι τίποτα όπως πριν' γιατί έτσι είναι η ζωή, δεν είναι ένας απέραντος περίπατος χωρίς εκπλήξεις, και οι εκπλήξεις ως επί το πλείστον είναι δυσάρεστες.
Δεν θέλω να υποτιμήσω αυτό που συνέβη, τα γράφω αυτά επειδή νομίζω ότι το τελικό ερώτημα επικεντρώνεται σε ένα πολύ ανθρώπινο, πολύ κατανοητό, πολύ ουσιαστικό και αληθινό συναίσθημα, αλλά πρέπει να συγκεντρωθείς και να καταλάβεις ότι ο θρήνος της χαμένης σου αθωότητας είναι πολυτέλεια. Πρέπει να επιστρέψεις στην αρχική σου πρόταση: φοβάσαι μην τη χάσεις. Για να αντιμετωπίσεις αυτόν τον φόβο πρέπει να ενημερωθείς, να διαβάσεις, να μιλήσεις με την αδερφή σου, να καταλάβεις. Κάποια από αυτά που φοβάσαι μπορεί να τα ξέρεις λάθος, μπορεί κάποια άλλα να μην τα υποψιάζεσαι καν. Η πληροφορία και η γνώση θα είναι τα όπλα σου απέναντι στην αβεβαιότητα, η οποία δεν θα σβήσει ποτέ, αλλά και πάλι, έτσι είναι η ζωή.
________________
3.
Αγαπητή Α Μπά! Βγαίνουμε αρκετό καιρό. Είναι όμορφος, πολύ! Κυρίως κάνουμε σεξ, στο οποίο με άριστα το 10 τον βαθμολογώ με 11. Είναι μικρότερος 15 χρόνια. Στο σπίτι μου βρισκόμαστε. Μένει με τους γονείς του ακόμη. Εργάζεται με το βασικό μισθό της κρίσεως. Τον ενδιαφέρει προς το παρόν να περνάει καλά. Δεν έχει πολλές φιλοδοξίες και ονειρεύεται κάποτε να καταφέρει να νοικιάσει μία γκαρσονιέρα. Όλα αυτά για μένα είναι πώς να στο εξηγήσω... ευτυχισμένο το 1999! Έχω επαγγελματική και κοινωνική ζωή που δεν μπορεί να ακολουθήσει. Το ξέρω και το ξέρει. Συνήθως όταν ερωτεύομαι το κάνω με ανθρώπους που θαυμάζω, καλλιεργημένους, πετυχημένους, δραστήριους. Χθες πρότεινε να περάσουμε το βράδυ μαζί, δήλωσε ερωτευμένος, πως του αρέσουν όλα, τα πάντα! Εγώ απαντούσα μιλώντας αλλά ουσιαστικά μη λέγοντας τίποτα. Έμεινε σπίτι μου και το δέχτηκα με χαρά. Κολακεύτηκα οπωσδήποτε και ομολογώ πως μου αρέσει πολύ, αλλά η έλξη είναι κυρίως σεξουαλική. Το πρωί που ξύπνησα και τον είδα δίπλα μου με έπιασε κρίση πανικού. Δε το λέω μεταφορικά το εννοώ. Τώρα είμαι στο γραφείο και εκείνος ακόμη στο σπίτι μου. Ο κολλητός μου είπε πως αν δεν είμαστε κοντά οικονομικοκοινωνικά ο πανικός μεταφράζεται σε ¨σήκω φύγε τώρα¨. Τι λες εσύ;- Μπλέξιμο
Δεν πιστεύω να είσαι η άλλη πλευρά της πρώτης ερώτησης;
Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς ρωτάς. Τι λέω εγώ για ποιο πράγμα; Έχεις μια κυρίως σεξουαλική σχέση με κάποιον που περνάς 15 χρόνια και με τον οποίο δεν έχετε κοινωνική και επαγγελματική σύνδεση, άρα αποκλείεις να πάει παρακάτω η υπόθεση. Θέλεις να σου πω εγώ τι πιστεύω εγώ για τον τρόπο που το βλέπεις; Τι σημασία έχει; Έτσι είναι, αφού έτσι νιώθεις.
Ρωτάς αν γίνεται να το κρατήσεις λίγο ακόμα, επειδή διασκεδάζεις; Ναι, φυσικά γίνεται. Ρωτάς αν είναι έντιμο αυτό, εφόσον αυτός δήλωσε ερωτευμένος; Όχι, δεν είναι, αν το δούμε αυστηρά, αλλά πολύς κόσμος δηλώνει 'ερωτευμένος' και εννοεί κάτι άλλο. Όμως νομίζω ότι αυτές τις απαντήσεις τις ξέρεις, δεν χρειάζεται να σου τις πω εγώ. Το μόνο που έχω να πω, είναι ότι δεν πρέπει να υποτιμάμε κανέναν, και ότι για κανέναν δεν είμαστε αναντικατάστατοι. Οπότε αν νιώθεις κάποιου είδους οίκτο, καλύτερα να προσπαθείς να επιβληθείς στον εαυτό σου και να δεχτείς ότι όλοι κάνουν ό,τι τους βολεύει περισσότερο. Το ίδιο κάνει και αυτός.
(Το 11 στο σεξ το δίνεις επειδή δεν έχεις άλλες προσδοκίες από αυτόν. Είναι μεγάλη υπόθεση το μυαλό... )
________________
4.
Α,μπα μου γλυκειά
Ελπίζω να περνάς καλά!
Ομολογώ πως δε διαβάζω συχνά τη στήλη σου άρα ίσως να έχει ειπωθεί ξανά η ερώτηση μου. Πιστεύεις πως ο καθένας μας έχει ένα πεπερασμένο επίπεδο δυνατοτήτων; Και αν ναι πότε πρέπει να συνεχίζουμε να προσπαθούμε και πότε να συμβιβαζόμαστε; Είμαι 20 χρονών και ενώ αγαπώ αυτό που σπουδάζω οι επιδόσεις μου δηλώνουν το αντίθετο-lonely_cheeto
Ναι, φυσικά και ο καθένας μας έχει ένα πεπερασμένο επίπεδο δυνατοτήτων. Όμως αυτό το όριο ανακαλύπτεται πάρα πολύ δύσκολα. Για να μάθουμε ποια είναι τα όρια μας πρέπει να μοχθήσουμε πάρα πολύ, να προσπαθήσουμε πολύ, να εξασκηθούμε πάρα πολύ για πολλά χρόνια, και στο τέλος της ζωής μας, ίσως πούμε 'τώρα έφτασα στο ανώτατο όριο των ικανοτήτων μου'.
Ελάχιστοι άνθρωποι το καταφέρνουν αυτό, και αυτοί οι ελάχιστοι πετυχαίνουν, και μέσα από αυτούς μένουν και στην ιστορία. Οι υπόλοιποι τα παρατάμε, απογοητευόμαστε, λέμε ότι μας τρώνε τα κυκλώματα, μας τραβάει την προσοχή κάτι άλλο, ή δεχόμαστε ότι προτιμούμε μια ζωή χωρίς προσπάθεια. Είσαι 20, είναι πάρα πολύ νωρίς για να ξέρεις αν είσαι καλός/καλή σε αυτό που θέλεις να κάνεις. Είσαι μόλις στην αρχή, και οι επιδόσεις στο διάβασμα και στην εκπαίδευση δεν ταυτίζονται πάντα με τις ικανότητες σε ένα πεδίο. Επένδυσε στην αγάπη που έχεις, χτίσε πάνω σε αυτή, συνέχισε την προσπάθεια, μην τα παρατήσεις.
________________
5.
Στο Πανεπιστήμιο γνώρισα ένα παιδί, με το οποίο φλερτάραμε πολύ, άρεσε ο ένας στον άλλον, έγιναν κάποιες φάσεις μεταξύ μας, και εκεί που το πήγαινα για φουλ έρωτα μαζί του, μου αποκαλύπτει ότι είναι γκέι. ΟΚ, μου πήρε λίγο χρόνο, αλλά το ξεπέρασα. Σε μία εθελοντική εργασία μου, γνωρίζω ένα άλλο παιδί, αμοιβαία συμπάθεια, φλερτ, αλλά σύντομα (ευτυχώς) ψυλλιάζομαι ότι κρύβεται και διακόπτω το φλερτ. Μετά από καιρό αποκαλύφθηκε ότι και αυτός ήταν γκέι. Μετά από λίγο καιρό, αναπτύσσω μία ιδιαίτερη συμπάθεια με έναν καθηγητή μου στη σχολή. Ε, να μη σας τα πολυλογώ, μετά από μερικούς μήνες, γκέι ο άνθρωπος. Και φτάνουμε στο τώρα. Εδώ και κάποιον καιρό φλερτ με κάποιον, σούπερ τύπος, όταν ξαφνικά αποτραβιέται. Ξεκινάω να ψάχνομαι, και μαντέψτε.
Τώρα, ξεκίνησε να μου αρέσει ένας άλλος. Να το προχωρήσω ή να το πάρω απόφαση μια και καλή, να μην χάσω και πάλι τον χρόνο μου;
Όχι, ΟΛΟΙ τους αρρενωποί. Για να σας προλάβω.
Υ.Γ. Θέλετε να τεστάρετε τον δικό σας; Δείξτε μου τον. Αν μου αρέσει, ε, είναι γκέι!
Υ.Γ.2 Ο, τι θέλουμε κάνουμε στο κρεβάτι μας, και με όποιον θέλουμε. Εξανίσταμαι όταν πας να καλυφθεί κάποιος, χρησιμοποιώντας έναν άλλον ως κάλυψη, εν αγνοία του. Έχω χάσει χρόνια έτσι...!- με λάθος μαγνήτη!
Δε νομίζεις ότι πρέπει να εξηγήσεις κάπως αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς; Δεν εννοώ το δεύτερο υστερόγραφο, με το οποίο συμφωνώ, αλλά αυτό μεταφέρει την ευθύνη αλλού, και δε νομίζω ότι σε χρησιμοποίησε κάποιος ως κάλυψη. Τελικά, τίποτα δεν προχώρησε, έτσι δεν είναι; Ποιος σε χρησιμοποίησε;
Θα μπορούσα να γράψω διάφορες θεωρίες για τον 'λάθος μαγνήτη' αλλά θα είναι πολύ παρακινδυνευμένες. Μόνο για ένα είμαι σίγουρη: δεν υπάρχει λάθος μαγνήτης. Αυτό που κάνεις εξηγείται, οπότε προσπάθησε να βρεις την εξήγηση. Εκτός και αν τα έχεις φτιάξει με τον τελευταίο που γνώρισες και όλα είναι καλά, οπότε το αφήνεις μέχρι να σου ξανασυμβεί, αν σου ξανασυμβεί.
________________
6.
Αγαπημένη μου Λένα,
Η υπόθεση μου είναι αρκετά κλισέ. Βρίσκομαι στο εξωτερικό και η κοινότητα των expats εδώ είναι σχετικά μικρή. Εδώ και αρκετό καιρό τα ερωτικά μου ήταν ανύπαρκτα. Ξαφνικά όμως γνώρισα σχεδόν ταυτόχρονα 2 διαφορετικούς άντρες οι οποίοι ο καθένας για εντελώς διαφορετικό λόγο διεκδίκησαν και κέρδισαν το ενδιαφέρον μου. Ο πρώτος ξεκίνησε ως παρέα μου, ήρθαμε πολύ κοντά, περνάω φανταστικά μαζί του, με προσέχει και με κάνει να γελάω πολύ. Για πολλούς λόγους δεν θα τον χαρακτήριζα ιδανικό, σίγουρα όμως με ελκύει και τον εκτιμώ. Περνάμε πολύ χρόνο μαζί και παρότι υπάρχουν κάποια υπονοούμενα, δεν έχει κάνει κάποια κίνηση. Ο 2ος είναι ο ορισμός του καλού παιδιού σε συνδυασμό με μια πολύ ελκυστική εμφάνιση. Θα μπορούσε να είναι τέλειος για μένα όμως του λείπει ο αυθορμητισμός και γενικά τα στοιχεία που έχει περισσότερο ο άλλος. Με αυτόν έχουμε βγει κάποια ραντεβού και ξέρω ότι του αρέσω. Όμως προς το παρόν δε νιώθω ιδιαίτερη (σεξουαλική κυρίως) έλξη απέναντι του, κάτι για το οποίο οι φίλες μου με λένε τρελή. Μεταξύ τους γνωρίζονται το οποίο περιπλέκει τα πράγματα.
Ξέρω ότι η ερώτηση μου μέχρι να απαντηθεί θα έχει λυθεί από μόνη της, πιθανότατα μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να πάρω εγώ κάποια απόφαση. Όμως, όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο (1η φορά και ίσως τελευταία στη ζωή σου), τι πρέπει να κάνεις? Το να το χω δίπορτο δε θα το μπορούσα, ήδη νιώθω και τύψεις γιατί παρότι δεν έχουμε υπογράψει κανα συμβόλαιο, αυτός ο διχασμός φαντάζει άδικος και για τους 2. Μήπως θα ήταν σωστότερο να ξεκόψω για να μην πληγωθεί κανένας μας? -Φοίβη Μπουφέ
Έχω περιέργεια να μάθω τι έγινε παρακάτω, αλλά όχι, μην ξεκόψεις παιδάκι μου, μη, όχι!
Κι εγώ πιστεύω ότι αυτά λύνονται από μόνα τους, επειδή για να γίνει η δουλειά χρειάζεται αμοιβαία προσπάθεια, και επειδή μια τέτοια ιστορία δεν μπορεί να εξελιχθεί με μονομερείς ενέργειες (για να είμαστε και επίκαιροι). Η καλύτερη επιλογή για μένα θα ήταν κι άλλα ραντεβού για καλύτερη εκτίμηση της κατάστασης, ας περιμένουν λίγο, δεν θα πάθουν τίποτα, και αν γνωρίζονται μεταξύ τους, δεν είναι κάτι που πρέπει να λύσεις εσύ. Επίσης, δεν είναι ότι σου έχει γίνει προσφορά και πρέπει να απαντήσεις, οπότε μάλλον δημιουργείς ένα πρόβλημα εκεί που δεν υπάρχει. Αν μας διαβάζεις, πες μας τι έγινε παρακάτω.
________________
7.
Θελει κοτσια για να μην συμβιβαζεσαι και δεν ξερω αν τα εχω. Ειναι ματαιο να ψαχνεις να βρεις καποιον που τα συνδυαζει -σχεδον- ολα; Ειναι ρομαντισμος, αυτη η ιδεα του συντροφου που καπως καταλαβαινει το υπαρξιακο σου κενο και συνδεεται μαζι σου; Μηπως αυτη ειναι δουλεια των φιλων ; Γιατι το αναζητουμε στον συντροφο μας τοτε;- το κενο
Είναι αλήθεια ότι ζούμε σε μια περίοδο στην οποία έχει επικρατήσει η άποψη ότι ο ιδανικός σύντροφος πρέπει να μας γιατρεύει, να καταλαβαίνει τα πάντα, να κάνει τέλειο σεξ, και να φτιάχνει καλό καφέ. Έχουμε υπερβολικά πολλές προσδοκίες από τους συντρόφους, όμως έχουμε υπερβολικά υπερβολικές προσδοκίες και από τις φιλίες μας. Διανύουμε μια ναρκισσιστική, παιδική περίοδο, που ζητάμε τον ουρανό με τα άστρα από τους άλλους, και όταν φυσικά αποτυγχάνουν, λέμε ότι 'δεν υπάρχουν φιλίες' και 'ζητείται άνθρωπος', και για παρακμή των σχέσεων, και για συμβιβασμούς...
Αχ, αυτοί οι συμβιβασμοί. Έχουμε φτάσει σε σημείο να έχει η λέξη 'συμβιβασμός' αρνητική χροιά. Ποιος μας τα έμαθε αυτά; Σε ποια γενιά ξεκίνησε; Γιατί πιστεύουμε ότι δικαιούμαστε να είμαστε αεράτοι και να μην χρειάζεται να συμβιβαζόμαστε; Επειδή είμαστε τέλειοι και το ίδιο απαιτούμε και από τους άλλους;
Εσύ, τώρα, ξεκινάς λέγοντας αν είναι υπερβολικό να ζητάς να καλύπτει τα πάντα ένας σύντροφος (εκτός από υπερβολικό, είναι και αδύνατο να γίνει) και μετά ρωτάς αν είναι υπερβολική η ιδέα του συντρόφου που κάπως καταλαβαίνει το υπαρξιακό κενό. Αυτό, δεν είναι καθόλου υπερβολικό, αλλά πρόσεχε: θέλεις να το καταλαβαίνει ή θέλεις να το ΚΑΛΥΨΕΙ; Εκεί είναι πάλι οι υπερβολικές απαιτήσεις. Κανείς δεν είναι σαν τη μαμά μας. Ούτε η μαμά μας δεν είναι σαν τη μαμά μας, εκείνο το ον που διόρθωνε τα πάντα, γιατί όταν ήταν έτσι, εμείς ήμασταν παιδιά. Τώρα είμαστε ενήλικες, και έχουμε την ευθύνη του εαυτού μας. Εμείς, κανένας άλλος. Δεν μπορούμε να βάλουμε άλλον στη θέση αυτή, ούτε θέλει κανείς να μπει στη θέση αυτή, ούτε μπορεί, ακόμη και αν ήθελε, ακόμη και αν μας έχει ερωτευτεί με όλη του την καρδιά.
σχόλια