ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ πάντως όταν έβγαινα μόνο μαλάκες γνώριζα. Γενικά είμαι πολύ κλειστό/μοναχικό άτομο. Και ενώ ποτέ δεν έψαξα να βρω άντρα online, βρήκα τελικά εκεί το άλλο μου μισό πριν δύο χρόνια. Και σε σπηλιά να μένεις θα βρεις τον κατάλληλο. Σε φάση και να αρχίσεις τώρα τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, θα βρεις έναν ξενύχτη. Όχι κάποιον που σου ταιριάζει. Αν θες κάνε κάπου εθελοντισμό, γράψου σε κανα γυμναστήριο.. Πιο χαλαρά πράγματα, και είμαι σίγουρη πως θα μεγαλώσει ο κύκλος σου και θα αισθάνεσαι και πιο ωραία έτσι κι αλλιώς που θα γεμίσει το πρόγραμμα σου τώρα που δεν δουλεύεις. Μη σε παίρνει από κάτω! :) xx

Πόσο σε νιώθω! Είναι λες κ διαβάζω ημερολόγιο! Έφαγα αρνητική απάντηση από μία συνέντευξη, (την πρώτη μετά απο καιρό) είναι καλοκαίρι, λεφτά για διακοπές μηδέν, στην Αθήνα που καίνε τα τσιμέντα, χωρίς σχέση καιρό (κ γω εμφανίσιμη, ίσως λίγο επιλεκτική βέβαια αλλά ποιος δεν είναι δύσκολος? όλοι μοναδικοί είμαστε!) κ σήμερα με πήρε μία μακρινή συγγενής για προξενιο !Για έναν που είναι πατημένα 40 + όπως είδα στο φβ κ όχι απλά τα κοντεύει...ο οποίος κρατήσου, θέλει γυναίκα οπωσδήποτε μικρότερη των 35! ακους εκει τον μισογύνη δεν κοιτάει τα χάλια του! Πάντως κ γω που έχω αμάξι, τι νομίζεις κάνω? Τα Σάββατα πολλές φορές πάω μόνη μου για μπάνιο,...παλιότερα μου επιανε κανείς (όχι να μου αρέσει βέβαια) την κουβέντα κ τουλάχιστον κάναμε μία ευχάριστη μισάωρη συζήτηση, τώρα ούτε αυτό. Φυσικα το αμάξι σου δίνει αίσθηση ελευθερίας, αλλά αν δεν έχεις κ πολλά λεφτά που να πας εκτός από βόλτες? Οι περισσότεροι φίλοι μου δε λόγω επαγγέλματος (που δεν ασκώ τώρα) είναι άντρες κ με αυτούς όταν βγαίνω τι άντρα να γνωρίσω? Οι δε φίλες μου είτε είναι σε δύσκολη φάση οικονομικά έχουν πέσει κ κλείνονται, είτε παντρεμένες, είτε δουλεύουν σαν τις τρελές κ δεν προλαβαίνουν να βγουν! Το κλειδί για σένα είναι να βρεις μία ελεύθερη φίλη να τα λέτε να επικοινωνείτε να μη ζηλεύετε κ μαζί να κινείστε είτε για μία έξοδο (έστω σπάνια, αλλά τακτικά!) είτε για δουλειά κ συγκατοίκηση. Αυτό ψάχνω κ γω τώρα αλλά.. ούτε βέβαια ταιριάζω πολύ κ με τις λογοστές παρέες εδώ, οι περισσότεροι καλοί μου φίλοι που επικοινωνώ είναι εκτός Αθήνας. Λύσεις μαγικές δεν υπάρχουν για μας. ΤΟ ξέρεις. Το θέμα είναι ένα ότι πρέπει να συνεχίσουμε να ψάχνουμε! Να παλεύουμε! Πχ να στέλνουμε βιογραφικά, να ρωτάμε γνωστούς κ φίλους για δουλειά, να μένουμε αισιόδοξες (αυτό είναι δύσκολο), να περνάμε ώρα στη φύση (μπάνια, βολτα μακρινή για περπάτημα..) να γυμναζόμαστε να φεύγει η ένταση , να προσευχόμαστε (ναι! κ αυτό!) κ να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε συμμάχους για ένα στόχο που θέλουμε, Πχ σου λένε παντρέψου εσύ πες ''οκ δάνεισε μου για να πάω στην πόλη να πιάσω δουλειά να γνωρίσω κανα γαμπρό! )'' Ή γνώρισε ανθρώπους που γενικά έχουν ταιριαστή νοοτροπία με τη δική σου, το καλό έρχεται μόνο απο κει που σε εκτιμούν κ επικοινωνείς! Οπότε συγγενείς που σε στενοχωρούν γείωσέ τους με συνοπτικές διαδικασίες! Μείνε πως να το πω σε ένα υψηλότερο επίπεδο συνείδησης, τώρα που χρειάζεσαι λύση όσο ποτέ κ είσαι όπως κ εγώ απελπισμένη όσο ποτέ, τώρα όσο ποτέ μας χρειάζεται η δύναμη και η αντοχή! Και η αισιοδοξία, μείνε στην άμυνα,..κ συνέχισε, δεν κάνεις κάτι λάθος, απλά δεν έχει έρθει η ώρα. Εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις μέχρι να ''έρθει η ώρα'' είναι αυτή να σε βρει άνθρωπο. Να σε βρει δυνατή αισιόδοξη, στη δραστηριότητα κ σε εγρήγορση για να μη χάσεις την όποια ευκαιρία σου παρουσιαστεί, είτε για δουλειά είτε για σχέση. Σε κατανοώ γιατί κ γω ξεσπαω σε κλάματα τα βράδια (που περνάνε τόσο άσχημα μερικές φορές..) μόνη μου,αλλά ειλικρινά, σκέφτομαι μετά, σε τίποτα δεν εξυπηρετεί η στενοχώρια μόνο με αποδυναμώνει... Την επόμενη μέρα είμαι ράκος κ δεν μπορώ να αντιμετωπίσω το παραμικρό. Και τότε όλα μου πάνε κατα ένα μαγικό τρόπο στραβά! Και είναι φαύλος κύκλος! Ευτυχώς ασχολούμαι με εναλλακτικές θεραπείες κ όποτε τις ασκώ λειτουργώ πολύ καλύτερα (πχ διαλογισμός, κ άλλα..)ψάξου με αυτά , υπάρχουν μερικά καλά βιβλία κ είναι να σου κάτσει, μπορεί να σε βοηθήσουν πάρα πολύ. Εμένα με έχουν βοηθήσει στο παρελθόν. Επίσης ρώτησε στο δήμο για κάποια θέση εργασίας, είναι ξεφτίλα το ξέρω μόνο για τα έξοδά σου αρκεί, όχι για μέλλον κ σταθερότητα,αλλά έστω να δεις καναν άνθρωπο κ να σε γνωρίσει κανείς, εμένα έτσι βρήκε δουλειά ένας φίλος μου! Τον γνώρισε σε κάτι προγράμματα εργασίας κ τον προσέλαβε στην επιχείρησή του. Τώρα κ στα νησιά εάν ξέρεις αγγλικά την καλοκαιρινή σεζον προσπλαμβάνουνε με καλά λεφτά, εγώ δεν πήγα φέτος γιατί ....επένδυσα σε ένα μαστερ! Αλλά αν το βάλεις στόχο θα βρεις έστω έναν να ασχολείται με τουριστικά, στην τελική στείλε τους mail, σε καλά ξενοδοχεία, και θα κάνεις κ διακοπές, είσαι κ όμορφη μια χαρά! Πρέπει να σκεφτείς θετικά κ να συνεχίσεις να κινείσαι. Καλή μας τύχη! Με όλη μου την αγάπη ειλικρινά, για ένα καλύτερο μέλλον και για τις δυο μας! ΥΓ διάβασε το βιβλίο The healing Code του Alexander Loyd , και εφάρμοσέ το.

Σε καταλαβαίνω. Θα πρότεινα , αν υπάρχει κάτι στην περιοχή σου, να ασχοληθείς με τον εθελοντισμό (κάποια εθελοντική ομάδα αλληλεγύης, κοινωνικές δομές, ερυθρός σταυρός , οτιδήποτε). Δε στοιχίζει, αισθάνεσαι χρήσιμη και κοινωνικοποιείσαι . Εμενα με βοηθησε

Το είπες κ μόνη σου ξέρεις άτομο που ψαχνόταν κ γνώρισε τη γυναίκα του σε γάμο. Δεν ξέρεις πότε κ υπό ποιες συνθήκες θα γνωρίσεις τον άνθρωπό σου. Το σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι να είσαι καλά με τον εαυτό σου να κάνεις πράγματα που ευχαριστούν εσένα κ να είσαι σε καλή ψυχολογική κατάσταση. Γιατί αν είσαι χάλια δεν θα γίνεις καλά με το που θα γνωρίσεις κάποιον κ αυτός ο κάποιος δεν θα κάτσει να λύσει τα ψυχολογικά τα δικά σου. Αγάπα τον εαυτό σου το σώμα σου τα θέλω σου. Δεν χρειάζεσαι έναν άντρα για να σε κάνει ευτυχισμένη. Όλοι αρχίζουν εκεί μετά τα 25 πότε θα παντρευτείς για τις γυναίκες. Κ στα 30 πιέζουν κιόλας. Γράψτους. Κι αν δεν ήθελες να παντρευτείς δηλαδή?? Ή θα παντρευτείς όποιον να ναι μόνο κ μόνο για να σταματήσει να σε πρήζει ο περίγυρος σου κ πεις κι εσύ ότι κάτι άλλαξε. Από μεσα μας πηγάζει η ευτυχία οι περιστάσεις γύρω μας απλά την διατηρούν. Είσαι σε μικρή πόλή. Είσαι νέα. Ψάξε για επιχορηγήσεις που δίνονται σε νέους κ δες τί λείπει απ τον τόπο σου. Ψάξου. Κάνε κάτι δικό σου. Πολλά μπορείς να κάνεις. Μην κάθεσαι σπίτι κ μιζεριάζεις. Ενεργοποιήσου.

σιγά τα ωά… ! πολύ βαριά το πήρες κοπελιά… κοιτά να το χαρείς όσο μπορείς τώρα που' σαι μόνη σου ακόμα και άσε τις κλάψες… μετά (όταν με το καλό τον βρείς τον αχαΐρευτο- κ αν όντως σοβαρέψει το πράγμα) δεν θα' χεις χρόνο ούτε να "πας προς νερού σου" για να στο θέσω κομψά...

η φιλη μου πηγε μονη της στην Κινα χωρις να ξερει ουτε μια λεξη... και με ελαχιστα χρηματα στην τσεπη...και τωρα ειναι τριτος χρονος εκει...εχεις να πεις και αλλες δικαιολογιες;;αν δεν παλεψεις τη ζωη κλεισε απο τωρα θεση στο μοναστηρι...