Στο μάθημα της λογοτεχνίας, κρατούσε ένα μαύρο χαρτοφύλακα και κάθονταν κοντά στην πόρτα, ώστε να μπορεί να μπαινοβγαίνει χωρίς να τον παίρνουν χαμπάρι. Όταν τον φώναζαν να πει μάθημα, απαντούσε έξυπνα, αλλά έδειχνε πάντα νευρικός και ανήσυχος και έφτυνε τις λέξεις, λες και του ήταν επώδυνο να μιλάει.
Χλωμός, ψηλός και λιπόσαρκος, κυκλοφορούσε στο γυμνάσιο του Newtown, με τα χέρια κολλημένα στα πλευρά του και τα στυλό στην τσέπη του κοντομάνικου, κουμπωμένου μέχρι επάνω πουκαμίσου του. Τα λίγα πράγματα που οι συμμαθητές του θυμούνται από αυτόν.
Λες και έκανε τα πάντα για να περνάει απαρατήρητος.
Μέχρι την προηγούμενη Παρασκευή.
Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι ο 20χρονος Lanza, φορώντας στρατιωτικά ρούχα, πραγματοποίησε μια από τις πιο αιματηρές ένπολες επιθέσεις σε σχολείο που έχουν γίνει ποτέ στην Αμερική. Εκτέλεσε 20 παιδιά και 6 ενήλικες στο νηπιαγωγείο, ανακοίνωσαν. Και μετά, προφανώς έστρεψε το όπλο στον εαυτό του. Νωρίτερα, σύμφωνα με την αστυνομία, είχε σκοτώσει τη μητέρα του.
Στην σύντομη ενήλικη ζωή του, ο Lanza, δεν είχε αφήσει πολλά ίχνη, ηλεκτρονικά ή κανονικά. Από ό,τι φαίνεται, δεν είχε ούτε σελίδα στο facebook, όπως ο μεγαλύτερος αδερφός του, Ryan, που ζει στο Hoboken του Νιού Τζέρσεϊ και ο οποίος για αρκετές ώρες την περασμένη Παρασκευή, κατονομάζονταν κατά λάθος, στα ρεπορτάζ των δελτίων, ως ο δράστης της σφαγής.
Ο Adam Lanza, δεν εμφανιζόνταν καν στο λεύκωμα του σχολείου του, για την τάξη του 2010. Το τετραγωνάκι όπου θα έμπαινε κανονικά η φωτογραφία του έγραφε «ντρέπεται την κάμερα». Πολλοί συναπόφοιτοί του, είπαν ότι δεν πίστευαν καν πως είχε τελειώσει το σχολείο.
Ο Matt Baier, δευτεροετής τώρα στο πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, καθώς και άλλοι συμμαθητές του, θυμούνται πόσο βαθιά άβολα ένιωθε ο Lanza στις κοινωνικές του συναναστροφές.
Πολλοί είπαν κατά τη διάρκεια ξεχωριστών συνεντεύξεων, ότι όπως το αντιλαμβάνονταν, είχε κάποιου είδους διαταραχή στην ψυχική του ανάπτυξη. Τους είχαν πει, λένε, ότι είχε «Σύνδρομο Άσμπεργκερ», που θεωρείται μια ελαφρά και λειτουργική μορφή αυτισμού.
«Δεν είναι ότι οι άλλοι τον πείραζαν», λέει ο Baier. «Από ό,τι θυμάμαι, οι άλλοι απλώς αδιαφορούσαν γι' αυτόν. Αυτό ήταν όλο».
Αξιωματικοί της αστυνομίας, πάντως, έλεγαν την Παρασκευή, ότι εξετάζουν πολύ προσεκτικά αν ο Lanza είχε πράγματι αυτή τη διαταραχή.
Ένας άλλος πρώην συμμαθητής του, που γνωρίζει το συγκεκριμένο σύνδρομο, περιέγραψε τον Lanza σαν άνθρωπο με μηδενική αλληλεπίδραση με το περιβάλλον του. Τον κοίταζες και δεν μπορούσες να διακρίνεις κανένα συναίσθημα να διαπερνά τον εγκέφαλό του».
Άλλοι πάλι, είπαν ότι καταφανής κοινωνική αμηχανία του Lanza, προκαλούσε κοροϊδευτικά γελάκια σε όσους δεν τον καταλάβαιναν.
«Φαινόταν ότι ένιωθε πολύ άβολα, όταν ήταν στο επίκεντρο της προσοχής», λέει η Olivia DeVivο, που βρίσκεται και αυτή στο πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ. «Νομίζω ότι δεν είχε την απαραίτητη βοήθεια ή προσοχή. Νομίζω ότι περνούσε τόσο απαρατήρητος, που οι κανείς δεν έμπαινε καν στον κόπο να σκεφτεί ότι μάλλον κάτι συμβαίνει εδώ – ότι ίσως έχει ανάγκη κάποιου είδους ψυχιατρική βοήθεια. Στο γυμνάσιο βέβαια, κανείς δεν έχει το χρόνο να προσέξει τον άλλον και να αναρωτηθεί «γιατί συμπεριφέρεται έτσι»;
Η DeVivo, θυμάται τον Lanza, στην 6η τάξη, αλλά και νωρίτερα, να μιλάει για εξωγήινους και για ανατινάξεις πραγμάτων, αλλά το εξέλαβε ως τυπική θεματολογία των αγοριών στην προεφηβεία.
Μόλις άκουσε τα νέα την Παρασκευή, η DeVivo, επικοινώνησε με φίλους της από το σχολείο και όλοι συμφώνησαν χωρίς περιστροφές. «Δεν εξεπλάγησαν», λέει. «Όλοι είπαν ότι πάντα έμοιαζε σαν κάποιος που θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, διότι δεν είχε καμμιά επαφή με το σχολείο. Στην πραγματικότητα δεν είχε καμία επαφή με την πόλη.
Και πρόσθεσε: «Ποτέ δεν τον είχα δει με κανέναν. Δεν μπορώ να σκεφτώ καν, κάποιον που να σχετίστηκε μαζί του.
Ο Baier, που καθόνταν δίπλα στον Lanza στα μαθηματικά μια χρονιά πριν αποφοιτήσουν, βεβαιώνει ότι ο Lanza δεν είπε σχεδόν ούτε λέξη όλη τη χρονιά, αλλά έπαιρνε ψηλούς βαθμούς. Όπως λέει, το ξέρει αυτό, επειδή απλώς κρυφοκοίταζε τους βαθμούς του Lanza, όταν τους μοίραζαν πίσω τα διαγωνίσματα οι καθηγητές.
Μακριά από τα βλέμματα των συμμαθητών του, η εφηβεία του Lanza, ήταν ταραγμένη. Το 2006, ο μεγάλος του αδελφός τεείωσε το σχολείο και πήγε στο πανεπιστήμιο Quinniepiac, στο Κονέκτικατ, αφήνοντάς τον μόνο με τους γονείς τους, ο γάμο των οποίων, όπως δείχνουν τα πράγματα, διαλύονταν.
Το 2008, χώρισαν ύστερα από 17 χρόνια, σύμφωνα με τα αρχεία του δικαστηρίου. Ο πατέρας του, Peter Lanza, φοροτεχνικός που δούλευε στην General Electric, μετακόμισε στο Stamford και τον Ιανουάριο του 2011, παντρεύτηκε μια βιβλιοθηκάριο του πανεπιστημίου του Κονέκτικατ.
Η μητέρα του, Nancy, κράτησε το σπίτι τους στο Newtown, μια εύπορη συνοικία χτισμένη πάνω σε λόφους, με μεγάλα άνετα σπίτια, που απείχε μόλις 8 χιιόμετρα από το σχολείο. Σε αυτό το σπίτι έμενε και ο Adam Lanza.
Φίλοι θυμούνται την κυρία Lanza, να ανακατεύεται συνέχεια στις ζωές των γιών της.
«Η μητέρα τους, ήταν πολύ προστατευτική, πολύ παρεμβατική», λέει η Gina McDade, που ο γιός της έπαιζε με τον Ryan Lanza και περνούσε πολύ ώρα στο σπίτι τους, που το περιέγραψε ως διώροφο, αποικιακού στύλ με πισίνα».
«Ήταν ένα πολύ όμορφο σπίτι, λέει η κυρία McDade. «Ήταν καλή νοικοκυρά, καλύτερη από μένα. Ήταν φανερό ότι πρώτη της προτεραιότητα, ήταν τα παιδιά της».
Η 43χρονη Beth Israel, λέει ότι έμενε με την οικογένειά της λίγο πιο κάτω από εκεί όπου έμεναν οι Lanza και η κόρη της πήγαινε σχολείο με τον Adam Lanza. Όπως λέει, δεν είχε μιλήσει σε κανέναν από την οικογένεια τα τελευταία τρία χρόνια.
«Κοινωνικά ήταν παράξενο παιδί», λέει η κυρία Israeli. «Συνέχεια είχε θέματα. Ήταν μοναχικός. Δεν ξέρω ποιοί ήταν οι φίλοι του».
Όπως λέει, μιλούσε περιστασιακά με τη μητέρα του, αλλά η οικογένεια δεν ήταν ιδιαίτερα κοινωνική.
Την Παρασκευή, αστυνομικοί και πράκτορες του FBI, πλημμύρισαν τη γειτονιά όπου έμεναν οι Lanza έκλεισαν τους δρόμους και ζήτησαν από τους ενοίκους να φύγουν από τα σπίτια τους.
Μέχρι το απόγευμα, ο μεγαλύτερος γιός, Ryan, θεωρούνταν από μερικά ειδησεογραφικά μέσα, ο δολοφόνος.
Η ταυτότητα του Ryan Lanza, είχε βρεθεί πάνω στον ανήλικο αδερφό του, οδηγώντας σε λανθασμένα συμπεράσματα.
Ο Bred Wilshe, γείτονας του Ryan Lanza στο Hoboken, είπε ότι επικοινώνησε μαζί του με sms στη 1.15 μ.μ.
«Είπε ότι πίστευε πως η μητέρα του είναι νεκρή και ήταν καθ' οδόν προς το Κονέκτικατ», λέει ο κ. Wilshe. «Είπε, ''ήταν ο αδερφός μου''»
σχόλια