________________
1.
Αγαπητή Α,μπα; Είναι η πρώτη φορά που σου στέλνω και μπορώ να σου πω πως και μόνο που σου γράφω αυτή την στιγμή, ανώνυμα, αισθάνομαι ένα αίσθημα ανακούφισης. Περίεργο! Μόλις τώρα έληξε ένας από τους γνωστούς και συνηθισμένους καυγάδες μεταξύ της μητέρας μου και του πατέρα μου! Καυγάδες οι οποίοι έχουν απερίγραπτη διάρκεια, τόσο ως προς τα χρόνια που συμβαίνουν αλλά και στις ώρες που μπορούν με πολλή άνεση να κρατήσουν. Είναι αξιοσημείωτο όμως το γεγονός οτι στους καυγάδες που προανέφερα ελάχιστη συμμετοχή έχει ο πατέρας μου διότι είναι πολύ δύσκολο για την μητέρα μου να ακούσει αυτά που έχει να πει ο άλλος. Είμαι 20 χρονών και μπροστά σε αυτά τα γεγονότα αισθάνομαι 10 χρονών. Δεν ήταν πότε διακριτικοί και παρόλο που πίστευα ότι μεγαλώνοντας θα συνηθίσω, βλέπω ότι δεν μπορώ. Παράλληλα υπήρχαν και υπάρχουν στιγμές που οι γονείς μου συμπεριφέρονται ακόμα σαν ερωτευμένοι. Τσακωμοί συνέχεια όλα τα χρόνια και μετά αγκαλιές. Όλο αυτό μου έχει δημιουργήσει περίεργα συναισθήματα, αισθάνομαι μπερδεμένη, αγανακτισμένη και ειλικρινά νομίζω πως θα έπρεπε να έχουν χωρίσει γιατί αυτή η κατάσταση προκαλεί φθορά σε όλη την οικογένεια. Οι γονείς μου ενώ βλέπουν ότι τα τελευταία τρία χρόνια αντιμετωπίζω πολλά ψυχοσωματικά προβλήματα και μια μόνιμη θλίψη με θεωρούν τόσο "δυνατή" ώστε να μου λένε τα προσωπικά τους. Και ενώ τους έχω εξηγήσει ότι δεν αντέχω άλλο και ότι δεν είναι σωστό, συνεχίζουν. Αυτή την στιγμή που σου γράφω ο πατέρας μου μπήκε μέσα και μου είπε την εξής φράση : «Αν είχα λεφτά, θα έπαιρνα τα ρουχαλάκια μου και άντε γεια.» Είναι περίεργο αυτό που θα ρωτήσω και γνωρίζω ότι δεν μπορείς να δώσεις απάντηση αλλά πως μπορώ να το αντιμετωπίσω αυτό; Τι σκέψεις να κάνω όταν ακούω τα χειρότερα λόγια να βγαίνουν από το στόμα τους; Ή μάλλον καλύτερα τι δικαιολογίες να βρω για τις πράξεις τους και έτσι να αισθανθώ καλύτερα; Σε ευχαριστώ πολύ και εσένα και τους αναγνώστες σου. – dom
Οι γονείς σου έχουν φτιάξει έναν δικό τους τρόπο για να ζουν ως ζευγάρι, και δεν πρόκειται, δεν μπορούν, και δεν θέλουν να αλλάξουν τους κώδικες τους για σένα. Είναι μαζί τόσα χρόνια γιατί αυτό το γαϊτανάκι τους αρέσει, τους θρέφει, τους κρατάει μαζί.
Δεν θέλω να πω άλλα για τους γονείς σου γιατί είναι παρακινδυνευμένο, και για μένα είναι δύο άγνωστοι και μου είναι εύκολο να τους κριτικάρω. Για σένα όμως είναι οι γονείς σου.
Θέλεις να τους καταλάβεις, γιατί νομίζεις ότι αν τους καταλάβεις, θα τους συγχωρήσεις ως ένα σημείο, και αυτό θα σε βοηθήσει να ηρεμήσεις. Έχεις δίκιο, και είναι θαυμάσιο που το έχεις καταλάβει, αλλά όσο είσαι μέσα σε αυτό το περιβάλλον, και όσο σε βάζουν μέσα στον κόσμο τους με το ζόρι, δεν θα τα καταφέρεις. Για να τους καταλάβεις θα πρέπει να απομακρυνθείς και να αποστασιοποιηθείς, για να τους δεις από απόσταση. Να δεις πώς λειτουργούν χωρίς εσένα, να έχεις χρόνο να σκεφτείς χωρίς τις συνεχείς παρεμβολές τους.
Σκέψου πώς θα γίνει να φύγεις και να αρχίσεις μια ζωή μακριά τους. Πώς θα γίνει να βάλεις τα όρια σου, να απαγορέψεις να σε βάζουν μέσα στα προβλήματα τους. Έτσι ώστε ο πατέρας σου να μην έχει το ελεύθερο να μπουκάρει, να κάνει δηλώσεις, να πετάει πάνω σου ένα κουβά από τα σκουπίδια του, και να φεύγει. Προσπαθούν να σε κάνουν συμμέτοχο. Μην τους αφήνεις. Σώσε τον εαυτό σου από αυτό το περιβάλλον. Όχι με λόγια, τα λόγια είναι αέρας γι' αυτούς, τα λένε και μετά ξελένε. Με πράξεις. Κλείσε πόρτες, φύγε, απομακρύνσου ως φυσική παρουσία, χειροπιαστά.
Τα ψυχοσωματικά σου και η θλίψη σου είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσεις εσύ για τον εαυτό σου, μην περιμένεις συμπαράσταση ή παρότρυνση από κανέναν. Χρειάζεσαι βοήθεια για να ξεκινήσεις, βρες ψυχολόγο, σε δήμο ή αλλού, και ξεκίνα τη δύσκολη κουβέντα. Δεν θα γίνει μέσα στο σπίτι σου, εκεί γίνεσαι '10 χρονών' όπως λες, πρέπει να την κάνεις έξω από το σπίτι, με ανεξάρτητο συζητητή. Και μετά δες πώς θα γίνει να μείνεις αλλού. Είσαι 20 χρονών, πρέπει να βρεις λύσεις για αυτά τα προβλήματα.
________________
2.
Καλησπέρα Α,μπα!!
Τα τελευταία 2 χρόνια νιώθω αρκετά μόνη μου. Ειμαι 19 ετών σπουδάζω κατι που μ αρέσει πολυ (φωτογραφία) .Εχω γνωρίσει καινούργιους ανθρώπους !! Παρ ολα αυτά ομως, νιώθω πολυ μόνη μου και ειμαι θλιμμένη δεν ξέρω γιατι!!! δεν κάνω παρέα με κανένα παιδί απ την σχολή μου. Και οσο πάει απομακρύνομαι απ τους παλιους φίλους του λυκείου. Δεν εχω όρεξη για τίποτα. Γενικά νιώθω κενή θελω πολύ να ξαναβρώ την χαρά μου. Νομιζω οτι οι αλλοι γύρω μου δεν με συμπαθούν(ενω στην πραγματικότητα μπορεί να μην ειναι έτσι.),και αυτο με κάνει να απομακρύνομαι. Πολλες φορες νιώθω οτι περισσέυω.. Οσον αφορά τις σχέσεις. Ουτε λόγος δεν εχω διάθεση να αρχίσω τίποτα.
Μου εχει φύγει η διάθεση και η χαρά που ειχα..
Θελω να κάνω πολλα πράγματα. Αλλα δεν εχω όρεξη
θελω πολύ να ψαχτώ περισσότερο
Να εξερευνήσω την Αθήνα μιας και πρώτη φορά μένω εκει!
Αλλα δεν εχω την διάθεση και τίποτα δεν μου φτιάχνει το κέφι
Μια γνώμη;;;;;;;;- Χαραχαμένη
Πάρε τηλέφωνο στο 1034 (Δευτέρα με Παρασκευή, 9 με 9) ή στο 116111, Δευτέρα έως Παρασκευή 14:00-20:30, Σάββατο 9:30-14:00. Είναι γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης εφήβων ή/και ενηλίκων. Είναι δωρεάν, ή με μια αστική μονάδα. Πες τους αυτά που λες εδώ, και οι ειδικοί θα σε καθοδηγήσουν για τα επόμενα βήματα. Μη φοβάσαι, λίγο παραπάνω θάρρος χρειάζεσαι για την αρχή, και μετά θα δεις πόσο θα ανακουφιστείς, όταν ανοίξει μπροστά σου ένα μονοπάτι που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Θα νιώσεις σίγουρα καλύτερα, φτάνει να κάνεις την αρχή.
________________
3.
Αγαπητή Α, μπα,
Τι ακριβώς σημαίνει να έχεις συγχωρήσει κάποιον; Σημαίνει ότι έχεις ξεχάσει τα λάθη του ή ότι έστω δεν σε ενοχλούν; Σημαίνει ότι δεν θυμώνεις πλέον όταν τα θυμάσαι, ότι δεν έχεις αρνητικά αισθήματα; Φαντάζομαι όταν εκνευρίζεσαι ακόμα με πράγματα που έγιναν στο παρελθόν δεν μπορείς να πεις ότι αυτό έχεις κάνει, ε;
Άσχετο λίγο, αλλά πες σε απατάει κάποιος. Εγώ μετά από αυτό δεν θα ήθελα να είμαι με αυτό το άτομο. Υποθετικά, γιατί δεν ξέρω, στην πραγματικότητα ίσως να αντιδρούσα διαφορετικά. Γίνεται να τον συγχωρήσεις εάν δεν θέλεις να είσαι μαζί του πλέον; Εάν τον συγχωρήσεις, αυτό λογικά σημαίνει ότι συνεχίζετε μαζί. Και αν δεν θες, δεν το έχεις συγχωρήσει; -boggled
Όταν συγχωρείς, αποδεσμεύεσαι από την ανάγκη για εκδίκηση, και σταματάς να τρέφεις αρνητικά συναισθήματα πικρίας και αγανάκτησης. Με τη συγχώρεση υποχωρεί η ευχή σου να συμβεί κάτι κακό σε αυτόν που σε (αδίκησε, στενοχώρησε) και μπορεί να αυξηθούν τα αισθήματα καλοσύνης απέναντί του (δεν είναι απαραίτητο).
Η συγχώρεση δεν είναι συμφιλίωση. Η συγχώρεση είναι αποκλειστικά στη δική σου ευχέρεια. Η συγχώρεση δεν προϋποθέτει τη συμμετοχή του άλλου. Η συμφιλίωση απαιτεί τη συμμετοχή και των δύο πλευρών, που θα συναντηθούν ξανά, με αμοιβαίο σεβασμό. Η συμφιλίωση μπορεί να ακολουθήσει τη συγχώρεση, αλλά δεν είναι απαραίτητο να συμβεί. Μπορεί να επιλέξεις να συγχωρήσεις, αλλά να μη θέλεις να συμφιλιωθείς.
Η συγχώρεση δεν είναι αμνησία. Δεν ξεχνάς αυτά που έγιναν, αλλά όταν συγχωρείς, μπορείς να σκέφτεσαι αυτά που έγιναν χωρίς να νιώθεις πικρία, θυμό, και χωρίς να έχεις εκδικητικές σκέψεις.
Η συγχώρεση δεν είναι υποκατάστατο της δικαιοσύνης, ούτε είναι δικαιολόγηση μιας κατάστασης. Όμως επίσης η συγχώρεση δεν σε βάζει σε ευάλωτη θέση. Επειδή συγχώρεσες κάποιον, δε σημαίνει ότι του επιτρέπεις να κάνει το ίδιο. Μπορείς να συγχωρέσεις, και να λάβεις τα απαραίτητα μέτρα για να προστατέψεις τον εαυτό σου.
________________
4.
Αγαπητή α,μπά, έχω λίγες μέρες που χώρισα με δική μου πρωτοβουλία μετά από 10 χρόνια σχέσης γιατί δεν μπορούσαμε πια να είμαστε καλά μαζί. Και διαπιστώνω ότι η καρδιά όντως πονάει. Έχει έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο να διαχέει τον πόνο αυτό σε όλο το σώμα. Κάποια συνταγή για να περάσει;
Πολλές: το τζιν τόνικ. Η μουσική. Οι φίλοι. Οι απασχόληση με τα προβλήματα των άλλων. Η μαγειρική, το μπάνιο στη θάλασσα, το σινεμά, τα βιβλία, το φαγητό, οι βόλτες, τα ταξίδια, ο καλλωπισμός, η γυμναστική, το περπάτημα, η ζωγραφική, το χαζολόγημα, το χιούμορ. Οι συναυλίες. Το ντους με αρωματικά αφρόλουτρα. Οι αναπνοές στη γιόγκα. Η καρδιά όντως πονάει στη στενοχώρια, δεν είναι μεταφορική έκφραση, πονάει κανονικότατα. Να θυμάσαι να αναπνέεις κανονικά, όχι ρηχά, γιατί εντείνεις τον πόνο. Κουράγιο. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά θα περάσει. Με προσπάθεια, και με τον καιρό, μια μέρα θα διαπιστώσεις με έκπληξη ότι δεν πονάς πια.
________________
5.
Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Ναι είναι αλλά γιατί;;- ομτζ
Γιατί όχι; Επειδή μας έχουν μάθει ότι το ετεροκανονικό είναι το μόνο αποδεκτό; Είμαστε πάρα πολύ αυστηροί με το τι είναι νορμάλ, και αυτή η αυστηρότητα μας έχει πείσει ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Μόλις ξεφύγει κάτι από αυτά που έχουμε συνηθίσει, χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας. Ο άνθρωπος έχει μυαλό, και το βάζει να δουλέψει, και τα μυαλά δεν πάνε μόνο προς την κατεύθυνση της πλειοψηφίας. Η ποικιλία είναι τεράστια. Διάβασε αυτό κι αυτό, είναι καλή περίληψη.
________________
6.
29 χρονων. ειμαι σε μια σχεση 1 χρονο κ μου συμβαινει ακριβως αυτο
Ετσι λοιπον ζω μια ικανοποιητικη κατασταση χωρις πολυ συναισθημα πλεον απ τη μερια μου , νιωθω φλατ και ομως οταν δοκιμασα να χωρισω δεν αντεξα πανω απο 2 μερες γιατι θεωρησα οτι δεν ειναι ευκολο να βρει κανεις ατομα με καλοσυνη κ αξιολογα οπως το αγορι μου. Αυτο μου συμβαινει εδω κ κανα 5 μηνο αν κ υπαρχουν ups and downs. Συμφωνεις με την αποψη του συγγραφεα? πρεπει αραγε να παιρνουμε ετσι μια τετοια αποφαση περι χωρισμου?ειναι κ δυσκολοι καιροι για πριγκιπες ...!- ελενη
Δεν άντεξες πάνω από δύο μέρες γιατί ζορίστηκες μόνη σου και ήξερες ότι κάπου υπάρχει κάποιος που σε περιμένει και η συνήθεια είναι γλυκιά. Θέλει θάρρος και τόλμη η ελευθερία, δεν είναι εύκολο να βγεις στο κρύο. Αν μένεις με το φλατ, είναι επειδή σου κάνει το φλατ, μην ψάχνεις για δικαιολογίες. Όσο το καθυστερείς, τόσο πιο δύσκολο θα είναι, τόσο περισσότερες δικαιολογίες θα βρίσκεις, και τόσο πιο πολύ θα σιχαθείς τον άλλον και τον εαυτό σου στο τέλος.
________________
7.
Αγαπητή Αμπα,
Γιατί μερικοί άνθρωποι απελπίζονται τόσο από τις αποτυχίες; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παίρνω πολύ κατάκαρδα τις αρνητικές κριτικές, με παραλύουν. Μόλις πήρα τη βεβαίωση από την πρακτική που ήρθα να κάνω στο εξωτερικό και είναι απαίσια. Αποκλείεται να με καλέσουν σε συνέντευξη, όταν τη δουν. Τι κάνω τώρα; Ανέβηκα σήμερα τρεις φορές στο περβάζι, μετά όμως φαντάζομαι τους γονείς και τους φίλους μου να κλαίνε στην κηδεία μου και έτσι κάπως μου φαίνεται πολύ στενάχωρο όλο αυτό και δεν πέφτω. Θέλω να μάθω να σκέφτομαι θετικά και να μην αγχώνομαι τόσο και χρειάζομαι βοήθεια. Θα μπορούσε κάποιος στα σχόλια να συστήσει έναν καλό Έλληνα ψυχολόγο στην περιοχή της NRW, στη Γερμανία; Αυτό ήθελα να ρωτήσω και περιμένω με αγωνία να διαβάσω το δικό σου σχόλιο. Βοηθάς πολύ αγαπητή Αμπα, να το ξέρεις, και σε ευχαριστούμε!- Bachelor in Education, Master in Disaster
Στη Γερμανία υπάρχουν άπειροι τρόποι για να βοηθηθείς. Το συντομότερο δυνατό, πάρε τηλέφωνο σε ένα από τα παρακάτω, και αυτοί θα σου βρουν και Έλληνα και Ινδό και Ινουίτ ψυχολόγο αν θέλεις, αλλά πάρε τηλέφωνο. Τώρα, αυτή τη στιγμή που το διαβάζεις. Αν δεν ξέρεις γερμανικά, μίλα τους στα αγγλικά, σίγουρα θα ξέρουν, και δεν ξέρουν, θα βρουν κάποιον που ξέρει. Και στείλε μου μήνυμα στο μέιλ.
Krisenberatung, Alfred-Bozi-Str. 10, 33602 Bielefeld, 0521/ 32 99 285
Krisenbegleitung, vom-Rath-Str. 10, 47051 Duisburg, 0203/ 226 56
Krisenhilfe Münster, Klosterstr. 34, 48143 Münster, 0251/51 90 05
OASE Selbsthilfe- und Kommunikationszentrum der Ruhr-Universität Bochum, Buscheyplatz 3, 44801 Bochum 0234/79 22 332
Δες κι εδώ
σχόλια