ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι εννοώ; Προφανώς όχι ότι είμαι μοναδική, ξεχωριστή και υπέροχη...απλά διαφορετική απο τους περισσότερους στην ηλικία μου (18). Ακούω διαφορετικά πράγματα ( οι συνομήλικοί μου τρελαίνονται για Πάολα και Παντελίδη και εχώ συγκινούμαι με Ξυλούρη,Καζαντζίδη,Ερωτόκριτο,Σεφέρη,Καβάφη), σκέφτομαι πιο σφαιρικά,χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα, και διαβάζω πολύ ( απο Καζαντάκη και Σαίξπηρ μέχρι Τόλκιν και Μάρτιν). Στο σχολείο ήμουν πάντα άριστη μαθήτρια χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και τον Οκτώβριο θα γραφτώ στην Σχολή που ήθελα εδώ και 5-6 χρόνια. Αυτά δεν τα γράφω για να παινευτώ απλά για να καταλάβετε κάποια πράγματα για εμένα. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν έχω βρεί ακόμα κανέναν που να ταιριάζουμε 100% σε όλα αυτά. Έχω 2 πολύ καλούς φίλους που ταιριάζουμε και μιλάμε για όλα και κάποιους άλλους όχι τόσο στενούς, αλλά κανένας δεν συμμερίζεταιι την ανάγκη μου να συμμετέχω σε εθελοντικά προγράμματα, να επισκέπτομαι αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία και να αγωνίζομαι για δικαιοσύνη και ισότητα. Μου αρέσει να συνομιλώ με μεγαλύτερους ανθρώπους γιατί είναι πιο ώριμοι σε σχέση με τους συνομίληκούς μου. Επίσης πάντα αναλαμβάνω θέσεις ευθύνης γιατί έχω μια εσωτερική ανάγκη να ελέχγω τυχόν εργασίες στο σχολείο πριν της παραδόσουμε. Τέλος, συγκινούμε υπερβολικά απο ιδέες όπως η ελευθερία, ή αξιοπρέπια, η ισότητα και αγωνίζομαι σε κάθε ευκαιρία για την επιράτησή τους...Πιστεύετε ότι θα έπρεπε να προσπαθήσω να προσεγγίσω άτομα της ηλικίας μου με τα οποία δεν φαίνεται να ταιριάζω τόσο και δεν ασχολούνται με τα θέματα που είναι τόσο σηματντικά για εμένα ή ίσως θα ήταν καλύτερο να περιμένω να βρω άτομα που έχουμε τις ίδιες ανησυχίες ; Είναι τόσο κακό να διαφέρεις τελικά; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις και τον χρόνο σας .