ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γυναίκα λίγο πάνω απο τα 70 με 2 παιδιά, έναν γιο γύρω στα 45 και μια κόρη γύρω στα 42, ανύπαντρα και τα δύο... Ποιος άλλος καημός της μάνας εκτός του οτι δεν έχουν παντρευτεί ακόμα και κυρίως η κόρη;; Και κάθε φορά που μιλάει με κάποιον να κλαίγεται και να λέει οτι η κόρη της έμεινε ανύπαντρη(ο γιός έχει πρόβλημα υγείας και ίσως να μην θέλει να τον αποκαταστήσει, δεν ξέρω), να λέει συνεχώς οτι οι ανηψιές της παντρεύτηκαν με προξενιό και μόλις έγινε το προξενιό δεν κοίταξαν τίποτα δλδ. εμφάνιση ή χαρακτήρα κλπ. αλλά αμέσως παντρεύτηκαν και έτσι να έκανε και η κόρη της!!! Έχουμε ξεφύγει εντελώς;;; Δηλαδή μόνο και μόνο για να ησυχάσουν κάποιοι και κάποιες μανάδες, θα παντρευτούμε τον οποιονδήποτε για να λένε με καμάρι ''το πάντρεψα το παιδί μου!!!';;;... Μα δεν μπορώ να καταλαβω πως σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι! Έχει ρωτήσει κανείς απο αυτούς τους ανθρώπους τα παιδιά τους αν θέλουν να παντρευτούν ή αν αγαπάνε κάποιον ή θα λένε ''δεν πειράζει, παντρέψου εσυ να λέω οτι σε πάντρεψα και θα τον αγαπήσεις με τον καιρό..'';;;;.......Έλεος δηλδη με τους στενόμυαλους και κολλημένους ανθρώπους λες και ο γάμος θα κάνει ευτυχισμένα τα παιδιά τους ή είναι σίγουροι οτι θα μείνουν για πάντα μαζί...ΥΓ. έτσι πάει να γίνει και η μάνα μου(σόι της η κυρία αυτή) αλλά τις τα σφίγγω τα λουριά... Εγω είμαι μόλις 30-31 αλλά προβλέπεται να αρχίζει και αυτή την κλάψα(είχα γράψει και άλλη εξομολόγηση πριν 2-3 μέρες με παρόμοιο θέμα)...