ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κι αν θα έπρεπε να ορισω τη δυστυχια θα ελεγα πως ειναι να μη σε ευχαριστει τιποτα,να μη νιωθεις ποτε πραγματικα γεματος/η και παντα να λειπει κατι,το πιο βασικο κομματι.δεν ειναι δυστυχια για μενα να πεινας γιατι θυμαμαι πως διπλα σου ξεχνουσα και να φαω απο την ευτυχια μου.πριν σε γνωρισω ηξερα τι ψαχνω ,τωρα νιωθω περιπλανομενη στην ερημο.πολλες φορες πια ξεχνιεμαι,ξεγελαω τον εαυτο μου για λιγο και προσποιουμαι πως ολα ειναι καλα.τιποτα δεν ειναι ομως.καποτε εβγαινα γιατι ηξερα μεσα μου πως καπου υπαρχεις εσυ εκει εξω.τωρα που ολα τελειωσαν ποιον να ψαξω;και ετσι γραφω εδω για να βγαλω προς τα εξω ο,τι νιωθω.γιατι αραγε οι ανθρωποι παραπονουνται οτι λειπει το βαθυ συναισθημα και οταν βρεθει τρεχουν μακρυα;γιατι εχασαν την τιμιοτητα και το ηθος τους;