________________
1.
Αγαπητή α, μπα, όταν παντρεύονται οι φίλοι σου και συ είσαι ελεύθερη, τότε? παύουν να είναι στη ζωή σου και χάνονται?
Δεν είμαι δικηγόρος, αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει νόμος που προσδιορίζει το μέλλον μιας φιλίας μετά την τέλεση ενός γάμου.
Όποιος βαριέται, ακολουθεί την πεπατημένη των προηγούμενων και το ευχαριστιέται. Παντρεύεται, αποσύρεται, παχαίνει και ανεβάζει την πίεση του γκρινιάζοντας που η ζωή δεν τα έφερε αλλιώς (γενικώς). Όποιος δεν βαριέται, χαράζει την δική του πορεία, και δεν θεωρεί τίποτα δεδομένο. Είτε παντρευτείς, είτε δεν παντρευτείς, μπορείς να χάσεις φίλους ή να κερδίσεις κι άλλους. Για πράγματα που περνούν (και) από το χέρι σου, θα κάνεις ό,τι θέλεις, και ό,τι μπορείς. Οι φιλίες θέλουν χρόνο, και όσο πιο λίγος είναι ο χρόνος σου, τόσο πιο εύκολα θα βρίσκεις δικαιολογίες για να μην τον αφιερώνεις. Αν οι φρεσκοπαντρεμένοι φίλοι σου δικαιολογούν την απουσία σου με το γάμο τους, ή τους ξεμπροστιάζεις κάνοντας και τη δική σου προσπάθεια, ή προσδιορίζεις τι είδους φιλία θέλεις να έχεις μαζί τους.
________________
2.
Kαμιά φορά, γνωστές εταιρείες ένδυσης, συνεργάζονται με διάσημους ανθρώπους (αθλητές, μουσικούς, ηθοποιού κτλ) και καλά στο σχεδιασμό των προϊόντων τους. Δεν εννοώ αυτές που δίνουν απλώς το όνομα ενός ανθρώπου, π.χ. Air Jordan της Nike κι ο Μichael Jordan πρέπει να τα φοράει για να τα προωθήσει παρότι πιθανότατα τον κόβουν στο κότσι, αλλά αυτές που λένε ότι "ναι, βέβαια, τη συλλογή τη σχεδίασε π.χ. η Κate Moss η ίδια για το Topshop, με τα χεράκια της"! Πιστεύεις ότι κάνουν τίποτα στην πραγματικότητα πάνω στο σχεδιασμό οι διάσημοι (να πουν κάτι του στυλ «προτιμώ κάτι σε πιο σκούρα χρώματα» όταν τους δείχνουν οι πραγματικοί σχεδιαστές τα σχέδια, δεν περιμένω βέβαια να κόψουν και πατρόν!) ή οι εταιρείες τους δείχνουν το τελικό προϊόν λίγο πριν να είναι έτοιμο για μαζική παραγωγή ώστε να τα εμπεδώσουν πριν τα προωθήσουν και να μην πουν καμιά κοτσάνα;
Προσπάθησα να βγάλω κάποια συμπεράσματα από το ίντερνετ, αλλά δεν είναι κάτι που είναι εύκολο να διαπιστώσεις, γιατί δεν είναι κάτι που δημοσιεύεται. Προφανώς θέλουν να πιστέψουμε ότι η Κέιτ Μος τα σκέφτηκε όλα μόνη της και φοράμε τα ρούχα που θα φορούσε η ίδια, άρα αν ζορίσουμε τη φαντασία μας έχουμε γίνει σχεδόν φίλες, οπότε δεν θα μας το έλεγαν αν η Κέιτ είδε τα ρούχα ένα απόγευμα από το iPhone. Την Κέιτ Μος θα την εμπιστευόμουν για συμβουλές χανγκόβερ ή για λίστες με τους πιο αξιόπιστους ντίλερ του Λονδίνου, αλλά επειδή φοράει ρούχα, δεν σημαίνει ότι ξέρει να σχεδιάζει ρούχα.
Από την μακρόχρονη επαφή μου με τα ριάλιτι των Καρντάσιανς, έχω δει ότι οι τρεις αδερφές κάνουν 'meeting' για τα εκατομμύρια προϊόντα τους, ως εξής (και δε ντρέπονται να το δείχνουν, θεωρούν ότι κάνουν δουλίτσα). Κάθονται σε ένα γραφείο, τους φέρνουν νερά και green juice, και τους κάνουν παρουσίαση έτοιμων προϊόντων. Οι αδερφές τα κοιτάνε και λένε 'αυτό ναι, αυτό όχι'. Οι σχεδιαστές, οι μαρκετίστες και οι λοιποί επαγγελματίες κουνάνε το κεφάλι τους με έμφαση συμφωνώντας στα πάντα, και η συνεδρίαση λήγει μετά από είκοσι λεπτά, με τα ποτήρια green juice μισοάδεια – ή μισογεμάτα, αναλόγως την ψυχολογία σας.
Αυτή η ερώτηση μου θύμισε το αγαπημένο μου χάσιμο χρόνου, το goop. Και για σήμερα, σας χαρίζω ένα από τα αποστάγματα σοφίας που κυκλοφορούν σε αυτό το ανεκδιήγητο σάιτ (πραγματικά πρέπει να επέμβει εισαγγελέας). Το παρακάτω είναι για τον εθισμό (σε ναρκωτικά, αλκοόλ, οτιδήποτε).
«Η πεποίθηση μου είναι ότι ο εθισμός είναι απλά ενέργεια. Είναι ενέργεια που ρέει μέσα στο σώμα και εδραιώνεται στο μυαλό».
Και αυτό το δηλώνει 'ψυχολόγος, θεραπευτής' που χρεώνει 250 δολάρια την ώρα στο Λος Άντζελες. Το μόνο που δεν μας λέει, και με στενοχωρεί κάπως, αν εννοεί ηλεκτρομαγνητική, κινητική, πυρηνική, ή τέλος πάντων τι είδους ενέργεια εννοεί, και μπερδεύτηκα.
________________
3.
Αγαπητή Α,μπα
Πρώτα πρώτα να σου πώ ότι είσαι καταπληκτική, σε θαυμάζω και πολύ θα ήθελα να κάναμε πάρεα πέρα απο αυτή που μας κάνεις καθημερινά. Με αφορμή 2 σημερινές ερωτήσεις (30/04/2015) για τον γάμο θα ήθελα να σε ρωτήσω και να μου πείς καμιά ιδέα για γάμο! θα είναι θρησκευτικός και απο κεί και πέρα ένα πάρτι με αγαπημένους συγγενείς και φίλους. αυτό που δε μου αρέσει είναι το πολύ φαγητό στον γάμο. Όχι τόσο η ποσότητα αλλά αυτό το να υπάρχουν σερβιτόροι και να σερβίρουν σαλάτες και κρέατα. τι άλλο θα μπορούσα να κάνω?; Αργεί ο γάμος οπότε θα είμαστε μέσα όταν απαντήσεις.- progetto
Μπουφές; Πιατέλες με μεζεδάκια, όπως στου πρέσβη; Μπάρμπεκιου με κοψίδια, και ο καθένας παίρνει μόνος του; Καζάνια με σούπες; Σούβλες με γουρουνοπούλες; Πάντως φαγητό χρειάζεται, δεν γίνεται να πίνει ο κόσμος με άδειο στομάχι γιατί θα καταρρεύσει αμέσως, και χωρίς καύσιμα δεν γίνεται κέφι και γλέντι.
________________
4.
Αγαπητή α,μπα
πως γίνεται να υπάρχει τόσο ανωριμότητα και κανείς να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες του; και θα εξηγηθώ.
Έγινε κάτι με ένα παιδί και ενώ εγώ το χα πολύ χαλαρά γιατί ήμασταν και από μακριά εκείνος ήταν όλο αγάπες και λουλούδια και μηνύματα κάθε μέρα κλπ και μετά από κάνα μήνα ξαφνικά κακό τάιμινγκ στην επικοινωνία γενικά δε προλάβαινε και τέτοια.
Έμαθα ότι τα ξαναβρήκε με άλλη και δεν ξανασχολήθηκα ούτε του απάντησα σε τίποτα.
Και ερωτώ γιατι τέτοιες συμπεριφορές; Και οκ δε περιμένω ο άλλος να σου φερθεί με απόλυτη ειλικρίνεια αλλά τουλάχιστον άμα είσαι και αλλού μην έχεις τέτοιες συμπεριφορές και αποπροσανατολίζεις τον άλλον.
Και μετά απορούμε πως αποκτούν όλοι baggages
Φερθείτε και λίγο ειλικρινά ρε παιδιά δε παίζουμε σε ταινία-Pulp
Άλλοι προτιμούν τα παλ, άλλοι προτιμούν τα νέον. Άλλοι τρώνε νερόβραστες σούπες, άλλοι βάζουν μπούκοβο πριν δοκιμάσουν την πρώτη μπουκιά. Άλλοι μουρμουράνε από αμηχανία, άλλοι στέλνουν καρδούλες και αρκουδάκια από την πρώτη μέρα. Το λάθος που κάνουμε όλοι μας είναι ότι πιστεύουμε ότι ο δικός μας τρόπος είναι η βασική μέτρηση κανονικότητας.
Έτσι ήταν αυτός, του άρεσε το γκράντε. Εσύ γιατί πίστεψες ότι εννοεί ό,τι κάνει και ό,τι λέει, με τον τρόπο που τα λες και τα εννοείς εσύ; Από μακριά τα είχατε. Για ένα μήνα. Κακώς αποκωδικοποίησες τις πράξεις του με τον δικό σου αποκωδικοποιητή, κακώς εκπλήσσεσαι που βρήκε άλλη. Και σ' αυτή, τα ίδια κάνει τώρα, και με τον ίδιο τρόπο θα εξαφανιστεί.
Απορώ πώς αποκτούν όλοι baggages με την παραμικρή ένδειξη ότι οι άλλοι είναι διαφορετικοί, να σου πω την αλήθεια. Με ειλικρίνεια σου φέρθηκε. Έτσι φέρεται. Αυτός είναι.
________________
5.
Αγαπητή Α,μπα;
Διάβαζα μία παλιά απάντησή σου (αλλά δεν μπορώ να βρω το ποστ τώρα) και είχα μία αναλαμπή, εξυπανκίστικη. Εν ολίγοις η ερώτηση είναι αν ισχύει το "τα πάντα συμβαίνουν για κάποιο λόγο" και δεν μπαίνω καν στον κόπο να αναπαράγω την απάντησή σου. Έρχομαι και εγώ και σου λέω ότι όντως τα πάντα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Ο λόγος είναι ότι δεν είχαμε εξ αρχής τα προσόντα για να συμβεί αυτό που ελπίζαμε πως θα συμβεί, αλλά δεν το είχαμε αποδεχτεί/καταλάβει. Είδες; Τα κατάφερα και την έχωσα την εξυπνάδα μου. Το πρόβλημά μου είναι άλλο. Γενικά έχω μια νορμάλ ζωή, με επιτυχίες και αποτυχίες just like the next guy. Έχω όμως παρατηρήσει πως όταν έχω κάποια αποτυχία εγώ ή ο αδερφός μου στα επαγγελματικά, το συζητάμε μεταξύ μας και ψάχνουμε να βρούμε τους λόγους που αποτύχαμε και τι χρειάζεται βελτίωση την επόμενη φορά αν και δεν μπορούμε να προσφέρουμε ουσιαστική συμβουλή γιατί είμαστε σε διαφορετικά αντικείμενα, αλλά αν μη τι άλλο να κάνουμε καίριες ερωτήσεις ο ένας στον άλλο για να τον βοηθήσουμε να τα ανακαλύψει μόνος του. Αντίθετα, αν το πούμε στη μητέρα μας ή τη γυναίκα του, μας αρχίζουν στα "όταν η ζωή σου κλείνει μια πόρτα, σου ανοίγει μία άλλη" και "αυτοί χάνουν" και ούτω καθεξής. Μετά βέβαια αρχίζουν και διαλαλούν το έγκλημα που διεπράχθη εναντίον μας και ασχολούνται μονίμως με αυτό. Αυτό το πράγμα είναι πολύ ενοχλητικό! Πραγματικά, γιατί νιώθεις τη στεναχώρια σου που δεν τα κατάφερες, και θέλεις να το πεις, να το καταλάβεις, να το ξεπεράσεις και να μάθεις από αυτό. Αλλά αν σου πλασάρουν αυτή την "ανώτερη θεώρηση" ίσως αρχίσεις να το πιστεύεις και μόνος σου και τελικά να μην κερδίσεις τίποτα από όλο αυτό. Άσε που αν επαναλάβουμε την πεποίθηση ότι "απλώς δεν τους κάναμε για το ρόλο που είχαν" νομίζουν ότι έχουμε πέσει σε αυτολύπηση και ότι προσπαθούμε να δείξουμε "σκληρό πρόσωπο" ενώ μάλλον θα έπρεπε να πάμε να τους κάψουμε τους αλήτες. Αποκορύφωμα ήταν πως το γνωστό πανεπιστήμιο στην Αμερική που είχα κάνει αίτηση για σπουδές, δεν με δέχτηκε επειδή "τα κανονίζουν μεταξύ τους". Ερώτηση όπως καταλαβαίνετε δεν πολυυπάρχει πέρα από το πώς τους το κόβω, δεδομένου ότι το έχω πει πολλές φορές. Τι να πω ρε παιδιά, σας συμβαίνει και εσάς;- αμόρφωτη
Πώς λες ότι εξηγείται η επιτυχία του Μπουκάι;
________________
6.
Αγαπητή Α᾽μπα
Όταν θα πάρω την απάντηση σε αυτή την ερώτηση ή που θα είμαι σε άθλια κατάσταση ή που θα τα έχω ξεπεράσει όλα, αν και δεν το νομίζω. Λοιπόν, η ιστορία μου έχει ως εξης, πριν από μερικούς μήνες βίωσα μια ερωτική απογοήτευση από έναν άντρα με τον οποίον δεν είχα κάτι χειροπιαστό, μόνο φλερτ αλλά εγώ ένιωθα πολύ ερωτευμένη. Τελικά με απέρριψε όταν του μίλησα πιο ξεκάθαρα για το τι θέλω. Να πω εδώ ότι αυτός ήταν παντρεμένος και όταν με απέρριψε λέγοντας μου ότι δεν τα κάνει αυτά έκανε σχέση με μια άλλη, για επαγγελματικό σκοπό. Εγώ κλάμα κακό, δεν μπορούσα να το χωνέψω με τίποτα. Εκείνη την περίοδο, εγώ χώριζα με τον αρραβωνιαστικό μου αφού δεν τον ήθελα πια, ήθελα έναν άλλον άντρα. Τον οποίον δεν είχα και τον έβλεπα με την άλλη κάθε μέρα στη δουλειά γιατί δουλεύουμε μαζί. Κατά τον Νοέμβριο γνώρισα ένα παιδί που μου άρεσε εμφανισιακά αλλά μου ήταν παντελώς άλλως αδιάφορος (αφού ήθελα τον άλλον). Κατά τον Φεβρουάριο το παιδί αυτό άρχισε να με φλερτάρει πολύ στενά και ξεκίνησα και εγώ να τον βλέπω με άλλο μάτι. Αρχικά στο πιο φιλικό μιλούσαμε με τις ώρες, βγήκαμε και για φαγητό κανα δυο φορές μετά τη δουλειά, όχι τύπου ραντεβού. Και ξεκινάει η τρέλλα. Εγώ δεν κολλάω και πουθενά και τον πιάνω και του λέω μου αρέσεις, νομίζω οτι σου αρέσω και εγώ να συναντηθούμε εκτός δουλειάς. Ναι μου λέει, μου αρέσεις πάρα πολύ και κανονίζουμε. Μία ώρα πριν το ραντεβού μου λέει δεν μπορώ έχω πολύ δουλειά κτλ. Κανονίζουμε για άλλη μέρα. Πάλι τα ίδια. Και τα ίδια και τα ίδια. Του άρεσα όμως το έλεγε συνέχεια. Να αναφέρω εδώ ότι την όλη κατάσταση την συζητούσα με μια φίλη μου (είναι και αυτή στη δουλειά) η οποία μου έλεγε ότι δεν του αρέσω, με απορρίπτει και να τον ξεχάσω. Νευριάζω εγώ και του λέω τέρμα, μόνο επαγγελματικά από εδώ και στο εξής. Έρχεται καταστεναχωρημένος, μου ζητάει να τα βρούμε (τα ποιά) και με βγάζει έξω. Μου ζητάει να μην πω σε κανέναν το τι γινεται μεταξυ μας. Από εκεί και μετά φλέρτ στο γραφείο, σεξ στο γραφείο κτλ. Του ζητούσα να τον δω και έξω από το γραφείο αλλά ήταν πολύ busy. Γενικά είχε χρόνο μόνο για δουλειά και μου ξεκαθάριζε ότι μόνο η δουλειά τον ενδιαφέρει, τίποτε άλλο. Οπότε απήυδησα και εγώ και σταμάτησα να προσπαθώ. Ήρθε αυτός. Πάλι τα ίδια. Είχα αρχίσει να τον ερωτεύομαι και ήλπιζα ότι θα αλλάξει κάτι. Η κατάληξη ήταν να φλερτάρει ανοιχτά και μπροστά μου την προαναφερθείσα (που ακόμα τα είχε με τον άλλον που ήταν και δικό του αφεντικο) να πάρει εκτός από αυτή και δεν ξέρω και εγώ πόσες άλλες και εγώ να έχω πέσει στα πατώματα. Η φίλη μου στο μεταξύ το μόνο που μου έλεγε είναι ότι δεν είμαι καλά και ότι η απόρριψη θα με οδηγήσει σε κατάθλιψη όπως είχε πάθει και αυτή στο κοντινό παρελθόν. Να μου υπενθυμίζει ότι αυτός αποκλείεται να θέλει άλλη γιατί είμαι πανέμορφη, που είμαι, πως καμία δεν είναι σαν και εμένα και να μου λέει τα κατορθώματά της στη δουλειά. Αλλά τον Χ μεσα στην καρδιά της τον είχε δεν μπορούσε να χαρακτηρίσει άσχημες τις πράξεις του. Λοιπόν, εγώ ερώτευμένη, αυτός να μου λέει ότι είμαι χάσιμο χρόνου για αυτόν, γενικά χάσιμο χρόνου, ένα τίποτα και ότι δεν μπορεί να σκεφτεί ζωή με εμένα γιατί δεν θέλει μια σκατένια ζωή. Γυρνάω για λιγες μέρες στην Ελλάδα να πάρω τα πάνω μου, επιστρέφω και αλλάζω τακτική. Απομακρύνομαι αλλά είμαι φιλική με αυτόν, γιατί αυτό μου βγαίνει, σταματάω να μιλάω στη φίλη γιατί ψυχολογικά με έκανε ράκος και επικεντρώνομαι στη δουλειά. ΕΡΧΕΤΑΙ. Με απαλά βήματα μεν αλλά έρχεται. Εγώ ηλίθια δεν μπορώ να πολυαντισταθώ. Βρεθήκαμε κανα δυο φορές (πάλι στη δουλειά \ δουλεύουμε μεχρι πολύ αργά τη νύχτα). Εγώ του έδειχνα πώς αισθάνομαι αυτός το άφηνε στο φλού ότι μπορεί κάτι να γίνει μεταξύ μας αλλά πρώτα η δουλειά. Με θέλει, πάρα πολύ, αλλά η δουλειά του πάνω από όλα. Στο ενδιάμεσο μου έδειχνε ότι ζηλεύει, μου πετούσε σπόντες για τον άλλον που ήθελα (ναι το είχε μάθει. Από ποιόν, θα ήθελα να το μάθω και εγώ) και δεν φλέρταρε από δω και από κει (τουλάχιστον όχι στα φανερα). ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ, δεν μου έλεγε ότι είμαι χάσιμο χρόνου και τα λοιπά ωραία, αλλά δεν είπε και ποτέ συγνώμη, γιατί να πεί άλλωστε. Στο μεταξύ εγώ αντιλαμβάνομαι (ή σεναριάζομαι) ότι η φίλη του την πέφτει. Λέω ή ταν ή επί τας και την προηγούμενη εβδομάδα, μια μέρα που έφυγε νωρίς πάω σπίτι του. Με απέρριψε και τότε (που δεν ήμουν για απόρριψη), λέγοντάς μου ότι δεν μπορεί και έχει δουλειά. Περάσαμε όμως δύο ώρες στο αμάξι μου να μιλάμε για το τι θέλω από αυτόν, και τί θα κάνουμε το ΣΚ που θα έρθει στο σπίτι μου. Μετά σπόντες ερωτικού περιεχομένου μέσα στην εβδομάδα, αναμονή, ένα μπλοκάρισμα στο facebook και μια neutral επαγγελματική σχέση. Στο μεταξύ η φίλη (που δεν ήξερε τίποτα) να μου μιλάει για τη δική της απόρριψη, να με ρωτάει πως την παλεύω που με απέρριψε ο Χ για τα καλά, να μου δείχνει φωτογραφίες άλλων αντρών (μαζί με άλλες φίλες της) και να σχολιάζει ότι μέσα στο μυαλό μου είναι όλα, δεν μπορεί να θέλω μόνο αυτόν που μήνες τώρα με έχει αφήσει και πως θα πρέπει να ψάξω για άλλον. Το ότι είμαι ηλίθια το κατάλαβα, αλλά περιμένω και το ή τα σχόλιά σου. Σορρυ για το κατεβατό αλλά μόνο έτσι θα φανεί το μέγεθος της ηλιθιότητας.
Φιλικά
Μια ηλίθια ερωτευμένη-και εγω θα ηθελα να μαθω
Πολύ φιλικά, δεν είμαι σίγουρη ότι χρειαζόταν όλο αυτό το κατεβατό για να φανεί όλο το μέγεθος της ηλιθιότητας.
Μολαταύτα, ευχαριστούμε για το σήριαλ, πρόλαβα να φτιάξω ποπ κορν, και να τα φάω όλα.
________________
7.
Γεια σου Α, μπα!
Πριν λίγο καιρό έκανα ένα ταξίδι σε μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Έκτοτε δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πόσο ευνοημένη είμαι, πόσα περιττά πράγματα αγοράζω (όχι πια), το φαγητό που πετάω(πάλι όχι πια), κλπ κλπ. Από έφηβη πίστευα με σιγουριά ότι θα πάω μια μέρα να κάνω εθελοντισμό σε κάποιο μέρος που χρειάζεται. Κοντεύω τα 30 και δεν το έχω κάνει, και νιώθω φρικτά για αυτό. Ακόμα και στη σκέψη να το κάνω όμως νιώθω άσχημα που θέλω να πάω για περιορισμένο χρόνο, σαν να κάνω τη "θητεία" μου, νιώθω ότι είναι εγωιστικό. Κάνω μικρές κινήσεις εδώ που ζω όσο μπορώ, συμμετέχω σε εθελοντικά προγράμματα (αν και στο πλούσιο κράτος που ζω δεν υπάρχει και τόση ανάγκη, φανταστείτε λίστα αναμονής εθελοντών για διανομή φαγητού σε άστεγους!), αγοράζω φαγητό για άστεγους της γειτονιάς μου, προσέχω παιδάκια σε ένα ίδρυμα, κάτι τέτοια μικρά. Ό,τι κι αν κάνω όμως δεν μπορώ να απαλλαγώ από τις τύψεις που δεν είναι ποτέ αρκετό, που ζω τόσο ευνοημένα. Ειδικά μετά το ταξίδι. Δεν έχω προφανώς τα κότσια να είμαι η Μητέρα Τερέζα και νιώθω άσχημα για αυτό. Τώρα φοβάμαι μην ακουστώ σαν να θέλω να πω καλέ κοιτάχτε τι καλή που είμαι, καμία σχέση όμως. Το αντίθετο είναι το πρόβλημα μου, νιώθω χάλια για κάθε δυστυχία που βλέπω -ακούω-διαβάζω, που δεν προσφέρω αρκετά, που είμαι από τους τυχερούς αυτού του κόσμου. Και το παίρνω πολύ βαριά. Στο τέλος θα μου στρίψει και δεν θα είμαι πια από τους τυχερούς :) Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη ερώτηση, αλλά θα με ενδιέφερε η γνώμη σου μπας και ισορροπήσω λίγο. Σε φιλώ-nnn
Προειδοποιώ: δεν υπάρχει κάτι που μπορώ να πω για να σταματήσεις να έχεις τύψεις. Μπορώ να πω τη γνώμη μου, αλλά δε νομίζω ότι θα σε ισορροπήσει. Δεν είναι πάντα αυτό το ζητούμενο: στα πολύ σοβαρά ζητήματα δεν γίνεται να ισορροπήσουμε. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δεχτούμε το βάρος τους, και ιδανικά, να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε με αυτό. Εσύ δε μένεις στα λόγια και τις τύψεις, κάνεις και πράξεις, και μπράβο σου (χρειάζεται το μπράβο, δεν είναι αυτονόητο). Τώρα δες τι θα κάνεις με τις σκέψεις.
Είσαι ένα βάρος τη στιγμή που γεννιέσαι ανάμεσα σε ανθρώπους. Δεν έχει καν σημασία αν είσαι από τη μια ή την άλλη πλευρά: το δευτερόλεπτο που θα νιώσεις την ανάγκη να εκφράσεις μια σου επιθυμία, αφαιρείς ελευθερίες από τους γύρω σου. Από το πρώτο σου κλάμα επειδή ήθελες να φας και ανάγκασες τη μητέρα σου να σταματήσει να κάνει ό,τι κάνει για να σε ταΐσει, μέχρι το ζεστό νερό που καταναλώνεις για να κάνεις ντους, η ζωή σου είναι μια σειρά από αφαίρεση ελευθεριών άλλων. Παράλληλα, παραχωρείς συνεχώς δικές σου ελευθερίες, εν γνώσει σου ή χωρίς τη συγκατάθεση σου, για να ζουν άλλοι πιο άνετα από σένα, ή απλώς, για να ζουν. Η δουλειά που έχεις, και μπορεί να μην σου αρέσει, είναι για κάποιον άνεργο ή και μη άνεργο, το όνειρο της ζωής του, όμως την έχεις εσύ. Μπορείς να παραιτηθείς για να την πάρει αυτός; Έτσι λειτουργεί το πράγμα; Δεν χρειάζεται να αναλογίζεσαι μόνο τους κατοίκους της Καμπότζης για να αισθάνεσαι τύψεις. Μιλάω για τους διπλανούς σου, για τους γείτονες, για τους συμπολίτες σου.
Το πού βρέθηκες είναι καθαρά θέμα τύχης. Δεν σε ρώτησε κάποιος πού προτιμάς να μεγαλώσεις, δεν ήσουν μέρος αυτού του σχεδίου. Οι τύψεις σου είναι ένα προνόμιο – που έχουν μόνο οι ευνοημένοι. Παρακάτω, έχω μεταφράσει (κακήν κακώς) ένα απόσπασμα από ένα κείμενο που τα λέει καλά:
Η ιδέα ότι η ταυτότητα πρέπει να καθορίζεται εξ ολοκλήρου από την άσκηση της ατομικής ελευθερίας είναι ένα προϊόν του φιλελευθερισμού [με την αμερικανική έννοια], που προσδιορίζεται λευκό, αρσενικού φύλου, μέσης τάξης, και μάλλον ετεροφυλόφιλο. Ένα άτομο που ωφελείται από μια προνομιακή, ευέλικτη ταυτότητα (λευκό, αρσενικό, μπουρζουά, ετεροφυλόφιλο) είναι πιο ελεύθερο να σκέφτεται και να λειτουργεί ανεξάρτητα, χωρίς να υποχρεώνεται σε κάποια συλλογική ταυτότητα, είτε λόγω άγνοιας, είτε λόγω ανταγωνισμού. Η ελευθερία με αυτή την έννοια είναι μια μορφή εξουσίας πάνω σε άλλους. Όσοι είναι 'αντικειμενικά' λευκοί άντρες, είναι αναγκασμένοι να δουν τη συλλογική φύση της ταυτότητας τους και προσπαθώντας να την προσδιορίσουν, δικαιολογούν το 'δικαίωμα' τους να αναγνωρίζουν τα προνόμια τους, και μπορεί αυτό να φτάσει σε κάποιου φασιστικό συνονθύλευμα (ρατσιστές, το tea party, κλπ). Ταυτίζονται με προνόμια που αρχικά απλώς θεωρούσαν δεδομένα.
Και εδώ μπαίνουν 'οι καλοί': κάνοντας αυτοκριτική, μερικοί αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ως προνομιούχους προσπαθώντας να διαχωριστούν από τους φασιστικούς τους καθρέφτες, κάτι που μεταφράζεται ως α) μια ψευδής αίσθηση ακόμη μεγαλύτερης αυτονομίας και ελευθερίας από όλους τους λευκούς/αστούς/αρσενικούς/ετεροφυλόφιλους/αρτιμελείς/κλπ αγνοώντας τους σημαντικούς διανοούμενους μεταξύ τους. Βλέπουν το δικό τους προνόμιο ως μορφή εξαναγκασμού ή καταναγκασμού από την οποία θέλουν να ξεφύγουν. Ή, ως β) συμμετοχή σε αγώνες για ισότητα εξ ονόματος εκείνων των οποίων οι ταυτότητες χρησιμοποιούν για να καταπιέζονται.
Και για να ελαφρύνουμε το κλίμα, δείτε αυτό το ξεκαρδιστικό βίντεο. «Το Netflix μου προτείνει ταινίες που έχω ήδη δει».
σχόλια