________________
1.
γιατί κάποιες φορές προβάλουμε τον εαυτό μας-το τι θα κάναμε εμείς-στους άλλους; κι επειδή δεν ξέρω αν το έθεσα σωστά, το αναλύω απ' τη δική μου σκοπιά: βγήκαμε με ένα άτομο που νόμιζα ότι του άρεσα, μετά με απέφυγε με έναν συγκεκριμένο τρόπο κι εγώ θύμωσα, χωρίς να σκεφτώ πως κι εγώ αν ήθελα να τον αποφύγω, σε περίπτωση που δε μου άρεσε, ίσως να του συμπεριφερόμουν με παρόμοιο τρόπο! Συμβαίνει και σε άλλα άτομα; Εσένα σου έχει συμβεί; Την επόμενη φορά θα θυμηθώ να σκεφτώ προτού θυμώσω..- ζαβαρακατρανέμια
Και την επόμενη, και τη μεθεπόμενη, και όλες τις επόμενες φορές θα θυμώσεις, γιατί η απόρριψη πονάει πολύ, ακόμα και η θεωρητικά ασήμαντη, που μπαίνει σα σκλήθρα κάτω από τα νύχια. Καλά κάνεις και το εκλογικεύεις, πολύ καλά, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης για μένα, αλλά μην περιμένεις από τον εαυτό σου να μη θυμώνει όταν κάποιος σε αποφεύγει, εκτός και αν έχεις στόχο τη θέωση.
________________
2.
Λένα και σχολιαστές, καλημέρα! Είσαι πολύ ωραία τύπισσα :) Έχω εδώ και 14 χρόνια μια φίλη, τώρα είναι 26 ετών κι εγώ 27. Μεταξύ μας υπάρχει αγάπη και πολλές αναμνήσεις, φυσικά, και συναντιόμαστε τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν την έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Οι προσωπικές της επιλογές με βρίσκουν αντίθετη συνήθως, γεγονός που γνωρίζει. Ζητάει τη γνώμη μου και της τη λέω, με ευγένεια αλλά και αρκετή σαφήνεια γιατί θεωρώ ότι έτσι κάνουν οι φίλες. Δε θέλω να κάνει ό,τι πιστεύω εγώ σωστό, απλά της έχω πει την άποψή μου για τη νοοτροπία της κι ότι δεν έχει ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση ούτε τιμάει τρομερά την αξιοπρέπειά της. Το αναγνωρίζει αλλά είναι γενικά πολύ του φαίνεσθαι. Δεν έχει όμως και το ανάλογο μυαλό για να το υποστηρίξει. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι δε μου κολλάει να με λέω φίλη της και να μην την εκτιμώ. Δε γίνεται σε κάθε κουβέντα που μου ανοίγει να την κοντράρω, ξέρει γενικά τη στάση μου. Τι σόι φίλη είμαι, όμως, αν από μέσα μου σκέφτομαι συχνά "πάλι βλακείες κάνει αυτή η κοπέλα"; Και που το ξέρει δεν αναιρεί το γεγονός ότι δεν τη σέβομαι όσο άλλες φίλες μου! Δε θέλω όμως και να την ξεκόψω, την αγαπώ και τη θέλω στη ζωή μου. Τι δε βλέπω; Σας ευχαριστώ πολύ! :)- προβληματισμένη
Εδώ δεν μας λες τι είναι αυτό που βλέπεις, θα καταλάβουμε τι είναι αυτό που δεν βλέπεις; Γιατί τόσες περιστροφές; Ποιον προσπαθείς να προστατεύσεις με τις ασάφειες; Την φίλη σου, που δεν ξέρουμε, οπότε η προστασία δεν έχει νόημα; Ή τον εαυτό σου, που αισθάνεσαι ότι εκθέτεις με την ερώτηση, επειδή ξέρεις ποιος είναι ο αντίλογος σε αυτά που χαρακτηρίζεις ως «βλακείες;» Μη περιγράφοντας τι είναι τα λάθη της φίλης, προσπαθείς να ενισχύσεις την υπόθεση ότι αυτά που κάνει είναι, χωρίς αμφιβολία, λάθη – κι αυτή, είναι χαζή. Αυτό που κατάφερες, με μένα τουλάχιστον, είναι να μου εξάψεις την περιέργεια. Πρόκειται για slut shaming ή για κάτι άλλο;
Η πλάκα είναι ότι πράγματι δεν έχει σημασία ποια είναι η συμπεριφορά που δεν εγκρίνεις. Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι δεν την εκτιμάς και δεν τη σέβεσαι, για τους δικούς σου λόγους. Δεν χρειάζεται να συμφωνήσουμε μαζί σου, ούτε χρειάζεται να έχεις αντικειμενικό δίκιο για να νιώθεις όπως νιώθεις. Ο φίλος δεν είναι αυτός που συμφωνεί με ό,τι κάνει ο φίλος. Αυτό λέγεται οπαδός (ή φανατικός ψηφοφόρος...), η φιλία είναι πολύ πιο χρήσιμη σχέση. Ο φίλος είναι αυτός που καταλαβαίνει τα γιατί, χωρίς να νιώθει την ανάγκη να κρίνει. Αν ξεπεράσεις αυτό το στάδιο, η φιλία κλονίζεται, και εσύ το έχεις ξεπεράσει κατά πολύ. Σκέψου τι είναι αυτό που δεν εγκρίνεις, και για ποιο λόγο σε ενοχλεί τόσο ώστε να λες ότι 'δεν τη σέβεσαι'. Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα, και δεν μπορείς να τη λες έτσι αβίαστα για κάποιον που ξέρεις 14 χρόνια. Αν ήταν κάτι που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την δική σου αξιοπρέπεια, τότε δεν θα είχες άλλη επιλογή από το να ξεκόψεις, δεν θα την ήθελες κοντά σου. Το γεγονός ότι δεν θέλεις να ξεκόψεις για μένα λέει κάτι, δεν ξέρω τι ακριβώς. Εσύ ξέρεις καλύτερα.
________________
3.
Με είχες βοηθήσει και παλιότερα με θέμα φιλίας- μέσα σε όσα υπέθεσες/συμπέρανες, είπες και μια φρασούλα που μου έμεινε και μου ξεκαθάρισε το πρόβλημά μου.
Εκείνο το πρόβλημα λύθηκε, όμως τώρα έχω το εξής, πάλι φιλικής φύσης. Έχω έναν φιλαράκο αρκετά μικρότερο σε ηλικία με τον οποίο μοιραζόμαστε τα εξής: Είμαστε στο ίδιο επάγγελμα (broadly speaking), είμαστε και οι δύο gay σε έναν (όπως και να το θέσεις) ομοφοβικό κόσμο, και είμαστε και οι δυο Έλληνες της ίδιας πόλης του εξωτερικού. Ο φίλος μου, αν και καλό παιδί, είναι κουραστικά ανώριμος στα συναισθηματικά. Επίσης αν και σημαντικά νεότερος, είναι πολύ πιο συντηρητικός -για παράδειγμα, όταν είμαστε μαζί με έναν μη λευκό/λευκή, νιώθω ότι αυτός βλέπει χρώμα εκεί που οι υπόλοιποι βλέπουμε άνθρωπο. Αυτό τελικά βγαίνει σε δηλώσεις τύπου «δεν θα πήγαινα ποτέ με μαύρο».
Μετά από πολλή προσπάθεια, αισθάνομαι ότι αυτό που μας έφερε κοντά το πιέσαμε λιγάκι και θα ήθελα τώρα να εισάγω λίγο απόσταση στη σχέση, γιατί να του αλλάξω τα μυαλά ή να αλλάξω τα δικά μου δεν γίνεται. Η ερώτησή μου είναι, πώς το κάνεις αυτό χωρίς να στενοχωρήσεις τον άλλονε, αλλά και χωρίς να χρειαστείς να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου, πράγμα που θα οδηγούσε στις απλές πλην σημαντικές δηλώσεις που προανέφερα (φίλε, είσαι sweet, αλλά ταυτόχρονα είναι ευλογία που γεννήθηκες gay, αλλιώς θα ήσουν ακόμα πιο ανώριμος emotionally as well as politically). Ευχαριστώ πολύ.- Φίλος
Από τη μία, όπως είπα και παραπάνω, η απόρριψη πονάει ακόμα και από ανθρώπους που δεν εκτιμούμε καν – από την άλλη, πολλές φορές υπερεκτιμούμε την επίδραση που έχουμε στους άλλους. Δεν είμαι σίγουρη για το πόσο θα ταραζόταν αν απομακρυνόσουν. Εσύ είσαι σίγουρος; Αν είσαι, και αν πιστεύεις ότι θα πληγωθεί, σε καμία μα καμία περίπτωση δεν χρειάζονται δηλώσεις για να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου. Δεν θα δικαιολογήσεις τον εαυτό σου έτσι, θα στρίψεις το μαχαίρι πιο βαθιά στην πληγή. Απομακρύνσου σιγά σιγά, διακριτικά, και από τις αντιδράσεις θα καταλάβεις αν έχεις λόγο να είσαι διακριτικός στην αποχώρηση, ή αν ο άλλος αδιαφορεί, ή δεν το έχει πάρει καν είδηση.
________________
4.
Λοιπόν Α,μπα,
Σήμερα που είχα πάει για καφέ με δυο φίλες μου, ήρθε στην παρέα και ένα παιδί, φίλος της μιας φίλης, ο οποίος έχει τελειώσει Ιατρική εκπα και τώρα είναι ειδικευόμενος στην Ψυχιατρική .Τον γνωρίζα πρώτη φορά και τον ρωτάγαμε διάφορα. Τον ρώτησα που λες ,κάποια στιγμή, ποιά είναι η θέση της Ψυχιατρικής σχετικά με τα άτομα που θέλουν να κάνουν αλλαγή φύλου. Μου απάντησε οτι θεωρείται σαφώς και ξεκάθαρα διαταραχή προσωπικότητας και οτι πριν γίνει η αλλαγή ,πρέπει να παρακολουθούνται ψυχιατρικά για τουλάχιστον δυο χρόνια. Αυτή την απάντηση την είχα κάπου ξαναδιαβάσει. Μετά τον ρώτησα :<<Επομένως όταν ολοκληρώνεται η διαδικασία της αλλαγής ,τα άτομα αυτά θεωρούνται ψυχικά υγιή ή συνεχίζουν να θεωρούνται διαταραγμένης προσωπικότητας;>>, <<Ε ,εντάξει , είναι όπως οι τράνς που ξέρεις ,δεν έχεις δει; Πως σου φαίνονται, υγιεις;>> απάντησε. Του λέω οτι δεν ξέρω προσωπικά κανέναν που να είναι τρανς ,άσε που δεν είμαι και ειδικός, και μου απαντάει <<Οπως η Χειλουδάκη ας πούμε, την έχεις δεί; Πως σου φαίνεται;>>. Α μάλιστα, του λεώ (δεν την πολυθυμάμαι την τύπισσα και δεν το συνέχισα), μετά πιάσαμε άλλο θέμα.
Εντάξει ήταν κουβέντα καφενείου, αλλά αυτή η στιχομυθία με τη Χειλουδάκη μου φαίνεται πως παραήταν ρηχή και "λίγη" για wanna be ψυχίατρο. Μου ακούστηκε ρατσιστική. Ας μου έλεγε οτι ναι, συνεχίζουν να θεωρούνται ή οτι απλά εξαρτάται απο την περίπτωση. Ή οτι είναι περίπλοκο το θέμα. Ή, δεν ξέρω ,ας μου έλεγε να μη με νοιάζει, γιατί εμάς που δεν είμαστε τρανς πρέπει βασικά να μας νοιάζει τι δικαιώματα έχουν ή δεν έχουν οι τρανς, και αν τους διευκολύνουμε ως κοινωνία να είναι ο,τι γουστάρουν να είναι.
Μήπως η ερώτηση μου ήταν απλοϊκή και ανούσια τελικά;
Όμως απ' την άλλη, αν οι τρανς δεν είναι απλώς άτομα που άλλαξαν φύλο, αλλά και εσαεί ψυχικά νοσούντες, δεν διαφοροποιείται και η μέριμνα που πρέπει να λαμβάνεται υπέρ τους΄;
Τι έχεις να πείς;- katharine
Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα όταν ανακαλύπτουμε ότι διάφοροι σπουδαγμένοι επαγγελματίες είναι άσχετοι, έως και επικίνδυνοι για το κοινό. Δεν είναι ακριβώς απάντηση σε αυτό που γράφεις, αλλά ως ένα σημείο, είναι.
Ελπίζω να είναι στην αρχή της ειδικότητας, γιατί έχει πολλά να μάθει ακόμα το παλληκάρι. Οι προκαταλήψεις του, ο ρατσισμός του και η αγκυλώσεις του δεν είναι καλά εφόδια για να κάνει διαγνώσεις. Η ψυχολογική/ψυχιατρική παρακολούθηση, που είναι υποχρεωτική, δεν αποδεικνύει κάτι άλλο από τη στάση της κοινωνίας απέναντι στο θέμα, που είναι γεμάτη αμηχανία και φόβο απέναντι στα 'ιερά' γεννητικά όργανα. Ακόμα κι έτσι όμως, με τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα, η παρακολούθηση δεν γίνεται επειδή αυτοί οι άνθρωποι είναι «δεν είναι στα καλά τους», όπως μέσες άκρες δήλωσε ο φωστήρας που συνάντησες, αλλά επειδή «απαιτείται ψυχιατρική / ψυχολογική παρέμβαση και τέλος ιατρική γνωμάτευση, ώστε να πιστοποιηθεί ο βαθμός ωριμότητας της λήψης μιας τέτοιας απόφασης, αλλά και για να αποκλειστεί η συνύπαρξη και άλλης ψυχοπαθολογίας».
Η «δυσφορία φύλου» πράγματι ανήκει σήμερα στις ψυχικές διαταραχές, κάτι που προκαλεί αντιδράσεις και ανάγκη για επαναπροσδιορισμό, κάτι που ο γιατρός μας δεν συμπλήρωσε. Αν το ξέρει, βέβαια:
Η Διεθνής Στατιστική Ταξινόμηση των Ασθενειών και των Σχετικών Προβλημάτων Υγείας (ICD) αναφέρει τη διαφυλικότητα ως μια ψυχική διαταραχή και διαταραχή συμπεριφοράς. Τα συστήματα συχνά αντικατοπτρίζονται στα εθνικά συστήματα κατηγοριοποίησης ιατρικών νοσημάτων στην Ευρώπη, ενώ συχνά χρησιμοποιούνται στην διάγνωση διεμφυλικών ατόμων τόσο σε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, όσο και διεθνώς.
Αυτού του είδους οι κατηγοριοποιήσεις στην σύγχρονη οπτική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θεωρούνται ολοένα και πιο προβληματικές, καθώς αποτελούν εμπόδιο στην πλήρη απόλαυση των κεκτημένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ μπορούν να περιορίσουν τη δικαιοπρακτική ικανότητα (εφόσον τα διεμφυλικά άτομα θεωρούνται ψυχικά ασθενή). Αμφισβητούνται δε τόσο από φορείς της κοινωνίας των πολιτών (TGEU), όσο και από εργαζομένους στις υπηρεσίες υγείας (WPATH). Η κυρίαρχη τάση που υπάρχει στην τρανς κοινότητα στην Ε.Ε. (αυτή κυρίως εκφράζεται από την Transgender Europe, αλλά και από εθνικές οργανώσεις διεμφυλικών), είναι η αποκατηγοριοποίηση της διαφυλικότητας και η αφαίρεση της διαταραχής ταυτότητας φύλου από τους αντίστοιχους καταλόγους. Ένα πρώτο βήμα είναι η πρόταση που έχει κατατεθεί για την αντικατάσταση της έννοιας αυτής με την έννοια της «ασυμφωνίας φύλου» ως προς το DSM. Είναι αναμφίβολα ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο απέχει από την πλήρη αποκατηγοριοποίηση.
Ένα θεμελιώδες ερώτημα που πρέπει να τεθεί εδώ, έχει να κάνει με τα διεμφυλικά άτομα που νιώθουν ότι πιθανά απειλούνται από μια ενδεχόμενη αλλαγή στο DSM. Η αποπαθολογικοποίηση της διεμφυλικότητας μπορεί να έχει ως συνέπεια να περιορίσει την πρόσβαση σε υπηρεσίες που συνδέονται με τον επαναπροσδιορισμό του φύλου, καθώς τα συστήματα υγείας απαιτούν την ύπαρξη μιας τέτοιας διάγνωσης προτού δικαιολογήσουν ιατρική ή ψυχολογική θεραπεία, και βεβαίως ασφαλιστική κάλυψη. Από την άλλη μεριά αντιπαραβάλλεται η θέση ότι όταν τα διεμφυλικά άτομα διαγιγνώσκονται φέροντα ψυχική διαταραχή αυτό επιφέρει κοινωνικό στιγματισμό και αυτό είναι επιπλέον φορτίο όταν ήδη αντιμετωπίζουν πλήθος διακρίσεων, καθώς επίσης τούτο περιορίζει την δικαιοπρακτική τους ικανότητα ενώ τα κάνει αντικείμενα μελέτης για την ιατρική επιστήμη, αντί για υποκείμενα που εκφράζουν τις ιατρικές τους ανάγκες.
Έτσι λοιπόν απαιτείται εδώ να δοθεί πλήρης απάντηση η οποία θα πρέπει αφενός μεν να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των διεμφυλικών ατόμων και την ασφαλή πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και ιδιαίτερα στις διαδικασίες επαναπροσδιορισμού του φύλου τους (και προφανώς την ασφαλιστική κάλυψη αυτής), ενώ από την άλλη πλευρά δεν θα δρα ως μία επιπλέον συνθήκη κοινωνικού στιγματισμού και διακρίσεων καθώς και περιορισμού των δικαιωμάτων τους, δικαιοπρακτικών και άλλων.
________________
5.
Α,μπα
Πάντα κοιμόμουν με κάλτσες. Ωστόσο μου είπαν ότι είναι καλύτερο για τα πόδια να κοιμάσαι χωρίς αυτές για να αερίζονται. Εχθές το βράδυ πρώτη φορά προσπάθησα να κοιμηθώ χωρίς κάλτσες, και ήταν εφιαλτικό- δεν μπορούσα να ηρεμήσω, ένιωθα απροστάτευτη και εν τέλει μετά από δύο ώρες άβολης κατάστασης τις έβαλα και ηρέμησα. Εσύ κοιμάσαι με ή χωρίς κάλτσες; Θεωρείς ότι είναι καλύτερο για τα πόδια πώς;- shok
Πρόβλημα είναι μόνο να κοιμάσαι με τα τσαρούχια.
________________
6.
Αγαπητή α, μπα μου!
Είσαι φοβερή, θα ήθελα να σε είχα φίλη και ειδικά τώρα στις στεναχώριες μου.
Μόλις χώρισα μετά από 3 χρόνια σχέση, επειδή του είπα να συζήσουμε, μου είπε ότι δεν θέλει και ούτε θα θέλει, ότι του λείπει ο ενθουσιασμός (σημείωση: 33 και οι δυο μας). Και μερικά είσαι η πιο όμορφη, η πιο έξυπνη, η καλύτερη, αλλά εγώ δεν σε ερωτεύτηκα ποτέ. Α, μπα μου δεν το είχα καταλάβει ή είχα πείσει τον εαυτό μου να μην το βλέπει. Επειδή ήξερα από πριν ότι είναι ήπιων τόνων και χωρίς ιδιαίτερες συναισθηματικές εξάρσεις, τα απέδιδα όλα στον χαρακτήρα του. Το αστείο είναι ότι εμένα η ηρεμία του με τράβηξε. Παλαιότερα είχα σχέση με κάποιον ανισόρροπο, χειριστικό, με πολλές εξάρσεις κτλ. κτλ. και τρέχω μακριά όταν μυρίζομαι παρόμοιους ανθρώπους. Η ερώτησή μου είναι και τώρα τι; Πως μπορώ στο εξής να ξεχωρίζω την ηρεμία από την απάθεια; Τι έκανα λάθος; -Λία
Λία, το πρόβλημα σου δεν είναι ότι δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την ηρεμία από την απάθεια. Το πρόβλημα σου είναι ότι από μία κακή επιλογή του παρελθόντος κατέληξες στο συμπέρασμα ότι η σωστή θα είναι η ακριβώς αντίθετη. Πολύ κλασικό λάθος, που δεν διορθώνεται αν δεν σπάσεις τον κύκλο της κόλασης. Από τον μανιακό θα πηγαίνεις στον κατατονικό, και από τον κατατονικό στον μανιακό; Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος είναι για σένα!
Και στις δύο περιπτώσεις, και αν δεν το καταλάβεις εγκαίρως, και στις περιπτώσεις του μέλλοντος, το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρεις ποιος σου ταιριάζει και πώς θα τον αναγνωρίσεις. Την πρώτη εμπειρία την ερμήνευσες πολύ επιφανειακά, όπως και την δεύτερη. Το ότι δεν παντρεύτηκες έναν με εξάρσεις δεν δίνει εγγυήσεις για γάμο με έναν που δεν αντιδρά. Σε τράβηξε η ηρεμία του; Σε τράβηξε κάτι που έπεισες τον εαυτό σου ότι πρέπει να σε τραβήξει, επειδή έτσι νόμιζες ότι θα έλυνες το πρόβλημα της προηγούμενης σχέσης.
Με τη μέθοδο που έχεις τώρα, είσαι έρμαιο της τύχης. Αν σου τύχει ένας πλούσιος και δεν πάει καλά το πράγμα, μετά θα ψάξεις έναν φτωχό; Αν τα φτιάξεις με έναν έξυπνο και χωρίσεις, θα σε τραβήξει ο πρώτος χαζός που θα βρεθεί στο δρόμο σου; Ανάλογα με το τι σου τυχαίνει θα βγάζεις τα συμπεράσματα; Εσύ, ποια είσαι; Ποιος είναι ο χαρακτήρας σου; Ποιον άνθρωπο θέλεις δίπλα σου, με ποιον άνθρωπο ταιριάζεις; Πώς είναι αυτοί οι άνθρωποι, τι τους αρέσει, πού βρίσκονται, πώς θα τους γνωρίσεις; Αυτά είναι τα ερωτήματα που καίνε, και αυτά πρέπει να απαντήσεις.
________________
7.
Γεια σου, Λένα!
Με αφορμή αρκετές απαντήσεις σου όπου αναφέρεις την passive aggressive συμπεριφορά, την οποία δε γνώριζα πριν διαβάσω πρώτη φορά εδώ, αλλά ακούω συνέχεια τελευταία, θέλω να σου ζητήσω μια μίνι ανάλυση- εξήγηση.
Απ' αυτά που έχω διαβάσει, έχω καταλάβει ότι είναι μια υπόγεια και έμμεση επιθετικότητα μασκαρεμένη ως καλοσύνη, αθωότητα και υπεράνω, 'δεν-υπάρχει-κανένα-πρόβλημα' συμπεριφορά, αλλά αρκετές φορές εχω παρατηρήσει ότι χαρακτηρίζεις ως τέτοια και πιο άμεσα αρνητικές συμπεριφορές (βλ. 3, http://www.lifo.gr/team/ampa/57264).
Επίσης, τα "μούτρα" είναι δείγμα τέτοιας συμπεριφοράς; Όταν εκνευρίζομαι με κάποιον, δεν μπορώ να του μιλήσω μέχρι να μου περάσει ο θυμός, και απ' όσο ξέρω πια, είναι το καλύτερο που έχω να κάνω, γιατί είτε θα χάσω το δίκιο μου είτε θα πω και θα ακούσω πράγματα που δε χρειάζεται να ειπωθούν. Επιπλέον, η αυθόρμητη αντίδρασή μου όταν κάποιος με ενοχλήσει πολύ (πολύ, το τονίζω) είναι να υψώσω τείχος, να τον αγνοήσω, να τον απομακρύνω χωρίς πολλά πολλά και εξηγήσεις- αν δεν είναι κοντινό και αγαπημένο άτομο, με το οποίο θέλω να το συζητήσω και να το λύσω-χωρίς να υποκρίνομαι ότι δεν έχω προσβληθεί, εκνευριστεί ή ό,τι άλλο αισθάνομαι τελος πάντων.
Αναρωτιέμαι αν είναι δείγμα passive aggressiveness αυτό και τι άλλο θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις έτσι, εφόσον είναι όρος που νομίζω τείνει να γίνει της μόδας και να χρησιμοποιείται κάθε φορά που κάποιος κάνει μια μη βολική παρατήρηση που δε μας αρέσει.
Πού έψαξες και διάβασες για το θέμα, και κατέληξες σε αυτή την ερμηνεία; Γιατί εγώ το έβαλα στο google και το πρώτο λήμμα ήταν «ένα είδος συμπεριφοράς ή της προσωπικότητας που χαρακτηρίζεται από την έμμεση αντίσταση στις απαιτήσεις των άλλων και την αποφυγή της άμεσης αντιμετώπισης, όπως με χρονοτριβή, με μούτρα, ή με απόκρυψη στοιχείων».
Αλλού: « Passive aggression είναι ένας σκόπιμος τρόπος έκφρασης που συγκαλύπτει τα συναισθήματα του θυμού. Πρόκειται για μια σειρά από συμπεριφορές ενός ατόμου που έχει στόχο να επιτεθεί σε άλλο άτομο χωρίς να αναγνωριστεί άμεσα ο υποκείμενος θυμός».
Παράδειγμα: «τώρα γιατί θύμωσες;» Το άτομο που λειτουργεί passive aggressive παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο ο άλλος αντιδρά αρνητικά στην συγκαλυμμένη επιθετικότητα, συνεχίζοντας την επίθεση με παθητικό τρόπο.
Και κάπου αλλού:
«Είναι όταν είσαι θυμωμένος με κάποιον αλλά δεν θέλεις ή δεν μπορείς να του το πεις. Αντί να επικοινωνήσεις με ειλικρίνεια όταν είσαι θυμωμένος, ανήσυχος, προσβεβλημένος ή απογοητευμένος, κρατάς τα συναισθήματα μέσα σου, δεν επικοινωνείς με λέξεις, ρίχνεις θυμωμένα βλέμματα, κάνεις προφανείς αλλαγές στη συμπεριφορά σου, είσαι 'δύσκολος', κάνεις μούτρα ή σηκώνεις έναν τοίχο. Μπορεί ακόμα να αντιστέκεσαι σε επιθυμίες άλλων αποφεύγοντας ή δημιουργώντας σύγχυση γύρω από ένα θέμα. Μπορεί να είναι κρυμμένη συμπεριφορά, ή προφανής».
Για το παράδειγμα που ανέφερες στο 'Α μπα' η φράση που χαρακτήρισα passive aggressive ήταν το «σιγά μην απαντήσεις». Είναι μια επιθετική αλλά και χειριστική δήλωση. Προφανώς αυτός που το λέει θέλει να απαντήσω, αλλά προτιμάει να μην το εκφράσει ανοιχτά, με ειλικρίνεια, για παράδειγμα «σε παρακαλώ, απάντησε μου», ή «θα ήθελα πολύ να απαντήσεις». Αντιθέτως παρουσιάζει τον εαυτό του ως loser (παθητική στάση) για να μην έχω άλλη επιλογή παρά να απαντήσω.
Αυτή είναι η ερμηνεία του όρου. Τώρα που τη διάβασες, αποφάσισε μόνη σου αν λειτουργείς έτσι ή όχι.
σχόλια