ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

24/09/2011 στις 11:35 το βράδυ ήταν η μέρα και η ώρα που μου είπες το ναι. Αυτό το πολυπόθητο ναι, που το περίμενα αρκετά και έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να το κερδίσω. Και το κέρδισα. Και ήμασταν μαζί πλέον. Και αρχίσαμε να περνάμε μαζί κάθε μας μέρα, κάθε μας ώρα και λεπτό. Και περνούσε ο καιρός και ενώ κάποιες μικροπαρεξηγήσεις που γινόταν μας έκαναν να νομίζουμε ότι ίσως αυτοί είμαστε και δεν τραβάει άλλο, πέρασε ένας χρόνος και είδαμε όσα περάσαμε. Πόσο όμορφα πράγματα, όμορφες στιγμές, όμορφα ταξίδια. Και ερωτευτήκαμε ακόμα πιο πολύ. Και έτσι κύλησε και ο δεύτερος και ο τρίτος χρόνος. Κάθε μέρα μαζί, να είναι εκεί ο ένας για τον άλλον, να δείχνουμε την αγάπη μας με κάθε τρόπο. Και τώρα μπαίνουμε στο Σεπτέμβρη. Τον μήνα που πάντα περίμενα για να σιγουρευτώ ότι ο χρόνος δεν μας φθείρει. Τον μήνα που περίμενα για να γιορτάσουμε τον έρωτα μας όπως τότε. Σαν να είναι η πρώτη μέρα, η μέρα που μου είπες το ναι. Αλλά τώρα δεν είσαι εδώ. Τελείωσε. Πριν 2 μήνες τελείωσε. Είπαμε πως δεν τραβάει. Πως τελευταία γίναμε εγωιστές και κανείς δεν θέλει να κάνει υποχωρήσεις για τον άλλον. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Πότε ξεκινήσαμε να μην νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον; Γιατί; Ήμουν εγωιστής που σε άφησα να φύγεις. Σε είδα τόσο αποφασισμένη που δεν ήθελα εγώ να είμαι ο πιο αδύναμος και να σε παρακαλέσω να το ξανασκεφτούμε. Όμως το μετάνιωσα. Κατευθείαν το μετάνιωσα. Από την επόμενη μέρα. Κάποτε σου είχα πει πως η αγάπη είναι θυσία και πως κάθε μέρα που περνάμε μαζί θυσιάζουμε τα πάντα για να ζούμε την αγάπη μας. Και εσύ πήγες και το έκανες τατουάζ. Σου άρεσε τόσο πολύ που το χάραξες για πάντα επάνω σου. Και τώρα έφυγες. Μέσα σε 2 μήνες βρήκες κιόλας τον επόμενο που θα περάσεις μαζί του όσο χρόνο σου αρέσει και σε ενθουσιάζει. Μέχρι να βαρεθείς και να γυρίσεις στο τέλος να του πεις, πως ίσως δεν πάει άλλο, έκλεισε ο κύκλος της σχέσης σας. Και θα φύγεις έτσι, χωρίς να του λύσεις το μεγάλο ΓΙΑΤΙ. Γιατί δεν πάει άλλο; Γιατί τώρα αποφάσισες να σταματήσεις να προσπαθείς για την σχέση σου; Τι είναι αυτό που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν μπορούμε να λύσουμε κάθε πρόβλημα που μας έρχεται; Αλλά εσύ θα έχεις φύγει. Θα έχεις βρει ήδη τον επόμενο. Μου είναι δύσκολο να μην θυμάμαι. Μου είναι δύσκολο να μην μπορώ να σου μιλήσω. Γιατί με αντιμετωπίζεις σαν ξένο; Ξέρεις, με σένα δίπλα μου ένιωθα ότι μπορώ να καταφέρω ό,τι βάλω στο μυαλό μου. Μαζί ένιωθα ότι μπορούμε να κατακτήσουμε τον κόσμο. Ήσουν τα πάντα για μένα. Αλλά τώρα δεν υπάρχεις πουθενά. Δεν θέλεις ούτε να με βλέπεις. Δεν σε νοιάζει καν αν υπάρχω. Σου κάνει κακό να μιλάμε μου είπες και αν σε αγαπάω πρέπει να σε αφήσω ήσυχη. Σε αγαπάω και προσπαθώ να μην σε ενοχλώ. Εσύ όμως αν με αγαπάς πρέπει να μην με αφήσεις να το κάνω. Αν με αγάπησες ποτέ θα έπρεπε να μην ήθελες να γεμίσεις το κενό του χωρισμού μας με τον πρώτο τυχόντα. Αλλά έτσι είσαι. Έτσι λειτουργείς. Όταν σε γνώρισα ήμουν ο πρώτος που έτυχε να σου αρέσει και να σε κάνει να περάσεις όμορφα, να ξεχαστείς. Είχες μόλις 3 μήνες που χώρισες από την προηγούμενη μακροχρόνια σχέση σου. Αλλά με έκανες να πιστέψω πώς εγώ κάνω την διαφορά. Πλέον δεν το πιστεύω. Έτσι λειτουργείς. Πνίγεις τον πόνο σου μέσα σε καινούριες σχέσεις. Και πριν καταλάβεις γιατί χώρισες, γιατί πονάς, έχεις ήδη μεταφέρει το πρόβλημα σου στη νέα σου σχέση. Και είναι πάντα εκεί, στην γωνία, κοιτάει, περιμένει και τρέφεται από την εξάρτηση που έχεις για τον άλλον. Και μόλις σταματήσεις να έχεις αυτή την σχέση εξάρτησης, τότε ξυπνάει και τα καταστρέφει όλα. Πεινάει και ψάχνει τροφή. Δεν μπορέσαμε να περάσουμε στο επόμενο στάδιο που πάντα λέγαμε. Μόλις κατάλαβες ότι συμβαίνει αυτό, έφυγες. Δεν ήθελες ποτέ να προχωρήσουμε. Ήθελες πάντα να τρέφεις το πρόβλημα σου και θυσιάζεις τα πάντα για αυτό. Ναι, η αγάπη είναι θυσία. Εσύ τι αγαπάς?