Πριν από 17 χρόνια, στο πρώτο ή το δεύτερο φεστιβάλ LGBT ταινιών στην πόλη μας, τέλη της δεκαετίας του '90 πήγαμε με τον Δημήτρη και τον Δημήτρη. Ντρεπόμασταν λιγάκι, γιατί απέξω είχε συγκεντρωθεί πλήθος παραχριστιανικών ομάδων και έκραζε όσους τολμούσαμε να μπούμε στο Ολύμπιον.
Εκεί απ' έξω ήταν και ο τότε βουλευτής της ΝΔ Παναγιώτης Ψωμιάδης που έκανε εμπρηστικές δηλώσεις στις κάμερες εναντίον των «έκφυλων ανωμαλων».
Η αίθουσα ήταν γεμάτη, και η πρώτη ταινία που είδαμε ήταν απολαυστική: «Η Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά». (Πού να φανταζόμασταν τότε την σπουδαία πορεία που θα είχαν στη συνέχεια ο Πάνος Κούτρας και ο σεναριογράφος Παναγιώτης Ευαγγελίδης, που μεταξύ των άλλων έφτιαξαν την Στρέλλα και το Xenia που θα μας εκπροσωπήσει φέτος στα Όσκαρ.)
Nα μην τα πολυλογώ, σε κάποια στιγμή άρχισε να μυρίζει, μετά να μυρίζει πιο πολύ, μετά να βρωμάει κανονικά. Δεν κράτησε πολύ. Κανείς δεν το σχολίαζε, γιατί πιθανότατα πίστευε ότι ο διπλανός του αεριζόταν, και ντρεπόταν να θίξει το θέμα. Ο ένας πίστευε ότι ο άλλος αεριζόταν και μόνο στο τέλος άκουσα κόσμο να λέει πως είχαν μπει στην αίθουσα κάποιοι απ' τις παραχριστιανικές ομάδες και είχαν ρίξει αμπούλες βρώμας.
Είχε (λίγη) πλάκα, αλλά το σημαντικό είναι πως 17 χρόνια μετά, παρόλο τον πόλεμο, τις συγκεντρώσεις, την ομοφοβία του τότε και του τώρα -τότε τουλάχιστον δεν ψήφιζε μισό εκατομμύριο την Χρυσή Αυγή- το φεστιβάλ άντεξε.
Με τις ελλείψεις, τις έριδες και τα διάφορα προβλήματά του, ναι, δεν λύγισε όμως κι ούτε φιμώθηκε.
Και τώρα φέτος, ξεκίνησε και πάλι στην ταινιοθήκη, στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
*Περισσότερες πληροφορίες (και το πρόγραμμα) εδώ.
σχόλια