ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν παιδιά,άκυρη η προηγούμενη εξομολόγηση..Εφοδίασα τον εαυτό μου με όσο περισσότερο θάρρος μπορούσα και τον συνάντησα...Όπως μπήκα λοιπόν στο διαμέρισμά του και έκλεισε την πόρτα,μου φάνηκε πως την κλείδωσε κιόλας(δεν είμαι σίγουρος).Ψιλοχέστηκα πάνω μου εκείνη τη στιγμή είναι η αλήθεια...Λοιπόν μου έβαλε να πιω φυσικό χυμό πορτοκάλι (που ξέρει πως τον λατρεύω),αλλά εγώ αρνήθηκα.Πείτε το καχυποψία,πείτε το εμμονή,εμένα πάντως ύποπτη μου φάνηκε η κίνησή του.Τέλος πάντων,ξεκίνησε να μου αναλύει για το πόσο πολύ τον πλήγωσα χθες με τα λόγια μου,για το πως ο πατέρας του είναι άνεργος,η μητέρα του δουλεύει καθαρίστρια στα Πατήσια και μάλλον θα την διώξουν,ο ίδιος σπουδάζει και δε μπορεί να δουλέψει,και,και,και....Τέλος πάντων,αφού μου έβγαλε την πίστη,μου έφερε τα 400€,τον ευχαρίστησα και ετοιμάστηκα να σηκωθώ.Όμως εκείνη τη στιγμή έκανε μία περίεργη κίνηση:Με κράτησε δυνατά με το χέρι του κάτω για να μην σηκωθώ και με κοίταξε με ένα δαιμονικό και ανατριχιαστικό βλέμμα...Τον ρώτησα "Τι έπαθες" και μου απαντάει "Τίποτα.Να με θυμάσαι μόνο."Παιδιά τα'παιξα!!Από τη μια φοβήθηκα με το ύφος του,από την άλλη όμως ερεθίστηκα απίστευτα πολύ...Ντρέπομαι που το λέω,αλλά όλο το σκηνικό με αυτόν και εμένα δίπλα δίπλα,να με κρατάει γερά με τα δυνατά του χέρια και να με κοιτάει έντονα στα μάτια,με άναψε για τα καλά...Να τον βλέπατε παιδιά,μαντράχαλος 1.90 και φόραγε πιτζάμες ο γλυκούλης!!Τέλος πάντων,σας γράφω απ'το λεωφορείο τώρα γιατί επιστρέφω....Από τη μια είμαι ανακουφισμένος,από την άλλη σκέφτομαι πως δε θα τον ξαναδώ και με πιάνει το παράπονο...