Πριν ξεκινήσω να λέω το οτιδήποτε, θα ήθελα να τονίσω σε όποιον μαθητή της 3ης λυκείου τυχαίνει να διαβάζει αυτό που γράφω, να απολαύσει αυτή την χρονιά, να την αντιμετωπίσει σαν δώρο και όχι σαν υποχρέωση. Έτσι έκανα και εγώ. Δεν γνωρίζω αν μου βγήκε σε καλό, αλλά σίγουρα χαμογελούσα κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από τις ευκαιρίες που σου δίνει η ζωή, να μαθαίνεις! Για μένα αυτό ήταν η 3η λυκείου. Ένας δρόμος που οδηγούσε στην γνώση. Και φυσικά ένας δρόμος που οδηγούσε στην αυτοβελτίωση. Γιατί κάθε μέρα που περνάει, σε αυτή τη δύσκολη χρονιά, είναι μια μέρα γεμάτη προκλήσεις, οι οποίες θα σε φέρουν πιο κοντά στον στόχο σου. Εγώ το χαρακτήριζα ως ένα μικρό κυνήγι της ευτυχίας. Δεν είναι βέβαια το μοναδικό, αλλά είναι σίγουρα ένα απ'τα πιο σημαντικά. Γι αυτό κοίταξα να το απολαύσω, και να το αντιμετωπίσω με χαμόγελο. Είναι μεγάλη ικανοποίηση να λύνεις μια άσκηση, η και να μην την λύνεις. Να γράφεις ένα διαγώνισμα, η να έχεις την τύχη να συναντάς σε αυτό το ταξίδι, ανθρώπους αρωγούς, υποστηρικτές! Δεν είναι μια ατομική προσπάθεια οι πανελλαδικές. Είναι κυρίως υπόθεση οικογενειακή. Η μαμά μου δεν κράτησε ποτέ το βιβλίο, ήταν όμως εκεί να με ενθαρρύνει με τον δικό της τρόπο. Γι' αυτό στην 3η λυκείου μαθαίνεις να εκτιμάς. Την υποστήριξη, την ενθάρρυνση, την αγάπη που δέχεσαι. Γενικά μαθαίνεις να εκτιμάς. Έναν καλό φίλο, η μια μικρή βόλτα, ανάμεσα στα φροντιστήρια. η μια μικρή επιτυχία σε ένα διαγώνισμα. Και για τον λόγο αυτό βγαίνεις από αυτή την ιστορία λιγάκι πιο πλούσιος. Βέβαια δεν είναι σίγουρα όλα τόσο ευχάριστα. Για μένα, οι δύο πιο δυσάρεστες καταστάσεις που αναγκάστηκα να βιώσω φέτος, ήταν οι 2 εβδομάδες των εξετάσεων, και η περίοδος συμπλήρωσης του μηχανογραφικού.
Γενικά θεωρώ πως αξίζει να προσπαθήσει κανείς 9 μήνες, μόνο για να κάτσει ένα ανοιξιάτικο απόγευμα στο μπαλκόνι, και να νιώσει αυτό το συναίσθημα, την μέρα που θα έχει τελειώσει τις πανελλήνιες.
Αρχικά βλέποντας τα θέματα, ένιωθα ότι ο κόπος που κατέβαλα δεν ήταν αρκετός. Ένιωσα-όχι λίγες φορές- να καταρρέω νιώθοντας αβέβαιη. Έβλεπα ότι δεν έγραψα όσο ήθελα στο ένα μάθημα και ξεκινούσα τις προσθαφαιρέσεις. "Θέλω τόσο στο επόμενο για να μπω στην σχολή" ή "αν δεν γράψω στο δεύτερο μάθημα βαρύτητας, καταστράφηκα". Δεν είναι και λίγο να βλέπεις τα όνειρα σου, τα δικά σου και των άλλων παιδιών ακόμη να καταποντίζονται. Δεν είναι σίγουρα εύκολο να ακούς συνεχώς σχόλια, εκτιμήσεις, προγνωστικά συνεχώς. Να νιώθεις κουρασμένος, απογοητευμένος, και να ξέρεις πως πρέπει να συνεχίσεις! Όπως και να'χει όμως αυτές οι δύο εβδομάδες πέρασαν και το απόγευμα της 29ης Μαΐου έπινα έναν χυμό (ο οποίος μου φάνηκε ανεξήγητα νόστιμος και δροσερός) στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, και συνειδητοποιούσα πως πλέον δεν θυμόμουν τίποτα. Τίποτα από όλα αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα. Είχε μείνει πλέον μια γλυκιά αίσθηση, ότι έφερα εις πέρας μια αποστολή, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Γενικά θεωρώ πως αξίζει να προσπαθήσει κανείς 9 μήνες, μόνο για να κάτσει ένα ανοιξιάτικο απόγευμα στο μπαλκόνι, και να νιώσει αυτό το συναίσθημα, την μέρα που θα έχει τελειώσει τις πανελλήνιες. Μετά βέβαια ξεκίνησε για μένα όπως και για όλα τα άλλα παιδιά ένας κυκεώνας. Είσαι 18 χρονών και ξεκινάς την ενήλικη σου ζωή βλέποντας την χώρα σου να δεινοπαθεί. Ακούς συνεχώς δυο λέξεις. Επαγγελματική αποκατάσταση. "Διάλεξε κάτι που να έχει μηδέν ανεργία". Και σχετικά με τα προσωπικά μου όνειρα; Δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρεται κανείς τόσο για την επαγγελματική αποκατάσταση, όσο για την προσωπική ευτυχία! Και ξέρω ότι οι περισσότεροι που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο θα με χαρακτηρίσουν ονειροπόλα, μια ακόμα έφηβη σε ροζ συννεφάκι. Όμως σκεφτείτε πως τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το να κάνεις αυτό που εσύ θέλεις ανεξάρτητα από κρίσεις! Είμαι της άποψης ότι αν αγαπάς αυτό που θα επιλέξεις, θα έχεις μια λαμπρή σταδιοδρομία. Παιδιά του '98 διαβάστε με την ψυχή σας, δεν το κάνετε για τους γονείς ή για τους καθηγητές σας! Αδράξτε τη μέρα, γιατί δυστυχώς μέρα που περνάει στην 3η λυκείου δεν γυρίζει πίσω.
Χαρείτε αυτή την διαδικασία, σκεφτείτε πως σας κάνει πιο δυναμικούς, πιο παραγωγικούς και πιο δραστήριους. Επιλέξτε να έχετε δίπλα σας ανθρώπους που θα σας δώσουν ώθηση και μην ξεχνάτε το ανοιξιάτικο απόγευμα που σας έλεγα. Είναι ένα αξιοσέβαστο κίνητρο. Και όταν με το καλό ολοκληρωθεί και για σας αυτή η διαδικασία, δηλώστε σχολές με βάση αυτά που ονειρευεστε! Οι κρίσεις και οι κρισούλες, οι βάσεις και οι βασούλες είναι σχετικές.
σχόλια