__________________
1.
Αγαπητή Α, μπα, η στήλη σου έχει γίνει αγαπημένη καθημερινή συνήθεια και να ευχηθώ να συνεχίσεις για πολύ πολύ καιρό να δίνεις τις συμβουλές σου σε θέματα παντός περιεχομένου! Να σου περιγράψω και εγώ με τη σειρά μου ένα περιστατικό και να ζητήσω τη γνώμη σου. Πήγαμε με το φίλο μου στο Ikea και παρκάραμε στο ανοιχτό πάρκινγκ. Στο πίσω αμάξι καθόταν ένα ζευγάρι που έτρωγε hot dog και βλέπουμε τον τύπο να πετάει το περιτύλιγμα από το παράθυρο κάτω στο δρόμο. Μετά από λίγο και αφού τελείωσε και η κοπέλα με το δικό της hot dog, πετάει και αυτή το περιτύλιγμα από το παράθυρο, ο τύπος βάζει μπρος και φεύγουν. Η ερώτησή μου λοιπόν είναι ποια είναι η σωστή συμπεριφορά όταν κάποιος γίνεται μάρτυρας ενός τέτοιου γεγονότος. Γενικά δε μου αρέσει να κρίνω τους άλλους όταν δε μου έχουν ζητήσει τη γνώμη μου, όπως δε μου αρέσει και εμένα να πεταχτεί ο κάθε άσχετος και να μου κάνει παρατήρηση για κάτι, αλλά σε αυτή την περίπτωση νομίζω ότι έπρεπε να είχα πει κάτι. Μπορεί να μην είμαι υπάλληλος του Ikea, ώστε να έχω δικαίωμα να κάνω παρατήρηση, ούτε θα κάτσω να συνετίσω τον καθένα για ό,τι έχω μάθει εγώ ότι είναι λάθος, ωστόσο αυτός ο τύπος αύριο μεθαύριο θα πετάξει το σκουπίδι του στην παραλία, στο δάσος, στο πάρκο που παίζουν παιδιά κλπ. Εκεί δεν έχεις δικαίωμα ή ίσως και υποχρέωση να κάνεις παρατήρηση; Ρώτησα και μερικούς φίλους για τη γνώμη τους και μια φίλη μού είπε ότι μια φορά στην Αυστρία είδε κάποιον να πετάει κάτω στο δρόμο το χάρτινο ποτηράκι του καφέ και ένας ηλικιωμένος κύριος που περνούσε τού είπε απλά «σας έπεσε κάτι». Εγώ γιατί νομίζω ότι αν έλεγα κάτι τέτοιο, στην καλύτερη θα «πήγαινα από εκεί που ήρθα»; - Bree Van de Kamp
Δεν χρειάζεται να είσαι υπάλληλος του IKEA για να κάνεις παρατήρηση σε κάποιον που πετάει σκουπίδια στο πάρκινγκ του ΙΚΕΑ, αυτό είναι σίγουρο. Το ότι δεν πρέπει να ρυπαίνουμε το περιβάλλον δεν είναι η γνώμη σου, είναι παγκόσμια ακλόνητη αλήθεια, και δεν τον κρίνεις αν του πεις να μην το κάνει. Τον κρίνεις αν του πεις ότι είναι ηλίθιος επειδή το κάνει, αλλά αυτό, ναι, δεν χρειάζεται να το πεις.
Το τι είναι σωστό – να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό, ή να κάνεις παρατήρηση, και τι είδους παρατήρηση να κάνεις – έχει να κάνει με τις περιστάσεις, γιατί ό,τι και να αισθάνεσαι, το βασικότερο είναι η προσωπική σου ασφάλεια, και ο κόσμος δεν πάει καλά. Αν πιστεύεις ότι είναι εξασφαλισμένη, πες αυτό που είναι σύμφωνο με το χαρακτήρα σου, χωρίς χαρακτηρισμούς. (Ωραίο nickname!)
__________________
2.
Ρε συ α μπα, είναι τόσο κακό που δεν θέλω να αδυνατίσω? Όλα γύρω μου φωνάζουν να γίνω όπως κάθε άλλος γιατί έτσι θέλει η κοινωνία, γιατί για να πας μπροστά δεν πρέπει να είσαι χοντρός, μαύρος, γκέι κοκ. Είναι τόσο φοβερό που απολαμβάνω το φαγητό? Δεν θέλω να αδυνατίσω, δεν θέλω να στερηθώ το φαγητό που θα φάω με τους φίλους μου ή το σπιτικό φαγητό της οικογένειάς μου. Γιατί κάποιος πρέπει να με κρίνει από τα κιλά μου και μόνο? Είμαι μορφωμένος, είναι πνευματώδης, έχω χιούμορ, είμαι έξυπνος, καλλιεργημένος... Γιατί όλα αυτά τα χαρακτηριστικά έρχονται δεύτερα? Γιατί πρέπει πρώτα να κριθεί ο εξωτερικός μου εαυτός? Και στην τελική γιατί εμένα να μην μου αξίζει μια σχέση με μια όμορφη γυναίκα και όχι με κάποια ''στα κυβικά μου''? Εκείνη μπορεί να υπερέχει εξωτερικά και εγώ να το αντισταθμίζω εσωτερικά? Γιατί πιέζουμε τους εαυτούς μας να είναι τέλειοι? Και στο κάτω κάτω γιατί να είμαστε όλοι τέλειοι? Η ζωή έχει τόσα ενδιαφέροντα για να βάζουμε περιορισμούς στα πάντα.... Τι λες και εσύ?- guilty plessures
O εξωτερικός εαυτός κρίνεται πρώτος επειδή είναι το πρώτο που βλέπουμε. Η ομορφιά, σε αντίθεση με την εξυπνάδα, την μόρφωση και την καλλιέργεια, είναι αυταπόδεικτη. Έτσι ήταν πάντα, και έτσι θα είναι. Άδικο; Φυσικά, γιατί η ομορφιά δεν κερδίζεται, χαρίζεται, αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι. Θέλουμε το σπάνιο, θέλουμε το λουξ, θέλουμε αυτό που θέλουν όλοι, και αυτό που θέλουν όλοι, είναι οι ωραίοι. Όπως κι εσύ θέλεις την ωραία. Εσύ γιατί θέλεις την ωραία, και όχι κάποια «στα κυβικά σου», όπως λες; Δηλώνεις ότι η ωραία «υπερέχει», άρα συμφωνείς με την κατάταξη. Μια που είναι στα κυβικά σου μπορεί να είναι έξυπνη, μορφωμένη και καλλιεργημένη, γιατί να έρχονται αυτά δεύτερα; Τόσο κακό είναι που της αρέσει το φαγητό;
Αυτό είναι το ένα κρατούμενο. Από την άλλη όμως, η πίεση που υπάρχει γύρω μας, στον κόσμο που ζούμε, για το αδύνατο σώμα, και η περιθωριοποίηση των παχουλών και των χοντρών, η σκληρότητα με την οποία τους δυσκολεύουμε τη ζωή, είναι το άλλο κρατούμενο, και γι' αυτό έχεις κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι.
__________________
3.
Ρε συ α μπα, γουστάρω την κολλητή μου. Δεν της το έχω πει προφανώς αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω το πόσο ταιριάζουμε... Ίδια αίσθηση του χιούμορ, το ίδιο πνευματώδης, αν το πιστεύεις υπάρχουν φορές που απλά καταλαβαίνει τι θέλει να πει ο ένας στον άλλο χωρίς να μιλήσουμε... Δεν μπορώ να μην ονειρεύομαι μια σχέση με αυτή τη γυναίκα, δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά αλλά για εμένα έγινε μια ανάγκη αυτός ο άνθρωπος. Φαντάζομαι πόσο ωραία θα ήμασταν μαζί και μου έρχεται να σκάσω από το κακό μου. Αυτή όμως δεν νομίζω να θέλει κάτι τέτοιο, δεν μου έχει δώσει τουλάχιστον κανένα σημάδι. Δεν είχε ποτέ σχέση, είναι γενικά μαζεμένη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλω να την χάσω από τη ζωή μου, σημαίνει πολλά για εμένα και ξέρω πως και εγώ το ίδιο για εκείνη. Γιατί εσείς οι γυναίκες δεν σκέφτεστε πόσο ωραία θα ήταν να είστε με έναν άνθρωπο που ταιριάζετε τόσο πολύ αλλά προτιμάτε να ψάχνετε για αυτό το ξένο, το αλήτικο? Τι έχουν τα καλά παιδιά? Υπάρχει τρόπος λες να της το φέρω απ'έξω απ'έξω χωρίς να χαλαστούμε μεταξύ μας? Με κάποιον τρόπο να μάθω τις σκέψεις της? Δεν ξέρω αν θα ξαναβρώ ένα άτομο που να ταιριάζουμε τόσο πολύ....- μπερδεμένος φίλος
Εμείς οι γυναίκες, αν δεν σε θέλουμε, δεν είναι επειδή είσαι καλό παιδί, είναι επειδή δεν σε θέλουμε. Δεν μας κάνεις κούκου, πώς να το πω. Το ότι της φέρεσαι καλά δεν την υποχρεώνει να ανταποκριθεί, δεν δημιουργεί κάποιο προηγούμενο, και δεν σου δίνει περισσότερα δικαιώματα. Ελπίζω να της φέρεσαι καλά καταρχάς επειδή είναι άνθρωπος, και είναι λογικό σε μια πολιτισμένη κοινωνία να φερόμαστε καλά ο ένας στον άλλον.
Αν ταιριάζετε τόσο φανταστικά, και αισθάνεται το ίδιο με σένα, θα το καταλάβεις από το βλέμμα, από τις κινήσεις, από τα τυχαία αγγίγματα. Αν δεν υπάρχει κάποια σπίθα, δεν ταιριάζετε τόσο φανταστικά όσο νομίζεις: εσύ την έχεις ταιριάξει στο μυαλό σου, εσύ αποφάσισες ότι ταιριάζετε πάρα μα πάρα πολύ, αλλά αυτή σε βλέπει αλλιώς. Γίνεται αυτό, ξέρεις. Γίνεται πολύ εύκολα, και είναι πολύ συχνό. Όχι επειδή θέλει κάτι αλήτικο. Επειδή δεν της κάνεις κούκου.
Γίνεται να μάθεις τις σκέψεις της με διακριτικό τρόπο, ναι. Πρέπει να βρεθείτε οι δυο σας, βράδυ, κάπου χωρίς εξωτερικούς αντιπερισπασμούς. Σε μπαρ, ας πούμε. Αν δεν ανάψει εκεί η σπίθα, δεν θα ανάψει εύκολα αλλού. Και αν αποφεύγει να βρεθεί μαζί σου μόνη της, βράδυ, σε ένα μέρος χωρίς εξωτερικούς αντιπερισπασμούς, δεν είναι επειδή είναι μαζεμένη, ή επειδή δεν θέλει τα καλά παιδιά. Δεν θέλει εσένα, με τον τρόπο που θέλεις να σε θέλει, επειδή δεν της κάνεις κούκου.
__________________
4.
Σήμερα Αμπα και αναγνώστες απογοητεύτηκα πολύ. Γενικά έχω τρεις παρέες σαν φοιτητής. Η καθεμία από αυτές με διαφορετικές ιδέες όσον αφορά τη διασκέδασή της: η μια του κλαμπ, η άλλη του αράγματος και η τρίτη για κανα καφεδακι/μπυρίτσα. Προσπαθώ να κρατάω τις ισορροπίες ανάμεσα στις παρέες μου και επικοινωνώ ανάλογα τη διάθεσή μου και κατά πόσο έχουμε καιρό να ιδωθούμε. Σε καθεμία από αυτές τις παρέες είμαι γενικά καλό μέλος και χαίρονται τα παιδιά να με καλούν ( και τις βλακειούλες μου τους λέω και σοβαρά μιλάμε και προσωπικά εξομολογούμαι και όταν έχω τις μαύρες μου προσπαθώ να μη βγάζω τα νεύρα στην παρέα που το σιχαίνομαι όσο τίποτα). Ο πρόλογος για να έχεις μια πλήρη εικόνα.
Σήμερα όμως μαθαίνω Αμπα μου ότι η "αραχτή" μου παρέα κανόνισε ταξίδι στην αλλοδαπήν χωρίς να με συμπεριλάβει και μόνο μετά από αυτοπρόσκλησή μου δήλωσαν χαρούμενοι που θα πάμε "όλοι" μαζί. Εεε, εντάξει ρε παιδιά! Πραγματικά αυτή τη στιγμή είμαι θυμωμένος! Προσπαθώ να κρατάω τις ισορροπίες ανάμεσα σ αυτές τις ανόμοιες παρέες, εγώ είμαι αυτός που θα πάρει τις περισσότερες φορές τηλέφωνο την κάθε παρέα χωριστά για να κανονίσουμε και τώρα σε μια σημαντική στιγμή μένω στην απ' έξω? Υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν τον "κόπο" μου(για ισορροπία) δεν είναι! Να με προσκαλέσουν στο ταξίδι δεν είναι! Να με παίρνουν τηλέφωνα πάλι δεν είναι! Αλλά έχουμε και κάποιες κοινωνικές συμβάσεις ρε γαμώτο! (Ντάξει τρολάρω και λίγο τον εαυτό μου) αλλά ψάχνω να βρω το δίκιο μου που δε μπορώ να το απαιτήσω! Πραγματικά 'Αμπα μου μένει το παράπονο όταν δε με συμπεριλαμβάνουν σε τέτοια "σημαντικά" γεγονότα! Δηλαδή τι? είμαι καλός μόνο για "τόσο"? Μοιράζομαι κομμάτια μου ψυχικά και συναισθηματικά για να μένω στην απ' έξω και προδομένος τελικά? Δυσκολεύομαι να το δεχτώ από τη στιγμή που σε κάθε παρέα χωριστά αισθάνομαι πλήρη αποδοχή και ειλικρινή θέληση να είμαστε παρέα. Έχω άδικο να πικραίνομαι? Και τι να συζητήσω ακριβώς? Τα θέματα αυτά είναι λίγο λεπτά και έχουν να κάνουν με το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας την παρέα, μπορώ να απαιτήσω μια διαφορετική συμπεριφορά τους (πχ να με παίρνουν αυτοί πιο συχνά τηλέφωνο)?- friendly guy
Σίγουρα δεν είναι ευχάριστο να μένεις απ' έξω, αλλά γι'αυτό μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ένας από αυτούς ίσως να είναι ότι έχεις τρεις παρέες, που δεν ανακατεύεις μεταξύ τους, γιατί πιστεύεις ότι η καθεμία εξυπηρετεί διαφορετικό σκοπό. Εμ, δε γίνεται να επωφελείσαι από τα καλά της εξειδίκευσης, και από την άλλη να θέλεις να είσαι η πρώτη σκέψη όλων. Μοιράζεις τον χρόνο σου στα τρία, και αυτό έχει επιπτώσεις. Το ότι προσπαθείς να κρατάς τις ισορροπίες είναι αποκλειστικά δικό σου πρόβλημα. Εσύ το δημιούργησες, εσύ το συντηρείς.
Δεν υπάρχει κοινωνική σύμβαση που λέει ότι στην οργάνωση ενός ταξιδιού μιας παρέας πρέπει να συμμετέχουν όλοι όσοι είναι μέλη και δορυφόροι μιας παρέας. Αφού σου αρέσουν οι κοινωνικές συμβάσεις όμως, να ξέρεις ότι η αυτοπρόσκληση δεν είναι ανάμεσα στις πιο ευγενικές κινήσεις μεταξύ των μελών μιας παρέας. Βλέπω ότι το έκανες με μεγάλη άνεση, και ούτε που σου πέρασε από το μυαλό να κρατήσεις την απόσταση που (πιστεύεις) ότι κράτησαν οι άλλοι απέναντί σου.
Αν είναι αυτονόητο ότι είσαι μέλος μιας ομάδας που κανονίζει ταξίδι, ωραία. Αν δεν είναι αυτονόητο, πάλι ωραία, και το λαμβάνεις υπόψη σου. Αν πάλι απλώς δεν ήσουν μπροστά όταν κανονίστηκε το ταξίδι, επειδή έχεις κι άλλες δύο παρέες που θέλεις να έχεις από κοντά, πάλι ωραία, γιατί μπορείς να αυτοπροσκληθείς χωρίς πρόβλημα, αλλά τότε μην κάθεσαι να σκας.
__________________
5.
Πως πρέπει να αντιδρά κανείς σε επιδειξίες; Και όταν λέω επιδειξίες εννοώ τους άρρωστους τύπους που στην φυλάνε σε ένα σημείο και αρχίζουν (συγνώμη για την έκφραση) να την ''παίζουν'' μπροστά σου. Πρόσφατα μου συνέβη ένα τέτοιο περιστατικό και δεν ήξερα τι να κάνω. Να ουρλιάξεις; να τον βρίσεις; να αρχίσεις να τρέχεις; Εγώ αυτό που έκανα ήταν να τον στραβοκοιτάξω και μετά να το βάλω στα πόδια. Πραγματικά το αίσθημα που είχα ήταν σαν ένας μικρός βιασμός. Τις πρώτες μέρες φοβόμουν να βγω από το σπίτι. Γιατί με είχε ακολουθήσει μέχρι ένα σημείο της γειτονιάς μου, οπότε φοβόμουν μην μου την φύλαγε πουθενά. Γενικώς στην περιοχή μου έχουν ακουστεί πολλά κρούσματα από επιδειξία. Στην αστυνομία δεν πήγα να κάνω αναφορά γιατί δεν πιστεύω πως θα βγάλω άκρη... Και να τον πιάσουν δηλαδή τι; Θα του επιβάλλουν ένα πρόστιμο για διατάραξη δημόσιας αιδούς και μετά κομπλέ πάλι ελεύθερος θα είναι. Την επόμενη φορά όμως που μπορεί να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο τι κάνω; Μικρό προάστιο της Αθήνας είμαστε θα τον ξαναπετύχω. Είχε και σκουτεράκι ο συγκεκριμένος. Ωφελεί πουθενά να πάρω αριθμό πινακίδας; Τι με συμβουλεύεις;
Καλώς φοβάσαι, και πολύ κακώς δεν πήγες στην αστυνομία. Φυσικά και ωφελεί να πάρεις αριθμό πινακίδας. Τα νομικά δεν τα ξέρω, αλλά είναι βέβαιο ότι μπορείς να προστατευτείς με το νόμο. Ναι, δεν είναι ιδανικός ο νόμος, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο από το τίποτα.
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να φεύγεις γρήγορα, χωρίς να αντιδράς. Αν σκοπεύεις να μιλήσεις, πες μόνο ότι θα τον αναφέρεις στην αστυνομία. Μην πλησιάζεις, μην σχολιάζεις, μην τον βρίζεις, και μακριά, όσο πιο γρήγορα και όσο πιο ψύχραιμα γίνεται. Η αντίδραση σου είναι σωστή. Πες σε όσους ακούς να έχουν την ίδια εμπειρία στη γειτονιά να πάνε στην αστυνομία. Ακόμα καλύτερα, να πάτε όλοι μαζί, για να πιέσετε την αστυνομία λίγο περισσότερο.
__________________
6.
αγαπητη α μπα.!ειμαι φοιτητρια εδω και 5 χρονια στη θεσσαλονικη.Τα τελευταια 2 χρονια δεν εχω φιλους εδω και ειμαι μονη μου απο θεμα παρεας..η πολη μου αρεσει πολυ καθως και ο τροπος ζωης,ξερω τα παντα πλεον εδω,εχω βολευτει κλπ.παιρνω πτυχιο και πρεπει να κανω την ασκηση μου η οποια ειναι εναμιση χρονο,και αυτο που με βασανιζει ειναι αν θα φυγω η αν θα μεινω να την κανω εδω..να σημειωσω οτι το θεμα μοναξιας με εχει καταβαλλει και θεωρω οτι οσο μενω μονη τοσο εγκλωβιζομαι και δεν ειμαι ανοιχτη σε νεες γνωριμιες..στις αλλες 2 πολεις που εχω την επιλογη να παω ,εχω φιλους..ωστοσο,η μια εχει το μειονεκτημα των εξοντωτικων ρυθμων ζωης(αθηνα) και η αλλη οτι με αποκοβει απο την πανεπιστημιακη κοινοτητα και γενικα εχει λιγοτερες ευκαιριες για τα επαγγελματικα μου.θεωρεις οτι το οτι δεν εχω φιλους εδω ειναι λογος να φυγω η οτι τα παραταω ευκολα και πρεπει να μεινω εδω και να το παλεψω.?- Mαρίλια
Δεν έχεις φίλους εδώ και δύο χρόνια, γιατί; Επειδή έφυγαν; Και επί δύο χρόνια δεν έκανες προσπάθεια να βρεις καινούριες παρέες; Πολύ κακώς. Τι θα πει «δεν είμαι ανοιχτή σε νέες γνωριμίες;» Να γίνεις. Δεν έχεις άλλη επιλογή. Οι φίλοι φεύγουν, εσύ θα χρειαστεί να φύγεις, οι μετακινήσεις είναι βέβαιες πια στη ζωή όλων μας, ο κόσμος έχει μικρύνει. Το να αποφασίσεις που θα μείνεις με μοναδικό κριτήριο τις παρέες είναι το πιο επιπόλαιο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Πώς εξασφαλίζεις ότι οι παρέες θα μείνουν στ' αβγά τους για όσο θέλεις; Θα πας εκεί που θα έχεις δουλειά, και οι δουλειές είναι δυσεύρετες. Αυτό θα καθορίσει το πού θα μείνεις τελικά, και το για πόσο.
__________________
7.
Εγώ μικρότερη αυτός μεγαλύτερος,εγώ στην Ελλάδα αυτός στην Αγγλία. Γνωριστήκαμε λίγο πριν φύγει. Επικοίνωνουμε καθημερινά. Δύσκολη η αναμονή της επιστροφής (δυσκολότερη από την αναμονή επιστροφής των μαρμάρων). Όλα έχουν βγει στον αφρό, φρικαρίσματα,ανασφάλειες και ο κατάλογος συνεχίζεται. Απλή ιστορία όταν την διηγείσαι δύσκολη όταν την ζεις. Έχω περιέργεια όμως να δω την συνέχεια . Πως καταφέρνεις να βρεις μια ισορροπία μέσα σ'αυτό χωρίς δεύτερες σκέψεις αλλά κρατώντας μόνο τα καλά;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων- Adrift
Δεν γίνεται να κρατάς μόνο τα καλά σε μια σχέση, ούτε είναι αυτό το ζητούμενο, ούτε το σωστό, ούτε το σώφρον. Δεν είναι σούπερ μάρκετ η ζωή, να επιλέγουμε μόνο τα καλά. Αν το κάναμε αυτό θα μας έκλεβαν, θα μας κορόιδευαν, θα μας πατούσαν αυτοκίνητα. Δεν ζούμε σε βιβλίο της Πολυάννας. Η ζωή είναι πολύπλοκη, και τα καλά έρχονται μαζί με δυσάρεστα, και μαζί με τα δύσκολα. Όσο για τις ανασφάλειες (που βλέπω ότι εξηγούν όλα τα στραβά, τα κακά και τα ανάποδα που κάνει ο καθένας), αυτές βγαίνουν στην επιφάνεια για ψύλλου πήδημα, δεν χρειάζεται να υπάρχει απόσταση.
σχόλια