ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μου χτυπησε το καμπανακι τι να κανω παρολο που μαι 26. αισθανομαι οτι βρηκα τον καταλληλο τον αγαπω τρελα και το θελω. αυτος 30 μου λεει δενε ιναι ετοιμος και γενικα εχει κομπλεξ με την ηλικια του δε θελει να μεγαλωσει και μου ζηταει χρονο. χθες βγηκαμε με παρεα ηπιαμε περασαμε τελεια και επιστρεφοντας μου ειπε για πρωτη φορα οτι ειμαι η γυναικα της ζωης του και να παμε να γνωρισω τους δικους του. εγω τρελαθηκα απο τη χαρα μου αλλα δε το συζητησαμε παραπανω γιατι ειχαμε πιει και κοιμηθηκαμε. την επομενη μερα του λεω χαμογελωντας θυμασαι τι μου πες χθες το βραδυ? και μου λεει σοβαρος. ναι.. οχι.. ε τι σημασια εχει γιατι το συζητας ειναι κατι αυθορμητο μια φορα λεγεται. ε και μου κοπηκε η χαρα. γενικα μου πε να συγκατοικησουμε γενικα κανει τα παντα για μενα αλλα οσον αφορα το ενα βημα παραπανω ειναι μια ναι μια οχι σα να φοβαται. εγω δε ξερω τι να σκεφτω με αυτη τη συμπεριφορα...ενταξει δεν ειναι ετοιμος το καταλαβαμε. αλλα ποτε θα γινει. και δε μιλαω απαραιτητα για γαμο. και να λογοδοθουμε μεταξυ μας μου φτανει κ ας γινει το μεγαλο βημα αργοτερα οποτε να ναι. αλλα τωρα εγω νιωθω την αναγκη να γινει αυτο. και αυτος ενω αλλα μου δειχνει αλλα κανει κ αλλα λεει... θελω γνωμες. ευχαριστω.