ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Η Άννα Γούλα αφηγείται τη ζωή της

Η Άννα Γούλα αφηγείται τη ζωή της Facebook Twitter
ΟΛΟΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΝΟΥΛΑ Μια μέρα είπα στον εαυτό μου, θα πάω και εγώ να τραγουδήσω. Καλύτερες είναι οι άλλες από εμένα; Έχω βυζιά, έχω και κώλο, μου φτάνουν να κάνω καριέρα σόλο. Έκτοτε έκανα ό,τι ήτανε δυνατό για να κάνω καριέρα και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου. Εξάλλου, τα πάντα θέλουν και τις θυσίες τους.
22

 

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠ ΤΗΣ:

 


 

Αιγαλιώτισσα βέρα. Μαζί με Καιτούλα και Ζαμπέτα. Βγάζει μεγάλους καλλιτέχνες το Αιγάλεω. Μεγάλωσα στις εργατικές πολυκατοικίες. Δύσκολα τα χρόνια. Άκουγα πολύ ραδιόφωνο. Αγαπημένη μου φωνή ο Μαστοράκης. Δεν με ένοιαζαν τα τραγούδια, μόνο η φωνή του εκφωνητή. Τότε ευχαριστιόμασταν με τα λίγα. Οικογενειακή επιχείρηση είχαμε τα ψιλικά. Πηγαίναμε στα «Πιπίνια» και στη «Μακιγιάζ». Εκεί πήγαινε όλη η νεολαία. Ξεφαντώναμε με τα ελληνικά μας τα τραγούδια τα ωραία πάνω στα τραπέζια. Αγαπώ το Αιγάλεω, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει κιόλας.

Τώρα έχω δύο σπίτια. Το χειμώνα γουστάρω τη Δροσιά για τη δροσούλα της. Άνοιξη κατεβαίνω προς τα νότια. Μου αρέσει η θάλασσα. Με ηρεμεί. Την Αννούλα σήμερα θα τη βρείτε μόνο: Χειμώνα Κεφαλάρι καφεδάκι κ.λπ. Ανοιξούλα-παραλία και καλοκαίρι ξεφάντωμα στη Μύκονο. Απλή ζωή.

Δούλευα στα περίπτερα. Λίγα τα λεφτά και τα όνειρά μου στα περιοδικά. «Ciao», «Espresso» και λοιπά. Τη βάρδια τη μεσημεριανή που βάραγε το λιοπύρι καθόμουνα και έβλεπα τηλεόραση. Πολύ κους κους, πολύ μπλα μπλα, πολύ γενικά. Μου αρέσουν οι σελέμπριτιζ γιατί είναι καθώς πρέπει άνθρωποι, σπουδαγμένοι, αξιόλογοι και προσφέρουν έργο στη χώρα μας. Γι' αυτό τους δείχνει και η τηλεόραση. Όνειρο ζωής ήτανε να δω και τον εαυτό μου στην ΤV.

Τραγουδούσα στο σχολείο σε όλες τις εθνικές μας επετείους. Μου άρεσαν πολύ τα τραγούδια για τους τσολιάδες της 28ης Οκτωβρίου, για το αλβανικό έπος του 1821. Την άλλη τη γιορτή δεν τη θυμάμαι πολύ καλά γιατί δεν μου άρεσε και τόσο. Βέβαια και τραγούδαγα καλά. Το ήξερα απανέκαθεν. Όλα τ' αγόρια με χειροκροτούσανε και μου έλεγαν πόσο μου πάνε τα γιορταστικά ρούχα. Μόνο η καθηγήτρια μουσικής δεν με χώνευε και μου έλεγε να δουλέψω τη φωνή μου, αν θέλω να συνεχίσω να τραγουδάω. Εγώ ξέρω ότι με ζήλευε.

Μια μέρα που έκανε πάρα πολύ ζέστη στο περίπτερο και όλοι οι κοσμικοί και οι σελέμπριτιζ είχαν πάει στη Μύκονο είπα στον εαυτό μου: «Άννα, ως εδώ! Όλοι στο Σι Σάτεν, στο Καπρίς και στο Γκιουζέλ και συ στη Κουντουριώτου με τον κυρ-Τάσο που κάθε μέρα Εποχή και Άσος φίλτρο. Θα πάω και εγώ να τραγουδήσω. Καλύτερες είναι οι άλλες από εμένα; Έχω βυζιά, έχω και κώλο, μου φτάνουν να κάνω καριέρα σόλο.» Έκτοτε έκανα ό,τι ήτανε δυνατό για να κάνω καριέρα και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου. Εξάλλου, τα πάντα θέλουν και τις θυσίες τους.

Ήμουνα πάρα πολύ τυχερή μέχρι τώρα γιατί βρέθηκαν πάρα πολλοί καλοί κύριοι και με βοήθησαν. Με το αζημίωτο φυσικά. Έκανα και λίγο επαρχεία στην αρχή. Μην φανταστείς πολύ. Όσο οι γιατροί και οι δάσκαλοι. Εκεί βρήκα έναν ευκατάστατο μεγαλοκτηματία, ο οποίος είδε σε ‘μένα τα ταλέντα μου και τα προσόντα μου. Τον έτζασα όμως στα γρήγορα. Ερωτεύτηκα σφόδρα τον κολλητό του, ο οποίος ήταν Αθηναίος, είχε πιο πολλά χρήματα και ήξερε και τους media. Και να σου πω και κάτι. Κουράστηκα με τους βλάχους.

Γύρισα και ανάσαινα στην Αθήνα μου. Ξεκίνησα τότε στο Κωλοσέο. Εκεί ήρθε και η μεγάλη καταξίωση. Στην αρχή με είχανε στις μεσαίες. Αλλά το αφεντικό είχε μάτι. Τα βλεφαριάσαμε και μπήκα πρώτο όνομα στη μαρκίζα. Πρώτα «Άννα Γούλα» και μετά το Κωλοσέο. Κάθε βράδι μπίμπα το μαγαζί. Έκανα ζημιά σου λέω. Επιτάφιο με κάνανε από το γαρύφαλλο.

Το βράδυ είναι δύσκολα. Αλλά η δουλειά πρέπει να βγει και βρίσκεις και τους τρόπους. Οι πελάτες περιμένουν από ‘μένα να τα κάνω κόλαση. Θέλουνε ντελίριο. Γι' αυτό όλοι γουστάρουν την Αννούλα. Δεν χαλάει χατίρι σε κανέναν. Έχω πολλούς θαυμαστές και fan club. Προσωπική σχέση, όμως, με ελάχιστους. Με κουράζει η πολυκοσμία. Πέρασε η εποχή που έκανα παρέα με τον καθένανε. Αυτά που κάνω είναι πολύ ψαγμένα και προσφέρω πολιτιστικό έργο, οπότε χρειάζομαι λίγο χρόνο για να σκέφτομαι. Να τα βρίσκω με την πάρτη μου. Δεν σταματάω ποτέ να ψάχνω τη φάση μου.

Χαίρομαι που με αναγνωρίζουν στο δρόμο. Με χαιρετάνε, μου λένε «γεια σου Αννούλα μας», μου δίνουν ακόμα και συμβουλές. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα όλοι να σε θαυμάζουν. Αυτή η καταξίωση με γεμίζει. Βρήκα το νόημα της ζωής πέρα από την πίστη μου το Θεό, και στην πατρίδα. Αδιαπραγμάτευτες αξίας μιας Ελληνίδας. Υμνώ τα ιδανικά μου με κάθε ανάσα που παίρνω, με κάθε μου τραγούδι. Πηγαίνω και στην εκκλησία. Κάθε Λαμπρή, κάθε Πάσχα και όποτε είμαι ντάουν, μωρέ.

Η έμπνευσή μου για τα τραγούδια μου; Η ίδια η ζωή. Οι έρωτες, οι σχέσεις, τα πάθη, η νύχτα και οι ανησυχίες μου για την πατρίδα και την πορεία αυτού του τόπου. Με ανησυχεί το τελευταίο, γι' αυτό μπήκα και στην πολιτική. Προλαβαίνω και τα δύο, άμα έχεις όρεξη όλα γίνονται. Η Σοσιαλιστική Εθνικιστική Οργάνωση (ΣΕΟ) είναι δικό μου δημιούργημα και φόρος τιμής σε περασμένες εποχές.

Θα ήθελα πολύ να κάνω οικογένεια. Πιστεύω στο θεσμό του γάμου. Συγκινούμαι όταν βλέπω ευτυχισμένες οικογένειες, γονείς με καροτσάκια στα σίριαλ στην τηλεόραση. Δυστυχώς αυτόν τον καιρό είμαι full time. Δεν προλαβαίνω. Με τον έρωτα είναι διαφορετικά όμως. Πάντα βρίσκω ένα κενό για να μου μπει. Εξάλλου είναι και τυφλός. Εγώ δεν είχα αναστολές ποτέ, ούτε κολλήματα και μαλακίες.

Στη ζωή μου έχω κουραστεί πολύ και σαν συμβουλή έχω να πω την εξής: Για να πας μπροστά θα κάνεις πάντα ό,τι σου λέει το κεφάλι σου. Ό,τι αντίθετο ακούς θα το γράφεις εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Όμως, να προσέχεις! Να είσαι ανοιχτός και άμα χρειαστεί, ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου. Έτσι πίνεις και πιο πολύ. Όπως λέω και στο άσμα μου «Καβάλα»: «Στης ζωής την ανηφόρα/κοίτα πάνω και προχώρα/και αν εμπόδια συναντήσεις/καβαλώντας θα τα λύσεις.»

**Η Άννα Γούλα είναι μια περσόνα που έχει δημιουργήσει η εικαστικός Χαρά Κολαΐτη αποτέλεσε το πρότζεκτ της ως φοιτήτρια της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Βαθμολογήθηκε με άριστα.

Οι Αθηναίοι
22

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Οι Αθηναίοι / Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Η συνιδρύτρια και διευθύντρια της Black Light και συνδημιουργός της σειράς podcast της LiFO «Ζούμε ρε» δραστηριοποιείται ώστε οι ΑμεΑ να διαθέτουν ίσες ευκαιρίες και απεριόριστη πρόσβαση, δίχως στιγματισμούς και διακρίσεις. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ελισάβετ Κοτζιά

Οι Αθηναίοι / «Τα πρώτα χρόνια λέγανε ότι τις κριτικές μου τις έγραφε ο πατέρας μου»

Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Αρετή Γεωργιλή

Οι Αθηναίοι / «Δεν θα σταματήσω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα της γυναίκας να νιώθει ελεύθερη να εκφράζεται»

Η Αρετή Γεωργιλή γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα δώδεκα τελευταία χρόνια, αφότου άνοιξε το Free Thinking Zone, ζει εκεί και στην Αθήνα. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μάριο Μπανούσι

Οι Αθηναίοι / Μάριο Μπανούσι: «Αν δεν εκτεθείς στη ζωή, δεν έχει νόημα»

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Γιώργος Τσιαντούλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / «Γελάτε γιατί χανόμαστε, κάντε σεξ, ταξιδέψτε, διαβάστε και φάτε, φάτε, φάτε»

Ο πολυσυζητημένος πρωταγωνιστής της ταινίας «Το καλοκαίρι της Κάρμεν», Γιώργος Τσιαντούλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στο Παγκράτι, διατηρεί θεατρική ομάδα στα Τρίκαλα, έχει παίξει σε παραστάσεις του Ρομέο Καστελούτσι και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει είναι «γαστρονομικοί συνδυασμοί σε λάθος στιγμή και λάθος ώρα».
M. HULOT
Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LIFO

Οι Αθηναίοι / Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LiFO

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού μιλά για τις ανεξίτηλες συναντήσεις της πορείας της, για το πώς πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, για μια ζωή χορτάτη. Δουλεύοντας επί 67 συναπτά έτη δεν ανέχεται να της πει κανείς «τι ανάγκη έχεις;».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αγνή Πικιώνη: «Η Αθήνα έχει εξελιχθεί σ’ ένα μαζικό λούνα παρκ»

Οι Αθηναίοι / «Δυσκολεύονταν να με πλησιάσουν επειδή ήμουν η κόρη του Πικιώνη»

Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του οραματιστή αρχιτέκτονα που είχε αφοσιωθεί στη λαϊκή αρχιτεκτονική, μιλά για τη ζωή της δίπλα σε εκείνον, που της έμαθε ότι «ένας απλός άνθρωπος μπορεί να φτιάξει κάτι σημαντικό». Αρχιτέκτονας και η ίδια, φρόντισε να διασώσει και να ταξινομήσει το έργο του. Τη θυμώνει η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική και πιστεύει ότι η Αθήνα έχει χάσει το στοίχημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Οι Αθηναίοι / Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Όλοι τη ρωτούν για τον Παύλο Σιδηρόπουλο όμως έχει ζήσει περισσότερα δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision, αισθάνεται περήφανη που μεγαλώνοντας κατέληξε να κάνει μόνο πράγματα που της αρέσουν. Έχει γυρίσει τον κόσμο με τον Στάθη Καλυβιώτη και τη μουσική τους, μόλις κυκλοφόρησε ένα βιβλίο για τα ταξίδια τους που μετράνε πια 25 χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

18 σχόλια
Δεν το γνωριζα αυτο και νομιζα οτι υπηρχε η συγκεκριμενη! Μπραβο στην εικαστικο αν και συμφωνω οτι δεν ειναι για πανεπιστημιο. (και ενα ουφ στο τελος που δεν υπαρχει η αννα γουλα :P )
Η Cindy Sherman ήδη από την δεκαετία του 1970 κατασκεύαζε περσόνες και σκηνοθετούσε τον εαυτό της υιοθετώντας-σατιρίζοντας στερεότυπα της κοινωνίας του θεάματος. Δεν είναι κάτι τόσο καινούριο λοιπόν. Σαφώς και το project αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον. Καυτηριάζει τα όσα βλέπουμε να παρελαύνουν στα μεσημεριανάδικα με αρκετές δόσεις χιούμορ. Και ας το παραδεχτούμε ότι είναι και αυτό μέρος τη σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Εκτός απ' αυτό, ίσως η κα. Κολαΐτη ήθελε να θέσει και ερωτήματα για την ταυτότητα του καλλιτεχνικού υποκειμένου. Κατά την ταπεινή μου όμως γνώμη, είναι αυτό και μόνο: ένα πολύ καλό πρότζεκτ. Δεν θα το χαρακτήριζα "τέχνη" και το ότι δημιουργήθηκε στα πλαίσια της Καλών Τεχνών δεν λέει κάτι. Αν όλο αυτό δεν γινόταν ως πτυχιακή στην Καλών Τεχνών πώς θα άραγε θα άλλαζε τον τρόπο ιδιοποίησης του πρότζεκτ;
Ένα κοινωνικό πείραμα όμως έχει θέση π.χ. σε μια σχολή κοινωνιολογίας, όπως είπε και ο/η peterp,έτσι δεν είναι?με τις εικαστικές τέχνες τι σχέση έχει, αυτό δεν καταλαβαίνουμε αυτοί που διαφωνήσαμε.
Εξαιρετική παρωδία της υποκουλτούρας του σκυλάδικου!! Η μικρή κάνει καταπληκτική πλάκα και πρέπει να μελέτησε πολύ καλά τις τραγουδιάρες!! Πώς όμως αυτή η πλάκα κρίθηκε από την Ανωτάτη σχολή καλών τεχνών σαν εικαστικό έργο;; και μάλιστα βαθμολογημένο με άριστα;;; Φαντάζομαι ότι ο Κανάκης και ο Καλυβάτσης θα έπρεπε να είναι τώρα καθηγητές στην ΑΣΚΤ!!!
Αυτο που δεν ξερετε οι περισσοτεροι ειναι πως το συγκεκριμενο project παρουσιαστηκε ΠΡΙΝ τα μνημονια και την "Ελληνοφρενια" που επακολουθησε.ΣΗΜΕΡΑ εχουμε παθει overdose απο αντιστοιχες εικονες και μαλιστα απο τα πλεον "εγκυρα" μεσαΚαι επειδη ειχε κατανοησει απολυτα το πνευμα της εποχης της (ισως ηταν και λιγο μπροστα, λιγο δεν χρειαζεται αλλωστε περισσοτερο) και το ερμηνευσε με καιρια καυστικο τροπο, γι' αυτο και η πτυχιακη της αριστευσε
Χωρίς να γνωρίζω πολλά περισσότερα για το πρότζεκτ της κας Κολαΐτη σας καλώ να σκεφτείτε μήπως ο στόχος της κας Κολαΐτη ήταν ακριβώς να διερευνήσει σε ποιό βαθμό μιά τέτοια και τόσο ακραία περσόνα είναι αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία (δείτε ας πούμε την αναφερόμενη πρόταση εργασίας) ή προκαλεί αντιδράσεις (όπως οι αντιδράσεις των περισσότερων εδώ). Επιπλέον φαντάζομαι ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο για την ίδια να μελετήσει και να παράξει με τόση συνέπεια αυτή την καινούργια γυναίκα την Άννα Γούλα. Η ίδια η καλλιτέχνης με το όνομα που της δίνει την υπονομεύει, μας προειδοποιεί, έτσι δεν είναι; Όταν ξέσπασε η ιστορία με τα τραγούδια στο youtube η κα Κολαΐτη δεν βγήκε πουθενά να πει "α, σας την έσκασα, εγώ ήμουν, ψέμματα, κλπ." συνέχισε να μελετά το φαινόμενο. Η συζήτηση που κάνουμε εδώ είναι φαντάζομαι μέρος αυτής της μελέτης μετά την πλαστή συνέντευξη.Η δημιουργία και η συντήρηση μιάς περσόνας από έναν καλλιτέχνη δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, ιδίως όταν αυτή από τους περισσότερους είναι αντιπαθής. Ε, νομίζω ότι το δέκα το κέρδισε με το σπαθί της.
Κυρία Πλιάτσικα θα συμφωνούσα μαζί σας εάν επρόκειτο για φοιτήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας, κοινωνιολογίας κτλ. Δεδομένου όμως ότι αυτό που έφτιαξε δεν είναι κοινωνιολογική μελετητή αλλά μία "τηλεοπτική" πλάκα που παρουσιάζεται σαν εικαστικό έργο δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω. Οι παλαιότεροι ΑΜΑΝ έκαναν καλύτερες εικαστικές επεμβάσεις!!!
το project της πολύ πρωτότυπο και μπράβο της για όλα. δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες με τέτοια φαντασία. το έχει υποστηρίξει πολύ καλά και σε τηλεοπτικές της συνεντεύξεις και στα τραγούδια της. βεβαια εμένα με ανησυχεί ένα πράγμα: όταν είχε βγεί το γνωστό της άσμα "τα πίνω όλα" η ίδια δέχτηκε πρόταση από πολλά κέντρα για να τραγουδήσει. Και ερωτώ: αρχικά πώς δεν ψωνίστηκε η ίδια (γιατί τόση επιτυχία από το πουθενά λίγοι την αντέχουν) και έπειτα πού οδεύει αυτός ο κόσμος όταν θέλει για πρώτη τραγουδίστρια στο μαγαζί μια Άννα-Γούλα που δηλώνει τραγουδώντας ότι τα πίνει όλα;;;
Ενδιαφέρον μεν, αστείο και το υποστήριξε σωστά η καλλιτέχνης.Ουσιαστικά πήρε την περσόνα της Ελληνίδας σκυλούς τραγουδιάρας και την έχει τραβήξει στα άκρα.Αλλά δεν καταλαβαίνω τι έχει να κερδίσει ο κόσμος της τέχνης από ένα τέτοιο project.Εννοώ για να γελάμε εδώ είναι μια χαρά αλλά project στην ΑΣΚΤ???
Αυτό ξαναπέστο... Και βαθμολογήθηκε με άριστα; Πάντως, θέλει μεγάλο ψώνιο όλο αυτό, κάτι που περισσεύει σε πολλούς καλλιτέχνες. Επίσης είναι ένας έξυπνος τρόπος να κάνεις το κομμάτι σου, το απωθημένο σου ("θέλω να γίνω τραγουδίστρια και να με λατρεύουν όλοι") και να φαίνεσαι μετά μεγάλο μυαλό. Και εις ανώτερα, μιας και η πτυχιακή κάπου τελειώνει έτσι;
Ενα project να προκαλει γελιο ειναι πολυ δυσκολο. Το να προκαλείς γελιο και ευθυμία ειναι ισως απο τις δυσκολότερες των τεχνων γιατι θελει μυαλό και να ξεπερνας τον εαυτο σου. Ναι τα δακρυβρεχτα-βαθυστόχαστα-προβληματισμένα κλπ projects πρεπει νομο να ελαμβανονται ως τεχνη? δε νομιζω..
Και για ποιο λόγο να ΜΗΝ εκλαμβάνονται ως τέχνη;Ένας Πανεπιστημιακός για να βαθμολογήσει με άριστα προφανώς θα γνωρίζει τη δουλειά του καλύτερα από τον οποιοδήποτε εκτός του χώρου.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η περσόνα που έχει δημιουργήσει η κα Κολαΐιτη. Αν δεν κάνω λάθος είναι η μοναδική ελληνίδα εικαστικός που έχει δημιουργήσει ένα άβαταρ, μια ψευδή καλλιτεχνική προσωπικότητα, και την υποστηρίζει τόσο καλά. Η συνέντευξη το αποδεικνύει, όπως και τα τραγούδια. Της αξίζουν συγχαρητήρια, δικαίως αρίστευσε.