Η Άννα Γούλα αφηγείται τη ζωή της

Η Άννα Γούλα αφηγείται τη ζωή της Facebook Twitter
ΟΛΟΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΝΟΥΛΑ Μια μέρα είπα στον εαυτό μου, θα πάω και εγώ να τραγουδήσω. Καλύτερες είναι οι άλλες από εμένα; Έχω βυζιά, έχω και κώλο, μου φτάνουν να κάνω καριέρα σόλο. Έκτοτε έκανα ό,τι ήτανε δυνατό για να κάνω καριέρα και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου. Εξάλλου, τα πάντα θέλουν και τις θυσίες τους.
22

 

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠ ΤΗΣ:

 


 

Αιγαλιώτισσα βέρα. Μαζί με Καιτούλα και Ζαμπέτα. Βγάζει μεγάλους καλλιτέχνες το Αιγάλεω. Μεγάλωσα στις εργατικές πολυκατοικίες. Δύσκολα τα χρόνια. Άκουγα πολύ ραδιόφωνο. Αγαπημένη μου φωνή ο Μαστοράκης. Δεν με ένοιαζαν τα τραγούδια, μόνο η φωνή του εκφωνητή. Τότε ευχαριστιόμασταν με τα λίγα. Οικογενειακή επιχείρηση είχαμε τα ψιλικά. Πηγαίναμε στα «Πιπίνια» και στη «Μακιγιάζ». Εκεί πήγαινε όλη η νεολαία. Ξεφαντώναμε με τα ελληνικά μας τα τραγούδια τα ωραία πάνω στα τραπέζια. Αγαπώ το Αιγάλεω, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει κιόλας.

Τώρα έχω δύο σπίτια. Το χειμώνα γουστάρω τη Δροσιά για τη δροσούλα της. Άνοιξη κατεβαίνω προς τα νότια. Μου αρέσει η θάλασσα. Με ηρεμεί. Την Αννούλα σήμερα θα τη βρείτε μόνο: Χειμώνα Κεφαλάρι καφεδάκι κ.λπ. Ανοιξούλα-παραλία και καλοκαίρι ξεφάντωμα στη Μύκονο. Απλή ζωή.

Δούλευα στα περίπτερα. Λίγα τα λεφτά και τα όνειρά μου στα περιοδικά. «Ciao», «Espresso» και λοιπά. Τη βάρδια τη μεσημεριανή που βάραγε το λιοπύρι καθόμουνα και έβλεπα τηλεόραση. Πολύ κους κους, πολύ μπλα μπλα, πολύ γενικά. Μου αρέσουν οι σελέμπριτιζ γιατί είναι καθώς πρέπει άνθρωποι, σπουδαγμένοι, αξιόλογοι και προσφέρουν έργο στη χώρα μας. Γι' αυτό τους δείχνει και η τηλεόραση. Όνειρο ζωής ήτανε να δω και τον εαυτό μου στην ΤV.

Τραγουδούσα στο σχολείο σε όλες τις εθνικές μας επετείους. Μου άρεσαν πολύ τα τραγούδια για τους τσολιάδες της 28ης Οκτωβρίου, για το αλβανικό έπος του 1821. Την άλλη τη γιορτή δεν τη θυμάμαι πολύ καλά γιατί δεν μου άρεσε και τόσο. Βέβαια και τραγούδαγα καλά. Το ήξερα απανέκαθεν. Όλα τ' αγόρια με χειροκροτούσανε και μου έλεγαν πόσο μου πάνε τα γιορταστικά ρούχα. Μόνο η καθηγήτρια μουσικής δεν με χώνευε και μου έλεγε να δουλέψω τη φωνή μου, αν θέλω να συνεχίσω να τραγουδάω. Εγώ ξέρω ότι με ζήλευε.

Μια μέρα που έκανε πάρα πολύ ζέστη στο περίπτερο και όλοι οι κοσμικοί και οι σελέμπριτιζ είχαν πάει στη Μύκονο είπα στον εαυτό μου: «Άννα, ως εδώ! Όλοι στο Σι Σάτεν, στο Καπρίς και στο Γκιουζέλ και συ στη Κουντουριώτου με τον κυρ-Τάσο που κάθε μέρα Εποχή και Άσος φίλτρο. Θα πάω και εγώ να τραγουδήσω. Καλύτερες είναι οι άλλες από εμένα; Έχω βυζιά, έχω και κώλο, μου φτάνουν να κάνω καριέρα σόλο.» Έκτοτε έκανα ό,τι ήτανε δυνατό για να κάνω καριέρα και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου. Εξάλλου, τα πάντα θέλουν και τις θυσίες τους.

Ήμουνα πάρα πολύ τυχερή μέχρι τώρα γιατί βρέθηκαν πάρα πολλοί καλοί κύριοι και με βοήθησαν. Με το αζημίωτο φυσικά. Έκανα και λίγο επαρχεία στην αρχή. Μην φανταστείς πολύ. Όσο οι γιατροί και οι δάσκαλοι. Εκεί βρήκα έναν ευκατάστατο μεγαλοκτηματία, ο οποίος είδε σε ‘μένα τα ταλέντα μου και τα προσόντα μου. Τον έτζασα όμως στα γρήγορα. Ερωτεύτηκα σφόδρα τον κολλητό του, ο οποίος ήταν Αθηναίος, είχε πιο πολλά χρήματα και ήξερε και τους media. Και να σου πω και κάτι. Κουράστηκα με τους βλάχους.

Γύρισα και ανάσαινα στην Αθήνα μου. Ξεκίνησα τότε στο Κωλοσέο. Εκεί ήρθε και η μεγάλη καταξίωση. Στην αρχή με είχανε στις μεσαίες. Αλλά το αφεντικό είχε μάτι. Τα βλεφαριάσαμε και μπήκα πρώτο όνομα στη μαρκίζα. Πρώτα «Άννα Γούλα» και μετά το Κωλοσέο. Κάθε βράδι μπίμπα το μαγαζί. Έκανα ζημιά σου λέω. Επιτάφιο με κάνανε από το γαρύφαλλο.

Το βράδυ είναι δύσκολα. Αλλά η δουλειά πρέπει να βγει και βρίσκεις και τους τρόπους. Οι πελάτες περιμένουν από ‘μένα να τα κάνω κόλαση. Θέλουνε ντελίριο. Γι' αυτό όλοι γουστάρουν την Αννούλα. Δεν χαλάει χατίρι σε κανέναν. Έχω πολλούς θαυμαστές και fan club. Προσωπική σχέση, όμως, με ελάχιστους. Με κουράζει η πολυκοσμία. Πέρασε η εποχή που έκανα παρέα με τον καθένανε. Αυτά που κάνω είναι πολύ ψαγμένα και προσφέρω πολιτιστικό έργο, οπότε χρειάζομαι λίγο χρόνο για να σκέφτομαι. Να τα βρίσκω με την πάρτη μου. Δεν σταματάω ποτέ να ψάχνω τη φάση μου.

Χαίρομαι που με αναγνωρίζουν στο δρόμο. Με χαιρετάνε, μου λένε «γεια σου Αννούλα μας», μου δίνουν ακόμα και συμβουλές. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα όλοι να σε θαυμάζουν. Αυτή η καταξίωση με γεμίζει. Βρήκα το νόημα της ζωής πέρα από την πίστη μου το Θεό, και στην πατρίδα. Αδιαπραγμάτευτες αξίας μιας Ελληνίδας. Υμνώ τα ιδανικά μου με κάθε ανάσα που παίρνω, με κάθε μου τραγούδι. Πηγαίνω και στην εκκλησία. Κάθε Λαμπρή, κάθε Πάσχα και όποτε είμαι ντάουν, μωρέ.

Η έμπνευσή μου για τα τραγούδια μου; Η ίδια η ζωή. Οι έρωτες, οι σχέσεις, τα πάθη, η νύχτα και οι ανησυχίες μου για την πατρίδα και την πορεία αυτού του τόπου. Με ανησυχεί το τελευταίο, γι' αυτό μπήκα και στην πολιτική. Προλαβαίνω και τα δύο, άμα έχεις όρεξη όλα γίνονται. Η Σοσιαλιστική Εθνικιστική Οργάνωση (ΣΕΟ) είναι δικό μου δημιούργημα και φόρος τιμής σε περασμένες εποχές.

Θα ήθελα πολύ να κάνω οικογένεια. Πιστεύω στο θεσμό του γάμου. Συγκινούμαι όταν βλέπω ευτυχισμένες οικογένειες, γονείς με καροτσάκια στα σίριαλ στην τηλεόραση. Δυστυχώς αυτόν τον καιρό είμαι full time. Δεν προλαβαίνω. Με τον έρωτα είναι διαφορετικά όμως. Πάντα βρίσκω ένα κενό για να μου μπει. Εξάλλου είναι και τυφλός. Εγώ δεν είχα αναστολές ποτέ, ούτε κολλήματα και μαλακίες.

Στη ζωή μου έχω κουραστεί πολύ και σαν συμβουλή έχω να πω την εξής: Για να πας μπροστά θα κάνεις πάντα ό,τι σου λέει το κεφάλι σου. Ό,τι αντίθετο ακούς θα το γράφεις εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Όμως, να προσέχεις! Να είσαι ανοιχτός και άμα χρειαστεί, ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου. Έτσι πίνεις και πιο πολύ. Όπως λέω και στο άσμα μου «Καβάλα»: «Στης ζωής την ανηφόρα/κοίτα πάνω και προχώρα/και αν εμπόδια συναντήσεις/καβαλώντας θα τα λύσεις.»

**Η Άννα Γούλα είναι μια περσόνα που έχει δημιουργήσει η εικαστικός Χαρά Κολαΐτη αποτέλεσε το πρότζεκτ της ως φοιτήτρια της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Βαθμολογήθηκε με άριστα.

Οι Αθηναίοι
22

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η Ελλάδα που πρωτοείδα ήταν βουτηγμένη στη φτώχεια» ή «Γνώρισα/πρόλαβα μια Ελλάδα ανέγγιχτη και αναλλοίωτη». ή «Οι άνθρωποι στα νησιά δεν γνώριζαν καν τι σημαίνει τουρίστας»

Οι Αθηναίοι / «Τώρα η γλώσσα του Οδυσσέα είναι η γλώσσα μου. Και το Αιγαίο είναι η θάλασσά μου»

Γεννημένος στο Σικάγο, η αληθινή αλλαγή στη ζωή του ήρθε όταν ταξίδεψε για πρώτη φορά στα ελληνικά νησιά και την Αθήνα το 1954. Αποτύπωσε φωτογραφικά «τα χρόνια της ελπίδας σε μια Ελλάδα ανέγγιχτη και αναλλοίωτη». Σήμερα, εκφράζει την ανησυχία του για τα όμορφα τοπία της και τις γειτονιές, όπως η Πλάκα, που «είναι γεμάτες από καταστήματα με σουβενίρ». Ο φιλέλληνας φωτογράφος Ρόμπερτ Μακέιμπ είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Φρεζάδου: «Είμαστε οι αρχιτέκτονες της ζωής μας»

Ειρήνη Φρεζάδου / Ειρήνη Φρεζάδου: «Ό,τι κλείνει στο κέντρο, ανοίγει στη θέση του ένα μπαρ ή ένα εστιατόριο»

Αγωνίζεται ενάντια «στην απληστία που ξοδεύει τον αρχιτεκτονικό, φυσικό και πολιτιστικό μας πλούτο». Βγήκε μπροστά για το κτίριο «που ντροπιάζει την Ακρόπολη». Και τώρα, το νέο της σχέδιο είναι η αναβίωση του ιστορικού σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου. 
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τάσος Μαντής: Από τα υδραυλικά στα αστέρια Michelin

Οι Αθηναίοι / Τάσος Μαντής: Από τα υδραυλικά στα αστέρια Michelin

Ένα απρόσμενο Σαββατοκύριακο σε ένα κότερο στάθηκε αρκετό για να αλλάξει τη ζωή του. Από την πρώτη του εμπειρία ως μάγειρας στον στρατό μέχρι τις κουζίνες των κορυφαίων εστιατορίων του κόσμου, κάθε σταθμός διαμόρφωσε τη φιλοσοφία του βραβευμένου σεφ. Σήμερα, μέσα από το αστεράτο Soil, αποδεικνύει πως η μαγειρική δεν είναι απλώς τέχνη, αλλά τρόπος ζωής.
M. HULOT
«Ελάχιστοι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με την τέχνη άφησαν παρακαταθήκη»

Οι Αθηναίοι / «Αυτό που λέμε ευτυχισμένη ζωή δεν υπάρχει»

Ο Θέμης Ανδρεάδης γνώρισε τεράστια επιτυχία με το σατιρικό τραγούδι αλλά το ρίσκο να ασχοληθεί με το αγαπημένο του είδος, την μπαλάντα, τον άφησε εκτός μουσικής για σχεδόν είκοσι χρόνια. Η επιστροφή του με ένα δίσκο βινυλίου με συμμετοχές μουσικών από τις νεότερες γενιές ανοίγει ένα νέο, πιο φωτεινό κεφάλαιο στη ζωή του.
M. HULOT
Γιάννης Μπακογιαννόπουλος

Οι Αθηναίοι / Γιάννης Μπακογιαννόπουλος: «Η δημοσιότητα που έχω είναι μεγαλύτερη από την αξία μου»

Τη δεκαετία του '50 έβγαλε το πιο φτηνό εισιτήριο, βρέθηκε στο Παρίσι και κοιμόταν στο πάτωμα, προκειμένου να γνωρίσει το «μαγικό σύμπαν» του κινηματογράφου. Ο Βούλγαρης τον φωνάζει ακόμα «δάσκαλο», ενώ κάποτε του έλεγαν ότι οι κριτικές του έμοιαζαν να απευθύνονται μόνο στους φίλους του. Όμως εκείνος παρέμεινε πιστός στον δικό του δρόμο. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Χρήστος Μποκόρος, εικαστικός

Οι Αθηναίοι / Χρήστος Μποκόρος: «Η τέχνη δεν είναι θέαμα, πρέπει να σε αφορά και να σε πονάει»

Όταν βρέθηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, ένιωσε ότι ναυάγησαν όλα του τα όνειρα και οι επιθυμίες. Αν και έχει ζωγραφίσει χιλιάδες κεράκια, ακόμα αισθάνεται αρχάριος, γιατί το καθένα είναι διαφορετικό, όπως και οι άνθρωποι. Για εκείνον, η τέχνη είναι ένα μνημείο, και κάθε φορά με τα έργα του ακουμπά εκεί που πονάει, για να παίρνει δύναμη.
M. HULOT
Μαίρη Κουκουλέ

Οι Αθηναίοι / Μαίρη Κουκουλέ (1939-2025): Η αιρετική λαογράφος που κατέγραψε τη νεοελληνική αθυροστομία

Μοίρασε τη ζωή της ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι, υπήρξε σύντροφος ζωής του επίσης αιρετικού Ηλία Πετρόπουλου. Ο Μάης του ’68 ήταν ό,τι συγκλονιστικότερο έζησε. Πέθανε σε ηλικία 86 ετών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Θανάσης Σκρουμπέλος, συγγραφέας

Οι Αθηναίοι / «Δεν μπορεί να κερδίζει συνέχεια το δίκιο του ισχυρού»

Στο Λονδίνο, ο Θανάσης Σκρουμπέλος έλεγε ότι είναι «απ’ τον Κολωνό, γείτονας του Σοφοκλή». Έχοντας βγει από τα σπλάχνα της, ο συγγραφέας που έγραψε για την Αθήνα του περιθωρίου, για τη γειτονιά του και τον Ολυμπιακό, πιστεύει ότι η αριστερά που γνώρισε έχει πεθάνει, ενώ το «γελοίο που εκφράζει η ισχυρή άρχουσα τάξη» είναι ο μεγαλύτερός του φόβος.
M. HULOT
«Κάποια στιγμή έμαθα να βάζω στον λόγο μου ένα "ίσως", ένα "ενδεχομένως"»

Οι Αθηναίοι / «Κάποια στιγμή έμαθα να βάζω στον λόγο μου ένα "ίσως", ένα "ενδεχομένως"»

Στην Α’ Δημοτικού τη μάγεψε η φράση «Η Ντόρα έφερε μπαμπακιές». Διαμορφώθηκε με Προυστ, Βιρτζίνια Γουλφ, Γιώργο Ιωάννου και Κοσμά Πολίτη. Ως συγγραφέα την κινεί η περιέργεια για τις ανθρώπινες σχέσεις. Η Αγγέλα Καστρινάκη είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τζούλια Τσιακίρη

Οι Αθηναίοι / Τζούλια Τσιακίρη: «Οι ταβερνιάρηδες είναι ευεργέτες του γένους»

Με διαλείμματα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, έχει περάσει όλη της τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας - το ξέρει σαν την παλάμη της. Έχει συνομιλήσει και συνεργαστεί με την αθηναϊκη ιντελεγκέντσια, είναι άλλωστε κομμάτι της. Εδώ και 60 χρόνια, με τη χειροποίητη, λεπτολόγα δουλειά της στον χώρο του βιβλίου και με τις εκδόσεις «Το Ροδακιό» ήξερε ότι δεν πάει για τα πολλά. Αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα απ’ όσα της επιφύλαξε η μοίρα «εις τον ρουν της τρικυμιώδους ζωής της».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ