ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠ ΤΗΣ:
Αιγαλιώτισσα βέρα. Μαζί με Καιτούλα και Ζαμπέτα. Βγάζει μεγάλους καλλιτέχνες το Αιγάλεω. Μεγάλωσα στις εργατικές πολυκατοικίες. Δύσκολα τα χρόνια. Άκουγα πολύ ραδιόφωνο. Αγαπημένη μου φωνή ο Μαστοράκης. Δεν με ένοιαζαν τα τραγούδια, μόνο η φωνή του εκφωνητή. Τότε ευχαριστιόμασταν με τα λίγα. Οικογενειακή επιχείρηση είχαμε τα ψιλικά. Πηγαίναμε στα «Πιπίνια» και στη «Μακιγιάζ». Εκεί πήγαινε όλη η νεολαία. Ξεφαντώναμε με τα ελληνικά μας τα τραγούδια τα ωραία πάνω στα τραπέζια. Αγαπώ το Αιγάλεω, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει κιόλας.
Τώρα έχω δύο σπίτια. Το χειμώνα γουστάρω τη Δροσιά για τη δροσούλα της. Άνοιξη κατεβαίνω προς τα νότια. Μου αρέσει η θάλασσα. Με ηρεμεί. Την Αννούλα σήμερα θα τη βρείτε μόνο: Χειμώνα Κεφαλάρι καφεδάκι κ.λπ. Ανοιξούλα-παραλία και καλοκαίρι ξεφάντωμα στη Μύκονο. Απλή ζωή.
Δούλευα στα περίπτερα. Λίγα τα λεφτά και τα όνειρά μου στα περιοδικά. «Ciao», «Espresso» και λοιπά. Τη βάρδια τη μεσημεριανή που βάραγε το λιοπύρι καθόμουνα και έβλεπα τηλεόραση. Πολύ κους κους, πολύ μπλα μπλα, πολύ γενικά. Μου αρέσουν οι σελέμπριτιζ γιατί είναι καθώς πρέπει άνθρωποι, σπουδαγμένοι, αξιόλογοι και προσφέρουν έργο στη χώρα μας. Γι' αυτό τους δείχνει και η τηλεόραση. Όνειρο ζωής ήτανε να δω και τον εαυτό μου στην ΤV.
Τραγουδούσα στο σχολείο σε όλες τις εθνικές μας επετείους. Μου άρεσαν πολύ τα τραγούδια για τους τσολιάδες της 28ης Οκτωβρίου, για το αλβανικό έπος του 1821. Την άλλη τη γιορτή δεν τη θυμάμαι πολύ καλά γιατί δεν μου άρεσε και τόσο. Βέβαια και τραγούδαγα καλά. Το ήξερα απανέκαθεν. Όλα τ' αγόρια με χειροκροτούσανε και μου έλεγαν πόσο μου πάνε τα γιορταστικά ρούχα. Μόνο η καθηγήτρια μουσικής δεν με χώνευε και μου έλεγε να δουλέψω τη φωνή μου, αν θέλω να συνεχίσω να τραγουδάω. Εγώ ξέρω ότι με ζήλευε.
Μια μέρα που έκανε πάρα πολύ ζέστη στο περίπτερο και όλοι οι κοσμικοί και οι σελέμπριτιζ είχαν πάει στη Μύκονο είπα στον εαυτό μου: «Άννα, ως εδώ! Όλοι στο Σι Σάτεν, στο Καπρίς και στο Γκιουζέλ και συ στη Κουντουριώτου με τον κυρ-Τάσο που κάθε μέρα Εποχή και Άσος φίλτρο. Θα πάω και εγώ να τραγουδήσω. Καλύτερες είναι οι άλλες από εμένα; Έχω βυζιά, έχω και κώλο, μου φτάνουν να κάνω καριέρα σόλο.» Έκτοτε έκανα ό,τι ήτανε δυνατό για να κάνω καριέρα και δεν το έχω μετανιώσει καθόλου. Εξάλλου, τα πάντα θέλουν και τις θυσίες τους.
Ήμουνα πάρα πολύ τυχερή μέχρι τώρα γιατί βρέθηκαν πάρα πολλοί καλοί κύριοι και με βοήθησαν. Με το αζημίωτο φυσικά. Έκανα και λίγο επαρχεία στην αρχή. Μην φανταστείς πολύ. Όσο οι γιατροί και οι δάσκαλοι. Εκεί βρήκα έναν ευκατάστατο μεγαλοκτηματία, ο οποίος είδε σε ‘μένα τα ταλέντα μου και τα προσόντα μου. Τον έτζασα όμως στα γρήγορα. Ερωτεύτηκα σφόδρα τον κολλητό του, ο οποίος ήταν Αθηναίος, είχε πιο πολλά χρήματα και ήξερε και τους media. Και να σου πω και κάτι. Κουράστηκα με τους βλάχους.
Γύρισα και ανάσαινα στην Αθήνα μου. Ξεκίνησα τότε στο Κωλοσέο. Εκεί ήρθε και η μεγάλη καταξίωση. Στην αρχή με είχανε στις μεσαίες. Αλλά το αφεντικό είχε μάτι. Τα βλεφαριάσαμε και μπήκα πρώτο όνομα στη μαρκίζα. Πρώτα «Άννα Γούλα» και μετά το Κωλοσέο. Κάθε βράδι μπίμπα το μαγαζί. Έκανα ζημιά σου λέω. Επιτάφιο με κάνανε από το γαρύφαλλο.
Το βράδυ είναι δύσκολα. Αλλά η δουλειά πρέπει να βγει και βρίσκεις και τους τρόπους. Οι πελάτες περιμένουν από ‘μένα να τα κάνω κόλαση. Θέλουνε ντελίριο. Γι' αυτό όλοι γουστάρουν την Αννούλα. Δεν χαλάει χατίρι σε κανέναν. Έχω πολλούς θαυμαστές και fan club. Προσωπική σχέση, όμως, με ελάχιστους. Με κουράζει η πολυκοσμία. Πέρασε η εποχή που έκανα παρέα με τον καθένανε. Αυτά που κάνω είναι πολύ ψαγμένα και προσφέρω πολιτιστικό έργο, οπότε χρειάζομαι λίγο χρόνο για να σκέφτομαι. Να τα βρίσκω με την πάρτη μου. Δεν σταματάω ποτέ να ψάχνω τη φάση μου.
Χαίρομαι που με αναγνωρίζουν στο δρόμο. Με χαιρετάνε, μου λένε «γεια σου Αννούλα μας», μου δίνουν ακόμα και συμβουλές. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα όλοι να σε θαυμάζουν. Αυτή η καταξίωση με γεμίζει. Βρήκα το νόημα της ζωής πέρα από την πίστη μου το Θεό, και στην πατρίδα. Αδιαπραγμάτευτες αξίας μιας Ελληνίδας. Υμνώ τα ιδανικά μου με κάθε ανάσα που παίρνω, με κάθε μου τραγούδι. Πηγαίνω και στην εκκλησία. Κάθε Λαμπρή, κάθε Πάσχα και όποτε είμαι ντάουν, μωρέ.
Η έμπνευσή μου για τα τραγούδια μου; Η ίδια η ζωή. Οι έρωτες, οι σχέσεις, τα πάθη, η νύχτα και οι ανησυχίες μου για την πατρίδα και την πορεία αυτού του τόπου. Με ανησυχεί το τελευταίο, γι' αυτό μπήκα και στην πολιτική. Προλαβαίνω και τα δύο, άμα έχεις όρεξη όλα γίνονται. Η Σοσιαλιστική Εθνικιστική Οργάνωση (ΣΕΟ) είναι δικό μου δημιούργημα και φόρος τιμής σε περασμένες εποχές.
Θα ήθελα πολύ να κάνω οικογένεια. Πιστεύω στο θεσμό του γάμου. Συγκινούμαι όταν βλέπω ευτυχισμένες οικογένειες, γονείς με καροτσάκια στα σίριαλ στην τηλεόραση. Δυστυχώς αυτόν τον καιρό είμαι full time. Δεν προλαβαίνω. Με τον έρωτα είναι διαφορετικά όμως. Πάντα βρίσκω ένα κενό για να μου μπει. Εξάλλου είναι και τυφλός. Εγώ δεν είχα αναστολές ποτέ, ούτε κολλήματα και μαλακίες.
Στη ζωή μου έχω κουραστεί πολύ και σαν συμβουλή έχω να πω την εξής: Για να πας μπροστά θα κάνεις πάντα ό,τι σου λέει το κεφάλι σου. Ό,τι αντίθετο ακούς θα το γράφεις εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Όμως, να προσέχεις! Να είσαι ανοιχτός και άμα χρειαστεί, ρίξε λίγο νερό στο κρασί σου. Έτσι πίνεις και πιο πολύ. Όπως λέω και στο άσμα μου «Καβάλα»: «Στης ζωής την ανηφόρα/κοίτα πάνω και προχώρα/και αν εμπόδια συναντήσεις/καβαλώντας θα τα λύσεις.»
**Η Άννα Γούλα είναι μια περσόνα που έχει δημιουργήσει η εικαστικός Χαρά Κολαΐτη αποτέλεσε το πρότζεκτ της ως φοιτήτρια της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Βαθμολογήθηκε με άριστα.
σχόλια