__________________
1.
Αγαπητή Α,μπά,
Σε διαβάζω εδώ και πολύ καιρό και επειδή μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι είπα να σε ρωτήσω κι εγώ την άποψη σου για αυτό που με απασχολεί. Είμαι φοιτήτρια ψυχολογίας και έχω πάει και εγώ η ίδια σε ψυχολόγο. Η απογοήτευση μου είναι τεράστια. Αγαπώ πολύ αυτό που κάνω όμως έχω παρατηρήσει κάποια πράγματα που με ενοχλούν πολύ. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ψυχολόγων σήμερα - και βάζω και τους καθηγητές μέσα- είναι του στυλ, πως να το πω; Βολευόμαστε με αυτά που ξέρουμε μέχρι σήμερα, πατ πατ στην πλάτη, καμία προσπάθεια να ακονίσεις το μυαλό ασθενή σου-μαθητή σου ώστε να μπορεί μόνος του να σκέφτεται πιο ορθά, καμία δημιουργικότητα παρά μόνο μπλα, μπλα, μπλα απο ότι έχουν διαβάσει σπάζοντας εφτά καρέκλες απ' το διάβασμα, μη έχοντας ζήσει τίποτα παρόμοιο με τους ασθενείς-μαθητές σου ώστε να μπορείς να νιώσεις πραγματικά τον άλλον και να τον βοηθήσεις ουσιαστικά. Δεν ξέρω αν είμαι εγώ λάθος αλλά έχω συγκεκριμένα πρότυπα για τους ανθρώπους που ασχολούνται με την ψυχική υγεία. Που είναι αυτοί οι ατσίδες που παρότι σπούδασαν και πήραν οτι είχαν να πάρουν απο το σύστημα εκπαίδευσης, τα έκαναν και λίγο σκατά στη ζωή τους ρισκάροντας, ζώντας με ένταση, που δεν έχουν περιορισμένο και μη δημιουργικό τρόπο να βλέπουν τα πράγματα, που όχι απλά σε κάνουν να νιώσεις καλά για λίγες μέρες αλλά σε βοηθούν να ακονίσεις όπως είπα το μυαλό σου και να υπάρχει μια αμοιβαία επίδραση όπου ο ένας παίρνει απο τον άλλον; Και πως τέλος πάντων ένας φοιτητής που θέλει να κάνει κάτι καινούριο και βρίσκει αντίδραση από τους καθηγητές του επειδη "δεν παει με τα νερά που πηγαίνουν όλοι" μπορεί να εξελιχθεί σε αυτό που ονειρεύεται;
Ευχαριστώ.- Kλεοπάτρα
Όποιος ξεκινάει να σπουδάζει, αρχίζει να συνειδητοποιεί τα προβλήματα του κλάδου που είναι άγνωστα στους απ' έξω. Ό,τι και να σπούδαζες, σύντομα θα καταλάβαινες ότι η δουλειά δεν ήταν ακριβώς αυτό που φανταζόσουν. Επίσης, είναι η φυσιολογική πορεία της ζωής να αμφισβητούν οι νέοι τους παλιότερους, πώς αλλιώς θα πηγαίναμε μπροστά;
Αφού βλέπεις προβλήματα, ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν: κάνε τον κόσμο της ψυχολογίας καλύτερο με τη δικό σου παράδειγμα. Ένας φοιτητής που θέλει να κάνει κάτι καινούριο μπορεί να εξελιχθεί σε αυτό που ονειρεύεται αν πραγματικά είναι κάτι καινούριο αυτό που θέλει να κάνει, αλλά αν εκτός από καινούριο, αποδειχτεί και χρήσιμο. Υπάρχει κίνδυνος να σου φαίνεται κάτι καινούριο ή χρήσιμο λόγω απειρίας, αλλά ένας τρόπος μόνο υπάρχει να το διαπιστώσεις: να το δοκιμάσεις.
Γενικά, η κριτική είναι πάρα πολύ εύκολη. Το δύσκολο είναι να προτείνεις λύσεις, και μετά να έχεις τη θέληση να πείσεις και άλλους ότι είναι καλές λύσεις. Βοηθάει αρκετά αν είναι πραγματικά καλές λύσεις.
__________________
2.
Αγαπητή Α, μπα,
Είμαι κοπέλα στην αρχή των 20s και είμαι με ένα παιδί εδώ και κάποιους μήνες περίπου συνομήλικό μου. Είχα εξ αρχής και έχω αρκετούς ενδοιασμούς για αυτή τη σχέση, αν και ταιριάζουμε σε όλα απόλυτα, διότι υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο δεν ταιριάζουμε καθόλου, και αυτό είναι η εμφάνιση. Καταλαβαίνω πως η σκέψη μου είναι ρηχή και ίσως φαίνεται ανούσια και πολύ εγωιστική και είναι κάτι που δεν τολμάω να ξεστομίσω ούτε σε πολύ κοντινούς μου φίλους. Προσωπικά ανέκαθεν είχα συνηθίσει να ακούω επαίνους για την εμφάνισή μου, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, απλώς έτυχε να συμβαδίζω ικανοποιητικά με τα γυναικεία πρότυπα ομορφιάς. Το αγόρι μου, από την άλλη, από εκεί που ήταν πολύ εμφανίσιμος παλιότερα (πριν αρχίσει η σχέση μας), έβαλε πολλά κιλά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα λόγω μιας πολύ άσχημης ψυχολογικής φάσης που πέρασε. Εμένα με ελκύει ακόμα -κυρίως συναισθηματικά και σαν προσωπικότητα- αλλά τα παραπανίσια του κιλά είναι κάτι που δεν μπορώ να συνηθίσω. Ξέρω ότι είναι ένα θέμα που τον ενοχλεί και τον ίδιο, γιατί ο ίδιος μου το έθιξε (εγώ εννοείται ποτέ δε θα ανέφερα κάτι τέτοιο μόνη μου) και ότι θέλει να το αλλάξει. Ντρέπομαι γι αυτό που θα πω, αλλά φοβάμαι πως το εμφανισιακό θέμα αυτό μαζί με κάποια σχόλια που άκουσα επ' αυτού από τρίτους -ενίοτε και προσβλητικά- είναι κάτι που δε μπορώ να υποστηρίξω και να αντέξω ψυχολογικά. Αποφεύγω να τον γνωρίζω σε γνωστούς-φίλους- γονείς γι αυτό το λόγο και νιώθω πολύ ρηχή γι αυτό αλλά πραγματικά αισθάνομαι ότι ξεπερνάει τα όριά μου. Επίσης με ενοχλεί το γεγονός ότι και ο ίδιος συνέχεια αναφέρει ότι νιώθει μειονεκτικά απέναντί μου εξαιτίας αυτού και απορεί πώς γύρισα να τον κοιτάξω. Όταν θίγει το θέμα αυτό και μου λέει πόσο άσχημα νιώθει που σταμάτησε τη γυμναστική και πήρε κιλά τον παροτρύνω να ξαναρχίσει αφού τον ενοχλεί τόσο αυτό αλλά δε θέλω να επιμείνω πολύ γιατί δε θέλω να τον πιέσω, ούτε θέλω να καταλάβει πόσο με πειράζει αυτό. Είχα βάλει ένα χρονικό όριο μερικών μηνών στον εαυτό μου ότι αν δεν ξεκινήσει συνειδητή προσπάθεια να επανέλθει στα φυσιολογικά του θα τον χωρίσω, αλλά δεν έχει ξεκινήσει και έχουμε δεθεί ακόμα περισσότερο, οπότε μου είναι ακόμα πιο δύσκολο να τον χωρίσω τώρα (εν τω μεταξύ συνεχίζει να μου τονίζει πόσο μειονεκτικά νιώθει απέναντί μου κι εγώ να πρέπει να τον καθησυχάζω σαν να είναι κάτι που δε μ' ενοχλεί για να μην τον προσβάλω). Την τελευταία φορά που τον ρώτησα γιατί δεν ξεκινάει πάλι γυμναστική αφού το θέλει τόσο, μου απάντησε ότι δεν έχει το ψυχικό σθένος (δηλαδή βαριέται, καθώς το ψυχολογικό που είχε και πήρε τα κιλά έχει παρέλθει προ πολλού). Οπότε, υποθέτω, το πρόβλημα είναι δικό μου εφόσον τον βλέπω απρόθυμο και θα πρέπει να αποφασίσω μόνη μου αν θα είμαι μαζί του έτσι, θα συνηθίσω το μόνο του ελάττωμα και θα μάθω να μην επηρεάζομαι τόσο από την αρνητική κριτική, ή θα χωρίσουμε (χωρίς, φυσικά να του πω τον πραγματικό λόγο για την απόφασή μου). Μέχρι να απαντηθεί η ερώτηση λογικά θα έχει λυθεί το θέμα, ωστόσο θα εκτιμούσα μια δεύτερη γνώμη. Ευχαριστώ για το χρόνο σου. –
Νομίζω ότι αυτό που σε πειράζει δεν είναι ότι έχει κιλά, αλλά ότι πιστεύεις ότι βαριέται να τα χάσει.
Οι τύψεις μαζί με τον εκνευρισμό σου έχουν δημιουργήσει στο κεφάλι σου ένα εκκρεμές που σε εμποδίζει να δεις τα πράγματα πιο βαθιά. Είναι πολύ επιπόλαιο να λες ότι δεν χάνει κιλά επειδή βαριέται. Σου είπε κάτι πολύ συγκεκριμένο: ότι δεν έχει το ψυχικό σθένος. Δεν είχες ποτέ πρόβλημα κιλών, γι' αυτό δεν καταλαβαίνεις τι εννοεί. Το φαγητό δεν είναι απλώς φαγητό, ούτε γι' αυτόν, ούτε για κανέναν, αλλά για κάποιον που θέλει να χάσει κιλά και δεν μπορεί, είναι ένα ολόκληρο σύμπλεγμα. Κάτι συμβολίζει, είναι υποκατάστατο κάτι άλλου, είναι ένα δεκανίκι, μια βοήθεια, είναι πολύ παραπάνω από μια σωματική ανάγκη που πρέπει να καλυφθεί. Είναι ψυχολογική ανάγκη, που για να ξεπεραστεί/αντικατασταθεί από κάτι άλλο, χρειάζεται ψυχικό σθένος τεραστίων διαστάσεων, όχι αστεία. Αν ήταν ένα απλό «βαριέμαι» δεν θα υπήρχε τόσος κόσμος που παλεύει μια ζωή με το θέμα του φαγητού. Το πρόβλημα που πυροδότησε τη συμπεριφορά αυτή μπορεί να έληξε για σένα, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι έληξε γι' αυτόν.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω πάντως είναι πώς και γιατί τα έφτιαξες μαζί του. Χαρακτηρίζουμε ρηχό κάποιον που θέλει να τα φτιάξει με κάποιον που του αρέσει εμφανισιακά; Αν όχι, γιατί είναι ρηχός αυτός που δεν θέλει να τα φτιάξει με κάποιον που δεν του αρέσει εμφανισιακά; Τα κιλά πολλά ή λίγα δεν έχουν σημασία, αυτό που έχει σημασία είναι πώς αισθάνεσαι εσύ γι' αυτό, και αφού δεν σου αρέσει, κακώς συνέχισες μαζί του. Αυτός βρίσκεται μονίμως στην τσίτα γι' αυτό το θέμα, εσύ τον καθησυχάζεις αλλά του λες ψέματα, και στο τέλος θα του κάνεις αυτό που φοβάται περισσότερο. Αυτό που δεν σου αρέσει στην αρχή σε κάποιον, θα συνεχίσει να μην σου αρέσει. Μην περιμένεις να αλλάξουν οι άλλοι για σένα. Μην ξαναπείς «ταιριάζουμε σε όλα εκτός από ένα», αυτό το ένα είναι που θα είναι το τέλος της σχέσης. Μερικές φορές πρέπει να λέμε όχι και στα πράγματα που μας αρέσουν.
__________________
3.
Αγαπητή Αμπά,
Λές συχνά σε ερωτήσεις που αφορούν τις σχέσεις και ειδικότερα στον έρωτα ότι δεν πρέπει να κάνουμε μαγικές σκέψεις όταν κάτι είναι αυταπόδεικτο. Γιατί όμως το λες αυτό? ο Oscar Wilde έχει πει ότι αν δεν υπάρχει φαντασία στον έρωτα και γενικότερα στη ζωή τότε δεν ζούμε στ'αλήθεια και ειδικά στον έρωτα εαν το έχεις νιώσει πραγματικά, έχει στοιχεία φαντασίας. Είναι λογικό και για΄υτό πολλοί άνθρωποί πληγώνονται όταν χωρίζουν χωρις να το περιμένουν και νομίζοντας ότι είχαν βρεί τον άνδρα της ζωής τους. θα ήθελα απλά να ξέρω αν συμφωνείς με την αποψή μου. Επειδή είμαι απο την φύση μου ρομαντική και επείδη όταν χώρισα με κάποιον που είμουν ερωτευμένη πήγα σε ψυχολόγο (για την ακρίβεια ήταν ψυχιάτρος επείδη εμπιστεύομαι πιο πολύ τους γιατρούς) μου είχε πεί ότι φυσικά ο έρωτας έχει ένα είδος παραπλάνησης και πολύ δύσκολα μπορούμε να το διακρίνουμε όταν είμαστε ερωτευμένη. Σ'ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και για της καθημερινές σου απαντήσεις που είναι πάντα τόσο ευστοχές κατα την γνώμη μου. Απλώς ρωτάει αν συμφωνείς μαζί μου επειδή εκτιμώ της απαντήσεις σου, και ας διαφωνούμε στο συγκεκριμένο θέμα. Σ'ευχαριστώ πολυ
Δεν ξέρω αν διαφωνούμε γιατί δε νομίζω ότι έχουμε συνεννοηθεί. Πήρες μια απάντηση που έδωσα για ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα και την εφάρμοσες σε κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Ναι, ο έρωτας έχει μέσα στοιχεία φαντασίας και μυθολογίας. Η μυθολογία που αναπτύσσεται σε ένα ερωτευμένο ζευγάρι λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας από τα προβλήματα. Ναι, ο έρωτας έχει στοιχεία παραπλάνησης, καλά τα λέει ο γιατρός. Η υπερρεαλιστική διάσταση που μας χαρίζεται όταν είμαστε ερωτευμένοι είναι από τις πιο σημαντικές εμπειρίες της ζωής, γιατί νιώθουμε ότι πλησιάζουμε την αθανασία, ή το Θεό, ας πούμε.
Ωραία όλα αυτά. Μολαταύτα, αν ο Μήτσος μένει στο Λονδίνο, μας έχει χωρίσει πριν ένα μήνα και δεν παίρνει τηλέφωνο, είναι μεγάλη ανοησία να «νιώθουμε μέσα μας» ότι μας θέλει ακόμα αλλά ντρέπεται να το πει. Τα λάθη δεν έγιναν σωστά επειδή ερωτεύτηκες. Ναι, μπορεί να τυφλωθείς από έρωτα και να κάνεις κακές επιλογές. Ναι, μπορεί να αυταπατάσαι επειδή ελπίζεις. Σε τι ακριβώς πιστεύεις ότι διαφωνούμε, αυτό δεν το κατάλαβα. Θέλεις να πεις ότι δικαιολογούνται τα λάθη λόγω της μαγείας του έρωτα; Δεν ξέρω αν δικαιολογούνται όλα, αλλά σίγουρα εξηγούνται. Τα λάθη –και τα σωστά - που κάνει ο καθένας όταν ερωτεύεται, όπως και τα άτομα που ερωτεύεται, ακολουθούν ένα πάρα πολύ συγκεκριμένο pattern που είναι σαν το δακτυλικό του αποτύπωμα. Δεν είναι ανεξήγητα τα ερωτικά λάθη του καθένα, ούτε είναι ανεξήγητο το ποιον ερωτεύεται ο καθένας σε κάθε φάση της ζωής του. Αυτό που δεν δέχομαι είναι η άρνηση για ανάληψη ευθύνης για ό,τι συμβαίνει γύρω από τα ερωτικά. Μπορεί να μην καταλαβαίνουμε γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε, αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει εξήγηση για τη συμπεριφορά μας. Ένας καλός ψυχίατρος μπορεί να μας αποκρυπτογραφήσει μέσα σε καμία ωρίτσα.
__________________
4.
Είμαι 21 χρονών κι αισθάνομαι πως έχω ίσως κάνει λάθος επιλογές ζωής. Δεν είμαι ευχαριστημένη από τη σχολή μου. Πέρασα στη νομική- είναι ιδιαίτερα δύσκολη και απαιτητική αλλά δεν με ενοχλεί αυτό, με ενοχλεί το ότι δεν βρίσκω προσωπικό νόημα και ενδιαφέρον σε αυτο που σπουδάζω. Βλέπω συμφοιτήτριες και φίλες μου να τους αρέσει η σχολή τους να έχουν όνειρα και στόχους, να ανυπομονούν να τελειώσουν κι εγώ αισθάνομαι σα να έχω χάσει λίγο το δρόμο μου. Δε νιωθω τίποτα από όλα αυτά...Ουτε τη διαθεση να προσπαθησω-προσπαθω, αλλα με το ζορι, με πιεση , ουτε ονειρα εχω πλεον..Αναρωτιέμαι μήπως ανήκω σε αυτούς που καλόμαθαν κι αρνούμαι να μεγαλώσω? Αυτή η πιθανότητα με φοβίζει πάρα πολύ, αλλά πάλεψα πολύ για να μπω σαυτήν τη σχολή γιατί το ήθελα...Επομένως, δεν είναι ότι δε μπορώ να προσπαθήσω, γιατί έχω μάθει να προσπαθώ...Τότε τι είναι? Γιατί εγώ δεν έχω όνειρα ,και πώς θα τα βρω για να τα κυνηγήσω? Όταν δε σε γεμίζουν οι επιλογές στη ζωή σου και νιώθεις χαμένος, τι κάνεις? Πόσω μάλλον όταν δε γνωρίζεις ποια είναι-και αν υπάρχει- η πραγματική σου κλίση...
Σέυχαριστώ πολύ που με "άκουσες". =)-Ηλιάννα
Έχω την εντύπωση ότι νιώθεις έτσι επειδή δεν έχεις διακριθεί χωρίς προσπάθεια. Νόμιζες ότι αφού πέρασες σε τόσο δύσκολη σχολή, ξεμπέρδεψες, και τώρα ανακαλύπτεις ότι πρέπει να προσπαθήσεις ανάμεσα σε άλλους τόσους που μπορεί να είναι καλύτεροι από σένα.
Αν δεν ρουφήξεις τα μαθήματα, τους συμφοιτητές, τα διαλείμματα, και τις ευκαιρίες που σου δίνει η σχολή σου μέχρι το μεδούλι, μην διανοηθείς να ψελλίσεις για το «προσωπικό νόημα». Στρώσου στη δουλειά, και αν δώσεις τα πάντα και εξακολουθείς να πιστεύεις ότι δεν σου κάνει, θα έχεις τα εφόδια για να επιλέξεις άλλο δρόμο. Με την περισυλλογή και την αμπελοφιλοσοφία αποκλείεται να καταλάβεις ποια είναι η κλίση σου. Η κλίση σου θα σου αποκαλυφθεί αν παλέψεις να μάθεις όσο πιο πολλά πράγματα γίνεται, και μετά αν προσπαθήσεις να τα κάνεις όλα αυτά όσο πιο καλά γίνεται.
__________________
5.
Εβαλα σε εναν φιλο μου καρδουλα σε ποστ που ειχε κανει και αυτος μου ειπε να το αφαιρέσω επειδή ενοχλείται η κοπελα του με αυτού του είδους τα σχόλια.
Γιατι ρε αμπα είναι τοσο κομπλεξικες μερικές γκομενες; Ποιο ειναι το προβλημα σας αν βαζουμε καρδιες και προσωπακια , με εσας έχει επιλέξει να είναι , γιατί τοση ανασφάλεια ; Αφηστε μας να εκφραστουμε οπως γουσταρουμε-απορημένη
Ναι, η γκόμενα φταίει για όλα, ο φίλος σου δεν φταίει σε τίποτα. Κρυστάλλινος ο ορίζοντας.
__________________
6.
Aπο μικρή ήμουν ονειροπόλα. Έχω φτάσει 24 και δεν κάνω τίποτα, μόνο ονειρεύομαι αυτά που θα ήθελα να κάνω. Μου αρέσουν πολλά πράγματα, σε ότι έχω δοκιμαστεί μεχρι στιγμής τα έχω καταφέρει και με το παραπάνω, άνθρωποι που εκτιμώ πολύ σαν μυαλά μου λένε πως είμαι πολύ έξυπνη, ικανή και με πολύ δημιουργικότητα (η φαντασία που λέγαμε) όμως θεωρούν οτι είμαι πολύ μαζεμένη, ντροπαλή και ανασφαλής και σαμποτάρω τον εαυτό μου.. Πάντα κάπου κολλάω και καταλήγω να μην κάνω τίποτα για μεγάλα διαστήματα και πέφτω πάλι στην παγίδα του ονείρου. ΄Τωρα είμαι για ένα χρόνο και τρεις μήνες σε μια τέτοια φάση που δεν δουλεύω από επιλογή, έχω πέσει πολύ ψυχολογικά γιατί ξέρω οτι δεν μπορώ να συνεχίσω τις σπουδές μου για οικονομικούς λόγους (δεν θα με εσωζε η δουλεια του σημερα, καθως δεν περασα απο πανελληνιες και ημουν σε ιδιωτικη σχολη και ηταν τσιμπημενες οι τιμες) και όλη μέρα βασανίζω το μυαλουδάκι μου με όνειρα που ξέρω πως δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν καθώς δεν κάνω κάτι γι' αυτά.
Σίγουρα οι εποχές δεν είναι οι καλύτερες γιατί με 400-500 ευρώ που σου δίνουν στην καλύτερη, δεν μπορείς να πληρώνεις σχολή, σπίτι και όλα οσα χρειαζεσαι αλλά κι εγώ νιώθω πως έχω παραιτηθεί για άλλη μια φορά ελπίζοντας σε κάτι ουρανοκατέβατο. Έχω αυτογνωσία, ξέρω τι μου συμβαίνει πιστεύω, αλλά δεν ξέρω και πως να ξεφύγω απο ολα αυτά. Σίγουρα ο ψυχολόγος θα βοηθούσε, όμως θέλω να ακούσω και τη δική σου άποψη σε παρακαλώ. Φιλάκι στο μουστάκι.- φούσκα
Την άποψη μου θα σου την έλεγα αν μας έλεγες τι πιστεύεις ότι σου συμβαίνει. Το «ξέρω τι μου συμβαίνει αλλά δε σου λέω, πες μου την άποψη σου για να δω τι θα πεις», δεν ξεκινάει σοβαρή κουβέντα. Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο για να το πεις εκεί.
__________________
7.
Γιατί οι γυναίκες που ασχολούνται με την πολιτική έχουν σπανίως μακριά μαλλιά;
Γιατί τα μακριά μαλλιά συμβολίζουν τη θηλυκότητα, και η θηλυκότητα είναι ταυτισμένη με αστάθεια, συναισθηματισμό, νάζια, αναποφασιστικότητα, καπρίτσια και τα συναφή. Τα χαρακτηριστικά που ζητάμε από τους πολιτικούς θεωρούνται αμιγώς αρσενικά, όπως: αποφασιστικότητα, δυναμισμός, ηγετικές ικανότητες. Οι γυναίκες που θέλουν να κάνουν καριέρα προσπαθούν να μιμηθούν αντρικά στερεότυπα συμπεριφοράς αλλά και εμφάνισης για να γίνουν (περισσότερο) αποδεκτές.
__________________
7. 1
Το παρακάτω κείμενο δεν είναι ερώτηση. Διαβάζεται σαν περίληψη βιβλίου, ή ως απάντηση στην ερώτηση «γιατί χρειαζόμαστε τον φεμινισμό».
Αγαπημένη μου Α μπα,
Σ ευχαριστώ τόσο πολύ για την απάντηση σου για τα αντισυλλυπτικά!! Την λάτρεψα. Επαιρνα το χαπι για 9 χρονια καθαρα και μονο για λογους αντισύλλυψης. Όταν τύχαινε να το συζηταω με φίλες ή γνωστες εισέπραττα σχεδον πάντα την ίδια αντίδραση. Γουρλωμένα ματια, σφιγμένα χείλη, μικρἠ παυση, αλλαγή τόνου φωνής και σχολια για ναι μεν αλλα ειναι επικινδυνα, θα αρρωστησεις, δεν θα μπορεις μετα να κανεις παιδια, κτλ κτλ με επωδό πάντα Α εγω δεν θα εβαζα ποτε σε τετοιο κινδυνο τον εαυτο μου για την απολαυση του φιλου μου. Ακομη και η τοτε γυναικολογος μου με ειχε ρωτησει αν εχω ζησει στο εξωτερικο (οχι) γιατι εμεις εδω δεν τα συνηθιζουμε αυτα. Οι οποιες αποπειρες για να πω την αποψη μου πεφταν στο κενο. Σιγα, σιγα απλα σταματησα να το αναφερω.
Αργὀτερα παντρευτηκαμε με τον φιλο μου και θέλοντας να κανουμε παιδια, το σταματησα. Και επειδη καποιος εκει πανω εχει πολυ χιουμορ, μαντεψε!;! Δεν μπορουσαμε με τον φυσιολογικο τρόπο λογω προβληματος του αντρα μου. Για να μην τα πολυλογω καναμε εξωσωματικες και δυο λατρεμενα παιδακια. Οποτε εγω περασα στην επομενη πιστα. Εξωσωματικη;;; Α δηλαδη δεν μπορουσες, ε μα βεβαια τοσο μεγαλη (35 στο πρωτο 38 στο δευτερο), α εγω δεν θα εκανα τετοιο κακο στον εαυτο μου, τοσες ορμονες και χημικα, τα παιδια αυτα βγαινουν χαζα ή και αρρωστα, δεν ειναι σαν δικα σου κτλ κτλ. Ο αντρας μου με παρακαλεσε να μην το λεω πια και το εκανα γιατι καταλαβα οτι ενδομυχα λυπαται που εκεινος ειχε το προβλημα ενω εγω θρασυτατα αφηνα να εννοηθει οτι εφταιγα εγω. Ομολογω ομως οτι ειχα αρχισει να νευριαζω με την ολη νοοτροπια. Κερασακι στην τουρτα ἠταν οι αντιδρασεις για την επισκληριδιο στην γεννα (δεν δενεσαι με το παιδι, δεν ειναι γεννα αυτη, περνας φαρμακα στο παιδι, γι αυτο επαθες επιλοχειο), για την επιλοχειο στο πρωτο μου (καλε δεν το θελει το παιδι, ειναι τεμπελα) και για την ανηκουστη αποφαση μου να διακοψω τον προβληματικο και ψυχοφθορο θηλασμο του πρωτου και να αρνηθω μετα βδελυγμιας ττην οποια αποπειρα θηλασμου του δευτερου. Σαφως και ειχα λογους αλλα απο την τοση συγχηση που ειχα συσωρευσει αρνιομουν να τους συζητησω.Δεν ενδιαφερουν τους πολλους στο κατω κατω. Και ακουσα οτι ειμαι κακη μανα, οτι το μητρικο γαλα θεραπευει τα παντα, οτι τα παιδια μου θα ειναι συνεχεια αρρωστα, χοντρα και δεν θα δεθουν μαζι μου, οτι οφειλω να θυσιαστω για χαρη τους, οτι το σωμα μου δεν μου ανηκει πλεον αφου επελεξα να κανω παιδια, και οτι η φορμουλα ειναι δηλητηριο και εγω σκοτωνω τα παιδια μου εν γνωσει μου. Τεσσερα χρονια μετα, και με εμενα πλεον σχεδον 40 περασα σε ακομη καλυτερη πιστα. Το ταμπον. Το ανακαλυψα πολυ αργα, αλλα το ερωτευτηκα και πλεον ευγνωμωνω τον εμπνευστη του. Φυσικα δεν θεωρησα οτι χρειαζεται να το κρυβω ωσπου εκπληκτη ανακαλυψα οτι εγινα παλι η εκφυλη της περιοχης. Εδω πραγματι σηκωνω τα χερια ψηλα διοτι δεν καταλαβαινω το γιατι. Μου λενε παλι για αρρωστιες και μη φυσιολογικα πραγματα που κανουν μονο οι βρωμιαρες οι ξενες, κι οταν απαντω οτι απεναντιας ειναι πολυ καθαρο και απιστευτα βολικο σφιγγουν τα χειλη, και λενε πραγματα οπως ε μπορω να κανω υπομονη μερικες μερες δεν το χρειαζομαι, και κοιτα τι καθομαστε και συζηταμε τωρα για την περιοδο. Δεν ειμαι σιγουρη αλλα νιωθω οτι πιστευουν οτι το ταμπον ειναι κατι σαν δονητης κι εγω σεξομανης που βρηκα υποκαταστατο γι αυτες τις μερες.
Πω πω σε ταραξα με την πολυλογια μου, αλλα ηθελα να τα πω καπου. Δεν εχω ερωτηση. [...]
σχόλια