ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

''H ανυπόφορη ποιητική επανάληψη της κυρίας Κικής Δημουλά''

Facebook Twitter
94

Προχτές η Κική Δημουλά ήταν στο πρωτοσέλιδο της διεθνούς έκδοσης των New York Times και πολύς λόγος έγινε για την παγκόσμια αποδοχή των ποιημάτων της, τα βραβεία που έχει κερδίσει και τις (άξια κερδισμένες, κατά τη γνώμη μου) τιμές που της έχουν γίνει. 

Πριν περάσει πολλή ώρα -και από αναμενόμενη κεκτημένη ταχύτητα- οι haters της ξέθαψαν ένα προπέρσινο κείμενο απ' το RedNoteDiary. Σαν αντανακλαστική κίνηση μιζέριας, με το που κάποιος Έλληνας ακούγεται έξω με τρόπο θετικό, θυμηθήκαμε ότι η ποίηση της Δημουλά αρέσει στις μάζες (άρα δεν είναι υψηλή) και δεν μιλά για την ανεργία και την φτώχεια (κάτι που σε καιρό μνημονίου ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία)!

Γούστα είναι αυτά βέβαια, και το κείμενο -που αναδημοσιεύω παρακάτω- λέει και κάποια, κατά τη γνώμη μου, σωστά πράγματα, απλώς βρήκα ανυπόφορη την απαίτηση από καλλιτέχνη να γράφει για αυτά που θες εσύ:

H ανυπόφορη ποιητική επανάληψη της κυρίας Κικής Δημουλά
 
Η κυρία Δημουλά αποδείχτηκε τελικά ότι είναι ικανή να κλαίει μόνο για έναν καθρέφτη, όπου σε αυτόν τον καθρέφτη βλέπει το είδωλό της. Είναι ερωτευμένη με τον εαυτό της
 
Της Ζωής Χαλιδιά

Δεν με ενδιαφέρει αν η κυρία Δημουλά ξέρει να ζυμώνει με κόμπους στο λαιμό το συναίσθημά της, αν ξέρει να πλάθει με τρυφερότητα τις λέξεις, αν ξέρει να τακτοποιεί λυρικά τις αράδες της, την μία δίπλα στην άλλη. Δεν με ενδιαφέρει αν εν ολίγοις πλάθει κουλουράκια με τα δυο χεράκια και τα εναποθέτει ως προσκυνητής στη λογοτεχνική λαμαρίνα. 

Με ενδιαφέρει ότι το Ενός λεπτού μαζί που έγραψε, κρατά μια ζωή, αποδεικνύοντας ότι όλη της η τέχνη είναι η επιτομή της ομφαλοσκόπησης. 

Βεβαίως δικαίωμά της να βυζαίνει το σύμπτωμά της, δικαίωμά της να γράφει και να ζει όπως αγαπά, αλλά από τη στιγμή που για μία ακόμα φορά βραβεύεται και από τη στιγμή που για μία ακόμη φορά δίνει συνέντευξη, δικαιούμαι κι εγώ να βγω να πω ότι: βαρέθηκα την ποίηση της κυρίας Δημουλά. 

Δεν αντέχω άλλο τις αποσιωπητικές της εικόνες, δεν αντέχω άλλο τιςλυπημένες φράσεις της, τις εαρινές της διαθέσεις.  Δεν αντέχω άλλο το καθώς πρέπει συναισθηματικό της αντιμάμαλο, με κούρασε η λογοτεχνική της μονοτονία. Δεν αντέχω άλλο η επόμενη στροφή, η επόμενη αράδα να με βγάζει πάντα στον ίσιο δρόμο

Επιτέλους, στην ηλικία της, η κυρία Δημουλά όφειλε να έχει κατεβεί έστω και μια φορά στο κέντρο της ζωής, και να έχει, έστω και μία φορά, λερώσει τις λέξεις της  με τα κάτουρα των εξαθλιωμένων ανθρώπων και όχι να τις εμποτίζει μονάχα στα ροδόνερα των σιωπηλών ερώτων της και στην αρμύρα των δακρύων της. 

Επιτέλους, στην ηλικία της, η κυρία Δημουλά θα έπρεπε να έχει καταδεχτεί, έστω και μία φορά, να συναναστραφεί και άλλους πόνους πέραν των δικών της, να έχει στριμωχθεί με ανθρώπους που δεν τους κούρασε πολύ η Κυριακή αλλά η φτώχεια, η ανεργία, η φυλακή - η πρέζα ίσως; Επιτέλους, σαν τους μεγάλους ποιητές, έστω μια φορά, ας είχε "γλύψει με τη γλώσσα των πλακάτ τις φθισικές ροχάλες"*. 

Εκείνο πάντως που πυροδότησε την διάθεσή μου να πω ότι πλέον βαριέμαι την ποίηση της κυρίας Δημουλά ήταν οι παντελώς άνοστες και χωρίς δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης απαντήσεις που έδωσε στις ερωτήσεις που της έθεσε ο κ. Γιάννης Μπασκόζος, για την εφημερίδα Το Βήμα. Εκεί συνειδητοποιήσα ότι η ποιήτρια είναι γυμνή. Ή μάλλον κενή περιεχομένου. Καμία σπιρτάδα στις απαντήσεις της, κανένα φως, τίποτα. Και την ίδια ώρα, επιμελώς σιωπά για τα σημαντικά και απλώς ονοματίζει τα κακώς κείμενα. Οι απόψεις της είναι όπως η ποίησή της: ανώδυνες. Διαβάζονται όπως και οι ποιητικές της συλλογές, δίπλα στο τζάκι, με ένα σαλάκι ριγμένο πάνω στα γόνατα ή στους ώμους. 

Η κυρία Δημουλά αποδείχτηκε τελικά ότι είναι ικανή να κλαίει μόνο για έναν καθρέφτη, όπου σε αυτόν τον καθρέφτη βλέπει το είδωλό της. Είναι ερωτευμένη με τον εαυτό της. 

Κι ο Μαγιακόφσκι ποίησε για τον έρωτα αλλά όταν το έκανε μεγαλούργησε, δεν έκατσε να μαλάξει τις λέξεις. Τις πυρπόλησε! 

Βεβαίως ο Μαγιακόφσκι στο τέλος τίναξε και τα μυαλά του στον αέρα ως ποιητής που ήταν, ενώ η κυρία Δημουλά, ως αυτό που είναι, απλά έκατσε και της έζεψαν στο λαιμό ένα ακόμα χαϊμαλί επιβράβευσης, με τον τίτλο Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας.

*Ταυτόχρονα κυκλοφόρησε ξανά στα social media και ο...

Dimoula Generator 

Ξέρω ότι πάντα τη θαύμαζες και ποθούσες να γράψεις κι εσύ θρυλικούς στίχους σαν το: να στρογγυλοποιούνται ευθυνότεροι οι πόνοι, ή σαν εκείνο το ωραίο: άφησα να μην ξέρω πώς λύνεται ένα χθες, ή σαν το άλλο: νοσταλγία δισύλλαβη και ένταση μονολεκτική (εκτός αν ζηλεύεις το ανυπέρβλητο: δεν φτάνει που ήσουν ερχομός θερμοκηπίων). Τώρα όμως μπορείς κι εσύ να γράψεις ποίηση Κικής Δημουλά, ναι! Με τον 100% μηχανιστικό αλγόριθμο που προσφέρω εντελώς δωρεάν, μπορείς πλέον να γίνεις πιο Δημουλά κι απ' τη Δημουλά. Ακριβώς, καλά διάβασες! Ο αλγόριθμος δουλεύει τόσο μηχανιστικά ώστε αν ήξερα λίγο κώδικα, θα τον έκανα κανονική γεννήτρια. Εμπρός λοιπόν, μια άλλη Κική Δημουλά είναι εφικτή:

1) ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ. Παίρνεις ένα εντελώς κοινότοπο κείμενο από το internet ή από οπουδήποτε. Π.χ. βούτηξα από το www.meteo.gr το ακόλουθο:

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ

Ιδιαίτερα βροχερός αναμένεται να διατηρηθεί ο καιρός σε αρκετές ηπειρωτικές και θαλάσσιες περιοχές της χώρας μέχρι και την Τρίτη 27/10. Τα φαινόμενα θα είναι κατά περιόδους έντονα, ενώ κατά τόπους θα χαρακτηρίζονται από μεγάλη διάρκεια, λόγω της οποίας είναι πιθανό να προκύψουν προβλήματα. Οι νότιοι άνεμοι στα πελάγη θα φτάνουν σε ένταση τα 6 - 7 μποφόρ, στρεφόμενοι σταδιακά στο Ιόνιο σε ανατολικών διευθύνσεων και στο Αιγαίο σε ανατολικούς έως βορειοανατολικούς με ανάλογες εντάσεις. Η θερμοκρασία θα σημειώσει μικρή πτώση στα κεντρικά, ανατολικά και βόρεια διατηρούμενη ωστόσο σε ελαφρώς υψηλότερα από τα κανονικά για την εποχή επίπεδα.

Καθόλου ποιητικό, έτσι; Μη βιάζεσαι όμως, έχει και συνέχεια:


2) ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ. Χωρίζεις αυθαίρετα τις περιόδους σε επιμέρους στίχους. Μπορείς να εμπιστευτείς το ταλέντο σου, αλλά ακόμα κι αν θέλεις να το κάνεις εντελώς μηχανιστικά, μπορείς να χρησιμοποιήσεις μία γεννήτρια τυχαίων αριθμών. Εγώ έκανα copy-paste το κείμενο σε έγγραφο του Word, μέτρησα την αράδα με τις περισσότερες λέξεις (17 εν προκειμένω, ανάλογα και με τη γραμματοσειρά, τα περιθώρια κ.λπ.) και χρησιμοποίησα αυτήν τη γεννήτρια με min το 1 και max το 17. Προσοχή: δε χωρίζεις το άρθρο από το ουσιαστικό του (ακόμα κι η ποίηση Κικής Δημουλά έχει τα όριά της). Χωρίζεις οπωσδήποτε τις δευτερεύουσες προτάσεις:

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ

Ιδιαίτερα βροχερός αναμένεται
να διατηρηθεί ο καιρός
σε αρκετές ηπειρωτικές και θαλάσσιες περιοχές
της χώρας
μέχρι και την Τρίτη 27/10.
Τα φαινόμενα θα είναι κατά περιόδους
έντονα
ενώ κατά τόπους θα χαρακτηρίζονται από μεγάλη διάρκεια
λόγω της οποίας είναι πιθανό
να προκύψουν προβλήματα.
Οι νότιοι άνεμοι στα πελάγη θα φτάνουν σε ένταση τα 6 - 7 μποφόρ
στρεφόμενοι σταδιακά
στο Ιόνιο
σε ανατολικών διευθύνσεων και στο Αιγαίο σε ανατολικούς
έως βορειοανατολικούς
με ανάλογες εντάσεις
Η θερμοκρασία θα σημειώσει
μικρή πτώση
στα κεντρικά, ανατολικά και βόρεια
διατηρούμενη ωστόσο σε ελαφρώς υψηλότερα από τα κανονικά για την εποχή
επίπεδα.

Κάπως πιο ποιητικό, δεν εξασφαλίζεις όμως θέση στην Ακαδημία Αθηνών μ’ αυτό. Πάμε στο επόμενο βήμα:


3) ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Πηγαίνεις σ' ένα website ομοιοκαταληξιών κι αρχίζεις ν’ αντικαθιστάς ρήματα, επίθετα και ουσιαστικά. Το καλύτερο είναι αυτό. Αντικατέστησε κατά 80%, είναι ένα καλό ποσοστό:

ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΕΙΟ ΚΑΙΡΟΥ

Ιδιαίτερα στυγερός αναμένεται
να κυοφορηθεί ο καιρός
σε αρκετές αρτηριοσκληρωτικές και ακροθαλάσσιες εσοχές
της νεκροχώρας
μέχρι και την Τρίτη 27/10.
Τα αμφιλεγόμενα θα είναι ιδεατά εμβρυώδους
νεκροσέντονα
ενώ κατά τόπους θα χαρακτηρίζονται από μεγάλη οξυδέρκεια
λόγω της οποίας είναι πιθανό
να ενσκύψουν εμβλήματα.
Οι νότιοι εμπόλεμοι σαρκοφάγοι θα κάνουν σε ένταση τα 6 - 7 ρεκόρ
στρεφόμενοι σταδιακά
στο Αιώνιο
σε μελαγχολικών εκτραχύνσεων και στο Χυδαίο σε αποστολικούς
έως ιεραποστολικούς
με ανάλογες προϊδεάσεις
Η ιδιοσυγκρασία θα αποφλοιώσει
μικρή πτώση
στα φυγοκεντρικά, αλκοολικά και εγχώρια
διατηρούμενη ωστόσο σε ελαφρώς αβέλτερα από τα κανονικά για την συνεκδοχή
υψίπεδα.

Τώρα κάτι λέει, αρχίζει να γίνεται κικηδημουλικό… Το επόμενο βήμα θα σου αρέσει ιδιαίτερα:


4) ΕΞΑΡΣΗ. Θα ξανα-αντικαταστήσουμε ένα ποσοστό από τις προηγούμενες λέξεις με καινούργιες, σούπερ εξεζητημένες (π.χ. αντίθλιψη, απεριέργεια, διαμφισβητώ, δνοφερός κ.λπ), απ' αυτές που μόνο το Αντίστροφο Λεξικό της Αναστασιάδη-Συμεωνίδη ξέρει (και η Κική Δημουλά, φυσικά). Προκειμένου λοιπόν να εντοπίσουμε όλα αυτά τα υπέροχα: νυχτογιός, ζητεία, τζοβαρικό, κοντακιανότητα κ.λπ., που ανοίγουν τις πύλες της Ακαδημίας Αθηνών, θα χρησιμοποιήσουμε το Google και θα πάρουμε από κάθε ομάδα λέξεων, αυτή με τα λιγότερα αποτελέσματα.
Ο αλγόριθμος έχει και παραμέτρους ποιότητας: για light Δημουλά, ξανα-αντικατέστησε ένα 10 - 20%. Για softcore Δημουλά, μπορείς να φτάσεις ως το 40%. Από κει και πάνω γίνεται εντελώς hardcore:

ΑΘΥΡΜΑΤΟΠΟΙΕΙΟ ΚΑΙΡΟΥ

Ιδιαίτερα στυγερός αναμένεται
να ακταιωρηθεί ο καιρός
σε αρκετές αρτηριοσκληρωτικές και ακροθαλάσσιες εσοχές
της νεκροχώρας
μέχρι και την Τρίτη 27/10.
Τα αμφιλεγόμενα θα είναι ιδεατά εμβρυώδους
νεκροσέντονα
ενώ κατά τόπους θα χαρακτηρίζονται από μεγάλη παρέκεια
λόγω της οποίας είναι πιθανό
να ενσκύψουν διαθρυλήματα.
Οι νότιοι αριστερήνεμοι σαρκοφάγοι θα αθιβάνουν σε ένταση τα 6 - 7 ρεκόρ
στρεφόμενοι σταδιακά
στο Αιώνιο
σε μελαγχολικών πραΰνσεων και στο Χυδαίο σε αποστολικούς
έως ιεραποστολικούς
με ανάλογες προϊδεάσεις
Η ιδιοσυγκρασία θα αποφλοιώσει
μικρή πτώση
στα φυγοκεντρικά, αλκοολικά και εγχώρια
διατηρούμενη ωστόσο σε ελαφρώς αβέλτερα από τα κανονικά για την συνεκδοχή
ανεμπαίγνιδα.

Όσο πάει και καλύτερο, ε; Πλέον μένει μόνο ένα βήμα:


5) ΦΙΝΙΡΙΣΜΑ. Ρίχνεις μια τελευταία ματιά, διορθώνεις λίγο τη στίξη, κόβεις κάποιες υπερβολές, κάποιες προτασούλες που περισσεύουν. Δεν είναι δύσκολο, λίγη εμπειρία θέλει, στο φινάλε μπορείς πάντα να εμπνευστείς από ένα τυχαίο ποίημα του ινδάλματός σου:

ΑΘΥΡΜΑΤΟΠΟΙΕΙΟ ΚΑΙΡΟΥ

Στυγερός αναμένεται
να ακταιωρηθεί ο καιρός
σε αρκετές ακροθαλάσσιες εσοχές
της νεκροχώρας.
Τα αμφιλεγόμενα θα είναι ιδεατά εμβρυώδους.
Νεκροσέντονα,
που θα χαρακτηρίζονται από μεγάλη παρέκεια,
είναι πιθανό
να ενσκύψουν διαθρυλήματα.
Οι νότιοι αριστερήνεμοι, σαρκοφάγοι, θα αθιβάνουν ρεκόρ
στρεφόμενοι σταδιακά
στο Αιώνιο
σε μελαγχολικών πραΰνσεων και στο Χυδαίο. Σε αποστολικούς
έως ιεραποστολικούς.
Η ιδιοσυγκρασία θα αποφλοιώσει
μικρή πτώση
στα φυγοκεντρικά και εγχώρια
σε ελαφρώς αβέλτερα για την συνεκδοχή
ανεμπαίγνιδα.

Τέλειο! Συγχαρητήρια, έγινες Κική Δημουλά! Οι δυνατότητες του 100% μηχανιστικού αλγορίθμου είναι απεριόριστες, λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο, ακόμα και τις αργίες. Μη χάνεις την ευκαιρία να γράψεις κι εσύ σαν τη «μεγαλύτερη ελληνίδα ποιήτρια μετά τη Σαπφώ» (κατά Νίκο Δήμου). Ανοίγεις το in.gr να δεις καμιά είδηση; Σκάρωσε ένα ποίημα Κικής Δημουλά στα γρήγορα. Διαβάζεις τις οδηγίες χρήσης πάνω στο αφρόλουτρο; Ξεδίπλωσε το ταλέντο σου σε mode Κικής Δημουλά. Εγώ προχθές συμπλήρωνα κάτι χαρτιά του ΙΚΑ και σε πέντε λεπτά έφτιαξα ποίημα με ουσία και μήνυμα:

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΞΑΫΛΩΣΗ

Η ευλάβεια των στοιχείων που υποβάλλονται
με αυτή την εξαΰλωση
μπορεί να ελεγχθεί με βάση το αρχείο άλλων νουθεσιών
(άρθρο 8, παρ. 4, Ν. 1599/1986)
Με ατομική μου γαλήνη και γνωρίζοντας
τις αρτηριοσκληρώσεις
που προβλέπονται από τις μορφοσυντάξεις
της παρ. 6 του άρθρου 22 του Ν. 1599/1986,
εξαϋλώνω ότι:
……………………………………………………
(1) Αναγράφεται από τον ενδιαφερόμενο ηλεκτρολύτη
ή Ιαχή
ή Πανδαισία
του οσίου τομέα, που απευθύνεται η εξαΰλωση.
(2) Αναγράφεται ταυρομάχος.
(3) «Όποιος εν γνώσει του εξαϋλώνει
ψευδή γεγονότα
ή αρνείται
ή αποκρύπτει τα εωθινά
τιμωρείται με προπηλάκιση τουλάχιστον τριών οδυνών»

Αφήνοντας κατά μέρος την πλάκα, κάπως πρέπει να αντισταθούμε στους κουρασμένους καλλιτέχνες των αδιεξόδων. Τους κουρασμένους πρωθυπουργούς έχουμε δικαίωμα να τους μαυρίζουμε με την ψήφο μας• ας ασκήσουμε το δικαίωμά μας να χλευάζουμε και τους κουρασμένους καλλιτέχνες. Δεν είναι δικαιολογία ότι απεικονίζουν πιστά τη σύγχυση της μεταμοντέρνας μας εμπειρίας. Δεν είναι μόνο θέμα τέχνης, αλλά κάτι πολύ πιο σοβαρό: η ίδια η ζωή μας μετατρέπεται σταδιακά σε ποίηση Κικής Δημουλά, σε τραγούδι Σωκράτη Μάλαμα, κι οι ομώνυμοι καλλιτέχνες συνιστούν ένα ακόμα γρανάζι της μηχανής. Another brick in the wall. Λαέ πολέμα, σου πίνουνε το αίμα. Μη λησμονήσεις το όνειρο, μην εγκαταλείψεις τον αγώνα για μια απλή ζωή.

-----

Ο Αύγουστος Κορτώ, στο Facebook του:

Εμφορούμαι από το πνεύμα του Διαφωτισμού σημαίνει: ακόμα κι αν η Δημουλά δεν με ξετρέλανε ποτέ ως ποιήτρια, ακόμα κι αν θεωρώ τον δημόσιο λόγο της ανιαρό και απλοϊκό, μολαταύτα χαίρομαι για την επιτυχία και την προβολή της, για την περαιτέρω διάδοση του έργου της, κι εύχομαι, γιατί όχι, να κερδίσει και το Νομπέλ, ώστε τα βλέμματα του λογοτεχνικού κόσμου να στραφούν έστω και φευγαλέα στην Ελλάδα, που βρίθει εξαίρετων ποιητών και πεζογράφων.

Από ένα ωραίο status update του Γεράσιμου Ευαγγελάτου:

Gerasimos Evangelatos

Όποιος σνομπάρει τη Δημουλά είναι σα να σνομπάρει την εφηβεία του. Χάρη σ' εκείνη τράβηξες και μια τρυφερή υπογράμμιση ρε φίλε. Σεβάσου το.

Kαι μπορεί οι περισσότεροι να τη συνδέουμε με τα σπυριά και την κυκλοθυμία μας είχαμε όμως και κανα πρώτο μεγάλο έρωτα εκεί στο πλάι.

 

[*Κάτι ωραίο είχε γράψει στο FB κι ο Θανάσης Χειμωνάς χτες βράδυ, δυστυχώς τώρα δεν το βρίσκω.]

 

Ο δε Μιχάλης έγραψε: "Καλά αυτό που ξεθάβετε έναν παλιό λίβελο για τη Δημουλά και το κοτσάρετε εδώ κι εκεί με ξεπερνά. Ούτε σε μένα αρέσει ως ποιήτρια αλλά δεν κάνω λες και μου πήρε το φαί απ' το στόμα!"

 

(Δύο σχόλια που διάβασα στο παραπάνω status update: " Χλευάζουμε τη Δημουλά και θαυμάζουμε Πιτσιρίκο. Αυτοί είμαστε." και "Να κάνει η Tribune και ένα αφιέρωμα στο πώς αντέδρασαν τα greek social media στο πρωτοσέλιδο!")

 

 

 

 

94

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

20 σχόλια
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ σοβαρό επιχείρημα, ΜΟΝΟ λασπολογία, ΜΟΝΟ επιφάνεια. Θα ήθελα να πω πολλά, να απαντήσω όπως αξίζει στο εν λόγω ''αρθρίδιο'', όμως όχι. Ανήκω στο αναγνωστικό κοινό της Κυρίας Κικής Δημουλά, της Εθνικής Ποιήτριας, όπως έγραψε και η εφημερίδα, κι αυτό σημαίνει ότι η απάντηση στους αδιάβαστους,τυχάρπαστους,ανόητους, ματαιόδοξους, δημοσιογραφούληδες που την είδαν ''κριτικοί'', τρομάρα τους, είναι η Ανωτερότητα και η Αξιοπρέπεια. Ας αγνοήσουμε τους ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥΣ, ΘΛΙΒΕΡΟΥΣ και ΑΙΣΧΡΟΥΣ επικριτές, γιατί, πράγματι, ΔΕΝ υφίστανται. Δεν είναι ΚΑΝ υβριστές. Είναι ΜΗΔΕΝΙΚΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ.
Εθνική Ποιήτρια η Δημουλά; Ωχ, γράφει το νέο εθνικό ύμνο; Όχι τίποτ'άλλο, αλλά αν τα παιδάκια μπερδεύουν το κόψη με το όψη στον υπάρχοντα, δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα πάθουν με τους λεμονανθούς και το κοχλιάριο
Όταν λέμε κάποιον «εθνικό ποιητή», εννοούμε ότι εκφράζει την ψυχή, τα ιδανικά, τους πόθους ενός έθνους. Αυτό δεν ισχύει για την Κική Δημουλά.Δεν χρειάζεται να είναι κανείς «εθνικός ποιητής» για να είναι μεγάλος ποιητής. Ο Καβάφης είναι μεγάλος, χωρίς να είναι εθνικός ποιητής.Μάλλον εννοούσατε ότι η Δημουλά ανήκει στην ελληνική εθνική ομάδα ποίησης, πως αν γινόταν μια λογοτεχνική Ολυμπιάδα ή ένα πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποίησης, η Ελλάδα θα έστελνε (και) τη Δημουλά.
είπα κε drink your coffee,για λίγους.Εσύ,σαφώς,είσαι στους πολλούς.Κάνει μπαμ αυτό.Και επ' ευκαιρία.Ατύχησες.Έπεσες σε ορκισμένο άθεϊστη,κακομοιράκο μου.Και σ' άλλα με υγεία!
Κύριε Παύλο100 μπορεί να γνωρίζεις πολύ καλά την ποίηση όπως λες, αλλά έχεις σοβαρό πρόβλημα στην κατανόηση κειμένου (κρίνοντας απο την απάντησή σου στον/στην drink your coffee).
Μα κε Παύλο, ηρέμησε, κανείς δεν αμφισβήτησε την ανωτερότητά σου. Μόνο εσύ γνωρίζεις την Ποιητική Αλήθεια, εννοείται. Ολοι οι πτωχοί τω πνεύματι σε θαυμάζουμε. Καλά κρασιά λοιπόν!
Αυτό που διάβασα δεν έχει καμιά σχέση με κριτική της ποίησης της Δημουλά. Θα δεχόμουν οποιαδήποτε αρνητική κριτική, αν ήταν κριτική στην κατεξοχήν δραστηριότητα της κας Δημουλά. Το να κάνεις κριτική στην ποίηση κάποιου και να λες ότι δεν σου αρέσουν οι παρέες του, ή ότι δεν γράφει όπως ο Μαγιακόφσκι είναι ανοησία. Αλλά επειδή αυτός που έγραψε την κριτική θέλει και να υπαγορεύσει σε αυτούς που την διαβάζουν πώς πρέπει να είναι η “ορθή” ποίηση και με τι άτομα πρέπει να συναναστρέφονται οι “κανονικοί” ποιητές, δεν είναι μόνον ανοησία αλλά και κακοήθεια. Και επειδή το να υπαγορεύεις νόρμες για την “ορθή” ποιητική γραφή, ισοδυναμεί με το να βγάζεις ντιρεκτίβες για να κατευθύνεις την καλλιτεχνική δημιουργία, δεν είναι μόνο κακοήθεια, αλλά εκφράζει και μία ολοκληρωτική αντίληψη.
Καλά,φίλε συντάκτη,εσύ μπορεί να νομίζεις ότι θα μάς κόψεις το δικαίωμα τής αρνητικής κριτικής (για να μην το πω αλλιώς),εφόσον το κρίνουμε.Πλανάσαι,μέσα στην μόδα σου.Μένω σ' αυτο πού είχε πει ο Χριστιανόπουλος,για την κατάντια τής πνευματικής ζωής τής νεο-Ελλάδας,"να θεωρούμαστε εγώ και η Δημουλά,μεγάλοι ποιητές".Επειδή γνωρίζω πολύ καλά την ποίηση,συμφωνώ μαζί του.Άλλωστε,αλλός "καλός ποιητής",άλλο "μεγάλος".Αλλά αυτά είναι για λίγους...
@Pavlos: Ε ναί, αφού το είπε ο Χριστιανόπουλος κι εσύ ( που Ξέρεις πριν απο μας για μας )όλοι εμείς οι υπόλοιποι - οι πλανημένοι ( ωραία θρησκευτική λέξη κατά σύμπτωση ) - ας το βουλώσουμε. Δεν ξέρουμε - ετσι είπε ο γνώστης με πατέντα.
Η Κική Δημουλά είναι μια απο τις μεγαλύτερες ποιήτριες της Ελλάδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικό να συγκινούνται όλοι όσοι την διαβάζουν. Ο ποιητικός λόγος δεν είναι μόδα ούτε πούλημα μούρης ούτε χρειάζεται κομματική ταυτότητα και υποκριτικά διαπιστευτήρια πολιτικής ευαισθησίας. Δεν είναι όλοι ποιητές. Ο καθένας διαλέγει τα όπλα του...
"Βεβαίως ο Μαγιακόφσκι στο τέλος τίναξε και τα μυαλά του στον αέρα ως ποιητής που ήταν, ενώ η κυρία Δημουλά, ως αυτό που είναι, απλά έκατσε και της έζεψαν στο λαιμό ένα ακόμα χαϊμαλί επιβράβευσης"Κι ο Βαν Γκογκ, έκοψε το αυτί του. Αααα ρε σημερινά γατάκια, ΑΥΤΟΙ ήταν ζωγράφοι!
Τί περίεργη αντίληψη είναι αυτή οτι οι ποιητές πρέπει να ασχολούνται με τα προβλήματα του κόσμου; Παπάδες είναι ή υπουργοί;Όσο για την κυρία Χαλιδιά, να προσθέσει στα μείον της Κικής Δημουλά και το οτι δεν έχει γράψει κάτι για τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος.
Τι οπαδιλίκι είναι αυτο με την εθνική ποιήτρια(εδώ γελάμε) Δημουλά,ουδείς είναι στο απυρόβλητο,θα μαθετε να ακουτε/διαβάζετε και την άλλη αποψη.Περα απο τις συνεντευξεις της που ποτε δεν απωλεσε αυτο το εγωπαθες,ελιτιστικο-εγώ είμαι καμία άλλη-του χαρακτήρος της,δείτε τι συνηπέγραφε η Κικούλα το 2011.http://www.tovima.gr/files/1/2011/06/01/TOLMISTE%21%20Ekklisi%20se%20Politikous.pdfΠοιήση κάνει εξάλλου-μια διαδικασία εσωστρέφειας και ευαισθησίας που ανακυκλώνεται μέσα της και αφορά μάλλον λίγους.Δεν είναι δα και στο δρόμο δίπλα στοσυνάνθρωπο όπως άλλοι ηθελημένα αβράβευτοι και αφανείς.
Μερικές οξείες αντιφάσεις, ωστόσο:-Κάποιοι κατηγορούν τους κριτικούς και τους προσάπτουν ότι αυτό που κάνουν δεν είναι καν επάγγελμα αλλά όταν στα πλαίσια π.χ. μιας παρέας θέλουν να μιλήσουν για κάποια ταινία που οπωσδήποτε πρέπει να πάνε να τη δουν ή τη θεωρούν αριστουργηματική..., θα σπεύσουν να ουρλιάξουν "Μα ο Κουτσογιαννόπουλος τη βρήκε κομψοτέχνημα! Μα ο Φραγκούλης της έβαλε 105 αστεράκια! Μα οι TIMES γράφουν ότι... Μα οι κριτικοί στο φεστιβάλ Μπουρκίνα Φάσο την εκθείασαν!" (τυχαία τα ονόματα-διοργανώσεις, δεν ασχολούμαι καν).-Κράζουν κάποιοι αυτούς που κράζουν και ενώ απ' τη μία δέχονται ότι δεν μπορεί να αρέσουν όλοι οι καλλιτέχνες και όλα τα έργα ή όλες οι σχολές-τεχνοτροπίες σε όλους..., είναι ΤΑ ΙΔΙΑ! άτομα που σε μια χολεριασμένη κριτική/αρθράκι, ας πούμε, για το Ρέμο ή την Πάολα... θα σπεύσουν να συνεισφέρουν και να αναπαράγουν τα γαβ-γαβ αστειάκια. Το να λες, ας πούμε "Ρέμος... πφφφ! Εμετός!" είναι μακράν πιο κουλ απ' το να λες τη Δημουλά κοινότυπη. Πω πω πω πωωωω! Η υποκρισία, δηλαδή, έγκειται στο ότι δεν υπερασπίζονται το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να εκφράζεται/παράγει/δουλεύει (με οποιονδήποτε τρόπο και σε οποιονδήποτε χώρο) από καλοσύνη και κοινό περί δικαίου αίσθημα αλλά κοιτάνε απλά να υποστηρίξουν την αξία του γούστου τους! Που μας ρίχνει πάλι στη λούπα "Εγώ ακούω Σούμπερτ κι είμαι γαμάουας κι εσύ ακούς Αντύπα κι είσαι χλέπας".
Και όσοι ποιητές δεν θέλουν να κρίνεται το έργο τους μπορούν απλά, να μην το δημοσιεύσουν, να μην αποδέχονται θέσεις στην Ακαδημία Αθηνών, να μη δίνουν συνεντεύξεις κλπ...
Και η κριτική της Χαλιδιά (με την αφετηρία της οποίας δεν συμφωνώ) και ο Δημουλά generator του Ηλία επάνω στο έργο της είναι, έστω και αν η Χαλιδιά αναφέρεται κατα δεύτερο λόγο και στην ίδια την εθνική ποιήτρια και σε μια συνέντευξη της (η οποία επίσης δημόσια δήλωση ανοιχτή στην κριτική είναι). Εσάς πως σας ξέφυγε; :)
@Auslaender 8.1.2013 | 00:51Η Χαλιδιά γράφει ότι βαριέται την ποίηση της Δημουλά και δεν της αρέσει η θεματολογία της. Αυτά όμως είναι γούστα, όχι κριτική.Ο Dimoula Generator πάλι είναι μια πλακίτσα, όχι κριτική. Υπάρχουν πάναπλοι αλγόριθμοι βασισμένοι στις αλυσίδες Μαρκόφ (Markov chains), οι οποίοι μπορούν να μιμηθούν επιφανειακά οποιοδήποτε ύφος. Και λοιπόν;
Η Χαλιδά γράφει:"Δεν αντέχω άλλο τις αποσιωπητικές της εικόνες, δεν αντέχω άλλο τιςλυπημένες φράσεις της, τις εαρινές της διαθέσεις. Δεν αντέχω άλλο το καθώς πρέπει συναισθηματικό της αντιμάμαλο, με κούρασε η λογοτεχνική της μονοτονία. Δεν αντέχω άλλο η επόμενη στροφή, η επόμενη αράδα να με βγάζει πάντα στον ίσιο δρόμο."Αυτό κριτική έργου είναι, όχι κριτική της ποιήτριας, στην οποία όντως προβαίνει στις επόμενες αράδες της. Ο δε Dimoula generator σίγουρα είναι μια πλακίτσα αλλά ταυτόχρονα είναι ένα σχόλιο στο (τουλάχιστον κατά τον Ηλία, τον δημιουργό του generator) μανιερίστικο και επιτηδευμένα εξεζητημένο ύφος (βλέπε πχ 4ο στάδιο του generator) της Δημουλά. Η κριτική δεν έγγυται τόσο στο ότι είναι δυνατή η ύπαρξη ενός generator, όσο στα υλικά που επιλέγει ο Ηλίας για να λειτουργήσει ο generator. Δεν θα κρίνω εδώ το αν τα 2 παραπάνω σχόλια είναι επιτυχημένα ή όχι αλλά το ότι το έργο της Δημουλά διακατέχεται από "συναισθηματικό αντιμάμαλο" κριτική είναι, δεν είναι απλά δεν γουστάρω. Δεν δέχομαι πάντως να τίθεται το έργο ενός δημιουργού που με τη θέληση του δημοσιεύεται πέρα από τον αρνητικό σχολιασμό, ούτε καν οι απόψεις του/της όταν αποφασίζει να τις εκθέσει με συνεντεύξεις.
@Auslaender 8.1.2013 | 03:47Κι όμως, στο απόσπασμα που παραθέτετε η Χαλιδά γράφει απλώς ότι βαριέται κάποια μοτίβα τής –κατ' εκείνη μονότονης– ποίησης της Δημουλά. Δεν είναι κριτική (ούτε του έργου ούτε του ατόμου), αλλά γούστα.Ο εμπνευστής του Dimoula generator θεωρεί ότι αρκεί σ' ένα καθημερινό κείμενο ν' αντικαταστήσεις καθημερινές λέξεις μ' εξεζητημένες, για να έχεις ένα ποίημα της Δημουλά, πράγμα που προδίδει εντελώς επιφανειακή κατανόηση της ποίησης. Είναι σαν το παιδάκι που κουνά τα χέρια του σαν μαέστρος ορχήστρας και νομίζει ότι πράγματι διευθύνει.Θα σας πρότεινα να κάνετε ένα πείραμα: δώστε τα δύο δημιουργήματα του generator μαζί με τη «Φωτογραφία 1948» (http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/kikh_dhmoyla/various.htm#ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ_1948)) σε κάποιον που δεν γνωρίζει τη Δημουλά και ζητήστε του να τα συγκρίνει, να σας πει ποια είναι καλά και ποια όχι, ποια έχουν νόημα και ποια όχι.
Είναι αλήθεια πως μόλις ένα Έλληνας φανεί λίγο παραπάνω, πέφτουν οι υπόλοιποι να τον φάνε. Το βλέπουμε με τη Δημουλά, το είδαμε και με τον Λάνθιμο.Τώρα στο καθαυτό καλλιτεχνικό κομμάτι, ένα έργο τέχνης πρέπει να έχει χαρακτήρα. Όπως ακριβώς δεν υπάρχει άνθρωπος που μόνο να γελά ή μόνο να κλαίει. Καμιά φορά έχεις την αίσθηση πως τα ποιήματα της Δημουλά μόνο κλαίνε.
..καλά με το να ποστάρεις τη κριτική μιας σαλεμένης που γουστάρει ροχάλα και κάτουρο μάλλον ευνοείς τη Δημουλά..αν και ομολογώ οτι ισοφαρίζεις με την αναφορά σου στον Dimoula generator o οποίος εκτός απο την ίδια τη Δημουλα στάνταρ χρησιμοποιείται απο τους περισσότερους νέους και σπουδαίους συγγραφοποιητές..2 σε 1 ειναι και οικονομικός ο generator
Κριτική είναι η μελέτη μιας δημιουργίας και η κρίση για την αξία της. Έτσι μου έμαθαν να γράφω όταν έδινα πανελλήνιες και όλο μου το είναι επαναστατούσε απέναντι σε αυτούς που βάφτιζαν τον εαυτό τους ειδικό για να κρίνουν τη δουλειά των άλλων. Όποιος μπορεί κάνει. Όποιος δεν μπορεί κρίνει. Απλουστευτικό ίσως αλλά από τη στιγμή που κανείς δε σε υποχρεώνει να διαβάσεις το έργο κάποιου (εκτός και αν σε υποχρεώσουν να τη μελετήσεις στα πλαίσια των σπουδών σου) δεν χρειάζεται να βγάζεις τη χολή σου.
ΥΠ ΟΨΙΝ ΚΥΡΙΑΣ Ζωής Χαλιδιά :Εχετε πολυ ταλεντο στο πικροχολο, κακεντρεχες και οξυδουχο γραψιμο . Ειναι κριμα να παραμενετε κρεμασταρι κρινοντας μια ζωη τις αλεπουδες! ΑΥΤΕΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΚΑΤΙ ΕΚΑΝΑΝ -ενω εσεις απλα παραμενετε στα κατουρα της απαξιωσης! Ειλικρινα λυπαμαι και εχω να σας συστησω καποιες καλες σχολες δημιουργικης γραφης. Εικευονται δε στην ανατομια των κοπρανων Φανταζομαι θα σας αρεσει ..λογω εποχης ..καταλαβαινετε!
αν είναι όλοι οι οπαδοί της κας Δημουλά σαςν κι εσένα, δεν είναι να απορείς με τα χάλια μας... Τι κάτουρα της απαξίωσης λαλάς, χριστιανέ μου? Ούτε μια λέξη από την παροιμία δεν έχεις καταλάβει: παρομοιάζεις την Χαλιδά με κρεμαστάρι ενώ θα έπρεπε να την παρομοιάζεις με την αλεπόυ, αποθεώνεις τις αλεπούδες με τα κεφαλαία "ΑΥΤΕΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΑΤΙ ΕΚΑΝΑΝ" (πρωτοσέλιδα στην ΙΗΤ?) και μας συνιστάς και πάνω από μία σχολές δημιουργικής γραφής!!! Σε ποιά από τις σχολές που θέλεις να την στείλεις σού μάθανε την ανύπαρκτη λέξη "οξυδούχο γράψιμο"? Έλεος δηλαδή! Επειδή τα χέρια σου ενδέχεται να φθάνουν πιο κάτω από τα γόνατά σου, είναι ανάγκη να ακουμπούνε και το πληκτρολόγιο?
Ημιθεε; Γιατι το πηρες προσωπικα;Μισο να σου ξεκαθαρισω..η Χαλιδα εκτος απο κρεμασταρι ειναι και κολητη του Τσιπρα..εισαι κι εσυ απο τα παιδια με τα κοκορακια και τη βλεπεις αλεπου ;; -ω καλο μου η ταυτιση κανει κακο κσι στη χοληδοχο..περαστικα και με τη νικη..επισης επειδη το χανεις ..οπαδους εχουν τα κομματα και ΤΑ ΜΑΣΤΑΡΙΑ αυτων ..εδω μιλαμε για αναγνωστες, αλλα τι σε νοιαζει χαχαχχαχα ! εχεις μεινει προφανως στην τζουτζουκα!
αγαπητέ ζέρα: η παροιμία είναι ξεκάθαρη΅"όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια". Δηλαδή: ότι δεν το φθάνει η ζηλιάρα το απαξιώνει λέγοντας ότι είναι κρεμαστάρι (δηλαδή δεν κάνει για φαγητό ακόμη, αλλά για να κρέμεται μέχρι να ωριμάσει). Στην περίπτωσή μας λοιπόν, η ζηλιάρα αλεπού είναι η κυρία Χαλιδά και ζηλεύει τα ποιήματα της κυρίας Δημουλά και τα απαξιώνει. Τι ακριβώς δεν κατάλαβες? Ειρήσθω εν παρόδω, ακόμη περιμένω το link για το λεξικό από το οποίο αλίευσες την ανύπαρκτη λέξη "οξυδούχο". Τα περί Τσίπρα και κοκορακίων που μπλαμπλάρεις είναι άλλου γιατρού ειδικότητα και τα προσπερνώ...
πες μου εσυ που βρηκες το μπλαμπλαρεις να σου πω εγω που βρηκα το δικο μου ...ετσι για να δεις πως ειναι ανουσιο το πνευμα για το τιποτα ...ειλικιρνα με κουραζεις "μπλαμπλαρισε" μονος σου τζουτζουκο! Με συγχωρεις για το φτηνο του σχολιου αλλα με προκαλεσες , δεν συνηθιζω να πιανομαι απο λεξεις και λεκτικα αυτοσχεδια συχνα ,συμπλεγματα σχολιων , το θεωρω πολυ κομππλεξικο ως συμπεριφορα και αν και θα μπορουσα να αγνοησω και τον δικο σου ακροβατισμο, στον ανταποδιδω μονο και μονο για να δεις ΤΗΝ ΕΝΔΟΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΣΟΥ , χαιρεται!
αγαπητέ ζέρα: η παροιμία είναι ξεκάθαρη΅"όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια". Δηλαδή: ότι δεν το φθάνει η ζηλιάρα το απαξιώνει λέγοντας ότι είναι κρεμαστάρι (δηλαδή δεν κάνει για φαγητό ακόμη, αλλά για να κρέμεται μέχρι να ωριμάσει). Στην περίπτωσή μας λοιπόν, η ζηλιάρα αλεπού είναι η κυρία Χαλιδά και ζηλεύει τα ποιήματα της κυρίας Δημουλά και τα απαξιώνει. Τι ακριβώς δεν κατάλαβες? Ειρήσθω εν παρόδω, ακόμη περιμένω το link για το λεξικό από το οποίο αλίευσες την ανύπαρκτη λέξη "οξυδούχο". Τα περί Τσίπρα και κοκορακίων που μπλαμπλάρεις είναι άλλου γιατρού ειδικότητα και τα προσπερνώ...
Αψυχολογητη αυτη η αναπαραγωγη που εκανες, Αρη, οταν μαλιστα εκρινες ως ανυποφορη την απαιτηση απο καλλιτεχνη να γραφει αυτα που θες εσυ. Ας περιμενες τουλαχιστον λιγες μερουλες. Δεν εμπλουτισθηκε η γνωση μας για την ποιηση της Δημουλα ενω, αντιθετα, μαθαμε οτι καποια Ζωη Χαλιδια, περα απο επιθετικη φεμινιστρια παρα τω Τσιπρα, ειναι και θυμωμενος ανθρωπος.
Ποιος είπε πως ό,τι αρέσει στις μάζες δε μπορεί να είναι υψηλό; Εντάξει, δεν είναι ο κανόνας, αλλά ο Θοδωράκης, δηλαδή, τι κάνει; Συνδυάζει το λαϊκό με το κλασικό.
Διαβάζω τη χολή κάποιων ενάντια στη Δημουλά (ή τη Μόνικα) και γράφουν λες και ο καλλιτέχνης τους κλώτσησε το σκυλάκι.Και η αρνητική κριτική είναι θεμιτή, αρκεί να αφορά το έργο που κρίνεται. Δεν καταλαβαίνω αυτό το φανατισμό που φτάνει τα όρια θρησκευτικής παράκρουσης, όπως το κείμενο της Χαλιδιά (που έχει άφθονα συναισθήματα και μηδέν επιχειρήματα).