Σήμερα έχουμε μαζί μας έναν καλεσμένο, που παρουσιάζεται με τα δικά του λόγια ως εξής:
"Καθώς ο καθένας έχει τη δική του γνώμη, ο ίδιος θα περιέγραφε τον εαυτό του ως ορθολογιστή, κυνικό, ρεαλιστή, τακτικό στη σκέψη και αναλυτικό ενώ οι κατά καιρούς συναναστρεφόμενοι έχουν τρόπον τινά διαφορετική εικόνα, ήτοι κυνικός επίσης, εγωκεντρικός, ναρκισσιστής, ίσως μ@λ@κας κάποιες φορές. Κάθε γνώμη τεκμηριωμένη είναι σεβαστή και υπολογίσιμη.
Γεδεών"
Oι απαντήσεις μας παρουσιάζονται διαδοχικά.
__________________
1.
Λένα αγαπημένη,
πώς σου φαίνεται η κίνηση να κεράσει ο πρώην ποτά όταν δει την πρώην κοπέλα του έξω, μετά από 2 χρόνια, με τον τωρινό σύντροφό της; Πληροφοριακά: η σχέση με τον πρώην (1μιση χρόνο) ήταν καταστροφική για μένα-και λίγα λέω- ενώ ο χωρισμός με σχεδόν κοινή απόφαση- επεισοδιακός και με καμία επαφή και από τις 2 πλευρές αυτά τα δυο χρόνια. Προφανώς δεν μείναμε φίλοι.. ούτε όμως και εχθροί. Τίποτα δεν μείναμε. Επίσης, αν το πάρουμε από την πλευρά της πρώην: Πώς σου φαίνεται η κίνηση να δεχτώ ψυχρά τα ποτά, (είπα κι ένα λοξό "ευχαριστώ" να τα κοπανήσω με τον νυν και μετά να φύγω χωρίς να του μιλήσω περαιτέρω; Το αγόρι μου μου είπε πώς δεν κατάλαβε γιατί τα δέχτηκα και μετά δεν του μίλησα. Γιατί σάμπως κατάλαβα εγώ γιατί μας κέρασε εξαρχής;
Γεδεών:
Όπως είπες κι εσύ, δε μείνατε φίλοι, ούτε εχθροί, ούτε τίποτα. Ως εκ τούτου, ένα ποτό από κάποιον απλά «γνωστό» θα μπορούσες να δεχτείς, ίσως να λέγατε και δυο κουβέντες, προς χάριν των ωραίων στιγμών που περάσατε μαζί. Από κει και πέρα, μπορείς να επιλέξεις από ποια οπτική θέλεις να βλέπεις τα πράγματα. Θέλεις να λαμβάνεις τα γύρω σου ύποπτα και συνωμοσιολογικά ή θετικά και ευχάριστα.
Μια απλή εξήγηση που θα έδινα είναι ότι σε είδε, θυμήθηκε, το έπαιξε κύριος. Τελεία.
Οι αναμνήσεις –καταλαβαίνεις- είναι αμφότερες.
Α, μπα:
Εγώ νομίζω ότι κατάλαβα γιατί σας κέρασε εξαρχής, και η υπόθεση που θα κάνω βασίζεται στην σύντομη περιγραφή του περιστατικού και της σχέσης που έληξε. Θύμωσες επειδή ο πρώην σου, με τον οποίον δεν έχεις καμία σχέση και ούτε θέλεις να έχεις, εισέβαλε με το έτσι θέλω στην προσωπική σου σφαίρα, που εκείνη τη στιγμή περιλάμβανε και τον νυν σου, και μάλιστα με έναν τρόπο που ήταν πολύ δύσκολο να αρνηθείς. Με πρόσχημα την ευγένεια, σε ανάγκασε να αναγνωρίσεις ότι είναι εκεί και ως προέκταση, σε ανάγκασε να εξηγήσεις στον νυν ποιος είναι – και να εξηγηθείς και για την συμπεριφορά άλλου, στα καλά καθούμενα.
Αν έπεσα μέσα, πολύ καλά έκανες που θύμωσες. Είναι μια πράξη χειριστική, ακριβώς επειδή είναι καλυμμένη με αθωότητα. Σε στρίμωξε. Αν δεν δεχόσουν τα ποτά, θα φαινόσουν ψυχρή και ξινή. Αν τα δεχόσουν, θα έπρεπε να τον ευχαριστήσεις, αλλιώς θα φαινόσουν ψυχρή και ξινή. Δεν μπορούσες να τον αγνοήσεις, επειδή δεν σου το επέτρεψε. Οπότε, με βάση όλα τα προηγούμενα, κατά τη γνώμη μου το χειρίστηκες μια χαρά. Έκανες το τελευταίο που ήθελε να συμβεί: να μην το κάνεις θέμα και να μην ασχοληθείς με την περίπτωση του.
__________________
2.
Πραγματικά δεν ξέρω που και πως θα είμαι όταν και αν δω δημοσιευμένη την απάντηση σου. Το θέμα μου είναι η κολλητή μου. Μαζί από 1η Γυμνασίου (τώρα είμαστε 20). Μετά από πάρα πολλά εμπόδια, συνήθως βαλμένα από τρίτους, κακοπροαίρετους που δεν γούσταραν με τίποτα να μας βλέπουν φίλες. Και να, που ακόμα και μετά το πέρας αυτών των προβλημάτων (υπήρχαν και προβλήματα που μας έκαναν να μην μιλιόμαστε για 6 μήνες) τώρα και πάλι κάτι με απωθεί πολύ. Θες οι πολυάριθμες διαφορές στον χαρακτήρα, τα τελείως διαφορετικά όνειρα, γούστα, αντιλήψεις.. και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Θα μου πεις πως είστε κολλητές; Θα σου πω δεν ξέρω, αλλά πάντα επιστρέφει η μια στην άλλη, πάντα είναι και είμαι το πρώτο και το τελευταίο άτομο που θα μιλήσει μέσα στη μέρα, πάντα θα τσακωθούμε γνωρίζοντας πως αργά ή γρήγορα η μια θα υποχωρήσει και θα τα βρούμε. Γενικά την χαρακτηρίζω ιδιόρρυθμη την σχέση μας για πολλούς και διάφορους λόγους. Γιατί όμως να υπερισχύει καμιά φορά αυτό το αίσθημα; Να θέλω να την βγάλω εδώ και τώρα από τη ζωή μου, να μην αντέχω άλλο τον χαρακτήρα της, την συμπεριφορά της, το ότι δεν χαίρεται με την χαρά μου, το ότι δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος των προβλημάτων μου, το ότι μου αποκρύπτει πράγματα για τον εαυτό της, το ότι ζηλεύει να έχω άλλες φίλες... ειλικρινά τα βάζω με τον εαυτό μου που άφησα τόσο καιρό να περάσει μένοντας με την συγκεκριμένη (μην γνωρίζοντας φυσικά αν θα είχαν εξελιχθεί καλύτερα ή χειρότερα τα πράγματα). Ας πούμε τώρα γράφω εδώ από το να μιλήσω απευθείας σε εκείνη να της πω όλα αυτά και μετά να της ευχηθώ καλή ζωή. Πάντα πνίγομαι, πάντα καταπιέζομαι, πάντα κάνω τα στραβά μάτια. Δεν ξέρω τι άλλο να πω, ήδη τα μπέρδεψα λίγο νομίζω. Πες μου απλά μια γνώμη, πες μου ότι δεν θα είναι πάντα έτσι η ζωή μου. Ευχαριστώ εκ των προτέρων. Μακάρι όταν δω την ερώτηση μου στην στήλη σου να χαμογελάσω και να νιώθω ανακουφισμένη που όλα αυτά πέρασαν.
Γεδεών:
Ας δοκιμάσουμε να διαβάσουμε ξανά το κείμενο σου, μαζί. Εκεί που γράφεις «η κολλητή» θα διαβάσουμε «το αγόρι/σχέση/φίλος/σύζυγος».
Έχετε μια προβληματική σχέση, όχι ιδιόρρυθμη. Όπως με όλες τις σχέσεις, οι άνθρωποι είναι κοντά «εκμεταλλευόμενοι» την παρέα του άλλου, την ευχαρίστηση που τους προσφέρει, την ασφάλεια. Όταν ωστόσο φτάσεις να έχεις κάποιον άνθρωπο δίπλα σου μόνο και μόνο γιατί αποφεύγεις την ένταση, θα καταπιέζεσαι μέχρι να σκάσεις.
Σύνηθες πλέον να είσαι με κάποιον επειδή είσαι «τόσο καιρό». Περνάς καλά; Αν την γνώριζες αύριο το πρωί, θα «κολλούσατε»; Θα επέλεγες να περάσεις χρόνο μαζί αν δε σας συνέδεαν οι αναμνήσεις;
Η ζωή σου θα είναι ακριβώς όπως επιλέξεις εσύ να γίνει. Αν την αφήσεις σε κάποια κατάσταση-βόλεμα, θα φτάνεις να μετανιώνεις για το χρόνο σου.
Α, μπα:
H ζωή σου θα είναι όπως αποφασίσεις εσύ ότι θα είναι. Κάνεις τα στραβά μάτια επειδή το θέλεις, δεν σε υποχρεώνει κανείς. Επιστρέφεις πάλι σε αυτή τη σχέση που λες ότι σε δυσαρεστεί επειδή το θέλετε και οι δύο, δεν σας αναγκάζει κανείς. Δεν πρόκειται για κάποιο ανεξήγητο μυστήριο, η εξήγηση για την έλξη μεταξύ σας υπάρχει, και μάλλον την ξέρεις. Εγώ υποθέσεις μπορώ να κάνω μόνο. Σας αρέσουν τα δράματα γιατί νιώθετε πρωταγωνίστριες; (έτσι εξηγούνται και οι «κακοπροαίρετοι» που άλλη δουλειά δεν έχουν παρά να χαλάσουν μια φιλία). Έχετε ταυτίσει και οι δύο το εγωιστικό πάθος με την αγάπη; Πρόκειται για ανταγωνιστική σχέση μεταξύ δυο ατόμων που θέλουν να είναι αρχηγοί; Υπάρχει σεξουαλική ένταση που δεν ομολογείται;
__________________
3.
Αγαπητή Α,μπα και σχολιαστές.
Βλέπω κατά καιρούς ένα συγκεκριμένο όνειρο που με έχει παραξενέψει και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας και να μου πείτε τι θα μπορούσε να σημαίνει.
Το όνειρο κάθε φορά παρουσιάζεται με διαφορετικά άτομα-μέρη-συνθήκες αλλά ο κεντρικός άξονας της ιστορίας είναι πάντα ο ίδιος: βρίσκομαι με έναν άντρα (υπαρκτό πρόσωπο, αλλά κάθε φορά διαφορετικό) που δείχνει ενδιαφέρον για εμένα, εγώ χαζοφλερτάρω αλλά χωρίς να θέλω να το προχωρήσω, γιατί έχω σχέση. Κάποια στιγμή στο όνειρο καταλήγουμε να φασωνόμαστε ή και να κάνουμε σεξ αλλά εκβιαστικά, δηλαδή ο άλλος το προκαλεί και εγώ δεν θέλω, αλλά παρ' όλα αυτά δε μπορώ να αντιδράσω και απλά το υπομένω (ξέρετε, αυτό στα όνειρα που δεν ελέγχεις τις πράξεις σου και κάνεις πράγματα που δε θέλεις). Δεν κάνω τίποτα, όμως ταυτόχρονα νιώθω πολύ άσχημα που δεν τον σταματάω. Ύστερα ξυπνάω με τύψεις, λες και κεράτωσα το αγόρι μου στ' αλήθεια.
Έχω δει αυτό το όνειρο πολλές φορές σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου και της σχέσης μου. Στο όνειρο εμφανίζονται όπως είπα διαφορετικοί άντρες. Κάποιες φορές είναι κάποιος πρώην μου ή κάποιος που είχα κάνει σεξ παλιότερα, κάποιος που μου άρεσε, μια φορά ήταν ένας φίλος που βρίσκω ελκυστικό αλλά χωρίς να έχει υπάρξει τίποτα μεταξύ μας, μια άλλη φορά ένα παιδί που γνώρισα τώρα στην παρέα και έχω την αίσθηση ότι του αρέσω. Σημειώνω πως με κανέναν από αυτούς δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο ποτέ στην πραγματικότητα (εκβιαστικό σεξ). Και το φίλο μου δεν τον έχω κερατώσει ποτέ. Έχεις ιδέα πώς εξηγείται και τι μπορεί να σημαίνει;
Γεδεών:
Ο Φρόυντ είχε ασχοληθεί πολύ με τα όνειρα και την ερμηνεία τους, αν είσαι τόσο into that θα μπορούσες να διαβάσεις.
Τώρα, για τη δική μου ερμηνεία, μπορώ απλά να επισημάνω κάποιο δεδομένο που έδωσες κι εσύ να ψάξεις αν υπάρχει κάποια σύνδεση.
Όλοι οι παρτενέρ σου στο όνειρο, δεν είναι «ένας άντρας που δείχνει ενδιαφέρον για σένα» αλλά κάποιος που κίνησε το δικό σου ενδιαφέρον, έστω και λίγο.
Γενικά για τα όνειρα μπορούμε να αναλύουμε μέρες. Το σημαντικό είναι αν αυτό επηρεάζει τη ζωή σου, την ηρεμία σου, τη σχέση σου. Αν ναι, καλό θα ήταν να μιλήσεις με κάποιον ειδικό, με αφετηρία το όνειρο, να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που επιδράει τόσο σημαντικά στην ψυχολογία σου.
Α, μπα:
Το όνειρο νομίζω ότι έχει σχέση με την έλλειψη ελέγχου, αλλά πέρα από αυτή την εκτίμηση (που μπορεί να είναι και εντελώς λάθος), η υπόλοιπη δουλειά πρέπει να γίνει από σένα. Δεν έχει τόση σημασία το τι ακριβώς γίνεται στο όνειρο, αλλά τι ακριβώς αισθάνεσαι και τι σκέφτεσαι όταν γίνεται αυτό που γίνεται. Το «δεν μπορώ να αντιδράσω» ας πούμε, δεν είναι αρκετά αναλυτικό. «Αυτό που στα όνειρα δεν ελέγχεις τις πράξεις σου και κάνεις πράγματα που δεν θέλεις», είναι κάτι δικό σου, δεν είναι μια κατάσταση που έχει δει όλος ο κόσμος στον ύπνο του. Γιατί δεν κάνεις τίποτα; Θέλεις να κάνεις και είσαι παράλυτη; Σε εμποδίζει το άλλο πρόσωπο; Βαριέσαι να αντιδράσεις; Συζήτησε το αυτό με τον εαυτό σου, τι ακριβώς συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, και πότε νιώθεις έτσι στην πραγματική ζωή; Αν βρεις ποιο συναίσθημα που βιώνεις όταν είσαι ξύπνια είναι αυτό που βλέπεις τον ύπνο σου, και με τι συνδυάζεται στην πραγματικότητα, και εννοώ αυτή την πολύ λεπτή απόχρωση συναισθήματος, τότε θα καταλάβεις πολλά για την εξήγηση του ονείρου.
__________________
4.
Αγαπητή α μπα! !! Σου στέλνω γιατί θεωρώ πως μπορείς να μου δώσεις μια αντικειμενική απάντηση....
Έχω μια πάρα πολύ καλή φίλη (δεν μου αρέσει και πολύ ο χαρακτηρισμός κολλητή αλλά anyway), την αγαπάω σαν να είναι αδερφή μου.
Με έχει υποστηρίξει πάρα πολλές φορές και γενικότερα έχουμε συζητήσει πάρα πολλά θέματα, για τον έρωτα, το νόημα της ζωής κτλ.
Δεν έχω ταιριάξει περισσότερο στις απόψεις με κάποιον άλλον. Ήθελα να πω ότι δεν είναι μια επιφανειακή σχέση.
Είχαμε βέβαια κάποιες τριβές , πρέπει να το τονίσω (αλλά νομίζω καμία ανθρώπινη σχέση δεν μπορεί να προχωράει πάντα τέλεια επ' άπειρον).
Το πρόβλημα είναι ότι εγώ είμαι πιο εξωστρεφής από αυτήν – χρειάζομαι να μιλήσω με κόσμο, να γελάσω, να βγω – ενώ αυτή είναι αρκετά εσωστρεφής.
Γενικότερα, παίρνω τη ζωή λίγο πιο χαλαρά, είμαι πιο αισιόδοξη, συμβιβάζομαι πιο εύκολα , ενώ η φίλη μου είναι απαισιόδοξη και απαιτητική.
Και με αυτό εννοώ ότι είναι πιο επιλεκτική στις παρέες της, είναι εναντίον όλων των στερεοτύπων που υπάρχουν στην κοινωνία, και επίσης πιστεύει σε αρχές και θέλει να λειτουργεί σύμφωνα με αυτές.
Και επειδή θέτει αυτά τα υψηλά στάνταρ, εκτιμάει λίγους ανθρώπους. (δεν την κατακρίνω για αυτό, κατανοώ τη στάση της και απλά το παρουσιάζω εδώ πέρα ως ένα υπαρκτό ουδέτερο γεγονός).
Να τονίσω πως δεν είμαι ο κλασικός εξωστρεφής τύπος, δηλαδή βγαίνω αρκετά πιο σπάνια από τους άλλους, έχω μια μικρή παρέα αλλά γενικότερα είμαι φιλικό και ευδιάθετο άτομο.
Από τις λίγες γνώσεις που έχω, μάλλον είμαι ambivert, οπότε επικοινωνώ καλά και με εξωστρεφείς και με εσωστρεφείς (κάτι που όντως ισχύει στην πραγματικότητα).
Και εδώ θέτω το πρώτο μου ερώτημα: θεωρείς πως μια τέτοια σχέση είναι βιώσιμη;;
Ενός ατόμου που βρίσκεται αρκετά στο άκρο της εσωστρέφειας με ένα άτομο μεταξύ εξωστρέφειας.;;;
Και όπως συμβαίνει με τους εσωστρεφείς, υπάρχουν μέρες που δεν μου μιλάει καθόλου ή μου μιλάει επειδή αναγκάζεται. Και το κατανοώ αυτό – δηλαδή της λέω, αν δε θέλεις να μου μιλάς, μην πιέζεσαι, δεν πειράζει.
Και ξέρει πως τη σέβομαι σε αυτό το πράγμα (κάτι αντίστοιχο ισχύει και για μένα, δηλαδή, είχα κάποιες μέρες που ένιωθα άσχημα και αντίστοιχα, το σεβόταν και δεν επικοινωνούσαμε τόσο πολύ).
Αυτό το καλοκαίρι δεν μιλούσαμε τόσο – εγώ χρωστούσα μαθήματα για την εξεταστική του Σεπτέμβρη και επίσης, πέρασα μια δύσκολη φάση (με την οικογένειά μου και με την στάση μου προς τη ζωή, τέλος πάντων, δεν έχει σημασία) και αυτή είχε πάει διακοπές, προσπαθούσε να μειώσει το facebook (και μιλάμε κυρίως μέσω facebook.
Βασικά κάνουμε ωραίες συζητήσεις μέχρι 4 το πρωί ξέρω γω, και συζητάμε τα πάντα, από γκομενικά μέχρι φιλοσοφικά), δεν έμπαινε συχνά και μου απαντούσε κάθε 2 -3 μέρες.
Εν τω μεταξύ, χρωστάει και αυτή μαθήματα και περνούσε και αυτή μια δύσκολη φάση , οπότε δεν διάβαζε ιδιαίτερα.
Λίγες μέρες πριν δώσουμε ένα μάθημα της είχα στείλει ένα μήνυμα και μου απάντησε μετά από 2 μέρες πως είναι πολύ πιεσμένη με το διάβασμα και θα μου απαντήσει όταν μπορέσει.
Το θέμα είναι πως την προηγούμενη μέρα (δηλαδή μια μέρα, αφότου έστειλα το μήνυμα, είχε μπει στο facebook, ανέβασε ένα τραγούδι και πάτησε ένα like). Και δεν έκανα stalking, το είδα τυχαία, I swear.
Είμαι πολύ υπερβολική που τα πήρα λίγο στραβά;;; (το χειρότερο είναι πως από την απάντηση που έδωσα, φάνηκε πως τσαντίστηκα και αναγκάστηκα να πω ψέματα πως είμαι καλά).
Εγώ πρέπει να της το πω πως με ενόχλησε;;;
Και να τονίσω ότι : α) δεν είμαι από τα άτομα που εύκολα κάνουν παρατήρηση σε κάποιον και β) είναι ενοχικό άτομο (λόγω κάποιων πραγμάτων που έκανε όταν ήταν μικρότερη και τώρα τα έχει μετανιώσει. Αλλά συνεχίζει να ζει με κάποια δόση ενοχής μέσα της για όλα αυτά.)
Επίσης, είναι λίγο ισχυρογνώμων και για αυτό δεν έχω την όρεξη να της το πω, γιατί μπορεί να μην το αποδεχόταν και θα αναγκαζόμουν να τσακωθώ σχεδόν για της το εξηγήσω. (το έχουμε ξαναπάθει
Με έχει πληγώσει - τσαντίσει με κάτι που είχε πει, και τσακωθήκαμε γιατί δεν έβρισκε κάτι κακό σε αυτό, ενώ εγώ είχα νιώσει πάρα πολύ άσχημα.
Τέλος πάντων, τα βρήκαμε μετά, αλλά έχω αυτή την σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου) Για αυτούς τους λόγους, δεν της είπα κάτι (επίσης, δεν έχει βγει από την δύσκολη φάση της, οπότε δεν ήθελα να επιδεινώσω την κατάστασή της). Θεωρείς ότι έπραξα σωστά ;; ή μήπως, όταν κάποια κατάσταση είναι πιο ευνοϊκή να της το πω (γενικότερα, και στις προηγούμενες τριβές μας, αυτό έκανα). Γενικά νιώθω άσχημα, όταν δεν έχω πει κάτι το οποίο με έχει ενοχλήσει και επίσης, επειδή είπα ψέματα. Είμαι ειλικρινές άτομο και στις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρώπους θέλω να τα ξεκαθαρίζω όλα.
Συγγνώμη για το κατεβατό, ελπίζω να με βοηθήσεις!
Γεδεών:
Είσαι ο κλασσικός εξωστρεφής τύπος. Αυτός δηλαδή που είναι γενικότερα φιλικός και ευδιάθετος με όλους. Λίγη σημασία έχει βέβαια...
Όσον αφορά τα προβλήματα σου, δε βλέπω να υφίσταται κάποιο. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις κάποιον με τον οποίο να μπορείς να συζητήσεις όλα τα θέματα που σε απασχολούν και να μπορεί να σου δώσει μια διαφορετική άποψη. Γενικότερα το να έχεις διαφορετικούς από εσένα ανθρώπους δίπλα σου είναι πολύ δημιουργικό, καθώς μέσα από τη σύγκρουση μόνο υπάρχει γέννηση. Αν με τη φίλη σου ή την όποια φίλη είχατε απόλυτα ίδιο χαρακτήρα και απόψεις θα είχε ενδιαφέρον;
Θεωρώ ότι μια τέτοια σχέση είναι βιώσιμη, ναι. Δε σε κακομεταχειρίζεται με κάποιο τρόπο, δε σου φέρεται άσχημα, δεν έχετε κανένα πρόβλημα εκτός από τις σκέψεις σου και μια ανάγκη που εκφράζεις να είναι περισσότερο εξαρτημένη από εσένα.
Το πόσο φίλες είστε δεν καθορίζεται από τις φορές που μιλάτε σε μια μέρα. Φτάνεις να πιστεύεις ότι 2-3 μέρες που δε μιλήσατε είναι πρόβλημα. Δεν είναι.
Για το facebook... Όχι. Όχι. Οι άνθρωποι μιλάνε μεταξύ τους όταν νοιώσουν την ανάγκη για επικοινωνία, όχι όταν ο απέναντι νοιώσει ότι θέλει να του μιλήσουν. Ναι, είσαι υπερβολική.
Το μόνο που μπορώ να σου προτείνω, είναι να αφήσεις τη σχέση να εξελιχτεί και να βελτιώσεις τη σχέση σου με τον εαυτό σου, θα περάσετε πολύ χρόνο μαζί.
Α, μπα:
Το πρόβλημα που δεν μπορείς να βγάλεις από το μυαλό σου είναι ότι η φίλη σου ανέβασε ένα τραγούδι στο facebook, έκανε like, και δεν σου μίλησε;
Αυτό θέλεις να αναλύσουμε;
Ας το αναλύσουμε, αφού ζούμε όλοι πια στη λεωφόρο του facebook.
Ναι, είσαι πάρα πολύ υπερβολική. Τόσο υπερβολική που ίσως πρέπει να επανεξετάσεις λίγο αν δικαιολογείται να αυτοπροσδιορίζεσαι ως εξωστρεφής.
Το ανέβασμα τραγουδιού και το like είναι αυτιστικές κινήσεις και γίνονται σε δύο δευτερόλεπτα. Η κουβέντα στο chat με έναν φίλο είναι απόλυτα διαδραστική διαδικασία και μπορεί να κρατήσει μέχρι το πρωί. Αν δεν έχεις χρόνο, ή, αν δεν έχεις όρεξη, δεν ανοίγεις κουβέντα. Like μπορεί να κάνει και ένας εκπαιδευμένος πίθηκος. Συγκρίνεις δύο διαδικασίες εντελώς ανόμοιες μεταξύ τους και καταφέρνεις μέσα από αυτή τη σύγκριση να βιώσεις συναισθήματα απόρριψης και κατωτερότητας.
__________________
5.
Αγαπητή Α,μπα,
Είμαι 44 ετών. Με τον σύντροφό μου είμαστε μαζί 14 χρόνια και έχουμε ένα παιδάκι.
Τον ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά και όσο περνούσε ο καιρός έβλεπα ότι είναι ο άντρας της ζωής μου. Και αυτό ήταν αμοιβαίο. Οπότε μείναμε αρχικά μαζί, μετά παντρευτήκαμε και (μετά από αρκετές δυσκολίες) κάναμε και το παιδάκι μας.
Το θέμα είναι ότι από τότε που γίναμε γονείς τα πράγματα άλλαξαν αρκετά μεταξύ μας. Η αγχωτική μετάβασή μας από την κατάσταση "άτεκνο ζευγάρι με οικονομική άνεση που ζει όμορφα τη ζωή του" στην κατάσταση "νέοι γονείς νεογνού, με οικονομικά προβλήματα που κοιμούνται λίγο και παλεύουν να τα βγάλουν πέρα", έφερε αρκετές τριβές μεταξύ μας. Όχι βέβαια σε βαθμό να μην θέλουμε να είμαστε μαζί, αλλά σε βαθμό να μην είμαστε πια... ερωτευμένοι! Αγαπιόμαστε, νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλο, αλλά η παλιά σπίθα έχει σβήσει.
Επιπλέον έχει σταματήσει και το σεξ (αμοιβαίο επίσης). Εγώ δυστυχώς είμαι σε εμμηνόπαυση (από τότε που γέννησα) οπότε δεν έχω σχεδόν καθόλου όρεξη, κι εκείνος (που δεν ήταν ποτέ φανατικός) δεν φαίνεται να τον απασχολεί καθόλου το θέμα. On top of that δεν έχουμε σχεδόν καθόλου ιδιωτικό χώρο/χρόνο γιατί μεγαλώνουμε μόνοι μας το παιδί μας χωρίς καμιά βοήθεια! Οπότε αυτό από μόνο του δυσκολεύει την κατάσταση ακόμα περισσότερο.
Τώρα που το παιδί μας κάπως έχει μεγαλώσει και η καθημερινότητά μας έχει αρχίσει να βελτιώνεται (γιατί δεν χρειάζεται να τρέχουμε όλη μέρα πίσω από ένα νήπιο), είμαστε ξανά πολύ καλύτερα μεταξύ μας, αλλά το σεξ συνεχίζει να είναι ανύπαρκτο.
Γενικά η σχέση μας είναι πολύ ισορροπημένη (με τα πάνω της και τα κάτω της βεβαίως). Είμαστε πολύ αγαπημένοι και αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλο (και οι δυο στο παιδί μας). Ταιριάζουμε πολύ σαν άνθρωποι και έχουμε πάρα πολλά κοινά (πολλές φορές σκεφτόμαστε ταυτόχρονα το ίδιο πράγμα)! Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω πάλι τον άντρα μου θα διάλεγα και δεν θα άλλαζα τίποτα από την ιστορία μας.
Δεν αισθάνομαι ότι είναι και τόσο σημαντικό το σεξ σε μια σχέση (από παλιά το πίστευα αυτό), αλλά παρόλαυτά με προβληματίζει που δεν υπάρχει καθόλου! Με προβληματίζει πολύ. Το συζητάμε μερικές φορές και διαπιστώνω ότι κι εκείνος έχει το ίδιο θέμα με εμένα. Δηλαδή του έχει μειωθεί η όρεξη σε συνάρτηση με το γεγονός ότι κι εγώ δεν τον "προκαλώ" (πράγμα που δεν είναι ψέμα) και με το γεγονός ότι δεν έχουμε σχεδόν καθόλου privacy ή χρόνο οι δυο μας μόνοι μας.
Δεν ξέρω αν έχεις πάρει μια εικόνα για το θέμα μου, αλλά θα ήθελα να ξέρω ποια είναι η γνώμη σου; Νομίζεις ότι μπορούν δυο σύντροφοι να αγαπιούνται και να έχουν μια όμορφη σχέση χωρίς να κάνουν σεξ;
Μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι για πάντα; (είμαστε ακόμα πολύ νέοι..) Μήπως πρέπει να απευθυνθούμε σε έναν ειδικό;
Γεδεών:
Ένας ειδικός, σε οποιαδήποτε περίπτωση μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση. Είναι αυτός που μπορεί να εντοπίσει πιθανά προβλήματα που κάποιος χωρίς τις γνώσεις και την εμπειρία πιθανώς να μην τα αντιλαμβανόταν καν. Επίσης, είναι αυτός που θα σου δώσει μια «κυνικότερη» εικόνα των πραγμάτων καθώς ο συναισθηματισμός σίγουρα παραποιεί την αντίληψη μας. Ωστόσο, μετά από τις όποιες δυσκολίες είστε σε φάση «ανάρρωσης», η ποιότητα της σχέσης σας είναι σε αύξοντα ρυθμό, τα προβλήματα είναι συνειδητά και η λύση τους είναι θέμα διάθεσης και χρόνου.
Στο προκείμενο, το σεξ, τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Από τη στιγμή που και οι δύο αντιλαμβάνεστε την κατάσταση, πόσο μάλλον είστε διατεθειμένοι να τη βελτιώσετε, δε βλέπω κάποιο πρόβλημα. Μην ξεχνάς ότι η πίεση να αλλάξει η κατάσταση εδώ και τώρα μόνο περισσότερα προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει. Επιστρέφοντας στην αρχή, αν νομίζεις ότι δε μπορείς να ξαναμπείς στο παιχνίδι, η συμβολή κάποιου ειδικού μπορεί να είναι καθοριστική.
Α, μπα:
Η γνώμη μου είναι ότι κάθε ζευγάρι δημιουργεί ένα μικρό σύμπαν, με τους κανόνες που θέλει. Όσο είναι σύμφωνα τα μέλη με τους κανόνες και τις συνθήκες, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Σε κανέναν άλλον δεν πέφτει λόγος, για κανένα εσωτερικό θέμα του ζευγαριού, για απολύτως κανένα. Γι' αυτό δημιουργούμε μακροχρόνιες σχέσεις. Για να φτιάξουμε μια ιδιωτική ζωή, ένα μικρόκοσμο που τον χτίζουμε μόνοι μας, χωρίς να μας ενδιαφέρει το σωστό, το καθώς πρέπει, αυτό που κυριαρχεί, αυτά που ακούμε.
Τουλάχιστον, έτσι είναι οι ιδανικές σχέσεις. Μια σχέση λειτουργεί επειδή τα μέλη της έχουν αποφασίσει ότι λειτουργεί, όχι επειδή ικανοποιεί κάποιες προϋποθέσεις που έχουν τεθεί εκ των προτέρων (από ποιον, αλήθεια;)
Σχέσεις χωρίς σεξ υπήρχαν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν, όσο υπάρχουν σχέσεις πολυγαμικές, μονογαμικές, ανοιχτές, κλειστές, σχέσεις που ούτε καν μπορούμε να βάλουμε με το μυαλό μας. Υπάρχουν άνθρωποι ασέξουαλ, υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους ενδιαφέρει το θέμα, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν κάθε μέρα σεξ με διαφορετικό παρτενέρ. Όσο δεν παραβιάζονται όρια άλλων, τι σημασία έχει τι θεωρείται σωστό; Εσείς ξέρετε τι είναι για σας η απουσία σεξουαλικής ζωής, εσείς ξέρετε αν είσαστε νέοι για να σταματήσετε, εσείς ξέρετε αν πρέπει να πάτε σε ειδικό, εσείς ξέρετε μόνο τι πρέπει να κάνετε. Και ό,τι και να συμβαίνει τώρα, δεν είναι απαραίτητο να κρατήσει για πάντα. Ακριβώς επειδή είσαστε νέοι, η όρεξη και οι συνθήκες αλλάζουν. Δεν πρέπει να αναρωτιέσαι αν αντέχεις μια ζωή χωρίς καθόλου σεξ, αλλά αν είσαστε ικανοποιημένοι ο ένας από τον άλλον, όπως είσαστε τώρα. Το παν είναι να μην χάσετε την επικοινωνία που έχετε μεταξύ σας, την κουβέντα, την ειλικρίνεια. Αυτά είναι η βάση, τα υπόλοιπα αλλάζουν, και θα αλλάξουν πολλές φορές ακόμα. Μην αποφασίσετε ότι κάτι έγινε και πάει και τελείωσε. Μπορεί να έχετε μυθοποιήσει την απουσία και να την έχετε πιστέψει τόσο πολύ, που την κάνατε πραγματικότητα.
__________________
6.
Αγαπητή Α,μπα
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι με τι κριτήρια σκέφτεται ο κόσμος.
Πρόσφατα έχασα τους γονείς μου (χωρίς να το περιμένουμε μέσα σε 4 μήνες από διαφορετικούς λόγους) και όντας μοναχοπαίδι στα 28-χωρίς άλλους συγγενής- ήταν γερό χαστούκι για εμένα.
Ωστόσο το παλεύω για να ισορροπήσω.
Η απορία μου είναι η εξής: είναι δυνατόν όσοι φίλοι και γνωστοί έχουν άνθρωπο δικό τους λίγο άρρωστο (μέχρι και απλή ίωση) να έρχονται και να μου λένε πω - πω τι θα κάνω αν πεθάνει θα αυτοκτονήσω και πως θα το αντέξω κ είμαι χάλια δε μπορώ να συνέλθω κλπ;
Λίγο σεβασμό στο ότι προσπαθώ να ξεπεράσω τα δικά μου κ δε μου είναι ευχάριστο να ακούω για αρρώστιες; (πράγμα που έχω διευκρινίσει). όχι ποτέ;
Μήπως είμαι υπερβολική;
Γεδεών:
«Ο κόσμος» που αναφέρεις, είναι ο κόσμος που έχεις επιλέξει να συναναστρέφεσαι και μάλιστα ο κόσμος που έχεις επιτρέψει να συναναστρέφονται μαζί σου. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως τους έχεις «επιτρέψει» με τη συμπεριφορά σου, να έχουν τη δική τους απέναντί σου. Ίσως είσαι δεκτική, ίσως ευγενική(;), ίσως φαίνεσαι δυνατότερη και γι αυτό απευθύνονται σε σένα. Ίσως πάλι να μην έχεις κάνει κατανοητό ότι σε ενοχλεί και σου κάνει κακό ο τρόπος που σε αντιμετωπίζουν. Υπερβολική δεν είσαι. Δίκαια αντιδράς, όμως σε λάθος κοινό. Ενημέρωσε και απομάκρυνε.
Α, μπα:
Είσαι σίγουρη ότι το κάνουν όλοι όσοι φίλοι και γνωστοί έχουν δικό τους άρρωστο; Όλοι; Ή έχει συμβεί κάποιες φορές και κάνεις αναγωγή σε όλους;
Έχει σημασία η απάντηση. Για σένα, για τους φίλους, για τη σημασία που δίνεις πια σε πράγματα που παλιά δεν πρόσεχες. Δεν δικαιολογώ κανέναν – όποιος το κάνει αυτό, δεν το έχει σκεφτεί καλά. Μπορεί να το κάνει επειδή πιστεύει ότι εσύ καταλαβαίνεις καλύτερα από άλλους, αλλά σε βάζει σε μονοπάτια σκέψης που θέλεις να αποφύγεις. Όμως είναι πιθανό να έχεις συντονιστεί διαφορετικά με το θέμα 'αρρώστια' και να παρατηρείς λέξεις και εκφράσεις επειδή σου είναι οικείες με τραυματικό τρόπο.
Μην διστάζεις να τους διακόπτεις και να τους σταματάς. Αν πιστεύουν ότι είσαι δυνατή και αντέχεις, πες τους ότι έχεις κι εσύ τα όρια σου. Αν το κάνουν «όλοι», κάποιο σήμα εκπέμπεις και λαμβάνεται λάθος. Αν το κάνουν συγκεκριμένα άτομα, προτείνω να τα αποφεύγεις χωρίς κανέναν ενδοιασμό, μέχρι να νιώσεις ξανά δυνατή.
Καλό κουράγιο σου εύχομαι. Για το επόμενο χρονικό διάστημα, κάνε μόνο ό,τι σου είναι εύκολο. Μην σε απασχολεί να είσαι σωστή, καλή, δίκαιη. Μην πιέζεσαι να ανταποκριθείς σε ό,τι προκύπτει. Χρειάζεται συντήρηση δυνάμεων.
__________________
7.
Τελευταία είμαι κουρασμένη. Δεν εννοώ σωματικά. Δεν αντέχω το παραμικρό άγχος, την παραμικρή πίεση, μου είναι δύσκολο να κάνω tasks (συγνώμη αλλά δεν έβρισκα κατάλληλη ελληνική λέξη), είτε μικρά είτε μεγάλα.
Παρόλα αυτά πρόσφατα τακτοποίησα πολλά πράγματα στη ζωή μου μετά από 3 χρόνια χωρισμού ενός γάμου 20 χρόνων και μπορώ να πω πως τα πράγματα βαίνουν πλέον καλά και προς σταθεροποίηση σε σχέση με τις αλλαγές των τελευταίων χρόνων.
Έχω σχετικά μεγάλα παιδιά, ένα πάει ακόμα σχολείο και μια όμορφη σχέση που μου δίνει ηρεμία χαλάρωση, τον αγαπάω και με κάνει ευτυχισμένη.
Γεδεών:
Κουράστηκες. Τι να κάνεις; Ξεκουράσου.
Πέρασες μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής σου. Θαρρώ 3 χρόνια σημαντικής ψυχολογικής πίεσης ενός χωρισμού(3 χρόνια!) να προστεθεί σε μια, θέλοντας και μη, «κουραστική» καθημερινότητα δεν είναι λίγο.
Έτσι κι αλλιώς, η ζωή έχει τα ups της και τα down της. Αργά η γρήγορα φτάνουμε σε ένα σημείο έλλειψης δημιουργικότητας, χάνουμε το μότζο μας, σαπίζουμε, τεμπελιάζουμε. Αν δεν πέσεις στην παγίδα να σου γίνει τρόπος ζωής θα είσαι μια χαρά. Και θα είσαι μια χαρά γιατί το γεγονός και μόνο ότι αντιλαμβάνεσαι το down σημαίνει ότι είσαι κοντά στο να το ξεπεράσεις και να μπεις ξανά στο παιχνίδι.
Η ζωή προχωράει και αλλάζει με τον ίδιο ρυθμό που αλλάζουμε κι εμείς. Μπορεί να προσκολληθείς σε παλιές συνήθειες και ασχολίες αλλά αυτό δεν θα σε κάνει απαραίτητα πιο δημιουργική ή χαρούμενη. Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορείς να δοκιμάσεις, νοητικά και σωματικά που φαντάζει παράλογο να κολλήσεις στα παλιά.
Το μόνο που βλέπω να χρειάζεσαι είναι κάποιο κίνητρο, κάποιον να σε ξεκουνήσει από την καρέκλα σου. Και ποιος είναι ποιο κατάλληλος γι αυτό από εσένα την ίδια;
Α, μπα:
Μα, είναι σα να έχεις μόλις ολοκληρώσει έναν μαραθώνιο και να αναρωτιέσαι γιατί δεν μπορείς να περπατήσεις μέχρι την γωνία.
Φυσικά και κουράστηκες. Θα ήταν περίεργο να άντεχες κι άλλη πίεση.
Τα κατάφερες! Έφτιαξες τη ζωή που ήθελες. Συγχαρητήρια, έχεις κάθε δικαίωμα να αράξεις. Πες στην όμορφη σχέση να πάτε ένα σαββατοκύριακο κάπου ωραία. Ή, ακόμα καλύτερα, βάλτε παπλώματα κουβέρτες μαξιλάρια στους καναπέδες και περάστε ένα διήμερο στην τηλεόραση, στα βιβλία και στα λάπτοπ τρώγοντας νόστιμα ανθυγιεινά πράγματα.
ΥΓ. Όταν δυσκολεύεσαι να κάνεις tasks, ζήτα βοήθεια. Δεν χρειάζεται να λύσεις όλα τα προβλήματα της γης μόνη σου.
σχόλια