__________________
1.
Αγαπητή Λένα,
δεν φτάνει που έμεινα χωρίς δουλειά, δεν φτάνει που επέστρεψα στους γονείς μου , χώρισα κιόλας μετά από μία σχέση ενός χρόνου.
Προσπαθώ να διαχειριστώ τους γονείς, δεν μπορώ να διαχειριστώ την ανεργία και σίγουρα δεν μπορώ να διαχειριστώ τον χωρισμό.
Το ερώτημα είναι το εξής: δεν μπορώ να διαχειριστώ τον χωρισμό ή το ότι είμαι μόνη μου ξανά κ δεν ξέρω πως κ πότε θα αλλάξει αυτό; Και το δεύτερο ερώτημα είναι: μήπως αν τα υπόλοιπα θέματα στη ζωή μου ήταν λυμένα δεν θα καθόμουν να σκάω για τον χαμό μιας τέτοιας σχέσης που όλα δείχνουν ότι δεν ήταν τελικά και η σχέση της ζωής μου; Μήπως τελικά όλο αυτό το κλάμα δεν οφείλεται στο ότι έχασα την σχέση αλλά στο ότι έχω χάσει την ζωή μου; Νιώθω ότι πονάω που τον έχασα αλλά νιώθω και διαλυμένη από όλα τα υπόλοιπα.
Γιατί είναι ανάγκη να κάνουμε φραγκοδίφραγκα τα συναισθήματα και να τα βάλουμε στη ζυγαριά να δούμε τα ποσοστά; Θέλουμε να τα πουλήσουμε; Κλαις για τη συνήθεια που έχασες, κλαις και για τον χωρισμό, κλαις που είσαι μόνη σου, κλαις που τελικά δεν ήταν η σχέση της ζωής σου, και επειδή δεν έχεις δουλειά και έχεις επιστρέψει στους γονείς σου, δεν έχεις ευκαιρίες να ξεσκάσεις και να ξεφύγει η σκέψη σου, οπότε κλαις και για τη μαύρη σου τη μοίρα, γενικότερα.
Όλες αυτές οι αλλαγές στη ζωή σου θα λύγιζαν και τα σίδερα. Δεν το καταλαβαίνεις τώρα, αλλά νομίζω ότι τα πας πολύ καλά. Είναι μια δύσκολη φάση, αλλά σε σχέση με όσα μπορούν να συμβούν σε μια ζωή, δεν είναι κάποια φοβερή δυσκολία της ζωής, απλό καπρίτσιο είναι. Σου το λέω για να ξέρεις ότι θα περάσει. Σίγουρα.
__________________
2.
Καλησπέρα Αμπά !! είμαι 26 χρονών και χώρισα πριν ένα μήνα (άλλα δεν θα σταθώ σε αυτό)Πρόσφατα συναντήθηκα με ένα φίλο μου που είχαμε να τα πούμε καιρό από κοντά σε κάποια δόση όπως μιλάγαμε μου είπε ότι όταν έμαθε ότι χώρισα είπε στην κοπέλα του μπας και βγούμε με καμιά φίλη της και του απάντησε ότι εγώ δεν ταιριάζω με τις φίλες τις, Και τον ρωτάω με την απορία άσχετα ότι δεν με νοιάζει άλλα από κοινωνικής απόψεις γιατί δεν ταιριάζω ?, ε και μου λέει αυτές είναι αριστούχες στην σχόλη τους εσύ τώρα παίρνεις πτυχίο δεν έχεις αμάξι κλπ , και απαντάω δηλαδή αυτό μετράει για να ταιριάζεις με κάποιον οι βαθμοί και το οικονομικό σου υπόβαθρο, και κάλα να τα ακούω από κάποιους που δεν έχουν ανοίξει ένα βιβλίο αλλά από νέα παιδιά που υποτίθεται ότι είναι η γένια τον γραμμάτων να βάζουν τέτοιες παρωπίδες είναι τόσο απλό να βάζουμε σε κουτιά τους ανθρώπους? Και να νιώθουμε ότι έχουμε τον ελενχο .... αλήθεια ειδικά με την κρίση έχω προβληματιστεί πάρα πολύ μου φαίνεται ακόμα και τώρα δεν θέλουμε να ανοίξουμε τα μυαλά μας ...τεσπα ο καθένας δικιά του είναι ζωή ότι θέλει την κάνει .....απλα θα ήθελα την άποψη σου πάνω σε αυτό ........απλα προβληματισμένος-
Γιατί είναι τα νέα παιδιά η γενιά των γραμμάτων; Πότε το συμφωνήσαμε αυτό, γιατί δεν θυμάμαι να έχω υπογράψει σχετικά.
Νέα ή παλιά γενιά, ελιτιστές υπάρχουν πάντα. Όπως και αρχοντοχωριάτες, βέβαια, που νομίζουν ότι είναι ελιτιστές αλλά δεν μπορούν να μπουν ούτε από το παράθυρο. Ελπίζω ότι δεν χρειάζεται να πούμε άλλη μια φορά τα κλασικά, ότι η μόρφωση δεν είναι τα πτυχία και για τον παππού που δεν τελείωσε το δημοτικό αλλά ήταν πιο μορφωμένος και από καθηγητές πανεπιστημίου.
__________________
3.
Λένα γεια σου! είμαι μεγάλη φαν και συγχαρητήρια για τη στήλη!!! Ερωτεύτηκα Λένα! Πρώτη φορά στη ζωή μου! Την αγαπάω, τη λατρεύω, είναι η ζωή μου. Είμαι κοπέλα και είναι κοπέλα. Έχουμε σχέση 1 χρόνο και η ερώτηση μου είναι η εξής: Να το ανακοινώσω στους γονείς μου; Μπορεί να ακούγεται χαζή και παιδιάστικη ερώτηση αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Ποτέ δεν τους μιλούσα για τα προσωπικά μου τόσα χρόνια ούτε όταν είχα σχέσεις με αγόρια. Δεν ξέρω πως θα το πάρουν και στο κάτω κάτω δεν πρέπει να τους αφορά κιόλας. Να ρισκάρω όμως να χαλάσω μια τόσο καλή σχέση που έχω μαζί τους ή να συνεχίσω αυτή την καλή σχέση κρύβοντας ένα τέτοιο πράγμα? Βοήθεια!- 26χρονη
Δεν είναι καθόλου χαζή ή παιδιάστικη ερώτηση, αντιθέτως, είναι πάρα πολύ σοβαρή. Να το σκεφτείς πάρα πολύ καλά. Δεν είσαι υποχρεωμένη να αποκαλύπτεις τα πάντα στους γονείς σου για να νιώθεις ότι είσαι καλή κόρη. Μπορείς να είσαι η καλύτερη κόρη του κόσμου και παράλληλα να έχεις την προσωπική σου ζωή. Μη νομίζεις ότι κι εσύ ξέρεις τα πάντα για τους γονείς σου. Διάβασε αυτό κι αυτό.
__________________
4.
αγαπητη Α, μπα παρακολουθω καθημερινα τη στηλη σου και ηδη απο τη χρονια των πανελληνιων ηταν ενα ευχαριστο διαλειμμα απο το διαβασμα. η ερωτηση μου ειναι η εξης: τι ειναι ηθικη? και ποιος ειναι ο ηθικα σωστός, αυτός που κάνει πάντα το σωστό σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα και κανόνες; η αυτος που κανει αυτο που νιωθει εστω και αν ειναι "λαθος" για τον εξω κοσμο; αυτη τη περιοδο μου συμβαινει να εχω αισθηματα για ενα μεγαλυτερο.. αρκετα μεγαλυτερο και παντρεμενο. αρχισαμε να μιλαμε μετα το τελος των πανελληνιων διοτι γνωριζε καποιους φιλους μου. μου εδειξε ενδιαφερον, μιλαγαμε, με συμβουλευε σε ο τι χρειαζομουν και με βοηθησε αρκετα να ξαναπιστεψω σε μενα, κατι που ειχα χασει με τις εξετασεις...τωρα δειχνει ενδιαφερον πιο εντονα και ειλικρινα οσο και αν δε το θεωρω σωστο και λογικο δε μπορω να αντισταθω. και αναρωτιεμαι: δεν ειμαι ηθικο ατομο; Υ.Γ παντα ημουν καλη μαθητρια, με χομπυ τον αθλητισμο, εκανα το σωστο μιας και μενω σε μικρη κοινωνια και η κατακραυγη ειναι ευκολη ποσο μαλλον για μια "αριστη" μαθητρια.. θελω να πω με αυτο δεν ειναι μια κατασταση που μου συμβαινει συχνα, να νιωθω ο τι χανω τον ελεγχο.- 18 και μπερδεμενη
Το τι είναι ηθική δεν μπορεί να απαντήσει ούτε ένα κονσόρτσιουμ καθηγητών φιλοσοφίας. Για να ξεκινήσουμε έστω τη συζήτηση, πρέπει να διαβάσουμε η καθεμία από πέντε τόμους, αλλιώς θα πούμε την συναισθηματική, αβάσιμη αποψάρα μας. Κι αυτή η διαδικασία έχει την δική της αξία βέβαια, αλλά εσύ δεν θέλεις να μάθεις τι είναι ηθική. Θέλεις να ξέρεις αν είσαι από αυτές τις ξετσίπωτες επειδή ανταποκρίνεσαι στο φλερτ ενός μεγαλύτερου άντρα, παντρεμένου.
Αυτή η ερώτηση, ευτυχώς, έχει πολύ πιο απλή απάντηση. Άκου να δεις: αυτός ο άντρας τώρα σου φαίνεται μαγικός. Δεν είναι. Για έναν μεγαλύτερο, παντρεμένο άντρα – δεν μας λες πόσο μεγαλύτερος, και ανησυχώ - το να γοητεύσει ένα κορίτσι 18 χρονών το οποίο μάλιστα έχει μεγαλώσει σε μικρή κοινωνία, είναι τόσο εύκολο όσο η κλωτσιά ενός πεντάχρονου παιδιού σε κουτάβι. Είναι πανεύκολο, και είναι ευτελές, και δείχνει πάρα πολλά γι' αυτόν, και απολύτως τίποτα για σένα.
Φέρεσαι σύμφωνα με την ηλικία σου. Πράγματα που για κάποιον μεγαλύτερο είναι κλισέ και αυτονόητα, για σένα είναι ένας καινούριος κόσμος. Είναι λογικό ότι δεν μπορείς να αντισταθείς. Η ευθύνη δεν είναι δική σου για πολλούς λόγους, άλλωστε δεν είσαι εσύ παντρεμένη, μην το ξεχνάς αυτό.
Μην επιτρέψεις στον εαυτό σου πιστέψει ότι λερώνεται από την γλίτσα. Δικαιολόγησε τον εαυτό σου που γοητεύεται, αλλά μην παίρνεις εσύ το βάρος της απάτης. Είναι όλο δικό του. Ξέρει τι θέλεις να ακούσεις, γιατί γι' αυτόν είναι προφανές, και σου το λέει. Κυρίως, μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να δικαιολογήσει την απάτη με ρομαντισμό. Δεν είναι η ηθική το πρόβλημα σου αυτή τη στιγμή. Το δικό του μπορεί, αλλά το δικό σου, όχι. Το δικό σου πρόβλημα είναι ότι νομίζεις ότι έχεις βρει κάποιον που σε καταλαβαίνει. Δεν έχει ιδέα ποια είσαι.
__________________
5.
γιατι οι ανθρωποι επιθυμούν ΤΟΣΟ πολυ ενα δικο τους παιδι; γιατι να μπουν στη διαδικασια να κανουν 2 και 3 "δικα τους" παιδια και οχι να υιοθετησουν; μου κανει εντυπωση γιατι η επιλογη τςη υιοθεσιας ειναι παντα επιλογη ανθρωπων που δεν μπορουν να φερουν στον κοσμο ενα "δικο τους" παιδι. παιδι σου ειναι , λεμε, αυτο που ανατρεφεις και μεγαλωνεις με τις αξιες και τα προτυπα σου. γιατι να εχει τόσο σημασια αν θα το γεννήσεις εσυ ο ιδιος ή αν θα το υιοθετησεις; δεν θα ηταν καλυτερος ο κόσμος αν τόσα μωρα που γεννιούνται και εγκαταλειπονται σε ενα ιδρυμα ηταν ευπροσδεχτα σε μια οικογενεια που ενω θα μπορουσε να κανει 1 παιδι η και 2 αποφασιζε να τα υιοθετησει και αυτα; δεν θα ηταν και τοτε τα "ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ" παιδια?
Μάλλον δεν ξέρεις ούτε τη διαδικασία υιοθεσίας, ούτε το νομικό πλαίσιο, ούτε τις συνθήκες που επικρατούν στην πραγματικότητα. Ούτε και θέλεις να μάθεις, γιατί είναι πιο εύκολο να αραδιάζεις (μάλλον, να αναπαράγεις) επιπόλαιες θεωρίες και κατηγορίες, παρά να διαβάσεις μαρτυρίες και νόμους. Μέσα στην προχειρότητα σου λες και υπερβολές, ότι η υιοθεσία είναι «πάντα» επιλογή ανθρώπων που δεν μπορούν να κάνουν δικό τους παιδί. Δεν ισχύει.
Επίσης, είναι απολύτως σεβαστό να θέλει κάποιος ΤΟΣΟ πολύ ένα δικό του παιδί και να μην θέλει να υιοθετήσει. Το ποιον θέλει ο καθένας για οικογένεια του, υπό ποιες συνθήκες, και γιατί και πώς, είναι απολύτως προσωπική απόφαση. Αν για σένα είναι αυτονόητη η υιοθεσία, δεν σε κρατάει κανείς. Κάνε εσύ το σωστό για σένα, και άσε τους άλλους να κάνουν το σωστό για τις δικές τους ζωές. Αν ήταν υποχρεωτικό να έχουν όλοι παιδιά, μπορεί και να είχε νόημα αυτή η κουβέντα, μόνο που δεν είναι.
__________________
6.
Αγαπητή Α, μπα.
Τυχαινει να εχω πολλες και καλες παρεες και με ευχαριστει αυτο. Προσφατα ομως γνωρισα τον κολλητο μου με μια παρα πολυ καλη μου φιλη που μεχρι τωρα δεν ειχε τυχει να βρεθουν στον ιδιο χωρο. Στην αρχη χαρηκα παρα πολυ που ειδα οτι τα πηγαινουν τοσο καλα, αλλα με το περας του καιρου ενιωσα να με κυριευει η ζηλεια για αυτη τη φιλια. Δεν θελω να ξερω οτι 2 τοσο καλοι μου φιλοι κανονιζουν πια να βγαινουν χωρις να με υπολογιζουν παντα.Το χειροτερο ειναι πως εχω αρχισει και το βλεπω εγωϊστικα. Δεν θελω να ειμαι ανθρωπος που θα ζηλευει τους φιλους του η κακια φιλη λογω του εκνευρισμου μου. Τι να κανω για να το ξεπερασω και πως να τους δωσω να καταλαβουν αυτα που νιωθω χωρις να φανω κομπλεξικη η παρανοϊκη;
Σαφως και θελω να κανουν παρεα αλλα φοβαμαι μην μεινω εγω στο περιθωριο. ~help please~
Γιατί πιστεύεις ότι πρέπει να καταλάβουν τι νιώθεις; Επειδή είναι φίλοι σου και θέλεις να μοιραστείς τα συναισθήματα σου, ή γιατί έτσι θα τους αναγκάσεις να φερθούν διαφορετικά; Και τι περιμένεις να γίνει, αν το μάθουν; Τι θα μπορούσαν να κάνουν για να ανακουφιστείς; Να σου λένε πάντα να έρχεσαι μαζί τους, επειδή τους το είπες, και όχι επειδή το θέλουν;
Και τι είναι το περιθώριο; Τι θα πει «να μείνω στο περιθώριο;» Πού είναι ο προβολέας που φαντάζεσαι; Υπάρχει κάποια σκηνή, με τους πρωταγωνιστές, και εσύ είσαι στο κοινό; Ή στα παρασκήνια; Γιατί είναι αυτοί οι δύο στη σκηνή, και όχι εσύ; Δεν λες ότι έχεις πολλές και καλές παρέες; Θέλεις να έχεις ΟΛΕΣ τις καλές παρέες, δικές σου, μόνο δικές σου; Εσύ είσαι η πηγή δημιουργίας, οι παρέες υπάρχουν εξαιτίας σου;
Εσύ πιστεύεις ότι γνώρισες δύο καλούς σου φίλους μεταξύ τους. Αυτοί χαίρονται που κατάφεραν να κάνουν φίλο κάποιον που συμπαθούν. Εσύ έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχεις στην εξίσωση με τον τρόπο που νομίζεις, γι' αυτούς δεν έχεις το ρόλο που νομίζεις ότι έχεις, γι' αυτό δεν σε καλούν παντού. Όπως εσύ πιστεύεις ότι είσαι η πρωταγωνίστρια της ιστορίας; Ε, αυτό ακριβώς πιστεύουμε όλοι, μα ΟΛΟΙ για τις ζωές μας. Όλοι μας βλέπουμε αυτά που συμβαίνουν από τη δική μας πλευρά.
__________________
7.
Αγαπητή Λένα,
πέρυσι τον Μάη γνώρισα ενα κορίτσι που ερωτεύτηκα κιόλας. Είχε σχέση και μου είπε ότι θα χωρίσει.. δυστυχώς έμεινε έγκυος και δεν θέλησε να το κρατήσει. Όταν βγήκαμε από την κλινική μου είπε ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο θα πρέπει να χωρίσουμε. Και συνεχίσαμε να βλεπόμαστε μέχρι τότε.
¨Ένα βράδυ του καλοκαιριού την είδα να την πέφτει καθαρά σε εναν φίλο μου μπροστά μου και μετά πάλι να εξαφανίζεται το τριήμερο του 15Αυγουστου. Της είπα να χωρίσουμε όπως ήθελε τον Σεπτέμβρη αλλά με κλάματα και απειλές με παρακάλεσε όχι. Ένα μήνα αργότερα κλαίγοντας μου είπε για το πόσο άπιστη υπήρξε σε μια προηγουμένη σχέση της. Και επειδή "η σχέση" της ήταν εξ αποστάσεως και τότε θα επέστρεφε, της ζήτησα να χωρίσουμε ήρεμα.
Και πάλι υποχώρησα αφού μου είπε ότι δεν μπορεί και για πρώτη φορά ότι μ αγαπάει και μετά από δύο μέρες σε μια πολύ καλή στιγμή μας, ότι δεν μπορεί μόνο με έναν άντρα και οποίος θέλει... Αφού συνέχισα να την ακολουθώ σε αυτή την τρέλα τον Δεκέμβρη την πετυχαίνω τυχαία σε ένα club με φίλες της και με καλεί στο τραπέζι . Κάποια στιγμή απομακρύνθηκα από το τραπέζι και όταν γύρισα την είδα να κάνει νόημα σε κάποιον.
Επειδή είχε πάει 7 χαιρέτησα να φύγω αλλά κατά την έξοδο καθυστέρησα να βγω και είδα τον τύπο να περνάει από το τραπέζι της για να πάει τουαλέτα και μετά από λίγο πήγε και εκείνη.
Πολύ ήρεμα μετά από δύο μέρες της το ανέφερα και εξαγριώθηκε τόσο που έμπηξε δύο νύχια στον λαιμό μου αλλά μετα από πολλά κλάματα το παραδέχθηκε. Όταν της ξανανέφερα το περιστατικό μού με έριξε από την καρέκλα και έφυγε.
Μετά βρήκα ότι έχει ψεύτικο προφίλ στο fb μόνο με άντρες φίλους..
Πήρα τον χρόνο μου για να συνέλθω από το σοκ και της είπα ότι αν ήξερα δεν θα έμπλεκα και τέλος,
Στην αρχή το δέχθηκε αλλά μετά 10 μέρες επανήλθε δριμύτερη ότι θα χωρίσει και ότι το πρόβλημα δεν ήταν η σχέση της αλλά οι γύρω γύρω και ότι το πήρε απόφαση. Και αφού προγραμματίσαμε ένα ταξίδι μαζί, 20 μερες πρίν μου ανακοινώνει ότι έβγαλε και η άλλη σχέση της εισιτήριο για το ίδιο μέρος και ότι η ξαδέλφη της , της είπε γιατί δεν πας και με τους δύο.
Πιό πολύ δεν με είχε πληγώσει κανείς.. σταμάτησα να την βλέπω και άλλαξα τα εισιτήρια και πήγα με μια φίλη μου. Την απείλησα μάλιστα ότι θα την καρφώσω στην κοπέλα αυτουνού από το club.Δεν το κάνα βέβαια.
Μου έστελνε φωτογραφίες με το πρόσωπο της πολύ συγκινητικές.. ότι δεν μπορεί χωρίς εμένα. Και αφού βρεθήκαμε ξανά και ξανά της είπα να τα βάλουμε κάτω λογικά, και να τα αφήσουμε όλα πίσω. Κλαίγοντας με ρωτούσε αν αυτή είναι που είναι μαζί μου και πάει και με άλλους, αν είναι αυτή που δεν μα αφήνει να πάω ούτε μπρος ούτε πίσω.
Πολύ κλάμα κόντεψε να τρελαθεί.
Είχε πια περάσει ένας χρόνος και παρόλα αυτά εκτίμησα την ειλικρίνεια της και πλέον την αγαπούσα την πονούσα την ένιωθα οικογένεια μου, τον πιο κοντινό μου άνθρωπο. Μετά έτυχε να πάρω μια βδομάδα άδεια και περάσαμε απερίγραπτα..
Την μεθεπόμενη που συναντηθήκαμε ήταν άγρια και αποφασισμένη και μού έλεγε ότι δεν μπορεί να σταματήσει να φλερτάρει, ότι από τον καθένα παίρνει κάτι διαφορετικό..
Συνειδητοποίησα ότι θέλω να την αγαπάω ήξερε για μένα όσα κανείς και εγώ για εκείνη, και στην πιο δύσκολη στιγμή την επόμενη μέρα και ενώ φώναζε από τύψεις, της ζήτησα να παντρευτούμε... πρώτη μου φορά το έκανα και για εκείνη πρώτη ..
Μου είπε όχι αλλά τις επόμενες μέρες το σκέφτηκε και δέχθηκε..
Και το είπαμε σε φίλους και βρήκαμε κουμπάρους..
Θα χώριζε τώρα οριστικά αλλά πάλι άρχισε να λέει ψέματα γιατί τελικά μιλούσε πάλι με την άλλη σχέση της. Με προειδοποίησε επίσης ότι το fb είναι προσωπικό της και πάντα θα είναι. Όταν το κατάλαβα της το κόψα τέλος. Και παραδέχθηκε ότι είναι αυτοκαταστροφική..
Το καλοκαίρι έφυγα για να μην τη συναντήσω και τώρα που γύρισα δεν θέλει να μου πει τίποτα παραπάνω από μια καλημέρα και αυτή με μήνυμα γιατί αν μου μιλήσει θα το πληρώσει με κλάματα.
Παρεμπιπτόντως χώρισε τώρα..
Για το καλό μου βέβαια.
Αλλά ψάχνω τρόπο να αντέξω τόσο, πόνο τόσες πληγές χωρίς να τρελαθώ..
Καμιά ιδέα ;;;;
\
σχόλια