Όταν σπούδαζα στην Αθήνα κάποιο βράδυ είχε μπεί στο τρόλεϊ μαζί μου ένας άντρας γύρω στα 35. Τότε οι 35άρηδες στα 18χρονα μάτια μου φάνταζαν σχεδόν γέροι. Στάση ΡΕΞ στην Πανεπιστημίου, αξέχαστα. Θυμάμαι ακόμα το πρόσωπό του. Είχε μισοσκισμένους λοβούς αυτιών από βαριά σκουλαρίκια , χαλασμένα δόντια και πιασμένα μαλλιά σε ένα μικρό κοτσιδάκι. Συστήθηκε σεμνά."Με λένε Σταμάτη και είμαι πρώην τραβεστί και φορέας του ΑΙDS. Δεν είμαι ζητιάνος αλλά ζητάω βοήθεια διότι τα φάρμακα που πρέπει να παίρνω είναι πολύ ακριβά και δε μπορώ ν΄ανταπεξέλθω." Οι περισσότεροι απομακρύνθηκαν από κοντά του, μια κυρία μάλιστα έβαλε ένα μαντηλάκι μπροστά από τη μύτη της για να μην "αναπνεύσει" τον ιο και «κολλήσει»...
Κάποιοι του έδωσαν χρήματα, μαζί μ' αυτούς κι εγώ. Θυμάμαι οτι ενώ γνώριζα πως μεταδίδεται το AIDS φοβήθηκα και προσπάθησα να μην ακουμπήσω το χέρι μου στην παλάμη του. Ένιωσα φόβο ναί. Ντρέπομαι τόσο που το λέω. Και μέσα σε δευτερόλεπτα ένιωσα και τότε ευτυχώς την ίδια ντροπή. Σκέφτηκα αμέσως λοιπόν λογικά και τον κάλεσα αν ήθελε να πάμε να φάμε κάτι παρέα. Δεν ήρθε αλλά με ευχαρίστησε και μιλήσαμε λίγο, με ρώτησε από που είμαι, τί σπουδάζω, κ.α. Τον χαιρέτησα δια χειραψίας πριν κατέβει. Ήταν ωραίος τυπάκος. Η κυρία με το μαντηλάκι στη μύτη μας κοίταζε και πρέπει να είχε φρικάρει. Ο Σταμάτης χάρηκε. Μου είπε "να προσέχεις", και κατέβηκε από το τρόλεϊ. Ο Σταμάτης. Που δεν μπορούσε να πληρώσει τα φάρμακά του. Που από τότε η δημόσια περίθαλψη ήταν μηδαμινή...
Οι οροθετικοί συνάνθρωποί μας είναι ακριβώς σαν εμάς και απλώς χρειάζονται τα φάρμακά τους για να έχουν μια καλή ποιότητα ζωής.
Ενημερωνόμαστε. Προφυλασσόμαστε. Δεν ξεχνάμε το προφυλακτικό. Το AIDS ναί είναι σοβαρή ασθένεια του ανοσοποιητικού συστήματος αλλά πλέον είναι αντιμετωπίσιμη, δεν είναι μπαμπούλας και ούτε κολλιέται με την αγκαλιά, τη χειραψία, το να φας και να πιείς με τον άλλο από το πιάτο και το ποτήρι του ή την σεξουαλική επαφή με προφύλαξη. Αλλά αυτά ελπίζω τα ξέρετε πια ε; Αγάπη μόνο για όλους. To καλύτερο φάρμακο. Το λέει και ο αγαπημένος Elton John. Ε, κι αν δεν πιστεύετε εμένα πιστέψτε εκείνον!
Ελπίζω να είναι καλά ο Σταμάτης τώρα που σας τα γράφω αυτά.
(YΓ= Κάθε φορά που βλέπω το Streets of Philadelphia σκέφτομαι πόσο σημαντική είναι η αγάπη)
