ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.12.2015 | 18:23

Αυτοκαταστροφη...

Νιωθω μονη. Δεν ειμαι πραγματικα , αλλα νιωθω. ΜΟΝΗ σε ενα χωριο χωρις παρεα με μεγαλη οικονομικη ανςσφαλεια, φοβο για ζωη. 20 χρονων και παιρνω εδω και 2 χρονια αντικαταθλιπτικα ..ΔΕΝ εδωσα πανελληνιες απο φοβο για αποτυχια , και το ανεβαλλα για την επομενη χρονια...αλλα ουτε την χρονια εκεινη τα καταφερα ..ΜΙΣΩ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΝΩ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ..ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ..ΖΟΥΣΑ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ...εχω μεινει χωρις φιλους . Και εκει λαθος επιλογες...πληγωθηκα πολυ...με πηρε απο κατω. Νιωθω πως δεν αξιζα και ετσι εμεινα μονη μου. Δεν αντεχω τον τελευταιο μηνα του χρονου...κανοντας εναν ετησιο απολογισμο ...βλεπω και νιωθω πως δεν εχω καταφερει τιποτα απο οσα ηθελα...δεν αγωνιστηκα για τιποτα, δεν χαρηκα για τιποτα, φοβηθηκα για ολα ...το εβαλα κατω αμεσως...? ολη αυτη τη χρονια δεν καταφερα τιποτα ....ενας χρονος ΑΔΕΙΟΣ . ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΤΖΑΜΠΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ...θελω να κοβω διαρκως τα χερια μου και να αυτοκαταστρεφομαι....νιωθω οτι πρεπει να εκδικουμαι τον εαυτο μου και να τον λυπαμαι. Κοιμαμαι ολη μερα .Αυτη ειναι η ζωη μου ..εχω αμελησει τον εαυτο μου ..δεν εχω ορεξη να κανω ουτε τα βασικα ..να χτενισω τα μαλλια μου ...να ντυθω. Τιποτα! Ποναω... ΠΩΣ να κανω μια νεα αρχη ? Πως να σηκωσω το σωμα μου και να περπατησω ..? Πως?
5
 
 
 
 
σχόλια
Κοριτσακι μου γλυκο ειναι πολυ λαθος ο τροπος που σκεφτεσαι τα πραγματα.....καμια φορα ολα ειναι πολυ πιο απλα απο οσο φανταζουν στο μυαλο μας!η αποτυχια βρισκεται μεσα στη ζωη του καθε ανθρωπου και δε κανει διακρισεις σε κανεναν!!τη τελειοτητα δεν την κατακτα κανεις !!προσπαθησε να πιαστεις απο κάπου και να κανεις μια νεα αρχη!!!ειναι πολυ σημαντικο να γινει το πρωτο βημα!!τον εαυτο σου θα τον βοηθησεις εσυ οταν παρεις αποφαση πως αξιζεις και ειναι μεγαλη αδικια να αυτοτιμωρησαι και να πληγωνεις τη ψυχουλα σου!ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ!εγω περασα μια πολυ δυσκολη φαση στη τριτη λυκειου εδωσα πανελληνιες γνωριζοντας τη δεδομενη αποτυχια και ομως δε το εβαλα κατω λιγο απο εδω λιγο απο εκει πειστηκα οτι μου αξιζε αλλη μια ευκαιρια και προσπαθησα δευτερη χρονια δυστυχως δε πετυχα το στοχο μου αλλα δεν εγκατελειψα με πολυ σκεψη πηρα την αποφαση να ξανα δωσω....μπορει να βγει μπορει και οχι εγω ομως θα ξερω πως το παλεψα!!πιστεψε στον εαυτο σου και θα δεις θα παρεις τα πανω σου.....!κανε πραγματα ια σενα που θα σε κανουν να νιωσεις ομορφα!!με το να τραυματιζεις τον εαυτο. Σου δημιουργεις ολοενα και περισσοτερες πληγες και στο σωμα σου και στη ψυχη σου !δεν βρισκεται εκει η λυση οι πληγες αυτες θελουν επουλωση κΑι παριποιηση!!!αξιζεις πολλα ο καθε ανθρωπος Αξιζει και ειναι σημαντικος!!οταν νιωθεις οτι πεφτεις διοτι σου βαζουν τρικλοποδιες η βαζεις εσυ στον εαυτο σου κανε το πεσιμο αυτο αλμα και πηγαινε ενα βημα παραπερα και οχι πιο κατω!ευχομαι να πανε ολα καλα!!!
Πιστεύω πως θα ήταν καλό να επισκεφτείς κάποιον ψυχολόγο, αν υπάρχει φυσικά η δυνατότητα.Το 'τέλειο' δεν υπάρχει! Όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσεις τόσο το καλύτερο. Βγαλ'το κι απ'το λεξιλόγιό σου αν γίνεται.Το ότι παίρνεις αντικαταθλιπτικά δε σημαίνει κάτι. Οκ, προφανώς περνάς μια πολύ δύσκολη κατάσταση, αλλά τουλάχιστον προσπαθείς να θεραπευτείς. Και τα χάπια δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μέρος της θεραπείας. Αν ψάξεις τις πωλήσεις αντικαταθλιπτικών στη χώρα μας θα εκπλαγείς με το πόσος κόσμος παίρνει. Δεν είσαι η μόνη.(Απορία: αφού παίρνεις χάπια, σημαίνει πως επισκέπτεσαι κάποιον ψυχίατρο, σωστά; Γιατί δε συζητάς μαζί του όσα σε απασχολούν; Ίσως σε βοηθήσει)Οι πανελλήνιες: Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου που δεν έδωσες. Η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν εξασφαλίζει την ευτυχία. Δεν χρειάζεται να μπεις σε σχολή επειδή το έκαναν όλοι οι γνωστοί σου ή επειδή στο λένε οι γονείς σου κτλ.Το θέμα είναι αν υπάρχει κάποιο αντικείμενο που σε ενδιαφέρει. (μπορεί να 'ναι παραπάνω από ένα) Εκεί θα σου πρότεινα να εστιάσεις. Μετά ψάξε για σχολές στις οποίες μπορείς να το σπουδάσεις. Τώρα αν χρειάζονται πανελλήνιες για να μπεις αναγκαστικά θα δώσεις. Έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου να προετοιμαστείς. Έστω για τις επόμενες πανελλήνιες. Κάποια στιγμή θα νιώσεις έτοιμη. Ξαναλέω όμως: μόνο αν βρεις κάτι που σε ενδιαφέρει.Τέλος, είσαι 20 όπως λες! Έχεις οοοόλο το χρόνο μπροστά σου να φτιάξεις τη ζωή σου. Υπήρξαν αναποδιές, αλλά δεν ήρθετο τέλος. Βάλε στόχους κ άρχισε σιγά σιγά να προσπαθείς.Μακάρι όλα να πάνε καλά :)
Αν βλέπεις κάποιον ειδικό και σκοπεύεις να συνεχίσεις την ψυχοθεραπεία, ξεκίνα ζυγίζοντας τις πιθανότητες να βρεθεί πιο ταιριαστός ψυχολόγος/ιατρός. Άλλοι μας ταιριάζουν περισσότερο και άλλοι λιγότερο.Καταλαβαίνω τι παιρνάς. Στην 3η λυκείου τα παράτησα και εγώ όλα, φίλους, διάβασμα.. έδωσα τυπικά, έγραφα μόνο στο πρόχειρο - που δεν πιάνεται - επίτηδες. Τελικά στα 20 κατάφερα να δώσω πάλι, πέρασα. Δυο χρόνια μετά και ακόμη παλεύω με τον εαυτό μου. Στην σχολή δεν έχω πάει σκέψου. Ούτε και σε ψυχολόγο έχω πάει, όλο λέω πως θα καλέσω κάποιον και δεν τα καταφέρνω.Υπομονή και κουράγιο. Μην ξεχνάς να κάνεις κάτι μικρό και όμορφο κάθε τόσο για τον εαυτό σου, να του δίνεις δύναμη. Να τρέφεις το σώμα σου με λιχουδιές που αγαπά, να το ξεκουράζεις αλλά να παίζεις και μαζί του, μην κλείνεσαι σε τέσσερις τοίχους. Η γυμναστική ή έστω το περπάτημα λειτουργούν μαγικά, μην επαναπαύεσαι και κάνε μια μικρή βόλτα την ημέρα, πάρε και μουσική μαζί σου ή ένα βιβλιό/σημειωματάριο και κάθησε κάπου ήρεμα, σε κάποιο όμορφο πάρκο ας πούμε.
Αν κουβαλάς βαρύ σταυρό στην πλάτηκαι δεν αντέχεις άλλο μοναχός,σαν Κυρηναίος τότε Εκείνος θα 'ρθει,για να σηκώσει το δικό σου το σταυρό...Το Γολγοθά σου να μην τον φοβάσαι,ακόμα κι ο θάνατος είναι νεκρός.Για σένα Εκείνος πάντα να το θυμάσαιέγινε άνθρωπος κι ας είναι Θεός.κι Αναστημένος την Ανάσταση σου ζητά...
Scroll to top icon